ماموریت جدید ایتالیا در لیبی

پس از تخریب دولت لیبی با 10000 حمله هوایی و نیروهای نفوذی خاص، ایالات متحده، ایتالیا، فرانسه و بریتانیا « نگرانی خود را از بابت نبود ثبات در لیبی » اعلان مینمایند. فرنیسینه (مقر وزارت امور خارجه ایتالیا) اطلاع میدهد که در طرابلس نبرد های شدیدی میان نیروهای شبه نظامی، حتا با اسلحه ثقیل، در جریان است، ساختمان های متعددی صدمه دیده اند و امنیت، حتا در هوتل های بزرگ پایتخت، هیچ تضمین ندارد.

نه تنها برای اتباع خارجی، بل برای افراد دولتی : به روز یکشنبه، پس از ربوده شدن علی زیدان صدراعظم از منزلش در یک هوتل لوکس، مصطفی نواه معاون خدمات اطلاعاتی از میدان هوایی (فرودگاه) ربوده شد. در حالی که در پایتخت شبه نظامیان مصراته بر شهروندان نومید از خشونت و غیر مسلح ، آتش میگشایند، در بنغازی بدون وقفه، قتل های سیاسی در جریان است.

چی باید کرد؟ رییس جمهور اوباما از صدراعظم ایتالیا، لیته تقاضا نموده تا « لیبی را کمک کند » و نامبرده بلافاصله این درخواست را پذیرفته است. اعتبار او غیر قابل انکار است : در سال 2011 انریکو لیته، که در آن زمان معاون منشی حزب دموکرات (پرتیتو دموکراتیکو) بود، یکی از طرفداران تند جنگ ایالات متحده/ناتو بر ضد لیبی بود. در کتاب های تاریخی، از جمله معروف وی یاد آوری خواهد شد که گفته بود : « کسی که مخالف مداخله بین المللی در لیبی است، باید خودش به جنگ برود و این یقینا ما نخواهیم بود، به سببی که ما صلح می آوریم ».

و حالا، زمانی که لیبی در اثر ماجراجویی های « صلح آوران » به هرج و مرج گراییده، زمان اقدام فرا رسیده است. ادمیرال ویلیام مک راوین آمر فرماندهی عملیات خاص ایالات متحده اعلان کرد که یک ماموریت جدید در حال تکوین است یعنی آموزش و مسلح ساختن یک نیروی لیبیایی شامل 5 تا 7000 مرد مسلح و « یک واحد کوچک تر جداگانه برای ماموریت های مشخص ضد تروریزم ». کارشناسان پنتاگون و ناتو قبلا در لیبی برای انتخاب افراد، حضور بهم رسانیده اند. اما با در نظر داشت شرایط داخلی، اینها در خارج از کشور تمرین خواهند دید، به احتمال قوی در ایتالیا (بطور مشخص در سیسیل و ساردین) و مبتنی بر یک برنامه فرماندهی آفریقایی پنتاگون، شاید هم در بلغارستان.

ادمیرال مک راوین پنهان نمیکند که « خطراتی هم وجود دارد : برخی از شرکت کننده های تمرینات شاید دوسیه (پرونده) جنایی سفید نداشته باشند ». بنا خیلی ممکن است که در میان آنها جانیان حقوق اجتماعی و یا شبه نظامیان که در شکنجه و قتل عام های مردم دست داشته اند، (عناصری که میتوانند در خاک ایتالیا آزادانه گشت و گذار کنند )، موجود باشند. در میان آنهای که در ایتالیا آموزش دیده اند، همچنان نگهبانانی خواهند بود که از اردوگاه های لیبی محافظت میکنند که در آن مهاجرین نگهداری میشوند.

برای آموزش و نگهداری این افراد، وجوه اختصاص داده شده برای لیبی که فرمان آن از جانب پارلمان بررسی گردیده است، کافی نخواهد بود : به مبلغ بسیار بیشتر از آن، که همچنان از بودجه دولتی اخذ میگردد، ضرورت خواهد بود. به این شکل، ایتالیا در آموزش واحد ها، که زیر فرماندهی ایالات متحده/ناتو قرار دارند، سهم خواهد گرفت که تنها به نام، لیبیایی خواهد بود : در واقعیت، آنها همان نقشی را بازی خواهند کرد که نیروهای بومی و محلی استعماری قبلا بدوش داشتند.

هدف این ماموریت با ثبات ساختن لیبی به منظور دوباره سازی یک ملت مستقل نیست، بل، بخاطر منابع نفتی با ارزش و خاک با اهمیت ستراتیژیک آن یعنی کنترول لیبی میباشد، که قبلا به بالکان مبدل شده است (زون بالکان که با تجزیه یوگوسلاوی به چندین کشور مستقل کوچک مبدل شده و زیر اداره ناتو در آمده اند، تکیه بر ویکشنری، م.).

ما مایلیم به حکومت لیته چنین مشوره بدهیم : نمایشگاه شناور بنام کاوور، زمانیکه در ماه اپریل، پس از سفر خویش به آفریقا، داخل مدیترانه میگردد، میتواند همچنان در لیبی برای اعلان محصولات تجارتی خویش با مارک ساخت ایتالیا، اقدام کند. مثلا توپ با آتش سریع بنام ولکان، ساخت شرکت اتو میلا، را که امروز در دست لیبیایی ها برای دفع انتقال مهاجرین از آن استفاده صورت میگیرد، میتواند معضل مهاجرین غیر قانونی را حل نماید.