Στρατιωτικό Σύμφωνο Ελλάδας-Ισραήλ

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε τη κυβέρνηση στην Ελλάδα, ο συναγερμός ήχησε στο Ισραήλ: Ο ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρικτής της παλαιστινιακής υπόθεσης, ζητούσε τον τερματισμό της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ. Ενώπιον της βίαιης ισραηλινής καταστολής εναντίον των Παλαιστινίων, ο Τσίπρας προειδοποιούσε, «δεν μπορούμε να παραμένουμε παθητικοί, γιατί αυτό που συμβαίνει σήμερα στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, μπορεί αύριο να συμβεί στη δική μας τη πλευρά».

Επτά μήνες αργότερα, τέλος συναγερμού: ο Πάνος Καμμένος, υπουργός άμυνας της κυβέρνησης Τσίπρα, μετέβη σε επίσημη επίσκεψη στο Τελ Αβίβ, όπου στις 19 Ιουλίου υπέγραψε με τον Ισραηλινό ομόλογό του Μοσέ Γιααλόν, μια σημαντική στρατιωτική συμφωνία. Για αυτήν την επίσκεψη, ο Καμμένος, ιδρυτής του νέου δεξιού κόμματος ΑΝΕΛ, επέλεξε την ώρα που η Ελλάδα πιάστηκε σε τανάλια από το ζήτημα του χρέους.

Η «Συμφωνία για το καθεστώς των δυνάμεων», ανακοινώνει το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, καθορίζει το νομικό πλαίσιο που επιτρέπει στο «στρατιωτικό προσωπικό από τη μια χώρα να ταξιδεύει και διαμένει στην άλλη για να συμμετάσχει σε ασκήσεις και δραστηριότητες συνεργασίας».

Παρόμοια συμφωνία δεν υπεγράφη από το Ισραήλ παρά μόνο με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στην ατζέντα των συνομιλιών βρίσκει κανείς επίσης «τη συνεργασία στον τομέα της στρατιωτικής βιομηχανίας» και «θαλάσσιας ασφάλειας», συμπεριλαμβανομένων των υπεράκτιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου τα οποία το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος θεωρούν ως «αποκλειστική οικονομική ζώνη» τους, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς της Τουρκίας.

Στο τραπέζι των συζητήσεων, «τα θέματα ασφάλειας στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική».
Απηχώντας στον Ya’alon ο οποίος κατήγγειλε το Ιράν ως «δημιουργό τρομοκρατίας, του οποίου η ηγεμονική φιλοδοξία υπονομεύει τη σταθερότητα των άλλων κρατών», ο Καμμένος δήλωσε:
«Η Ελλάδα βρίσκεται επίσης εντός της εμβέλειας των ιρανικών πυραύλων, αν ένας απ’ αυτούς καταφέρνει να φτάσει στη Μεσόγειο, μπορεί να σημάνει το τέλος των κρατών αυτής της περιοχής».

Στη συνέχεια συναντήθηκε με τους αρχηγούς των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων για τη δημιουργία στενότερου συντονισμού με τις αντίστοιχες ελληνικές.
Την ίδια στιγμή, ο αρχιγός του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, Αντιναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, υπέγραψε με τον ισραηλινό ομόλογό του μια συμφωνία συνεργασίας για τις «Υδρογραφικές Υπηρεσίες», χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες.

Η στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ, στο όνομα της κυβέρνησης Τσίπρας δεν είναι μόνο μια προσωπική επιτυχία του Καμμένου.
Εντάσσεται στη στρατηγική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, τα οποία, στην επίθεση προς την Ανατολή και το Νότο, έχουν στόχο να ενσωματώσουν όλο και περισσότερο, την Ελλάδα όχι μόνο στη Συμμαχία αλλά και στην ευρύτερη συμμαχία η οποία περιλαμβάνει χώρες όπως το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία, την Ουκρανία και άλλες.

Ο Γενικός Γραμματέας Jens Stoltenberg δήλωσε ότι το «πακέτο διάσωσης» της ΕΕ για την Ελλάδα είναι «σημαντικό για όλο το ΝΑΤΟ», επειδή η Ελλάδα είναι ένας «ισχυρός σύμμαχος που δαπανά περισσότερο από το 2% του ΑΕΠ της για την άμυνα» (επίπεδο το οποίο έφθασαν στην Ευρώπη μόνο η Μεγάλη Βρετανία και η Εσθονία).

Ιδιαίτερα σημαντική για το ΝΑΤΟ, η αεροναυτική βάση του κόλπου της Σούδας στην Κρήτη, που χρησιμοποιείται σε μόνιμη βάση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους συμμάχους τα τελευταία χρόνια στον πόλεμο κατά της Λιβύης και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία.
Τώρα μπορεί και να χρησιμοποιηθεί, χάρη στο Σύμφωνο με την Ελλάδα, από το Ισραήλ κυρίως σε επιχειρήσεις κατά του Ιράν.

Σε αυτό το πλαίσιο, ανασυνθέτονται οι συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ, από τη μια πλευρά, και της Τουρκίας από την άλλη.

Η Τουρκία, όπου το ΝΑΤΟ διαθέτει περισσότερες από 20 βάσεις και το Αρχηγείο των Χερσαίων Δυνάμεων, εξ ονόματος της «καταπολέμησης του ΙΚ/Daesh», βομβαρδίζει του Κούρδους του ΡΚΚ (αληθινούς πολεμιστές κατά του ΙΚ/Daesh), και με τις ΗΠΑ και τους «αντάρτες», ετοιμάζεται να καταλάβει τη βόρεια λωρίδα του συριακού εδάφους.
Και όλα αυτά, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Ατλαντικού Συμφώνου, επειδή θεωρεί ότι απειλούνται η ασφάλειά και η εδαφική ακεραιότητα της.