Armia rosyjska włącza się do działania w Syrii

Wynegocjowawszy regionalny sojusz Arabii Saudyjskiej, Syrii i Turcji
przeciw Emiratowi (Państwu) Islamskiemu Rosja musiała nagle porzucić
przyjętą strategię wobec zmiany stanowiska Turcji. Ankara właściwie
zerwała stosunki z Moskwą i anulowała, bez podania rzeczywistego powodu,
kontrakt na gazociąg Turecki Strumień jednocześnie tworząc,z Ukrainą
jako partnerem, międzynarodową brygadę islamistów w celu destabilizacji
Krymu [1]. Pośpieszyła również z pomocą Emiratowi Islamskiemu walczącemu z Kurdami z PKK i YPG.

Podobnie Biały Dom został zmuszony do zmiany strategii po posunięciach
generała Johna Allena, który samowolnie zgodził się pomóc prezydentowi
Erdoğanowi w stworzeniu "strefy bezpieczeństwa" dla Emiratu Islamskiego w
północnej Syrii [2].

W konsekwencji Moskwa i Waszyngton uzgodniły:
– usunięcie baterii pocisków Patriot stacjonujących w Turcji
– powołanie wojskowej komisji Rosja-Syria

Koniec strefy zakazu lotów

Baterie Patriot zostały rozmieszczone w Turcji przez NATO w styczniu 2013
aby uniemożliwić syryjskim siłom powietrznym działanie w strefie
przygranicznej. Efektom tego posunięcia było zdobycie przez Front
Al-Nusra (Al-Kaida) obszarów na północy Syrii i okupacja przezeń tej
faktycznej strefy zakazu lotów.

W ten sposób podczas bitwy o Kobane siły powietrzne Syrii nie mogły
bombardować Państwa (Emiratu) Islamskiego, kraj został zmuszony do ataku
lądowego by ratować miasto. Ponieważ armii syryjskiej uniemożliwiono
wkroczenie na obszar ostatnich 30 kilometrów dzielących ją od miasta,
prasa atlantycka przedstawiła siły kurdyjskie z YPG jako niezależne od
Damaszku, chociaż to właśnie Arabska Republika Syrii wyposażyła te
siły w broń oraz opłacała ich żołd.

Baterie Patriot początkowo niemieckie i holenderskie, obecnie należą do
Niemiec i Hiszpanii. Po wycofaniu będą poddane przeglądowi i
modernizacji, a następnie zostaną skierowane na Litwę, nad granicę z
Rosją.

Włączenie się armii rosyjskiej do wojny w Syrii

Pomimo iż na początku konfliktu Rosja powstrzymywała się od udziału w
operacjach wojskowych, to teraz stworzyła wojskową komisję Syria-Rosja.
Tymczasem NATO organizowało wydarzenia znane jako "Arabska Wiosna", w tym wojnę przeciw Syrii, koordynując grupy zagranicznych bojowników oraz ich
libijskich i syryjskich kolaborantów sterując z tureckiej bazy w Izmirze
 [3]. Obecnie jest tam siedziba LandCom (dowództwo oddziałów lądowych 28
członków sojuszu atlantyckiego).

W ciągu ostatnich kilku tygodni wielu doradców wojskowych przybyło do
Damaszku.

Dostarczono sześć MiGów 31, najlepszych myśliwców przechwytujących na
świecie. Zakupione zostały w 2007 ale kontrakt zamrożono, nie z powodu
embarga na dostawy broni - nie służą do operacji utrzymywania porządku
publicznego, tylko do obrony kraju przeciw atakom Turcji lub Izraela.
Państwa te podczas wojny pod różnymi pretekstami wpierały bojowników
islamskich kiedy tylko ci napotykali trudności.

30 stycznia izraelskie siły zbrojne zbombardowały wojskowe centrum badań
w Dżemraja pod pozorem zniszczenia broni, która miałaby być
przeznaczona dla Hezbollahu. W rzeczywistości celem ataku było
uniemożliwienie zdekodowania informacji w przechwyconej przez armię
syryjską walizce z urządzeniami do komunikacji oraz z danymi
satelitarnymi NATO [4]. Operacja była dowodzona przez izraelskie siły
powietrzne w koordynacji z Wolną Armią Syrii kierowaną z kolei przez
oficerów francuskiej Legii Cudzoziemskiej i pod nadzorem NATOwskiego
LandCom.

Jednocześnie po raz pierwszy armia rosyjska dostarczyła obrazy
satelitarne Syrii. Ta decyzja oczekiwana od pięciu lat odwraca sytuację
militarną. Rzeczywiście, dotąd terroryści islamscy często uciekali
armii syryjskiej korzystając z bieżących obrazów satelitarnych NATO.
Choć wydaje się, że od pół roku NATO nie udostępnia swoich danych
wywiadowczych Państwu Islamskiemu, ale tylko Frontowi Al-Nusra
(Al-Kaidzie).

Na koniec, rosyjscy doradcy wojskowi posiadają całe bogactwo informacji o
sytuacji w regionie, które studiują w celu opracowania możliwości
rozmieszczenia sił ONZ. Mają przygotować raport dla Kremla by zbadać
możliwości dalszych kroków Rosji samodzielnie jak i łącznie z
Organizacją Traktatu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (CSTO).

Państwa CSTO spotkają się w Tadżykistanie 15. września, w Duszanbe.
Rozmieszczenie sił pokojowych CSTO zostało uzgodnione już w czerwcu 2012
podczas przygotowań do konferencji pokojowej w Genewie [5]. W rzeczy samej
ten sojusz wojskowy ma za członków trzy państwa z populacją
muzułmańską - Kazachstan, Kirgistan i Tadżykistan - przygotowane lepiej
niż Rosja by walczyć z terrorystami podającymi się za islamistów. CSTO
uzyskało mandat sił pokojowych ONZ 28 września 2012, także do działań
na terenie Afganistanu [6].

Ograniczenia we współpracy Kremla i Białego Domu

Istnieją ograniczenia we współpracy obu państw - Rosja pragnie
wykorzenić dżihadystów zanim ją zaatakują, natomiast USA mają
nadzieję reaktywować część z nich w innych konfliktach, jak miało to
miejsce w Afganistanie, Bośni-Hercegowinie, Czeczenii czy w Kosowie.

Pewne grupy Daesz (Państwa-Emiratu Islamskiego) przybyły już do
Chersonia na Ukrainie gdzie istnieje od pewnego czasu tzw. "Rząd Krymu na
Uchodźstwie".

Najwyraźniej wycofanie przez USA baterii Patriot jest z pewnej strony
pułapką. Waszyngton z zadowoleniem przyjmie zredukowanie przez Rosję
liczby aktywnych terrorystów, ale jednocześnie nie zmartwiłby się gdyby
Rosja ugrzęzła w Syrii. Dlatego "rosyjski niedźwiedź" porusza się z
niezwykłą ostrożnością.