Gedurende een jaar hebben de F-18 US Syrië et l’Irak overvlogen, maar ze hebben vergeten Daesh te bombarderen.

De notie van een Staat heb ik altijd op een serieuze manier opgevat, dat zijn misschien mijn romantische en institutionele souvenirs van de oude tijd, maar de Staat is een term die voor mij altijd een arrogante klank heeft gehad. En het is geen toeval dat onze politici de gewoonte hebben te zeggen dat niemand sterker is dan de Staat. Het is precies daardoor dat ik dacht dat het een grap was toen men het begon te hebben over een Islamitische Staat. Een Staat en tegelijkertijd terroristisch! Hij int belastingen, heeft zijn eigen geld, heeft een hoofdstad, Rakka, hij heeft behoorlijke dagelijkse inkomsten van de verkoop van via de Turkse haven Ceyhan gestolen aardolie, ondanks een bestaande beslissing van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, volgens welke een dergelijke verkoop verboden is. Weliswaar ligt de prijs per vat onder de 30 dollar, maar dat is niet belangrijk want dat hindert alleen Rusland en diens economie.

Nu is het een dergelijke Islamitische Staat die sinds een jaar gebombardeerd wordt door de Verenigde Staten, Frankrijk, Qatar, Saoedi Arabië, en Jordanië, met hun modernste jachtvliegtuigen, en drones, met behulp van alle mogelijke en voorstelbare satelliet- en luchtvaartinformatie- en identificatiemiddelen. En een jaar na zulke bombardementen, komen de Russen — en zijn ze nu aan het bombarderen waar de Amerikanen al die maanden hevig gebombardeerd hadden. Men zou dus denken dat de Russen bezig zijn de door de US bombardementen veroorzaakte ruïnes te bombarderen. Maar nee, het zijn hele complexen van terroristische trainingskampen, verbindingsknooppunten, entrepots, hangars, bunkers van meerdere lagen, commandoposten, bewakingstorens, aardoliereserves, hangars met een vijftigtal tanks, artillerieposten, ateliers en mijn- en explosieven-fabrieken. Eigenlijk alles waarover een militaire Staats-strijdmacht beschikt. En in ons geval, een terroristische Staat. Zoals onze voormalige sportcommentator, Mladen Delić, zou zeggen : « Maar hoe kan dat, vrienden! ».

Inderdaad, hoe kan dat? Hoe is het mogelijk dat géén van de Westerse media zich deze vraag stelt? In 1999, in Kosovo, zo gauw een tankmotor van het Servische leger aansloeg kwam er een drone aan, en achter hem, de gevechtsvliegtuigen van de Navo. En dit alles in het rijke reliëf en vegetatie in Kosovo, waar het makkelijk was alles te verhullen. In Syrië bevinden de strijdkrachten van de Islamitische Staat zich in de bergen, maar vooral in de woestijnen, waar een luchtmacht de ideale klimaat- omstandigheden vindt voor zijn doelwitten. Dus, hoe kan het dat de Islamitische Staat al sinds een jaar sterker is dan de Verenigde Staten? We hebben het hier niet over postzegels, zelfs hoewel ik denk dat die van de Islamitische Staat voor de filatelist een veel grotere waarde hebben als die van de Verenigde Staten. Want de Amerikaanse Post is genationaliseerd, niet geprivatiseerd.

De Russische vliegtuigen hebben kennelijk op de Posterijen van de Islamitische Staat gedoeld om de Amerikaanse postzegels te redden. Maar de Amerikaanse media zijn brutaal genoeg om kritiek op de Russen uit te oefenen omdat die het hebben aangedurfd te bombarderen hetgeen hun land zogenaamd een jaar lang met succes bombardeert, terwijl het grondgebied van de Islamitische Staat nog heel is en intact. Zelfs de Posterijen. Maar onze Posterijen waren in 1999 wel vernietigd. De Amerikanen en hun teams hebben dus het exclusieve bombardeer-recht. Men zou dat een onbevlekte ontvangenis kunnen noemen.

Vertaling
Bart Ero
Bron
Politika (Servië)