12 آوریل 2017 : جهان دوباره در سراشیب جنگ

در کوران دو هفته نبرد در بطن دولت ترامپ، ایالات متحده به شکل غیر قانونی به پایگاه الشعیرات (سوریه) حمله کرد، و سپس علامات و نشانه های متناقضی را پیش از آشکار کردن نیت اصلی اش نشان داد. بطور مشخص، ایالات متحده سیاست امپریالیستی اش را دوباره راه اندازی کرد.

در کوران کمتر از دو هفته، دولت ترامپ 7 بار موضعگیری اش را دربارۀ جمهوری عرب سوریه تغییر داد [1]. در 12 آوریل 2017 بود که ایالات متحده مهمترین ویراژ خود را به ثبت رساند. در همین وهله، وزیر امور خارجه رکس تایلرسون Rex Tillerson برای آخرین رویکرد صلح جویانه به مسکو رفت. شورای امنیت سازمان ملل متحد گردهمآئی تشکیل داد و مشاجرات را به ثبت رساند. در حالی که رئیس جمهور ترامپ ناتو را علیه روسیه اعزام کرد.

مشاوره ویژۀ رئیس جمهور ترامپ، استیو بانون Steve Bannon و معاون او سباستین گورکا Sebastien Gorka خودشان را برای پیوستن به میکائیل فلین Michael Flynn آماده می کردند، در حالی که رسانه هائی که تا پیش از این طرفدار ترامپ بودند ترازنامۀ فعالیتهایشان را تدارک می دیدند. طبق شایعه داماد رئیس جمهور، جارد کوشنر Jared Kushner از این پس تنها فردی ست که رئیس جمهور به او گوش فرا می دهد، البته نمی توانیم بدانیم این گزارش تا چه اندازه حقیقت دارد.

بنظر می رسد که کاخ سفید زیر فشار بریتانیائی ها تغییر جهت داده که به هر وسیله ای می خواستند سازمانهای جهاد طلبی را که ایجاد کرده بودند حفظ کنند [2]. وزیر امور خارجه بوریس جانسون Boris Johnson به رهبران اروپائی اتکا کرد که پیش از این در گردهمآئی امنیت مونیخ در 19 فوریه از سوی نئو محافظه کاران متقاعد شده بودند [3].

برای توجیه تجاوز به دولت حاکم عضو سازمان ملل متحد، رکس تایلرسون فقط می توانست دربارۀ رویداد خان شیخون به نتیجه گیری سرویسهای «اطلاعاتی» ایالات متحده استناد کند. یعنی نتیجه گیری که به هیچ وجه نمی توانست ثابت کند که سوریه سر منشأ آن بوده، ولی به گزارشات تنظیم شده ای مراجعه می دهد تا سرانجام به این نتیجه برسد که باید برای سرنگونی « رژیم » فراخوان صادر کند [4].

ویژگی خدشه ناپذیر این تغییر جهت در حد قطعنامۀ پیشنهادی ست که ناتو به شورای امنیت تحویل داد که روسیه نیز آن را وتو کرد [5]. این قطعنامه در غرب به مثابه درخواست خیلی سادۀ تجسس بی طرفانه دربارۀ رویداد شیمیائی خان شیخون معرفی شده، ولی در واقع قطعنامه می خواهد که ارتش نیروی هوائی سوریه زیر کنترل شمارۀ 2 سازمان ملل متحد جفری فیلتمن Jeffrey Feltman قرار بگیرد. و می دانیم که جفری فیلتمن معاون قدیمی هیلاری کلینتون و طراح طرح تسلیم بی قید و شرط سوریه بوده است [6].

متن این قطعنامه بازنویسی متن مقدماتی ست که در 6 آوریل تحویل داده شد، ولی ایالات متحده تا وقتی که از خودش اطمینان حاصل نکرده بود آن را در معرض رأی قرار نداد. و باید دانست که این قطعنامه میانجیگری اعضای برگزیدۀ شورای امنیت را بحساب نمی آورد که سعی کردند به درخواست معمولی رایج در سازمان ملل متحد برای مأموریتهای تجسسی بسنده کنند [7]..

در اصل تسلیم ارتش نیروی هوائی سوریه به کنترل سازمان ملل متحد همان تاکتیکی به کار برده شده که در 19 سال پیش از این در سال 1998 علیه صربستان به کار بردند که متعاقباً به مداخلۀ نظامی غیر قانونی ناتو انجامید.

رئیس جمهور دونالد ترامپ تغییر جهت خود را با استقبال از فرماندۀ ناتو جنس استولتنبرگ Jens Stoltenberg در کاخ سفید تکمیل کرد. طی مصاحبۀ مطبوعاتی مشترک، او اظهار داشت که ناتو را باطل شده نمی داند، و از پشتیبانی او علیه سوریه سپاسگذاری کرد، و برای همکاری تنگاتنگ با متحدانش اعلان آمادگی کرد [8].

در پاسخ، روسیه اعلان کرد که %60 نیروی هسته ای اش را به روز کرده و برای جنگ آماده است [9].

در نتیجه ما به 6 ماه پیش بازمی گردیم، یعنی وقتی که بارک اوباما از همکاری با چین و روسیه و هم پیمانانشان (سازمان همکاری شانگهای و سازمان منشور امنیت جمعی) امتناع می کرد. در آن دوران پیشنهاد چنین بود که جهان به دو بخش تقسیم شود بی آنکه ارتباطی بین آنها وجود داشته باشد [10].