Σε μια προφανή αντίφαση με τις δεσμεύσεις του στη προεκλογική του εκστρατεία, ο πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε την ανάπτυξη ενισχύσεων στο Αφγανιστάν.

Το σχέδιο του πρόεδρου Τραμπ να γείρει την εξωτερική και στρατιωτική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών του ιμπεριαλισμού προς τη συνεργασία έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Μετά τις ομιλίες του στο Ριάντ και στις Βρυξέλλες τον Μάιο, σχεδόν όλες οι μουσουλμανικές χώρες (εκτός από το Πακιστάν, το Κατάρ, το Σουδάν και την Τουρκία) έχουν σταματήσει να υποστηρίζουν τις μυριάδες τζιχαντιστικές ομάδες που προέρχονται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Ταυτόχρονα, το ΝΑΤΟ έκανε στροφή 90 μοιρών και άρχισε και αυτό να πολεμήσει τους τζιχαντιστές, τους οποίους υποστήριζε μέχρι τώρα σε διάφορα θέατρα επιχειρήσεων.

Παρά το γεγονός ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί σημαντικά κατά τους τελευταίους τρεις μήνες στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, εξακολουθεί να επιδεινώνεται στο Αφγανιστάν.

Υπενθυμίζεται ότι, σε αντίθεση με τις καθησυχαστικές δηλώσεις τύπου Λένιν του Μπους Τζούνιορ και του Ομπάμα, η παρουσία των δυνάμεων του ΝΑΤΟ εδώ και 16 χρόνια σε αυτή τη χώρα όχι μόνο δεν έχει εξαλείψει τους Ταλιμπάν, αλλά έκανε ακόμη πιο επισφαλή και επικίνδυνη την ζωή των πολιτών. Πεθαίνει κανείς σήμερα περισσότερο από επιθέσεις στο Αφγανιστάν και μάχες από τι στο παρελθόν, είτε πρόκειται για τη κομμουνιστική περίοδο είτε εκείνη του Ισλαμικού Εμιράτου.

Συνεπώς περιμέναμε τις αποφάσεις που Ντόναλντ Τραμπ για τη χώρα αυτή. Οι Αμερικανοί σημαδεύτηκαν από τις αποκαλύψεις του Michael Hastings σχετικά με τη διαχείριση του Αφγανιστάν [1]. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, σε αντίθεση με τη συναινετική ρητορική, η κύρια αιτία των σημερινών προβλημάτων του Αφγανιστάν είναι η συνεχής παρουσία των αμερικανικών στρατιωτικών στη χώρα. Η ιδέα αυτή διαδόθηκε από την ταινία του David Michôd, ο οποίος έφερε στην οθόνη το έργο του Hastings στο War Machine (Η Μηχανή του Πολέμου). Εμφανίζεται ο στρατηγός Stanley McChrystal (που ερμηνεύεται από τον Brad Pitt) να εξηγήσει σε αγρότες ότι θέλει να «κερδίσει την καρδιά και το μυαλό τους» ... δολοφονώντας τους γείτονες τους.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Τύπος των ΗΠΑ -και από μιμητισμό ο Τύπος των δυτικών χωρών- δέχτηκε την ανακοίνωση της αύξησης των στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, σαν μια μεταστροφή του Ντόναλντ Τραμπ και την ευθυγράμμισή του με την πολιτική των προκατόχων του Μπους Τζούνιορ και Ομπάμα. Είχε ανακοινώσει όντως, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, ότι θα απέσυρε τα στρατεύματα από το Αφγανιστάν.

Πρόκειται για μια πρώτη αρχική εσφαλμένη ερμηνεία της γνώμης των Αμερικανών, έπειτα, για δεύτερη για το στόχο του προέδρου Τραμπ.

Οι ψηφοφόροι του Τραμπ τον επέλεξαν για να τερματίσει την τρομοκρατική πολιτική του Μπους Τζούνιορ και του Ομπάμα

Οι σχολιαστές στη μόδα ποτέ δεν αποδέχθηκαν τον αντι-ιμπεριαλισμό του Τραμπ και ερμήνευσαν την πολιτική του ως απομονωτισμό, πράγμα που δεν είναι.

Μια μελέτη των καθηγητών Douglas Kriner και Francis Shen, που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο, προσδιορίζει ότι οι εκλογικές περιφέρειες οι οποίες ψήφισαν το περισσότερο για τον Τραμπ είναι αυτές που έχουν βιώσει το μεγαλύτερο αριθμό θανάτων στο Αφγανιστάν και το Ιράκ [2]. Η λαϊκή στήριξη στον πρόεδρο των ΗΠΑ, ως εκ τούτου, δεν έχει πολύ να κάνει με την εξέγερση των «παροπλισμένων λευκών», όπως μας έχουν φλομώσει, αλλά με τη κατάθλιψη των οικογενειών που έχασαν ένα από τα παιδιά τους. Έφυγαν γενναιόδωρα για να εγκαθιδρύσουν τη δημοκρατία και πέθαναν εκεί για να εγκαταστήσουν το χάος.

Ως εκ τούτου, οι ψηφοφόροι του Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι υπέρ του «απομονωτισμού». Είναι απόλυτα ικανοί να υποστηρίξουν την αποστολή στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, αν κατανοήσουν και μοιράζονται το σκοπό, δηλαδή εάν η Ουάσιγκτον αλλάζει πολιτική.

Ο Τραμπ κατά της χειραγώγησης της τρομοκρατίας από τους προκατόχους του

Σε ομιλία του προς τα στρατεύματα, που μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση, νωρίς το βράδυ, στις 21 Αυγούστου, ο πρόεδρος Τραμπ διευκρίνισε τη στρατηγική του: να κόψει κάθε κρατική στήριξη προς τη τρομοκρατία [3]. Σε αυτή την περίπτωση, για το Αφγανιστάν, να διακόπτει το Πακιστάν κάθε βοήθεια προς τους τζιχαντιστές γενικά και τους Ταλιμπάν ειδικότερα.

Από την πλευρά του, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, στρατηγός HR McMaster, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η διοίκηση Τραμπ δεν επιθυμεί να κάνει το Αφγανιστάν ένα «Κράτος όπως οι ΗΠΑ», αλλά να σέβεται το πολιτισμό του· ένας τρόπος για να τελειώσει όχι μόνο με τις φαντασιώσεις του στρατηγού Stanley McChrystal, αλλά επίσης με τις χειραγωγήσεις της CIA. Ο διοικητής των δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, στρατηγός John W. Nicholson, δήλωσε εν τω μεταξύ ότι δεν έχει πλέον οδηγίες να πολεμήσει τους Ταλιμπάν, αλλά να τους φέρει πίσω στη πολιτική ζωή [4].

Ας σημειωθεί ότι ο πρόεδρος Τραμπ εμπιστεύτηκε αυτή την αποστολή στα στρατεύματά του και όχι σε εκείνα του ΝΑΤΟ. Θα μπορούσε να το είχε συζητήσει με τον Οργανισμό, αλλά δεν το έκανε, καθώς ήταν αβέβαιος για τη βούληση των συμμάχων του.

Η ιδιαίτερη περίπτωση του Πακιστάν

Για να δώσουν μια ταυτότητα στο Πακιστάν, το οποίο οι Βρετανοί είχαν χωρίσει από την Ινδία διαδίδοντας την απειλή για ένα θρησκευτικό ινδικό Κράτος, η CIA έστειλε εκεί έναν από τους πράκτορές της, τον Saïd Ramadan. Ο τελευταίας διέδωσε το δόγμα των Αδελφών Μουσουλμάνων, και μετά, με τη βοήθεια του Αμπούλ Αλά Μαουντούντι, ίδρυσε την πολιτοφυλακή της Jamaat-i-Islami, η οποία έγραψε το πακιστανικό σύνταγμα. Όταν ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, αποφάσισε να ανατρέψει την αφγανική κομμουνιστική κυβέρνηση, προσέφυγε στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, οι οποίοι έστειλαν εκεί τον Οσάμα μπιν Λάντεν και τους Μουτζαχεντίν. Ταυτόχρονα, ανέτρεψε τον Ζουλφικάρ Αλί Μπούτο και τοποθέτησε τον στρατηγό Μοχάμεντ Ζία Ουλ Χακ στην εξουσία. Ο τελευταίος ήταν μέλος της Jamaat-i-Islami, του τοπικού παρακλαδιού των Αδελφών Μουσουλμάνων [5].

Έκτοτε, και παρά τις διάφορες ανατροπές, το Πακιστάν παρείχε πάντα μια πίσω βάση στους τζιχαντιστές, όχι μόνο για τη δράση τους στο Αφγανιστάν, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, η συνεχής συμμετοχή του στο διπλό αγγλοσαξονικό παιχνίδι, αποσύνθεσε το πακιστανικό Κράτος.

Αντιδρώντας σε αυτή την αποσύνθεση, η Κίνα ξεκίνησε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα βοήθειας στο Πακιστάν. Αναμένεται να επενδύσει 50 δισ. δολάρια εκεί. 3.000 Κινέζοι κατασκευάζουν γρήγορα το πακιστανικό τμήμα του «Δρόμου του Μεταξιού», ενώ το Πεκίνο εξοπλίζει τη χώρα. Η επιρροή των ΗΠΑ είναι σε αισθητή παρακμή, παρά τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια που ήδη επένδυσαν από την εποχή του Bush Jr.

Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, ο ισλαμιστής πρωθυπουργός Nawaz Sharif (διάδοχος του στρατηγού Ζία Ουλ Χακ) αμφισβητήθηκε μετά την πολιτική μεταστροφή του χορηγού του, της Σαουδικής Αραβίας. Αποκαθηλώθηκε βάναυσα για φοροδιαφυγή με βάση τα έγγραφα του Παναμά αφού διάδιδε πλαστά έγγραφα για να προσπαθήσει να δικαιολογηθεί. Αντικαταστήθηκε «προσωρινά» από τον Shahid Khaqan Abbasi, του οποίου ο πεθερός διεύθυνε τις πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες την εποχή του μυστικού πόλεμου εναντίον των Αφγανών κομμουνιστών. Αντιδρώντας στην ομιλία του προέδρου Τραμπ, ο Abbasi έσπευσε στο Ριάντ, στις 23 Αυγούστου, όπου έγινε δεκτός από τον πρίγκιπα Mohamed ben Salmane. Ο de facto κυρίαρχος της Σαουδικής Αραβίας του έδωσε εντολή να συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον· θέση που επιβεβαιώθηκε αμέσως από τον πρέσβη του Πακιστάν στην Ουάσιγκτον [6].

Είναι ελάχιστο πιθανό ότι ο αδελφός του Nawaz Sharif, Shehbaz Sharif να διοριστεί πρωθυπουργός το Σεπτέμβριο, σε αντίθεση με τις δεσμεύσεις του ενός και του άλλου. Αντ ’αυτού, ο Shahid Khaqan Abbasi αναμένεται να διατηρηθεί τουλάχιστον μέχρι τις γενικές εκλογές του 2018 με τη διπλή υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα δούμε τους επόμενους μήνες, αν θα τηρήσει τις υποσχέσεις του ενώπιον των τζιχαντιστών.

Επιπτώσεις στην Ινδία

Από πακιστανική άποψη, τα πράγματα είναι δύσκολα να διαχειριστούν: το 1893, ο Sir Mortimer Durand χάραξε τα σύνορα μεταξύ του Αφγανιστάν και του σημερινού Πακιστάν διαιρώντας τις φυλές των Παστούν μεταξύ των δύο χωρών. Κατά τη διάρκεια του μυστικού πόλεμου εναντίον των Αφγανών κομμουνιστών, οι Αγγλοσάξονες ενθάρρυναν τις πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες να στηριχθούν σε αυτή την εθνοτική ομάδα, από την οποία προέρχονται οι Ταλιμπάν. Ως εκ τούτου, όταν οι Ινδοί προσπάθησαν να παίξουν ένα ρόλο σε αυτό το θέατρο των επιχειρήσεων, στηρίχθηκαν στις μη-Παστούν φυλές, κυρίως στους Τατζίκ. Θεωρώντας ότι, αν το Πακιστάν απομακρύνεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ινδία απομακρύνεται από τη Ρωσία για το Ισραήλ (που έγινε ο πρώτος προμηθευτής όπλων του), ο Ντόναλντ Τραμπ δεν παρέλειψε να προσφύγει στο Νέο Δελχί για να πιέσει το Ισλαμαμπάντ [7].

Αυτή η σύντομη περιγραφή των πραγματικών περιστατικών μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο πρόεδρος Τραμπ δεν έχει αλλάξει πλεύση και δεν υιοθέτησε την πολιτική του Μπους Τζούνιορ και του Ομπάμα. Συνεχίζει αταλάντευτος χωρίς απόκλιση τη δική του πολιτική εναντίον των τζιχαντιστών, με τη προφανή συμφωνία της Μόσχας και του Πεκίνου.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[1The Runaway General”, Michael Hastings, Rolling Stone, June 22, 2010. Το άρθρο ανάγκασε τον πρόεδρο Ομπάμα να απομακρύνει τον στρατηγό Stanley McChrystal. The Operators : The Wild and Terrifying Inside Story of America’s War in Afghanistan, Michael Hastings, Plume, 2012. Ο Hastings πέθανε στις 18 Ιουνίου 2013 στο Σαν Φρανσίσκο. Οδηγούσε μια Mercedes C250 Coupé της οποίας έχασε ξαφνικά τον έλεγχο και που χτύπησε σε δένδρο. Ερευνούσε για τον διευθυντή της CIA, John Brennan. Οι σημειώσεις του δεν βρέθηκαν.

[3Remarks by Donald Trump on the Strategy in Afghanistan and Pakistan”, Donald Trump, Voltaire Network, 21 August 2017.

[5Sous nos yeux. Du 11-Septembre à Donald Trump, Thierry Meyssan, éditions Demi-Lune, 2017.

[6Pakistan’s ambassador: We want to work with Trump to end war in Afghanistan”, Waseem Abbasi, USA Today, August 23, 2017.

[7Has Narenda Modi Switched Sides?”, F. William Engdahl, New Eastern Outlook (Russia) , Voltaire Network, August 28, 2017.