İtalyan Temsilciler Meclisi’nde büyük nükleer manevralar

Nükleer Silahların Yasaklanmasına Dair Anlaşmanın Birleşmiş Milletlerde imzaya açıldığı tarihten bir gün önce, 19 Eylül 2017’de İtalyan Temsilciler Meclisinde, Partito Democratico’dan (PD) Moscatt ve arkadaşlarının imzasıyla sunulan bir önerge büyük bir çoğunlukla (296’ya karşı 72 ve 56 çekimser) kabul edildi. Önerge hükümeti, « Atlantik İttifakı merkezinin yükümlülüklerini dikkate alarak, BM Genel Kurulu tarafından onaylanan Nükleer Silahların Yasaklanması Anlaşmasını kabul etme olasılığını değerlendirerek, Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Anlaşması’nı (NPT) merkeze alarak nükleer silahların olmadığı bir dünya hedefini izlemeyi sürdürme » taahhüdünde bulunmaya çağırmaktadır.

PD’nin « hükümetin olumlu karşıladığını ifade ettiği » önergesi, NPT’yi topyekun ihlal ederek 2020 yılından itibaren ABD’nin daha da tehlikeli olan B61-12’lerle değiştirilecek olan B-61 nükleer bombalarıyla İtalya’nın ABD ve NATO’nun artan nükleer silahlanmasına tabi olduğu gerçeğini gizlemek için yaratılan bir duman tabakasıdır.

Gentiloni Hükümetinin gerçek tavrı, ertesi gün diğer 28 NATO hükümetiyle birlikte dahil olduğu Kuzey Atlantik Konseyi aracılığıyla BM sözleşmesini tamamen reddettiğinde ve saldırdığında ortaya çıktı [1]. Temsilciler Meclisinde PD’nin önergesine Forza Italia, Fratelli d’Italia, Scelta Civica, Alternativa Popolare, Democrazia Solidale ve Gruppo Misto oy verdi. Oylamaya katılmayan Kuzey Ligi, ayrıca verdiği önergede hükümeti « ABD’nin, sadece Rusya’yla ilgili olmamak üzere nükleer olarak da dahil olmak üzere Avrupa’yı ve kendi ülkemizi korumaya hazır olmasıyla verdiği teminatı reddetmemeye » çağırıyor. Sanki İtalya, ABD nükleer silahlarının kime karşı yöneltilebileceğini söyleyebilecek durumdaymış gibi.

Sinistra Italiana ve Articolo1, Temsilciler Meclisi tarafından reddedilen önergelerinde, Nükleer Silahlarının Yayılmasının Önlenmesi Anlaşması temelinde, İtalya’daki ABD nükleer silahlarının reddedilmesini ve İtalya’nın BM’deki sözleşmeyi imzalamasını talep ediyorlar. PD’nin önergesine ise her iki grup da aleyhte oy kullanmayıp çekimser kaldılar. Öte yandan 5 Yıldız Hareketi (M5S) önergeye karşı oy kullandı. Öte yandan meclise sunduğu ama reddedilen önergesinde hükümetten ne Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Anlaşması temelinde nükleer silahların reddedilmesi, ne de İtalya’nın BM’deki sözleşmeyi imzalaması talep ediliyor, ama « yurttaşların ve ABD’li parlamenterler için geçerli olmayan bir Atlantik çekincesi zorunluluğu ardına sığınmadan, İtalya’daki nükleer silah varlığına ilişkin bir rapor verilmesi » ve « İtalya’nın nükleer silah kullanmak, F-35 uçaklarını nükleer silah taşımaya uyumlu hale getirmek için gerekli bileşenlerin satın alınmasını istemediğinin beyan edilmesi » isteniyor. M5S’in önergesi Başbakan adayı Luigi Di Maio’nun dile getirdiği tavrı yansıtıyor: « NATO’dan çıkmak istemiyoruz » (geçen Nisan ayında ABD’de düzenlenen bir konferansta açıkladığı gibi), « NATO’da kalmak istiyoruz, ama oyların büyük bölümünün parlamentoya yansımasını istiyoruz ».

Yanılsama ya da daha da kötüsü. Kuzey Atlantik Konseyinde NATO kurallarına göre « oylamalar ve kararlar çoğunluk kuralına göre değil » ama « kararlar oybirliğiyle ve ortak mutabakatla » alınıyor; yani hukuken Avrupa’daki yüksek müttefik Komutanını ve NATO’nun nükleer planlama grubu dahil diğer anahtar komutanlıkları belirleyen ABD’nin mutabakatıyla.

Özellikle B61-12’lerle yapılacak nükleer saldırılar için tasarlanmış olan F-35 uçaklarının, İtalya’da nükleer silahların kullanılmasını engelleyen bir unsur olarak kullanılabileceği sözünü vermek, rahat bir uyku uyumaları için çocuklara anlatılan bir masalla eşdeğerdir.