Federal Alman Cumhuriyeti, İkinci Dünya Savaşı sırasında Cezayir’de bulunan Yahudilere (yaklaşık 25 000 kişi) kişi başına 2 556 Euro’luk tazminat ödeyecek.

Tazminattan yararlanacak olanların 22 Haziran 1940’taki Fransız-Alman barışı ve 8 Kasım 1942 tarihli Torch Harekatı (Müttefik çıkartması) sırasında Cezayir’de ikamet ettiklerini kanıtlamaları gerekecek. Bu dönem içerisinde Cezayir’deki Fransız Yahudiler, Fransız devletinin (Fransa Cumhuriyetinin yerine ikame edilen) kararnamesiyle ayrımcılık kurbanı olmuşlardı.

Philippe Pétain’in Fransız devleti, onları aynı Müslümanlar gibi sadece yerli olarak kabul ederek, Crémieux kararnamesinin (Cezayirli Yahudilere tam Fransız yurttaşlığı tanıyan) yürürlüğünü kaldırmıştı. Bunun dışında Fransız devleti ordusunda görev yapan Yahudi askerler Bedeau toplama kampında gözetim altına alınmıştı. Yahudi çocuklarına gelince devlet okullarından atıldılarsa da Katolik okullarında eğitimlerini sürdürdüler.

Böylece Federal Alman Cumhuriyeti kendini III. Reich’in devamı olarak görmüş ve onun Philippe Pétain’in kukla hükümetinin faaliyetlerindeki tüm sorumluluğu kabul etmiş oldu.

Federal Alman Cumhuriyeti, önce Amiral François Darlan, ardından da General Henri Giraud –her ikisi de ABD tarafından korunan- tarafından, Kasım 1942’den beri Cezayir’de işlenmiş antisemit eylemlerden kendisini sorumlu tutmuyor. Darlan, İngiliz gizli servislerinin yardımıyla de Gaulle’cü Fernand Bonnier de La Chapelle tarafından öldürüldü. Giraud, Jean Monnet aracılığıyla Başkan Roosevelt’le yakın ilişkiler kuracaktır.

1 Ocak 2016’dan beri, 22 Haziran 1940 ila 8 Kasım 1942 tarihleri arasında Cezayir’de yaşamış bulunan Yahudiler, İsrail vatandaşlığına kabul edilmeleri durumunda yıllık 3 600 Şekel’lik yardımdan yararlanmaktadır.

Çeviri
Osman Soysal