دوران کنونی ، از زمان اعلام پاسخ روسیه به انهدام هواپیمای ایلیوشین-۲۰ ، تا انتخابات قانونگذاری ایالات متحده در ۶ نوامبر ، وضعیت نامشخصی دارد . تمام عاملان جنگ سوریه در انتظار سیاست آینده ی کاخ سفید نشسته اند ،تا بدانند سیاست قطع رابطه با نظام بین الملل ادامه خواهد داشت ، یا آنکه کنگره در جبهه ی مخالف قرار خواهد گرفت و بلافاصله پرزیدنت ترامپ را کنار میگذارد .

ریشه های جنگ

به وضوح می توان دریافت ،طرح اولیه ی ایالات متحده ، انگلستان ، اسرائیل ، عربستان سعودی و قطر ، تحقق نخواهد یافت . این امر در ارتباط با دو قدرت بزرگ فرانسه و ترکیه که دیرتر وارد جنگ علیه سوریه شدند ،نیز صادق است .

ما نه تنها باید نحوه ی بررسی خود را از اغاز حوادث به یاد آوریم ،بلکه لازم است دریابیم در این ارتباط چه چیزی را کشف کرده ایم . در حالیکه تظاهرات درعا به صورت ٬٬ شورش های خود جوش ٬٬ در برابر ٬٬ دیکتاتور سرکوب گر ٬٬ معرفی می شدند ، برایمان آشکار است ، تدارک این شورش ها از مدت ها پیش آغاز شده [1].

از سوی دیگر ، نباید تصور کنیم اعضای ائتلاف ، برای رسیدن به هدفی مشترک متحد می شوند ،و دارای استراتژی یکسانی هستند . تاثیرات هر کدام هر چه باشد ، هر یک از حکومت ها روایت ، منافع و اهداف خود را در این جنگ دنبال می کند .

ایالات متحده در ادامه ی استراتژی آدمیرال آرتور سبروسکی ، انهدام کلیه ی ساختار های دولتی خاور میانه ی بزرگ را می خواهد [2] . و بر سیاست انگلستان تکیه دارد که استراتژی تونی بلر را دنبال می کند ، تا اخوان مسلمین را در صدر قدرت منطقه قرار دهد [3] . اسرائیل که استراتژی اودد اینون [4] و دیوید وورموسر [5] را ادامه می دهد ،خواستار سلطه ی بر منطقه است . سلاح ها از پیش از سوی عربستان سعودی در مسجد عمر [6] قرار گرفت و قطر داستان دروغین کودکانی را پیش کشید که ناخن هایشان را کنده بودند .

در آن زمان هدف عربستان سعودی ،تحمیل سیاست جدیدی به سوریه و سرنگونی حکومت آن نبوده . ریاض می خواسته فردی غیر سنی در صدر حکومت قرار نگیرد . اما به علت تحولات عجیب تاریخی ، وهابیت که تا دو قرن پیش اعتقاد داشت سنی ها و شیعیان هر دو مرتد می باشند ، و از پیروان خود می خواست در صورتی که آنها مذهب خود را تغییر ندهند ، ریشه کنشان کنند ، امروزه به صورت مدافعین سنی ها و قاتلان شیعیان
در آمده اند .

امیر نشین کوچک قطر ، با توقف ساخت لوله ی انتقال گاز به سوریه از این کشور انتقام گرفته [7] .

فرانسه ، به علت پیمان های لنکستر هاووس ، باید در این توطئه سهیم باشد ، اما کنار گذاشته شده ، چرا که در لیبی دست به اعمال حساب نشده ای زده بود . وزیر امور خارجه ی این کشور - آلن ژوپه - کوشید فرانسه را به جمع توطئه گران وارد کند ، اما سفیر دمشق - اریک شووالیه - که در محل شاهد انحرافاتی در نقل واقعیت موجود بود ، به تندی مانع این حرکت شد [8] .

زمانی که فرانسه به صحن توطئه گران بازگشت ، اهداف سال های ۱۹۱۵ خود رادر استعمار سوریه ، مطابق با پیمان سایک - پیکو - سازانوو دنبال کرد . همانگونه که اختیارات فرانسه بر سوریه ،در مقایسه با استعمار پایدار الجزایر ، موقتی بوده [9] ، و در قرن بیست و یکم ، درارتباط با کنترل ساحل ، اهمیت ثانوی داشته .اما ،پاریس کوشیده تا تعهدات کهن خود را به اجرا در آورد ، و یک مرکز ملی گرای کرد به وجود آورد که مطابق مدل بریتانیایی ۱۹۱۷ ، مانند رابطه ی یهودیان با فلسطینیها باشد . به همین منظور با ترکیه [10] متحد شده ، تا تحت نام ٬٬ سوگند ملی آتاتورک ٬٬ [11] ترکیه ، شمال سوریه را محاصره کند و با اخراج کلیه ی کردهای ترکیه ، آنها را به این منطقه بفرستد .

چنانچه هدف از جنگ چهار معارض اولیه ، با یکدیگر هم خوانی داشته باشد ، دو دولت اخیر با بقیه هم صدا نیست .

از سوی دیگر ، فرانسه ، انگلستان و ترکیه سه ابر قدرت استعمارگر گذشته می باشند . و هر سه خواهان تحمیل قدرت خود بر یک تخت سلطنتی می باشند . جنگ علیه سوریه ، توانسته مخاصمات گذشته ی آنها را احیا کند .

دوران داعش در میان جنگ علیه سوریه و عراق

در پایان ۲۰۱۳ ، پنتاگون طرح های خود را در کادر استراتژی سبرووسکی بررسی کرد . و توانست طرح های مقدماتی خود را بهبود بخشد ،و مطابق با گفته ی رالف پیترز [12] ، طرح رابن رایت را جایگزین آن نماید ، و کشور ٬٬ سنی استان ٬٬ را که میان سوریه و عراق قرار خواهد داشت [13] به وجود آورد .

با این حال ، در سپتامبر ۲۰۱۵ ، با ورود ارتش روسیه به سوریه ، طرح ٬٬ سنی استان ٬٬ که توسط داعش می بایستی عملی شود ، پروژه ی شش کشور هم دست را با شکست مواجه نمود .

سه سال نخست جنگ ، پاسخ به هدف دیگری بود : از یک سو ، به وجود آوردن دولتی میان عراق و سوریه ، در کادر استراتژی سبروسکی ، و از سوی دیگر استفاده از داعش برای قطع جاده ی ابریشم چین ، که زی جینپنیگ ، می خواست آنرا فعال کند و بتواند بخش ٬٬ غربی ٬٬ قاره را به دست بگیرد .

پیروزی سوریه- روسیه ، و تغییر جریان ایالات متحده

موضوع انهدام هواپیمای نظامی ایلیوش- ۲۰ در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸ ، این فرصت را به روسیه داد تا به این جنگ دامنه دار پایان دهد ، و با کاخ سفید ، در برابر متخاصمین دیگر متحد شود . این بازآفرینی ،در مقیاس کوچکتر ، عکس العمل روسی- آمریکایی ، در بحران کانال سوئز در ۱۹۵۶ می باشد [14]

مسکو ، ارتش عرب سوریه را با ، پدافند ضد هوایی اس- ۳۰۰ ، همراه با سیستم های مراقبتی هم سو با آن ، مجهز نمود . از زمانی که این سیستم عملیاتی شود ، و افسران سوریه بتوانند در این رابطه آموزش ببینند ، سه ماه وقت خواهد گرفت ، برای ارتش های غربی ، دیگر امکان پرواز بر فراز دمشق میسر نخواهد شد [15] .

وزیر امور خارجه ی سوریه - ولید معلم - در تریبون نشست عمومی سازمان ملل ، عقب نشینی بی درنگ و بدون قید و شرط نیروهای اشغال گر خارجی ایالات متحده ، فرانسه و ترکیه ، را درخواست نمود [16].

چنانچه ایالات متحده از منطقه خارج شود ، فرانسوی ها و ترک ها ، دیگر قادر به ماندن نخواهند بود . اسرائیلی ها نیز نمی تواند با پروازهای خود ، سوریه را بمباران کنند . انگستان هم اکنون عقب نشینی کرده است .

تل آویو ، پاریس و آنکارا ، پیوسته امیدوارند تا پرزیدنت ترامپ در انتخابات قانونگذاری ۶ نوامبر شکست بخورد و کناره گیری کند . از این رو منتظر پاسخ نتایج مقدر می مانند تا تصمیم گیری کنند .

چنانچه دونالد ترامپ در انتخابات میان دوره ی کنگره پیروز شود ، سوال دیگری پیش خواهد آمد . آیا کشورهای غربی از نبرد در سوریه دست خواهند کشید ، و یا به این جنگ بی پایان ادامه خواهند داد ؟ در واقع ، این حقیقتی است که تمام کارشناسان بر آن اتفاق نظر دارند : طبقه ی حاکمه ی غرب به قدری پر مدعا و انتقام جو است ، که نخواهد خواست در پس قدرتهای نوین آسیایی ، از مقام خود تنزل کند .

عقل حکم می کند ، که با شکست در جنگ ، طرف های متخاصم عقب نشینی کنند . اما جو فکری غرب مانع می شود . جنگ زمانی پایان می گیرد ، که آنها استخوان تازه ای برای جویدن پیدا کنند .

تنها انگلستان تصور کرده ، پاسخ خود را یافته است . و مشخص است لندن فشار دیپلماتیک خود را از طریق ٬٬ گروه کوچک ٬٬ ادامه خواهد داد ، و این کشور به سمت ٬٬ بازی بزرگ ٬٬ - دوران مخاصمات انگلستان با تزار روسیه در قرن نوزدهم - روی آورده . با ماجرای تخیلی اسکریپال ، مدل ٬٬ تلگرام زینویو ٬٬ را تکرار کرده است [17] . لندن توانسته سرویس های اطلاعات خارجی روسیه را حین کشف عملیات در ارتباط با منع سلاح های شیمیایی ( او پ و س ) درون سازمان ، دستگیر نماید .

این نظریه ی ژئوپلیتیک ، از کلیه ی حوادثی که به صورت بهانه به کار می روند ، حالت مستقلی دارد . ٬٬ بازی بزرگ ٬٬ استراتژی امپراطوری انگلستان بوده . و به کار گیری مجدد آن توسط بریتانیای کنونی ، نتیجه ی برکسیت و سیاست ٬٬ بریتانیای جهانی ٬٬ می باشد .
مانند قرن نوزدهم ، این حالت ضد روسی ،در پایان ، به رقابت شدیدی میان لندن و پاریس خواهد انجامید . و برعکس ، در صورت شکست ترزا می ، و مورد پرسش قرار دادن برکسیت ، و حضور مجدد انگلستان در اتحادیه ی اروپا ، تمام این طرح ها با شکست مواجه خواهند شد .

چنانچه فرانسه از هم اکنون قصد ترک خاور میانه را داشته باشد ، و تمرکز خود را بر ساحل افزایش دهد ، موقعیت ایالات متحده با مشکل مواجه خواهد شد . از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ ، پنتاگون از نوعی استقلال عمل بهره برده . ده فرمانده ی جنگی ، نیروهای مسلح ، نمی توانند از سوی رئیس ستاد ارتش فرمانی دریافت نمایند ،و تنها از وزیر دفاع اطاعت می کنند . به مرور زمان ، اختیارات آنها به صورت ٬٬ نیابت پادشاه ٬٬ در ٬٬ امپراطوری ایالات متحده ٬٬ در آمده است . و حاضر نیستند ، موقعیت خود را توسط پرزیدنت ترامپ از دست بدهند . برخی از میان آنها ، مانند فرمانده ی امریکای لاتین ( ساوت کام ) [18] می خواهد استراتژی آدمیرال سبروسکی را علیرغم منع کاخ سفید ، دنبال نماید .

از این ابهامات موجود زیاد می باشند . تنها قدم مفید در رابطه با داعش بوده : به مدت سه ماه ، کشورهای غربی ، با ارسال سلاح به آنها ، مدعی شکست دادن این گروه تروریستی بوده ا ند . امروزه دونالد ترامپ ، دستور داده تا به تجربه ی دولتی تروریستی پایان داده شود - خلافت و ارتش سوریه و روسیه ، توانستندعناصر جهادی را عقب برانند . کشورهای غربی نمی خواهند ٬٬ شورشیان معتدل ٬٬ آنها ٬٬ تروریست ٬٬ نامیده شوند و نزد آنها برگردنند . از این رو ،بدون آنکه اعتراف کنند ، خواهان مرگ و انحلال آنها در سوریه می باشند .
انتخابات میان دوره در ایالات متحده ، نشان خواهد داد ، جنگ در سوریه ادامه خواهد یافت ، یا آنکه به میدان جنگ دیگری منتقل می شود .

ترجمه توسط
Sylvia Bejanian

[1« Agression masquée en guerres civiles », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 27 février 2018.

[2The Pentagon’s New Map, Thomas P. M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004. « Le projet militaire des États-Unis pour le monde », par Thierry Meyssan, Haïti Liberté (Haïti) , Réseau Voltaire, 22 août 2017.

[3Tony Blair speech at the World Affairs Council in Los Angeles”, by Tony Blair, Voltaire Network, 1 August 2006. When Progressives Treat with Reactionaries. The British State’s flirtation with radical Islamism, Martin Bright, Policy Exchange, September 2004. “I had no choice but to leak”, Derek Pasquill, New Statesman, January 17, 2008.

[4« Une stratégie pour Israël dans les années 80 », par Oded Yinon, Traduction Youssef Aschkar, Kivunim (Israël) , Réseau Voltaire, février 1982.

[5Le plan A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm, Institute for Advanced Strategic and Political Studies, July 2006, a été attribué à ses signataires, principalement Richard Perle et Douglas Feith. Cependant, selon ce dernier, le texte a été rédigé par David Wurmser sans que les signataires aient la possibilité de le modifier. Voir “Credit for Israel Report Clarified”, Douglas Feith, Washington Post, September 16, 2004.

[6Interview du général Anwar Al-Eshki par la BBC, en 2011. https://youtu.be/EGu3sh4MMK8.

[7Syria’s Pipelineistan war”, Pepe Escobar, Al-Jazeera, August 6, 2012. “Syria intervention plan fueled by oil interests, not chemical weapon concern”, Nafeez Ahmed, The Guardian, August 30, 2013. “​Syria attraction: Russia moving into Eastern Mediterranean oil bonanza”, William Engdhal, Russia Today, Januray 13, 2014. “Why the Arabs don’t want us in Syria”, Robert Kennedy Jr, Politico, February 23, 2016.

[9France, Syrie et Liban 1918-1946: Les ambiguïtés et les dynamiques de la relation mandataire, Nadine Méouchy, Presses de IFPO, 2013.

[10Accord franco-turc signé par Alain Juppé et Ahmet Davutoğlu, 2011, non-publié.

[11« Serment national turc », Réseau Voltaire, 28 janvier 1920.

[12Blood borders - How a better Middle East would look”, Colonel Ralph Peters, Armed Forces Journal, June 1, 2006.

[13Imagining a Remapped Middle East”, Robin Wright, The New York Times Sunday Review, September 8, 2013.

[14« Londres, Paris et Tel-Aviv seront-ils sanctionnés par Moscou et Washington ? », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 25 septembre 2018.

[15« Les implications de la création d’une gestion intégrée moderne de l’espace aérien syrien », par Valentin Vasilescu, Traduction Avic, Réseau Voltaire, 2 octobre 2018.

[16Trump eyeing Arab ‘boots on the ground’ to counter Iran in Syria”, Travis J. Tritten, Washington Examiner, September 29, 2018.

[17« L’affaire Skripal : le mensonge de trop ? », par Michael Jabara Carley, Traduction Jean-Marc Chicot, Strategic Culture Foundation (Russie) , Réseau Voltaire, 23 avril 2018.

[18Plan to overthrow the Venezuelan Dictatorship – “Masterstroke””, by Kurt W. Tidd, Voltaire Network, 23 February 2018. « Le "Coup de Maître" des États-Unis contre le Venezuela », par Stella Calloni, Traduction Maria Poumier, Réseau Voltaire, 11 mai 2018.