De Europese Unie in de nucleaire strategie van het Pentagon

De NAVO-Ministers van Defensie (Elisabetta Trenta, M5S, voor Italië, en Florence Parly, LREM voor Frankrijk) werden op 26 en 27 juni in Brussel bijeengeroepen om de nieuwe maatregelen van "afschrikking" tegen Rusland, die is beschuldigd, goed te keuren - zonder bewijs van wat dan ook - van het schenden van het INF-verdrag. In feite betekent dit dat ze in de pas zullen lopen achter de Verenigde Staten, die zich op 2 augustus definitief terugtrekt uit het Verdrag en zich opmaakt om in Europa grondgebonden middellange afstandsraketten (een bereik van 500-5.500 kilometer) in te zetten, vergelijkbaar met die uit de jaren tachtig (de Pershing II en de kruisraketten) die werden geëlimineerd (met de Sovjet-SS-20’s) door het Verdrag dat in 1987 werd ondertekend door presidenten Gorbachov en Reagan.

De belangrijkste Europese mogendheden, steeds meer verdeeld binnen de EU, worden opnieuw gegroepeerd in de NAVO onder Amerikaans bevel om hun gemeenschappelijke strategische belangen te ondersteunen. Bij de UNO verwierp deze zelfde Europese Unie - waarvan 21 van haar 27 leden deel uitmaken van het Bondgenootschap (net als het Verenigd Koninkrijk, hoewel het de EU verlaat) - het Russische voorstel om het INF-verdrag te handhaven. Op een zo belangrijk punt wordt de Europese publieke opinie opzettelijk in een staat van onwetendheid gehouden door hun regeringen en de belangrijkste media. Op deze manier merken we niet het toenemende gevaar dat ons allemaal bedreigt - de groeiende mogelijkheid dat we op een dag onder het gebruik van nucleaire wapens zullen lijden.

Dit wordt bevestigd door het meest recente strategische document van de Amerikaanse strijdkrachten, Nucleaire Operaties (11 juni), geschreven onder leiding van de Voorzitter van de Joint Chiefs of Staff. Aangezien «onze nucleaire strijdkrachten de VS het vermogen bieden om onze eigen nationale doelstellingen na te streven», benadrukt het document dat zij «variërend, flexibel en aanpasbaar» moeten zijn voor «een breed scala van tegenstanders, bedreigingen en contexten». Ondanks Russische waarschuwingen dat het gebruik van zelfs maar een kernwapen met laag vermogen een kettingreactie zou veroorzaken die zou kunnen leiden tot grootschalige nucleaire conflicten, begint de Amerikaanse doctrine zich te oriënteren op basis van een gevaarlijk concept - «flexibiliteit».

Het strategisch document bevestigt dat «Amerikaanse nucleaire strijdkrachten ons de middelen geven om geweld toe te passen op een breed scala aan doelen op het moment en met de middelen waarover de President heeft beslist». Die doelen (specificeert hetzelfde document) zijn in werkelijkheid gekozen door de inlichtingendiensten, die hun kwetsbaarheid voor een nucleaire aanval evalueren, en ook de effecten van radioactieve neerslag berekenen. Het gebruik van kernwapens - benadrukt het document - «kan de voorwaarden scheppen voor beslissende resultaten. In het bijzonder zou het gebruik van een kernwapen de context van een gevecht fundamenteel veranderen door de omstandigheden te creëren die de commandanten in staat zouden stellen de confrontatie te winnen ».

Kernwapens zouden de VS ook in staat stellen "hun bondgenoten en partners gerust te stellen" die, vertrouwend op deze wapens, "het idee zouden opgeven eigen nucleaire wapens te bezitten en aldus zouden deelnemen aan het militaire doel van de Verenigde Staten, dat non-proliferatie is. ».

Het document geeft echter aan dat «de VS en bepaalde geselecteerde NAVO-bondgenoten in staat zouden zijn om vliegtuigen te houden die in staat zijn om zowel nucleaire als conventionele wapens te dragen». Dit is een erkenning dat vier landen van de EU die officieel niet-nucleair zijn - Italië, Duitsland, België, Nederland - en ook Turkije, in strijd met het non-proliferatieverdrag, niet alleen Amerikaanse kernwapens opslaan (B-61-bommen die vanaf 2020 zullen worden vervangen door de meer destructieve B61-12), maar bereid zijn om ze te gebruiken bij een nucleaire aanval onder leiding van het Pentagon.

Dit alles wordt geheim gehouden door onze regeringen en parlementen, televisies en kranten, met de schuldige stilte van de overgrote meerderheid van politici en journalisten, die niettemin elke dag herhalen hoe belangrijk «veiligheid» is voor ons Italianen en andere Europeanen van de Unie . Het wordt blijkbaar voor ons gegarandeerd door de opstelling van andere kernwapens door de VS.