در تاریخ ۲۴ ماه ژوئن ۲۰۱۹ ، نیکولاس مادورو و خوان گوایدو می بایستی به نفع رائول بادوئل از میان برداشته شوند .

برای چندمین بار ، در تاریخ ۲۴ ماه ژوئن ۲۰۱۹ مقدمات کودتا در ونزوئلا تدارک یافت. تمام دست اندر کاران این کودتای نافرجام دستگیر شدند و وزیر ارتباطات ونزوئلا ، خورخه رودریگز ،در شبکه ی تلویزیونی این کشور در ارتباط با دست اندرکاران و عاملان آن مصاحبه ی طولانی مدتی ترتیب داد . گذارش آن در رسانه ها به علت دگرگون شدن حال یکی از عاملان به هنگام حضور در دادگاه و مرگ او در بیمارستان ، منتشر نگردید . در حالی که این موضوع از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد .

برخلاف اقدامات پیشین ،این توطئه از ۱۴ ماه پیش توسط یکی از نیروهای اطلاعاتی ارتش که از طریق کوبا آموزش دیده بود ،رد یابی شد . طی این مدت ، ونزوئلا توانست درون این گروه وارد شود و تمامی مکالمات صوتی و تصویری آنها را مشاهده کند . از این رو ۵۶ ساعت مکالمات ضبط شده در اختیار دارد که اسناد غیر قابل انکاری است .

بسیاری از عاملان که در توطئه های پیشین نیز حضور داشتند ، دستگیر شدند ،اما این بار تشخیص عاملان ایالات متحده در این عملیات کار دشواری بود.

به نظر می رسد آینده ای برای مخالفان و دولت پیش بینی نمی شود

دو نظریه در برابر هم قرار گرفته اند . در وحله ی اول ،به نظر می رسد که این توطئه علیه دولت پرزیدنت نیکولاس مادورو و علیه ی رئیس جمهور خود خوانده خوان گوایدو صورت گرفته ، تا از این طریق نفر سومی وارد عرصه ی مبارزات شود : ژنرال عیسایاس بادوئل .

او ، رئيس سابق ستاد ارشد ارتش و سپس وزیر دفاع ونزوئلا بوده است که توسط هوگو چاوز کنار گذاشته شد ، او همچنین از سران مخالفین دولت چاوز در سال ۲۰۰۹ بوده است . کمی بعد مشخص شد که او مبالغی را به هنگام دوران وزارت خود دزدیده است . از این رو پس از محاکمه به هفت سال زندان محکوم گردید .او بار دیگر به هنگام تشکیل دولت نیکولاس مادورو به زندان افتاد . قرار بر این بود که یک کماندو او را آزاد سازد و به تلویزیون ملی ونزوئلا منتقل کند تا در آنجا خبر تغییر رژیم را اعلام کند .

ورود رئیس جمهور سومی به عرصه ی سیاست ونزوئلا را ما دو سال پیش ، پیش بینی کردیم [1]. در این مقاله نشان دادیم که هدف ایالات متحده جایگزینی دولت بولیوار توسط شخص مطیعی نبوده است ، بلکه هدف از میان برداشتن کلیه ی ساختارهای زیر بنایی این کشور بوده است . از نقطه نظر ایالات متحده ، هیچ یک از گروه های اکثریت ملی گرا ، و مخالفان آمریکایی این کشور نباید آینده ای را برای خود متصور شوند .

کسانی که در ونزوئلا از گوایدو پیروی کردند و تصور می کنند حمایت آمریکا باعث پیروزی آنها خواهد شد ، هم اکنون متوجه اشتباه خود شده اند . چرا که احمد چلبی در عراق و محمود جیبریل در لیبی ، پس از بازگشت به کشور خود هرگز تصور نمی کردند چه سرنوشتی در انتظارشانGIبه وسیله ی گروه های
می باشد.

تحقیقات کلاسیک قرن بیستم ، که نشان می دهد ایالات متحده از دولت های نوکر صفت به جای دولت های هم سطح خود دفاع می کنند ، در این مرحله ی کاپیتالیزم مالی فرا ملیتی ، از اعتبار افتاده اند . مفهوم دکترین نظامی رامسفلد سبروسکی از سال ۲۰۰۱ [2] که تمام منطقه ی خاور میانه ی بزرگ را نابود ساخته ، و هم اکنون آستانه ی آن به حوزه ی دریای کارائیب رسیده ،در حال اجرا است .

بنا بر نوارهای ضبط شده ی این توطئه ، تدارک آن از سوی ایالات متحده نبوده است ،هرچند به نظر می رسد که آنها در نظارت عملیاتی نقش داشته اند ، اما در راس امور اسرائیل قرار داشته است . در طی ۷۲ سال گذشته، سازمان سیا چندین مورد تغییرات رژیم های حاکم را توسط کودتا و یا انقلاب های رنگین تدارک دیده است. سیا برای کارائی بهتر ، ماموریت های خود را به واحدهای مختلفی واگذار کرده است، که ماموران و زیر مجموعه ها یی برخی از آنها را به عهده دارند . سازمان موساد بسیاری از خدمات خود را به مشتریان متفاوتی عرضه می کند.

به این صورت ، تدارک کودتای دیگری در ونزوئلا طراحی شد . در این عملیات کشتارها و تظاهراتی که باید در جوار کاخ ریاست جمهوری میرافلور به اوج خود مقدمات این توطئه را آشکارTeleSurمی رسید ، اتفاق افتاد . کانال تلویزیونی
گردانید که دراین افشا گری ، افرادی از خارج برای شرکت در این اقدامات وارد ونزوئلا شدند . آنها تسلطی به زبان اسپانیایی نداشتند . همچنین مسیر تظاهرات توسط آفیش هایی منقش به ستاره ی داوود و زبان عبری در همه ی نقاط دیده می شد .

حضور اسرائیل در آمریکای لاتین

نقش آژانس های ویژه اسرائیلی در آمریکای لاتین به سال ۱۹۸۲ باز می گردد. در گواتمالا ، پرزیدنت کلیمی/ مسیحی افرین ریوس مونت [3] حدود ۱۸ هزار تن از مردمان سرخپوست را به قتل رساند . زمانی که آریل شارون ، کشور لبنان را تسخیر می کرد ، سازمان موساد در سایه ی عملیات او ، تجربیات اجتماعی که از سال ۱۹۷۵ در افریقای جنوبی دنبال می کرد را به اجرا در آورد :
مایا ها. این مدل پس از پیمان اوسلو (۱۹۹۴) .Bantoustansدولت
برای فلسطینی ها به کار گرفته شد .
برعکس قرائت مثبت از وقایع ، و اینکه نخست وزیر اسحاق رابین شخصاََ این تجربه ی اجتماعی را در افریقای جنوبی [4] نظارت می کرد ، علیرغم میل خود در اسلو مبادرت به شناسایی دولت فلسطینی کرد که می بایستی عاری از تجهیزات نظامی باشد.

در ده سال اخیر ، سرویس های اطلاعات سری اسرائیل ، به سازمان خصوصی اسرائیلی گلوبال سی اس تی اجازه داده اند تا عملیات (ژاک) را برای آزاد سازی اینگرید بتانکور که توسط گروه فارک گروگان نگاهداری می شد در سال ۲۰۰۸ دنبال کنند [5]

آنها تک تیرندازانی را به هندوراس اعزام داشتند تا رهبران تظاهر کنندگان موافق دموکراسی را به هنگام کودتا علیه پرزیدنت مانوئل زلایا (۲۰۰۹)را به قتل برسانند [6]

آنها به طور فعال برای بر اندازی رئیس جمهور برزیل دیلما روسف توسط بانک مرکزی ، سازمان امنیت بازی های المپیک ریو دو جانیرو و سنا (۲۰۱۶ ) فعالیت داشتند

همچنین نیروهای دفاعی اسرائیل یک پایگاه زیردریایی در کشور شیلی اجاره نمود و هزاران سرباز را برای تعلیم دو هفته ای در ملک جو لویس در پاتاگونی آرژانتین اعزام داشت [7].

ترجمه توسط
Sylvia Bejanian
منبع
Al-Watan (Syrie)">Al-Watan (Syrie)

titre documents joints


Al-Watan #3181
(PDF - 177.9 kio)

[1Vídeo : « Thierry Meyssan : El plan de Estados Unidos contra America latina » (entrevista con Russia Today), 22 de Mayo de 2017.

[2The Pentagon’s New Map, Thomas P. M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004. « Le projet militaire des États-Unis pour le monde », par Thierry Meyssan, Haïti Liberté (Haïti) , Réseau Voltaire, 22 août 2017.

[3Le général Efraín Ríos Montt était évangélique. Il ne se définissait pas comme «chrétien», mais comme «judéo-chrétien». NdlR.

[4“ماندلا و اسرائیل”, بوسيله ى تی یری میسان‬, ترجمه حمید محوی, شبکه ولتر, 12 دسامبر 2013, www.voltairenet.org/article181452.html

[5« Israël accroît sa présence militaire en Amérique latine», Réseau Voltaire, 2 novembre 2009.

[6« Le SouthCom prend le pouvoir dans un État membre de l’ALBA », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 29 juin 2009.

[7« Quel projet pour Israël en Argentine ? », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 12 décembre 2017.