Canada en de Bandera aanhangers

Dit artikel is een vervolg op :
– 1. "Rusland wil de VS dwingen het VN-Handvest te respecteren", 4 januari 2022.
– 2. "Washington zet RAND plan door in Kazachstan, daaarna Transnistrië"
– 3. "Washington weigert naar Rusland en China te luisteren", 18 januari 2022.
– 4. "Washington en Londen, getroffen door doofheid", 1 februari 2022.
– 5. “Washington en Londen proberen hun heerschappij over Europa te behouden”, 8 februari 2022.
– 6. "Twee interpretaties van de Oekraïense zaak", 15 februari 2022.
– 7. "Washington slaat alarm, terwijl zijn bondgenoten zich terugtrekken", 22 februari 2022.
– 8. "Rusland verklaart de oorlog aan de Straussianen", 8 maart 2022
– 9 “Een bende van drugsverslaafden en neonazi’s”, 5 maart 2022.
– 10. “Israël verbijsterd door Oekraïense neonazi’s”, 8 maart 2022.
– 11. "Oekraïne: de grote manipulatie", 22 maart 2022.
– 12. “De Nieuwe Wereldorde wordt voorbereid onder het voorwendsel van oorlog in Oekraïne” 29 maart 2022.
– 13. “Oorlogspropaganda verandert van vorm” 5 april 2022.
– 14. “De alliantie van MI6, de CIA en het Banderisme”, 12 april 2022.
– 15. "Het einde van de westerse overheersing", 19 april 2022.
– 16. “Oekraïne: de Tweede Wereldoorlog wordt voortgezet” 26 april 2022.
– 17. "Washington hoopt zijn hypermacht te herstellen door oorlog in Oekraïne", 3 mei 2022.

De eerste buitenlandse strijders die bij het begin van de oorlog in februari 2022 in Oekraïne aankwamen, waren Canadezen. De eerste buitenlandse officier die op 3 mei door de Russische strijdkrachten werd gearresteerd, was een Canadese generaal. Hoewel Canada meer dan 6.000 kilometer van Oekraïne verwijderd is, speelt het duidelijk een verborgen rol in dit conflict.

In dit artikel zal ik aantonen dat alle Canadese liberale regeringen het Oekraïense banderisme sinds het begin van de Tweede Wereldoorlog hebben gesteund. Ze stonden aan beide kanten in die oorlog, vochten tegen de nazi’s, maar steunden de banderisten. Erger nog, de huidige Canadese regering bestaat uit een liberale premier, Justin Trudeau, geflankeerd door een banderistische assistente, Chrystia Freeland.

Terwijl de banden tussen de CIA en de nazi’s tijdens de Koude Oorlog pas in 1975 aan het licht kwamen door de Congrescommissies Pike, Church en Rockfeller, en pas eindigden met president Jimmy Carter, bestaan de banden van de Canadese Liberale Partij met de banderisten nog steeds. Canada is het enige land ter wereld, buiten Oekraïne, dat een banderistische minister heeft , die bovendien nummer twee in de regering is.

In 1940, toen het Verenigd Koninkrijk in oorlog was maar de Verenigde Staten niet, richtte de Canadese liberale regering van William King het Ukrainian Canadian Congress (UCC) op om anti-Bolsjewistische immigranten te helpen tegen de pro-Sovjet Association of United Ukrainian Canadians (AUUC) en het joodse Canadian Jewish Congress (CJC). Pro-Sovjet bibliotheken en synagogen werden verboden.

De Liberale Partij van het Koninkrijk Canada is niet opgericht om het individualisme te bevorderen tegen conservatieve ideeën, maar tegen de Republikeinse gedachte [1].

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was premier William King geliefd bij zijn medeburgers, maar werd hij uitgejouwd door zijn soldaten toen hij hen in Europa bezocht. De Liberale Partij heeft altijd anti-Russische standpunten ingenomen, die zij tot 1991 als anti-Sovjet voorstelde, en heeft het christendom altijd als tegenstander van het jodendom opgevat.

Ook was Canada aan het einde van de Tweede Wereldoorlog het belangrijkste toevluchtsoord voor banderisten (35.000 immigranten) en Baltische nazi’s. Onder hen waren Volodymyr Kubijovyč en "Michael Chomiak", wiens echte naam Mykhailo Khomiak was, de redacteuren van de belangrijkste nazi-krant in Centraal Europa, Krakivs’ki Visti.

Chomiak, die werkte onder de directe controle van de Nazi Minister van Propaganda, Joseph Goebbels, heeft zijn collaboristische verleden nooit ontkend. Integendeel, hij kwam altijd op voor de OUN(B). In die geest voedde hij zijn kleindochter op, Chrystia Freeland, de huidige vice-premier van Canada. In plaat van van de misdaden van het banderisme te veroordelen, begon zij haar loopbaan als journaliste op 18-jarige leeftijd, toen zij werkte voor Volodymyr Kubijovyč’s Encyclopedie van Oekraïne (nu beschikbaar op het Internet). Daarna werkte zij voor The Ukrainian News, de krant van het Canadese banderisme, en The Ukrainian Weekly, de krant van het Amerikaanse banderisme dat banden had met de ABN en de CIA. Ze reisde naar de Sovjet-Unie tegen het einde ervan. De Sovjetautoriteiten stelden de Canadese regering vragen over haar steun aan de banderisten en verboden haar terug te keren. Na de ontbinding van de USSR werd zij echter chef van het Moskouse bureau van The Financial Times. Daarna adjunct-hoofdredacteur van The Globe and Mail en hoofdredacteur van Thomson Reuters Digital.

In haar artikelen en boeken, Sale of the Century: Russia’s Wild Ride from Communism to Capitalism [2] en Plutocrats: The Rise of the New Global Super-Rich and the Fall of All Others [3], ontwikkelt Chrystia Freeland twee theses die haar grootvader na aan het hart liggen.
– Zij bekritiseert de ultra-rijken met vrijwel uitsluitend Joodse voorbeelden..
– Ze verkettert de USSR, en daarna Rusland, bij elke gelegenheid.

Men mag niet vergeten dat het fascisme een antwoord was op de economische crisis van 1929, waarbij een nationalistische alliantie van gilden werd voorgesteld door ondernemingen. De nazi’s en de banderisten voegden er een verschrikkelijke raciale dimensie aan toe. Door zich op de superrijken te richten, pakt Chrystia Freeland terecht het grootste probleem van dit moment aan. Immers, vandaag de dag maakt alleen de financiële wereld winst, terwijl de productie in een crisis verkeert. Zij glijdt echter sluipenderwijs af naar een raciale lezing door op te merken dat Joden talrijker zijn onder de superrijken dan onder de bevolking en te suggereren dat deze correlatie significant is.

In 1991 kwam het Pools-Oekraïense liberale parlementslid Borys Wrzesnewskyj tussenbeide om van Canada het eerste land ter wereld te maken dat de Oekraïense onafhankelijkheid erkende. Met zijn familiefortuin (de Future Bakery) heeft hij een dienst opgezet om nieuws uit Oekraïne door te sluizen naar elk parlementslid. Hij financierde de archivering door Volodymyr Kubijovyč en "Michael Chomiak" van documenten over Oekraïense nationalisten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Men moet vaststellen dat de Encyclopedie van Oekraïne geen wetenschappelijk werk is, maar een rehabilitatie van de banderisten en een vervalsing van de geschiedenis. Door zijn familiebanden heeft Borys Wrzesnewskyj de toekomstige Oekraïense president Viktor Joesjtsjenko in Canada geïntroduceerd.

In 1994 onderhandelde de liberale premier Jean Chrétien over een verdrag van vriendschap en samenwerking met Oekraïne, en vanaf 1996 verzocht hij voor diens toetreding tot de NAVO.

In januari 2004 heeft Canada, onder de liberale premier Paul Martin, deelgenomen aan de voorbereiding van Washington van de " Oranje Revolutie ". De Canadese ambassadeur in Kiev, Andrew Robinson, organiseerde bijeenkomsten van zijn collega’s uit 28 landen om Viktor Joesjtsjenko aan de macht te brengen. Het doel was het beleid van President Koetsjma te breken die Russisch gas aanvaardde in plaats van de Amerikaanse olie-exploratie in de Kaspische Zee te bevoordelen [4].

De Canadese ambassadeur financierde de peiling van het Oekraïense Centrum voor Economische en Politieke Studies, Oleksandr Razumkov, volgens welke de presidentsverkiezingen waren vervalst, en gaf een subsidie van 30.000 dollar aan de vereniging Pora! (Het is tijd!) van de NAVO-strateeg Gene Sharp [5].

Uitsluitend op basis van de peiling van Razumkov organiseerde Pora! demonstraties, werden de verkiezingen geannuleerd en werd een nieuwe uitgeschreven. Canada heeft 3 miljoen dollar uitgegeven om 500 verkiezingswaarnemers te sturen. De tweede verkiezing bracht Viktor Joesjtsjenko aan de macht. Deze stelde vervolgens zijn team samen en koos Vladislav Kaskiv (een medewerker van George Soros en leider van Pora!) als zijn speciale adviseur en Anatoliy Gritsenko (een in de VS opgeleide militair en voorzitter van het Razumkov Centrum) als minister van Defensie.

Het liberale parlementslid Borys Wrzesnewskyj was bijzonder actief tijdens de Oranje Revolutie; zijn zus, Ruslana, was zeer bevriend met mevrouw Joesjtsjenko, Katerina Chumachenko. Hij investeerde 250.000 Canadese dollar om de beweging te steunen en gebruikte zijn flat in het centrum van Kiev om de demonstraties tussen de twee verkiezingen te coördineren. De demonstranten van Pora! scandeerden "Ca-na-da!" en wapperden met de esdoornblad vlag.

Chrystia Freeland begon haar politieke carrière bij de Liberale Partij in 2013. Ze werd in het parlement gekozen als parlementslid voor Toronto. In 2014 steunde zij de "Revolutie van Waardigheid" in Kiev (d.w.z. de banderistische staatsgreep), en ontmoette zij de hoofdrolspelers ervan. Zij veroordeelde de onafhankelijkheid van de Krim en had een ontmoeting met Mustafa Dzhemilev, de beruchte Amerikaanse spion tijdens de Koude Oorlog en leider van de Tataren. Uiteindelijk heeft president Vladimir Poetin haar de toegang tot Rusland ontzegd.

Zij werd in 2015 door de liberale premier Justin Trudeau benoemd tot minister van Internationale Handel, vervolgens in 2017 tot minister van Buitenlandse Zaken en in 2019 tot minister van Intergouvernementele Zaken met de waardigheid van vicepremier. In 2020 werd zij minister van Financiën.

In 2014 bezocht de conservatieve minister van Buitenlandse Zaken John Baird het Maidanplein en had hij een ontmoeting met belangrijke protestleiders. De Canadese televisie beschouwde dat als een bevestiging van de versie van president Poetin dat deze revolutie slechts westerse manipulatie was.

Ambassadewoordvoerster Inna Tsarkova, was een van de leiders van de AutoMaidan-beweging. De ambassade, die naast het Maidanplein ligt, was een toevluchtsoord voor de demonstranten die een week lang in de lobby van de ambassade bivakkeerden. De neonazigroep C14 [6] verschanste zich daar op 18 februari tijdens het bloedbad.

Toen vlucht MH17 van Malaysia Airlines op 17 juli 2014 boven Oekraïne werd neergeschoten, stuurde de in Montreal gevestigde Internationale Burgerluchtvaartorganisatie (ICAO) vier inspecteurs naar de rampplek. Nog voor het onderzoek begon, lanceerde Chrystia Freeland een internationale campagne om Rusland aan te klagen. Vervolgens zou ze haar ministeriële status gebruiken om zoveel mogelijk olie op het vuur te gooien.

Na de verjaging van president Viktor Janoekovitsj en de machtsovername door de banderisten heeft Canada Operatie UNIFIER (Canadian Armed Forces Joint Task Force-Ukraine) in het leven geroepen. Het doel was het Oekraïense leger op te leiden en de militaire politie te ontwikkelen. De operatie werd uitgevoerd onder bevel van Londen en Washington. Het omvatte het zenden van 200 instructeurs en niet-dodelijke uitrusting. Het eindigde op 13 februari 2022, net voor de Russische operatie, om Canada niet in een oorlogssituatie te brengen.

In 8 jaar tijd heeft Canada bijna 900 miljoen dollar geschonken aan hulp voor Oekraïne.

In 2016 ontving de liberale premier Justin Trudeau met eerbetoon Mustafa Dzhemilev, die zijn plaatsvervanger Chrystia Freeland al had ontmoet. In augustus 2015 was hij de emir geworden van een internationale moslimbrigade, medegefinancierd door Oekraïne en Turkije om de Krim te heroveren [7].

Tegelijkertijd onderhandelde Chrystia Freeland over de vrijhandelsovereenkomst tussen Canada en Oekraïne.

Toen in 2017 de website Russia Insider het criminele verleden van haar grootvader en haar nog steeds nauwe banden met de banderisten onthulde, ontkende ze de feiten en hekelde ze de Russische "propaganda". Op 27 februari verscheen zij echter met een groep banderisten van de OUN(B) tijdens een demonstratie tegen de Russische agressie. De foto, die ze zelf had geplaatst, werd snel van haar Twitter-account verwijderd.

Samen met zijn NAVO-partners reagerend op de Russische militaire operatie heeft Canada zijn begroting gewijzigd en 500 miljoen dollar uitgetrokken voor het Oekraïense leger, met inbegrip van de banderisten. Het heeft reeds machinegeweren, pistolen, geweren, 1,5 miljoen patronen, sluipschuttersgeweren en aanverwante uitrusting (14 februari), nachtkijkers, helmen en kogelvrije vesten (27 februari), 100 terugstootloze Carl Gustav M2 geweren en 2.000 patronen 84mm-munitie (28 februari), 390.000 individuele veldrantsoenen en ongeveer 1.600 kogelvrije vesten (1 maart) gestuurd. Ook werden 4.500 M72-raketwerpers en 7.500 handgranaten, alsmede een abonnement op commerciële satellietbeelden voor 1 miljoen dollar (3 maart), camera’s voor bewakingsdrones (9 maart), M777-houwitsers en bijbehorende munitie, alsmede extra munitie voor het antitankwapen Carl Gustav M2 (22 april), 8 commerciële pantservoertuigen en een dienstencontract voor het onderhoud en de reparatie van gespecialiseerde camera’s op drones (26 april), en is begonnen met de opleiding van Oekraïense soldaten in het gebruik van M777-houwitsers.

Op 2 maart heeft Justin Trudeau, gelovige van de Verenigde Staten, een twintigtal landen een verklaring laten ondertekenen waarin hij Russische desinformatie aan de kaak stelt [8]. Het doel is de verspreiding van informatie over Oekraïense en Canadese banderisten tegen te gaan.

Op 10 maart is Canada erin geslaagd een dertigtal landen een tweede, zeer Orwelliaanse verklaring te laten ondertekenen, waarin - in naam van de persvrijheid - de censuur in het Westen van Russia Today en Sputnik, twee Russische openbare media, wordt toegejuicht [8]

Sinds het banderistenregime in Kiev aan de macht is gekomen, heeft Canada sancties opgelegd aan meer dan 900 Russische en Oekraïense oppositieleden en -bedrijven. Het heeft naaste medewerkers van de Russische president en zijn familieleden aan deze lijst toegevoegd.

Ondanks zijn beginselverklaringen ten gunste van gelijke rechten voor alle mensen steunt Canada zonder voorbehoud de banderisten, de verkondigers van de raciale superioriteit van de Oekraïners over de Russen.