کردستان نسخۀ اسرائیلی

وقتی داوید بن گوریون به شکل یکجانبه ایجاد دولت اسرائیل را اعلام کرد، دفاعیۀ او بر این اساس بود که یهودی ها می خواهند یک منطقۀ امنیتی پیرامون خود ایجاد کنند. این موضوع در واقع کاربست استراتژی « گام » بود که پیش از این در اروپا رواج داشت [1] : درنبود سیاست نظامی زدائی مناطق مجاور به مرزهایش، جنگ های اسرائیل به هدف گسترش سرزمین اسرائیل راه اندازی شد. با این وجود، با پیدایش نسل جدید موشکها، «گام» های ایجاد شده هیچ چیزی را تضمین نمی کرد. به طوری که سال 1999، اسرائیل در باز پس دادن جولان تردید کرد [2] و سال 2000 نیز ترجیح داد بجای تحمل آزاری که از سوی حزب الله متوجه او بود، از لبنان خارج شود.

به تدریج، طرح نظریۀ نظامی دیگری ضرورت پیدا کرد : بر اساس نظریۀ نوین، از این پس امنیت یک سرزمین به قابلیت تخریب موشک های دشمن از فاصلۀ دور بستگی خواهد داشت. در نتیجه نه تنها باید در مرزهای مجاور و فوری «گام» ایجاد کرد، بلکه در عین حال برای خنثی سازی تهدید موشکی، در فراسوی دولت های تهدید کننده باید پیرامون آنها دایرۀ محافظتی ایجاد نمود. به همین علت سال 2011 سودان جنوبی ایجاد شد و به زودی کردستان ایجاد خواهد شد (2015). بر این اساس، اسرائیل می تواند هم زمان مصر، سوریه و لبنان را تهدید کند.

تجربۀ سودان جنوبی خصوصیت مصنوعی ایجاد این دولت تازه تأسیس را نشان می دهد. در حال حاضر دولت سودان جنوبی دولتی است بی دولت، تنها می توانیم آن را به عنوان منطقه ای فاقد حقوق بدانیم که توسط ارتش اسرائیل اشغال شده است.

از دیدگاه ایالات متحدۀ آمریکا، ایجاد کردستان مرحله ای از ایجاد و باز سازی «خاورمیانۀ بزرگ» (Greater Middle East) است، یعنی تجزیۀ منطقه به دولت های کوچکتر که از دیدگاه قومی یکپارچه باشند، و در نتیجه تسلط بر آنها به سادگی امکان پذیر باشد. به همین علت پنتاگون در خاموشی فرو رفت. در گردهمآئی پشت درهای بسته، وقتی وزیر دفاع چاک هیگل Chuck Hagelو فرماندۀ ستاد فرماندهی، ژنرال مارتین دامپسی Martin Dempsey آمدند تا به پارلمانی ها در کنگره وضعیت عراق را توضیح دهند، نه تنها مدعی شدند که پروندۀ ابوبکر آل بغدادی را گم کرده اند (و در نتیجه نمی دانند چرا او را سال 2004 دستگیر کردند و به چه علتی چند ماه بعد او را آزاد کردند) [3]، بلکه اظهار داشتند که هیچ طرح مداخله ای نیز در دست ندارند و زمین بازی را کاملاً به امارات اسلامی و کردستان سپرده اند [4].

از دیدگاه ترکیه، چنین «کردستانی» فرصت مناسبی بنظر می رسد تا به حل مسائل و مشکلات کرد بپردازد. نخست وزیر رجب طیب اردوغان تمام عملیات را در گوشی به خاندان بارزانی زمزمه کرده است. از سوی دیگر، رجب طیب اردوغان توسط پارلمان خود قانونی را به تصویب رسانده که بر اساس آن گفتگو با کردها مجاز خواهد بود : پارلمانی هائی که در خلع سلاح و پذیرش شورشیان شرکت می کنند از پیگرد قانونی مصون خواهند بود [5]. نخست وزیر امیدوار است که با رأی کردهای ترکیه در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شود. و کردها از او سپاسگذار خواهند بود که هدایت کردستان را از خارج به عهده خواهد گرفت. البته روشن است که احتمال کمی وجود دارد که پس از پیروزی در انتخابات به وعده هایش عمل کند.

مردم کردستان واقعاً اشتباه بزرگی مرتکب خواهند شد اگر به « کردستانی » که اسرائیل و ترکیه به آنها وعده داده اند باور کنند و تصور کنند که این کردستان همان کردستان تمام آرزوهایشان خواهد بود. در قطب مخالف نیکانشان صلاح الدین ایوبی بزرگ (سه لاحه دینی ئه ییووبی) که شام را آزاد و متحد ساخت، قبیلۀ بارزانی آنها را از دیگر اقوام منطقه، عرب ها، ارامنه و غیره جدا خواهند ساخت، و آنها را به طرفداران آپارتاید تبدیل خواهد کرد.

در حالی که در انترنت، اعضای حزب دموکرات کردستان برای پول آینده تلاش می کنند [6]، بارزانی ها به شکلی عمل می کنند که گوئی سرانجام به کمک اسرائیل پیروز شده اند. بارزانی ها پیشمرگان را برای تصاحب چاه های نفت در بای حسن Bai Hassan و کرکوک فرستاده اند و کارگران عرب را نیز اخراج کرده اند [7] — به بهانۀ حفاظت مناطق نفتی در مقابله با واکنش های بغداد.

تردیدی وجود ندارد، طرح اسرائیل برای بارزانی ها مستلزم پاکسازی قومی خواهد بود و این روند تازه شروع شده است.

از هم اکنون حزب کارگران کردستان عبدالله اوجالان فراخوان داده است که در این دام نیافتند. او از گردهمآئی سرّی گروه های اسلامگرا و حزب دموکرات کردستان به رهبری مسعود بارزانی که اول ژوئن در عمان برگزار شد، گزیده ای منتشر کرد که نشان می دهد که آنها در اتحاد با یکدیگر به عراق حمله کرده اند [8]. حزب کارگران کردستان برای بسیج عمومی مردم کردستان برای مقابله با طرح اسرائیلی - بارزانی فراخوان صادر کرد.

نخست وزیر عراق نوری مالکی به سهم خود اعلام کرد که ارتش او نمی وان دبه مرکز فرماندهی عالی امارات اسلامی حمله کند...زیرا فرماندهی عالی در اربیل و تحت حفاظت دولتی محلی کردستان به سر می برد.