G8 2013

«Είναι ακόμα χρήσιμο το G8;», αναρωτηθήκαμε το 2008, όταν ο Νικολά Σαρκοζί και ο Τζορτζ Μπους ήθελαν να συγκεντρώσουν τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων των 20 από τις 29 μεγαλύτερες δυνάμεις για την επίλυση της οικονομικής κρίσης.

Το G8 είναι αυτή η ετήσια σύνοδος κορυφής των οκτώ αρχηγών κρατών ή κυβερνήσεων, επικουρούμενων από δύο εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν κάνει 8, αλλά 10.

Σε μια συζήτηση, μερικώς οργανωμένη γύρω από μια ημερήσια διάταξη και εν μέρει ελεύθερη, ανταλλάζουν απόψεις για τα μεγάλα διεθνή ζητήματα, χωρίς να απαιτείται διαπραγμάτευση για ένα αποτέλεσμα.

Ωστόσο, η σύνοδος δημοσιεύει ένα μακρύ τελικό ανακοινωθέν που αντανακλά το έργο που επιτελέστηκε σε υπουργικό επίπεδο κατά τη διάρκεια του έτους, και μια σύντομη δήλωση προθέσεων σχετικά με τα σημεία συναίνεσης.

Συρία

Η σύνοδος που πραγματοποιήθηκε στο Lough Erne (Βόρεια Ιρλανδία), στις 17 και 18 Ιουνίου ήταν ακόμα πιο σημαντική από το γεγονός ότι ήταν η πρώτη συνάντηση μεταξύ των προέδρων Ομπάμα και Πούτιν, μετά την επανεκλογή του πρώτου εννέα μήνες νωρίτερα. Όμως, μετά την υπονόμευση της Διάσκεψης της Γενεύης (30 Ιουνίου 2012) από την Χίλαρι Κλίντον και τον Ντέιβιντ Πετρέους, είχε συμφωνηθεί μεταξύ των δύο αρχηγών κρατών ότι η πρώτη τους συνάντηση θα τους επέτρεπε να ανακοινώσουν μια λύση στη συριακή κρίση.

Ωστόσο, παρά την αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον, η σύνοδος κορυφής αναβλήθηκε επανειλημμένα, ενώ ο νέος Υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι, χάνεται με τις αντιφατικές δηλώσεις του.

Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου αναμονής, η κατάσταση είχε αλλάξει.

Ο Λίβανος δεν έχει πια κυβέρνηση από τον διορισμό ως πρωθυπουργό του Tammam Salam, πριν από δυόμισι μήνες. Στη Σαουδική Αραβία, ο πρίγκιπας Khaled bin Sultan, βοηθός υπουργός άμυνας, απέτυχε να ανατρέψει τον βασιλιά Αμπντάλα. Στο Κατάρ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν διορία μέχρι τις αρχές Αυγούστου στον Πρίγκιπα Hamad Al-Thani για να δώσει το θρόνο του στο γιο του Ταμίμ και να ξεχαστεί μαζί με τον Πρωθυπουργό του. Στην Τουρκία, η πλειοψηφία του πληθυσμού εξεγέρθηκε κατά της πολιτικής των Αδελφών Μουσουλμάνων με επικεφαλής τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στο Ιράν, ο λαός εξέλεξε έναν οικονομικά φιλελεύθερο, τον Hassan Rohani, στη Προεδρία της Δημοκρατίας. Και στη Συρία, το καθεστωτικό στρατό απελευθέρωσε το Κουσέιρ και η μάχη του Χαλεπίου ξεκίνησε.

Από πλευρά της επικοινωνίας, όπως το 2003 στο Ιράκ, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν «το κόλπο των όπλων μαζικής καταστροφής»: οι τρεις πρωτεύουσες θα είχαν στα χέρια τους αποδείξεις για τη χρήση χημικών όπλων από τη Δαμασκό.

Το «καθεστώς του Μπασάρ» πέρασε «την κόκκινη γραμμή». Έγινε απαραίτητη μια διεθνής παρέμβαση ταυτόχρονα «για να σωθούν οι Σύροι» και «για να σωθεί η παγκόσμια ειρήνη».

Όμως! Οι «αποδείξεις» κοινοποιήθηκαν στη Μόσχα, και αποδειχτήκαν πολύ μακριές από τα πρότυπα του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW). Έτσι και αλλιώς κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί ένας στρατός σε πλήρη ανακατάληψη θα χρησιμοποιούσε αέριο σαρίν, και τη Συρία (όπως το Ισραήλ) δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα.

Στην πραγματικότητα, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο συνεχίζουν το σχέδιο αποικιοκρατίας τους, όπως συμφώνησαν μεταξύ τους στην υπογραφή της Συνθήκης της Lancaster House (2 Νοεμβρίου 2010, ήτοι πριν από την «Αραβική Άνοιξη»). Στηρίζονται στα σιωνιστικά αραβικά καθεστώτα, στην Τουρκία, στη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.

Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες «καθοδηγούν από πίσω» σύμφωνα με τα λόγια της κας Κλίντον. Υποστηρίζουν την πρωτοβουλία, αν πετύχει και αντιστέκονται αν αποτυχαίνει.

Μετά την κωμωδία με τα χημικά όπλα, δεσμευτήκαν με κρύα τη καρδιά να προμηθεύσουν επισήμως όπλα στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, αλλά όχι στο μέτωπο αλ-Νόσρα (Αλ Κάιντα).

Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον είναι σε σύγχυση: πριν από έξι εβδομάδες, ο Τζον Κέρι ήταν σε τέλεια συμφωνία με το Ρώσο ομόλογό του, ενώ την περασμένη εβδομάδα ο ίδιος ήθελε να βομβαρδίσει τη Συρία και μάλλον έφαγε ένα κατηγορηματικό «Όχι» από τον επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου.

Η κατάσταση είναι συνεπώς δυσμενής για το αποικιακό στρατόπεδο όταν ανοίγει όταν το G8.

Περιπλέκεται περαιτέρω από τις αποκαλύψεις του Edward Snowden, ένας υπάλληλος της δικηγορικής εταιρείας Booz Allen Hamilton, ο οποίος δημοσίευσε εσωτερικά έγγραφα της NSA, αφού κατέφυγε στο Χονγκ Κονγκ. Ο μεγαλύτερος οργανισμός ασφάλειας στον κόσμο κατασκοπεύει το διαδίκτυο και τα τηλέφωνα στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο. Με τη βοήθεια της βρετανικής GCHQ, είχε ακόμη καταγράψει τους εκπροσώπους του G20 του Λονδίνου το 2009.

Με λίγα λόγια, οι Αγγλοσάξονες (ΗΠΑ, Βρετανία και Καναδάς), βρίσκονται σε μειονεκτική θέση στη συζήτηση και οι επισκέπτες απέφυγαν να χρησιμοποιήσουν τα τηλέφωνα τους.

Για την Συρία, η γαλλο-βρετανική τακτική αποτελείται από το να απομονώσει τη Ρωσία για να την αναγκάσει να εγκαταλείψει την Συρία.

Εξαιρετικός στο ρόλο, ο οικοδεσπότης της συνάντησης κορυφής, ο Ντέιβιντ Κάμερον κατήγγειλε τον δικτάτορα-που-σκοτώνει-τον-λαό-του-με-χημικά-όπλα.

Συνηγορεί υπέρ μια διάσκεψης Γενεύη 2, η οποία θα κατέγραφε την παραίτηση του Προέδρου αλ-Άσαντ και θα μετέφερε την εξουσία στους φίλους της Δύσης. Επιβεβαιώνει την επικείμενη παράδοση όπλων στους « επαναστάτες», προτείνει μια έντιμη έξοδο στον «Μπασάρ», αναγγείλει τη διατήρηση της μπααθικής διοίκησης και διανέμει τις μισθώσεις για τα οικόπεδα εξόρισης φυσικού αερίου. Για τη σημαία, είναι ήδη γνωστή, θα είναι εκείνη της γαλλικής αποικιοκρατίας.

Αυτή η συζήτηση προσκρούεται στον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ερωτηθείς από τους δημοσιογράφους κατά την άφιξή του, ο Ρώσος πρόεδρος είχε δηλώσει ενώπιον του Κάμερον που κόντεψε να λιποθυμήσει : «Είμαι βέβαιος ότι συμφωνείτε ότι δεν θα έπρεπε σίγουρα να βοηθήσουμε ανθρώπους που όχι μόνο σκοτώνουν τους εχθρούς τους, αλλά και διαμελίζουν τα σώματα τους και τρώνε τα σωθικά τους μπροστά στο κοινό και στις κάμερες.

Αυτούς τους ανθρώπους θέλετε να στηρίξετε; Θέλετε να τους οπλίσει; Αν πρόκειται για αυτό, φαίνεται ότι υπάρχει πολύ μικρή σχέση εδώ με τις ανθρωπιστικές αξίες που η Ευρώπη υιοθέτησε και ευαγγελιζόταν εδώ και αιώνες.

Εν πάση περιπτώσει, εμείς στη Ρωσία, δεν μπορούμε να φανταστούμε μια τέτοια κατάσταση.

Αλλά ας αφήσουμε τους συναισθηματισμούς και ας υιοθετήσουμε μιας καθαρή προσέγγιση εργασίας για το θέμα, και επιτρέψτε μου να τονίσω ότι η Ρωσία προμηθεύει όπλα στη νομίμως αναγνωρισμένη συριακή κυβέρνηση, σε πλήρη συμμόρφωση με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Επιμένω στο γεγονός ότι εμείς δεν παραβιάζουμε κανένα νόμο, κανέναν, και ζητώ από τους εταίρους μας να δράσον προς την ίδια κατεύθυνση».

Στην ανθρωπιστική φλυαρία, ο Πούτιν απαντά με την άποψη του για τα πραγματικά περιστατικά και με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.

Όχι, δεν υπάρχει επανάσταση στη Συρία, αλλά μια ξένη επίθεση.

Όχι, η Συρία δεν χρησιμοποιεί όπλα μαζικής καταστροφής εναντίον του ίδιου του λαού της.

Ναι, η Ρωσία προσφέρει αντιαεροπορικά όπλα στη Συρία για να την προστατεύσει από ξένες επιδρομές.

Ναι, η παράδοση όπλων στους Κόντρας από τη Δύση αποτελεί μια αξιόποινη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αρμοδιότητας των διεθνών δικαστηρίων.

Τέλος, σε καμία στιγμή, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί δεν ήταν σε θέση να στριμόξουν τον Ρώσο στη γωνία. Κάθε φορά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έβρισκε στήριξη από άλλο συμμετέχοντα -συχνά της Γερμανίδας Άνγκελα Μέρκελ- να εκφράζει αμφιβολίες.

Ενώπιον της ρωσικής αποφασιστικότητας, ο Ντέιβιντ Κάμερον προσπάθησε να πείσει τους δυτικούς εταίρους του ότι η τύχη των όπλων θα μπορούσε ακόμα να αλλάξει: το MI6 και η DGSE είναι πρόθυμοι να υποστηρίξουν ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στη Δαμασκό. Ένας αξιωματικός, προσλαμβανόμενος στο παλάτι, θα μπορούσε να σκοτώσει τον πρόεδρο, ενώ ένας στρατηγός προσλαμβανόμενος στη κορυφή των μυστικών υπηρεσιών, θα εκκαθαρίσει τους νομιμόφρονες και θα πάρει την εξουσία. Οι νέες αρχές θα αποτελούσαν μια στρατιωτική δικτατορία που θα έδινα προοδευτικά τη θέση της σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Πέρα από το γεγονός ότι όλοι αναρωτιούνται ποιοι είναι οι προδότες που θα προσληφθούν από το προεδρικό περιβάλλον, η βρετανική πρόταση δεν έπεισε.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που αυτή η υπόθεση ταρακουνιέται και αποτυγχάνει.

Υπήρξε ήδη μια απόπειρα δηλητηρίασης των μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας και την ανάληψη της εξουσίας από έναν από αυτούς (αλλά ο προδότης έπαιζε διπλό παιχνίδι).

Έπειτα, η βομβιστική επίθεση που στοίχισε ιτη ζωή των μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας σε συνδυασμό με την επίθεση κατά της πρωτεύουσας από 40.000 τζιχαντιστές (αλλά η Εθνική Φρουρά υπερασπίστηκε την πόλη).

Υπήρχε η επίθεση κατά του Γενικού Επιτελείου από βομβιστές αυτοκτονίας, σε συνδυασμό με την εξέργεση ενός συντάγματος που δεν έγινε ποτέ.

Και ούτω καθεξής. Και τα σχέδια που απέτυχαν, όταν ο χρόνος ήταν ευνοϊκός, έχουν ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας όταν ο εθνικός στρατός επανακαταβάλει την επικράτεια.

Στο τελικό ανακοινωθέν (παράγραφοι 82 έως 87), οι συμμετέχοντες στο G8 επαναβεβαίωσαν την εμπιστοσύνη τους στη διαδικασία της Γενεύης, χωρίς ωστόσο να άρουν τις ασάφειες.

Δεν μάθαμε ακόμα τι είναι μια «πολιτική μετάβαση».

Πρόκειται για μετάβαση από έναν εμφύλιο πόλεμο στην ειρήνη, ή από μια Συρία που κυβερνιέται από τον Άσαντ προς μια άλλη Συρία που θα κυβερνηθεί από φιλοδυτικούς;

Όμως, δύο σημεία διευκρίνιστηκαν:

Πρώτον, το μέτωπο Αλ Νόσρα δεν θα συμμετέχει στη Γενεύη 2 και πρέπει να απελαθεί από τη Συρία και, δεύτερον, μια ad hoc επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών θα διερευνήσει τη χρήση χημικών όπλων, αλλά θα αποτελείται από εμπειρογνώμονες του Οργανισμού για την Απαγόρευση αυτών των όπλων και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Είναι ταυτόχρονα λίγο και πολύ.

Είναι λίγο επειδή οι Γάλλοι και οι Βρετανοί δεν έχουν εγκαταλείψει την ιδέα ότι η Γενεύη θα πρέπει να είναι ένα συνέδριο συνθηκολόγησης της Συρίας ενώπιον των απαιτήσεων της Δυτικής Αποκιοκρατίας.

Είναι πολύ διότι το G8 καταδικάζει ρητά την υποστήριξή του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου στο μέτωπο Αλ-Νόσρα και επειδή έθαψε έντιμα την μιντιατική πολεμική για τα χημικά όπλα.

Παραμένει το ερώτημα αν όλα αυτά είναι ειλικρινά.

Φαίνεται πάντως ότι η Ρωσία δεν είναι σίγουρη.

Σε συνέντευξη τύπου μετά τη σύνοδο κορυφής, ο Πούτιν δήλωσε ότι άλλα μέλη του G8 δεν πιστεύουν στη χρήση χημικών όπλων από την κυβέρνηση της Δαμασκού, αλλά από τις ένοπλες ομάδες.

Υπενθύμισε ότι η τουρκική αστυνομία κατέσχεσε αέριο σαρίν σε μαχητές της συριακής αντιπολίτευσης και ότι, σύμφωνα με τα τουρκικά έγγραφα, το αέριο τους δόθηκε από το Ιράκ [από τον πρώην αντιπρόεδρο του ιρακινού Μπάαθ, Izzat a l-Duri].

Προπαντός, ο Πούτιν αναφέρθηκε αρκετές φορές στις ερωτήσεις του σχετικά με την παράδοση όπλων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους.

Τόνισε ότι το θέμα δεν ήταν το γεγονός να το κάνεις ή όχι, αλλά αν το κάνεις ανεπίσημα ή επίσημα,

Ο καθένας γνωρίζει ​​ότι εδώ και δύο χρόνια, οι «κομάντος» διαθέτουνόπλα που τους έρχονται από το εξωτερικό .

Δύο ημέρες αργότερα, ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, έθετε τις Ηνωμένες Πολιτείες ενώπιον της ασυνέπειας τους.

Τόνισε ότι οι πρωτοβουλίες μονόπλευρης καταδίκης της Συρίας στον ΟΗΕ και οι δηλώσεις σχετικά με την πιθανή δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων ήταν σήματα ενθάρρυνσης στους «κομάντος» μισθοφόρων, περιλαμβανομένων και εκείνων της Al Κάιντα.

Η διεθνής οικονομία

Η δεύτερη ημέρα της συνόδου κορυφής ήταν πιο εύκολη.

Μίλησαν για την υγεία «της παγκόσμιας οικονομίας», μια έκφραση που οι Αγγλοσαξόνες προσπαθούν να αποφύγουν εις όφελος ρεαλιστικών εννοιών: «εμπόριο», «τα φορολογικά συστήματα» και «η διαφάνεια των δημόσιων οικονομικών».

Αν υπάρχει κοινό συμφέρον για τους συμμετέχοντες στο G8 να βοηθήσει ο ένας τον άλλο για να πάρουν πίσω φόρους και τέλη, έτσι ώστε να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή της οποίας είναι τα θύματα, υπάρχει επίσης το ενδιαφέρον των Αγγλοσαξόνων να διατηρήσουν τους δικούς τους φορολογικούς παράδεισους τους οποίους άλλοι συμμετέχοντες δεν διαθέτουν.

Η συναίνεση επικεντρώθηκε λοιπόν στη διαφάνεια της ιδιοκτησίας των εταιρειών offshore , έτσι ώστε να μπορεί να προσδιοριστούν ποιοι επωφελούνται. Και πάλι, δεν είναι λίγο και πολλύ.

Είναι λίγο διότι οι Βρετανοί σκοπεύουν να διατηρήσουν το πλεονέκτημά τους στον τομέα των φορολογικών παραδείσων, αλλά είναι πολύ όσον αφορά τη παρακολούθηση των δραστηριοτήτων των πολυεθνικών εταιρειών.

Δύο άλλα θέματα πρέπει να σημειωθούν:

η συλλογική άρνηση πληρωμής για την απελευθέρωση ομήρων (αλλά θα ισχύσει στην πραγματικότητα;) και η σύσταση που έγινε προς τη ζώνη του ευρώ να ενοποιήσει το τραπεζικό της σύστημα για να εμποδιστεί η αναπαραγωγή των εθνικών οικονομικών κρίσεων.

Το G8 είναι ακόμα ζωντανό

Τελικά, το G8 απέδειξε τη χρησιμότητά του.

Αν και είχε χάσει το ενδιαφέρον του κατά την περίοδο της παγκόσμιας κυριαρχίας των Ηνωμένων Πολιτειών («ο μονοπολικός κόσμος »), το ξαναβρίσκει σήμερα με μια πιο ισορροπημένη βάση.

Το Lough Erne επέτρεψε να μετρηθεί ο δισταγμός των ΗΠΑ στη Συρία και τη ρωσική αποφασιστικότητα.

Η σύνοδος κορυφής περιόρισε επίσης την αδιαφάνεια των εταιρειών offshore.

Το G8 αντανακλά επίσης τη γεωπολιτική σύγκρουση μεταξύ, από τη μια πλευρά, των Ηνωμένων Πολιτειών (μείωση ισχύος), του Ηνωμένου Βασίλειου και της Γαλλίας (αποικιακές δυνάμεις) και της Ρωσίας (αναδυόμενη δύναμη)

Επιπλέον, δείχνει την παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού, του οποίου δηλώνονται όλοι οι συμμετέχοντες.