کاخ سفید . رئیس جمهور اوباما با ریکاردو زونیگا Ricardo Zuñiga مشاور خود در زمینۀ آمریکای لاتین و سوزان رایس Susan Rice مشاور امنیت ملی

رئیس جمهور اوباما در طرح دکترین دفاعی نوین پیشبینی کرده و نوشته بود : «ما در کنار شهروندانی خواهیم بود که اجرای دموکراسی در مورد آنها بخطر افتاده است، مانند ونزوئلا». گرچه ونزوئلا از تاریخ تصویب قانون اساسی 1999 به یکی از دموکراتیک ترین دولت های جهان تبدیل شد و همین روند برای تداوم راه استقلال و تقسیم عادلانۀ ثروت بود که ونزوئلا را در معرض خطر قرار داد.

در 6 فوریه 2015 واشنگتن طرح سرنگونی مؤسسات دموکراتیک ونزوئلا را تنظیم کرد، و کودتا برای 12 فوریه برنامه ریزی شد.

« عملیات جریکو » زیر نظارت شورای امنیت ملی و به مدیریت ریکاردو زونیگا بود. این « دیپلمات » نوۀ رئیس هم نام حزب ملی هندوراس است که کودتای 1963 و 1972 را به نفع ژنرال لوپز آرلانو López Arellano سازماندهی کرد. او ایستگاه سازمان سیا در هاوانا (11-2009 ) را مدیریت می کرد و برای متشکل ساختن مخالفان فیدل کاسترو مأمورانی را استخدام کرده بود و تأمین مالی آنها را به عهده داشت، این روند همراه بود با گفتکو پیرامون از سر گیری مناسبات دیپلماتیک با کوبا (که سرانجام در سال 2014 به نتیجه رسید).

مثل همیشه در این نوع عملیات، واشنگتن هوشیارانه سعی می کند هیچگاه مداخلاتش آشکار نگردد. سازمان سیا با میانجیگری سازمان هائی که ظاهراً خود را سازمان غیر دولتیONG معرفی می کنند کودتاچیان را سازماندهی می کند : یعنی بنیاد ملی برای دموکراسی National Endowment for Democracy و دو پای کاذب آن، راست (مؤسسۀ بین المللی جمهوری خواهان International Republican Institute) و چپ (مؤسسۀ ملی برای دموکراسی National Democratic Institute)، خانۀ آزادی Freddom House، و مرکز بین المللی برای جامعۀ مدنی International Center for Non-Profit Law.

علاوه بر این، ایالات متحده همیشه هم پیمانان خود را برای انجام برخی موارد در طرح هایش شرکت می دهد، در مورد حاضر دست کم اسپانیا (مأموریت برای حفاظت از ملیت های ناتو طی اجرای طرح توطئه)، کانادا (مأموریت برای کنترل فرودگاه بین المللی کاراکاس)، اسرائیل (مأموریت برای قتل شخصیت های چاویست) و بریتانیا (مأموریت برای تبلیغات کودتاچیان). پس از چنین تدارکاتی، شبکه های سیاسی شان را بسیج و آماده نگهمیدارند تا کودتاچیان را فوراً به رسمیت بشناسند : در واشنگتن سناتور مارکو روبیو Marco Rubio، در شیلی رئیس جمهور پیشین سباستیان پینرا SebastiánPiñera، در کلمبیا رؤسای جمهور پیشین آلوارو اوریب ولز ÁlvaroUribeVélez و آندرس پسترانا Andrés Pastrana، در مکزیک رؤسای جمهور پیشین فلیپ کالدرون Felipe Calderón و ونسنت فوکس Vicente Fox، و در اسپانیا رئیس دولت پیشین خوزه ماریا ازنار José María Aznar.

برای قانونی جلوه دادن کودتا، کاخ سفید شرکت های بزرگ ونزوئلائی را تشویق کرد تا کالاهای اولیۀ ضروری را پخش نکنند و در انبارهایشان نگهدارند. طرح این بود که در فروشگاه ها صف طولانی ایجاد کنند، و سپس با نفوذ مأموران در صفوف انتظار موجب تحریکات عمومی شوند و شورش به راه بیاندازند. در واقع، مشکل ذخیرۀ کالاهای مورد نیاز روزمره پیش ازاین در ماه های ژانویه و فوریه وجود داشت و به همین گونه صفوف طولانی در مقابل فروشگاه ها، ولی ونزوئلائی ها هرگز به فروشگاه ها حمله نکردند.

برای تقویت اقدامات اقتصادی، رئیس جمهور اوباما در 18 دسامبر 2014 مجازات های تازه ای علیه ونزوئلا و چندین نفر از رهبران آن اعلام کرد و به امضا رساند. رسماً، مجازات ها شخصیت هائی را هدف گرفته بود که اعتراضات دانشجوئی را سرکوب کرده بودند. در واقع، از آغاز سال، واشنگتن به چندین گروه تبهکار چهار برابر حقوق متوسط پرداخت می کرد تا به نیروهای انتظامی حمله کنند. همین تبهکاران بودند که آمریکائی ها آنها را دانشجو معرفی می کردند، و طی چند ماه 43 نفر را کشته بودند و در خیابان های پایتخت تخم وحشت کاشته بودند.

شمارۀ 2 آیساف Isaf (نیروهای بین المللی امداد رسانی و امنیت) در افغانستان، ژنرال توماس گیری Thomas W. Geary امروز مسئول اطلاعاتی در مرکز فرماندهی ارتش ایالات متحده برای آمریکای جنوبی می باشد.

عملیات نظامی از مرکز فرماندهی جنوب در میامی توسط ژنرال توماس گیری و ربکا چاوز از پنتاگون نظارت می شد، به انضمام پیمانکاری ارتش خصوصی آکادمی (بلاک واتر پیشین)، این شرکت خصوصی نظامی از این پس توسط دریادار بابی اینمن Bobby R. Inman (کارفرمای قدیمی آژانس امنیت ملی NSA) و جان اشکروفت John Ashcroft (قاضی عمومی قدیمی در دولت بوش). یک سوپر توکانو Super Tucano با شمارۀ N314TG که توسط شرکت تولیدی ویرجینیائی در سال 2008 برای به قتل رساندن رائول رییس Raul Reyes شمارۀ 2 در نیروهای ارتش انقلابی کلمبیا خریداری شده بود و همین هواپیما بود که می بایستی به شکل هواپیماهای نظامی ونزوئلا رنگ آمیزی می شد. سوپر توکانو می بایستی کاخ ریاست جمهوری میرافلورس و اهدافی را از بین ده ها هدف از پیش تعیین شدۀ دیگر بمباران می کرد، که عبارتند از وزارت دفاع، مدیریت اطلاعات و شبکۀ تلویزیون اتحادیۀ بولیواری های آمریکا ALBA، تله سور TeleSur.

هواپیما سوپر توکانو در کلمبیا در مرکز فرماندهی عملیاتی « جریکو » پارک شده بود. استقرار پایگاه عملیاتی جریکو در سفارت ایالات متحده در بوگوتا، با شرکت سفیر آمریکا کوین وایتاکر Kevin Whitaker و معاون او بنژامین زیف Benjamin Ziff.

چند افسر ارشد فعال و بازنشسته از پیش پیغامی خطاب به ملت ضبط کرده بودند و در آن اعلام کرده بودند که برای بازگرداندن نظم قدرت را به دست گرفته اند. پیشبینی شده بود که این گروه در طرح دولت موقت شرکت کنند، و به نوشتۀ وزارت امور خارجۀ ایالات متحده، در بامداد 12 فوریه توسط El Nacional منتشر شود. و دولت جدید به مدیریت نمایندۀ قدیمی ماریا کورینا ماچادو تشکیل گردد.

کودتا می بایستی ماریا کورینا ماچاندو را به قدرت رساند. 26 ژانویه، ماریا کورینا ماچاندو از توطئه گردان های خارجی در کاراکاس استقبال به عمل آورد.

ماریا کورینا ماچادو رئیس سومات Súmate انجمنی که در سال 2004 و با پول بنیاد ملی برای دموکراسی علیه هوگو چاوز فریاس رفرندوم راه انداخت، آن را سازماندهی کرد و شکست خورد. انجمن سومات از خدمات تبلیغاتی ژک سگوئلا Jacques Séguéla تبلیغاتچی فرانسوی نیز برخوردار بود و با وجود شکست این طرح، روز 31 مه 2005 با احترامات در دفتر بیضی شکل جرج بوش از ماریا کورینا ماچادو استقبال به عمل آمد. او در سال 2011 به عنوان نمایندۀ دولت میراندا برگزیده شد، و ناگهان در 21 مارس 2014 به عنوان رئیس نمایندگی پاناما در سازمان دولت های آمریکا (OEA) حضور یافت. ماریا کورینا ماچادو فوراً به دلیل نقض ماده های قانون اساسی 149 و 191 از مقام نمایندگی برکنار شد.

برای تسهیل همآهنگی در طرح کودتا، ماریا کورینا ماچادو طی 26 ژانویه جلسه ای پیرامون موضوع « قدرت شهروندی و دموکراسی امروز» برگزار نمود که تمام شخصیت های ونزوئلائی و خارجی که در تبانی با کودتا بودند در آن شرکت کردند.

از شانس بد آنها، اطلاعات نظامی ونزوئلا شخصیت های مظنونی را که در توطئۀ پیشین می خواستند رئیس جمهور مادورا را به قتل برسانند تحت نظر داشت. در ماه مه گذشته، قاضی عمومی کاراکاس ماریا کورینا ماچادو، فرماندار هنریک سالاس رومر Henrique Sala Römers، دیپلمات قدیمی دیگو آریا Diego Arria، وکیل دعاوی گوستاو تار بیسنتو Gustavo TarreBirceño ، بانکدار الیجیو سدنو Eligio Cedeño و پدرو بورلی Pedro M. Burelli که در امور بازرگانی فعالیت می کند، همه ایمیل هائی که بین یکدیگر رد و بدل کرده اند را انکار می کنند و مدعی شده اند که اطلاعات نظامی آنها را دستکاری کرده است. البته بی گمان تمام این شخصیت ها در تبانی با هم عمل کرده اند.

در رد گیری توطئه چینان بود که سرویس اطلاعات نظامی ونزوئلا « عملیات جریکو » را کشف کرد. در شب 11 فوریه، رهبران اصلی توطئه و یک مأمور موساد بازداشت شدند و امنیت هوائی نیز تقویت شد. افراد دیگری روز 12 فوریه بازداشت می شوند. در 20 فوریه، اعترافات بدست آمده به بازداشت شهردار کاراکاس، آنتونیو لیدزما Antonio Ledezma انجامید.

شهردار کاراکاس، آنتونیو لیدزما مأمور رابط با اسرائیل بود. به تاریخ 18 مه 2012 برای ملاقات با بنیامین نتانیاهو و آویگدور لیبرمن مخفیانه به اسرائیل رفت. او نمایندۀ رئیس اپوزیسیون ونزوئلا هنریک کاپریل رادونسکی Henrique CaprilesRadonski بود.

رئیس جمهور نیکلا مادورا فوراً از طریق تلویزیون طرح توطئه را افشا کرد. در حالی که در واشنگتن سخنگوی وزارت امور خارجۀ آمریکا روزنامه نگارانی را به خنده واداشت که طرح توطئۀ اوباما در سال 2009 در هندوراس، و یا اخیراً تلاش برای کودتا در مقدونیه در ژانویۀ 2015 را یادآور شده بودند. او چنین پاسخ گفت : « این اتهامات مثل تمام اتهامات دیگر مسخره است. این مسئلۀ سیاسی قدیمی است، ایالات متحده گذار سیاسی از طریق موازینی که با قانون اساسی در تباین است پشتیبانی نمی کند. گذار سیاسی باید دموکراتیک، مطابق قانون اساسی، صلح آمیز و قانونی باشد. چندین بار دیدیم که دولت ونزوئلا همواره کوشیده است تا توجه عمومی را از سیاست های خود منحرف ساخته و ایالات متحده و یا دیگر اعضای جامعۀ بین الملل را بخاطر رویدادهای داخلی ونزوئلا متهم کند. چنین تلاش هائی بازتاب نبود جدیت در دولت ونزوئلا برای پاسخگوئی با وضعیت وخیمی است که با آن روبرو شده. »

ولی برای ونزوئلائی ها، این کودتای شکست خورده مسئلۀ مهمی را مطرح کرده است : و آن هم این است که چگونه می توانند دموکراسی را حاکم سازند، در صورتی که رهبران اصلی اپوزیسیون بخاطر جنایاتی که می خواستند علیه دموکراسی مرتکب شوند در زندان به سر می برند ؟

برای آنهائی که به اشتباه فکر می کنند که ایالات متحده تغییر کرده و دیگر قدرت امپریالیستی نیست و از این پس از دموکراسی در سراسر جهان دفاع می کند، « عملیات جریکو » موضوع بسیار جالب و پایان ناپذیری خواهد بود.

ایالات متحده علیه ونزوئلا
– 1) در سال 2002 ایالات متحده کودتائی علیه رئیس جمهور هوگو چاوز فریاس سازماندهی کرد [1]، سپس دانیلو آندرسون Danilo Anderson [2] قاضی که مسئولیت تجسس پرونده را به عهده داشت به قتل رساند.
– 2) در سال 2007 ایالات متحده با سازماندهی « انقلاب رنگی » به کمک گروه های تروتسکیست سعی کرد تغییر رژیم ایجاد کند [3].
– 3) در سال 2014 بنظر رسید که از اهدافشان چشم پوشی کرده اند ولی از گروه های آنارشیست پشتیبانی کردند تا کشور را تخریب کرده و بی ثبات سازند، بر این اساس به «گاریمبا»Guarimba (هرج و مرج ) دامن زدند. [4]

تی یری میسان‬
ترجمه توسط
حمید محوی

[1] « Opération manquée au Venezuela », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 18 mai 2002.

[2] « Notre ami Danilo Anderson assassiné à Caracas », « La CIA derrière l’assassinat de Danilo Anderson ? », par Marcelo Larrea, Réseau Voltaire, 19 novembre et 1er décembre 2004. “FBI and CIA identified as helping Plan Venezuelan Prosecutor’s Murder”, by Alessandro Parma, Voltaire Network, 11 November 2005.

[3] « Venezuela : conclusion d’une année déterminante », par Romain Migus, Réseau Voltaire, 10 octobre 2008. Voir aussi la réponse Gene Sharp à nos accusations : « L’Albert Einstein Institution : la non-violence version CIA », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 4 juin 2007.

[4] « États-Unis contre Venezuela : la Guerre froide devient chaude », par Nil Nikandrov, Traduction Roger Lagassé, Strategic Culture Foundation (Russie), Réseau Voltaire, 10 mars 2014.
«Las “guarimbas” de Venezuela: derecha embozada», por Martín Esparza Flores, Contralínea (México), Red Voltaire , 28 de abril de 2014.