فرانسوآ هولاند، اسرائیل و بمب اتمی

20 مه 2015، اسرائیل در همکاری با نیروی مشترک عرب، روی یمن بمب نوترونی پرتاب کرد. این نوع بمب هسته ای تاکتیک موجودات زنده را از بین می برد بی آنکه موجب تخریب زیربناها شود.

سخنرانی سنتی رئیس جمهور جمهوری فرانسه در روز 14 ژوئیه تاریخ جشن ملی، امسال برای فرانسوآ هولاند فرصتی بود تا هر گونه حرف ناپسند و شرم آوری را به زبان بیاورد.

تنها می خواهم توجه شما را به بخشی از پاسخ او را به پرسش کلر شازال در مورد توافق 5+1 با ایران جلب کنم :

«فرانسه در این گفتگوها موضع قاطعانه ای داشت و لوران فبیوس آن را به شکل خدشه ناپذیری هدایت کرد. نگرانی من چه بود ؟ اجتناب از گسترش هسته ای. گسترش هسته ای به چه معنائی ؟ به این معنا که ایران به سلاح هسته ای دست یابد. اگر ایران به سلاح هسته ای دست یابد، عربستان سعودی و اسرائیلف دیگر کشورها نیز خواهان دستیابی به سلاح هسته ای خواهند شد. و چنین موردی برای تمام جهان خطرناک خواهد بود. در نتیجه می بایستی مانع ایران برای دستیابی به سلاح هسته ای می شدیم.» [1]

بر این اساس، به گفتۀ رئیس جمهور فرانسوآ هولاند، فرماندۀ کل قوا و به عنوان دارندۀ نیروی هسته ای، اسرائیل سلاح هسته ای در اختیار ندارد.

ولی همه می دانند که اسرائیل یکی از چهار قدرت هسته ای است که منشور منع گسترش سلاح هسته ای را امضا نکرده (با هند، پاکستان و جمهوری خلق دموکراتیک کره).

سال 1956 رئیس شورای فرانسه، گی موله Guy Mollet (همکار سابق فرانسوآ هولاند در رأس حزب سوسیالیست)، انتقال تکنولوژی هسته ای بین فرانسه و اسرائیل را سازماندهی کرد. برای انجام چنین کاری در هتل متینیون Hôtel de Matignon یک دفتر کار برای شیمون پرز (رئیس جمهور آیندۀ اسرائیل) اختصاص داده شد که از آنجا روی انتقال تکنولوژی هسته ای از فرانسه به مرکز دیمونا Dimona واقع در صحرای نگب را نظارت می کرد که بعداً شیمون پرز ریاست آن را به عهده گرفت. اسرائیل در عین حال در آزمایش های هسته ای فرانسه در صحرای الجزائر. گی موله به عنوان طرفدار استعمار در مبارزه علیه جبهۀ آزادیبخش ملی الجزائر و جنگ علیه مصر (بحران کانال سوئز) به اسرائیل تکیه کرد.

این همکاری در عهد شارل دوگل دچار فروپاشی شد و با استعمار زدائی الجزائر خاتمه یافت. در سال 1967 وقتی اسرائیل به همسایکانش حمله کرد (بر اساس نظریۀ «جنگ پیشگیری کننده»)، مصر، اردن و سوریه، دوگل مناسباتش را با اسرائیل قطع کرد. چند روز بعد، ایالات متحده قراردادی با اسرائیل به امضا رساند که بر اساس آن اسرائیل می تواند بمب اتمی در اختیار داشته باشد ولی به این شرط که برای آن تبلیغ نکند و به آزمایش جدیدی نیز دست نزند.

اسرائیل تحقیقاتش را به کمک بریتانیائی ها ادامه داد، در نخستین گام، آنها مادۀ آماده برای استفاده را در اختیار اسرائیل قرار دادند، و سپس به کمک آفریقای جنوبی از سال 1975. اسرائیل از آزمایشات هسته ای آفریقای جنوبی به ویژه در سال 1979 در اقیانوس هند بهره برداری کرد بی آن که توافقاتش را با واشنگتن زیر پا گذاشته باشد.

اکنون اسرائیل بین 80 تا 400 کلاهک هسته ای و تعداد زیادی بمب نوترون در اختیار دارد. در واقع از دیدگاه مکان نگاری، به کار بستن بمب هسته ای استراتژیک در مجاورت نزدیک به مرز اسرائیل ناممکن است. به همین علت اسرائیل تلاش خود را در زمینۀ دست یابی به فن آوری بمب های نوترونی متمرکز ساخت که شعاع عملیاتی آن کوچکتر است. سلاح نترونی، به عبارتی سلاح سرمایه داری به مفهوم واقعی کلمه است زیرا انسان را به قتل می رساند ولی املاک و زیربناها را دست نخورده باقی می گذارد.

تمام این برنامه توسط یک متخصص علمی اسرائیلی که مخالف آپارتاید بود به نام مردخای وانونو در سال 1986 در ساندی تایمز افشا شد [2]. پس از این افشاگری، موساد او را از رم ربود و طی 18 سال در خفا و تحت محافظت بود. سال 2004 آزاد شد ولی به حبس خانگی محکوم شد، او با سیلویا کاتوری Silvia Cattori مصاحبه ای داشت ولی فوراً به جرم گفتگو با یک روزنامه نگار دوباره او را به زندان محکوم کردند [3].

در سال 2002 استراتژ اسرائیلی مارتین وون کروولد Martin Van Creveld رسماً انبار سلاح هسته ای اسرائیل را به رخ جهانیان کشید و اروپائی ها را تهدید که اگر به پشتیبانی از فلسطینی ها ادامه دهند در خاک خودشان پاسخ خواهند گرفت [4]. در آن دوران از «عقدۀ سامسون» حرف می زدند، یعنی تهدید به خودکشی ویرانگر اسرائیل بجای پذیرش شکست.

در 6 دسامبر 2006، وزیر دفاع ایالات متحده رابرت گیتس Robert Gates طی یک سخنرانی در سنا اعتراف کرد که اسرائیل بمب اتمی در اختیار دارد. چند روز بعد، نخست وزیر اسرائیل ایهود اولمرت نیز در چرخش جمله ای در مصاحبه با شبکۀ آلمانی N24 پذیرفت که اسرائیل بمب اتمی در اختیار دارد.

در سال 2010 هجده دولت عرب در برنامۀ آژانس بین المللی انرژی هسته ای در مورد «قدرت هسته ای اسرائیل» پرسیده بودند. در آن دوران سازمان ملل متحد پیرامون موضوع منع گسترش سلاح هسته ای گردهمآئی تشکیل داد و جمهوری اسلامی ایران طرحی را مبتنی بر اساس الگوئی که در آمریکای لاتین یا در آسیای مرکزی پیاده شده بود برای «ایجاد منطقه ای بدون سلاح هسته ای در خاورمیانه» پیشنهاد کرد [5]. با این وجود این طرح با مخالفت اسرائیل و ایالات متحده روبرو شد و بی فرجام ماند. این دو کشور به شکل غیر قانونی در ترکیه انبار سلاح هسته ای نگهداری می کنند.

اخیراً اسرائیل طی جنگ سال 2006 در خیام در لبنان و طی 20 می گذشته در یمن بمب های نوترونی منفجر کرده است. در هر دو مورد نمونه برداری رادیاسیون انجام گرفته است.

با این توضیحات یاد بپرسیم که پس چرا رئیس جمهور فرانسه فرانسوآ هولاند واقعیتی را انکار می کند که به شکل گسترده شناخته شده است ؟ از روی ناآگاهی حرف می زند یا به این علت که می خواهد موضع گیری فرانسه را در گفتگو با ایران توجیه کند ؟ ولی در هر صورت او تا جائی پیش می رود که در تبلیغات خودش دچار سردرگمی شود ؟

فرانسوآ هولاند روز 17 نوامبر 2013 وقتی به فرودگاه بن گوریان در تل آویو رسید به زبان عبری اعلام کرد : « "Tamid écha-èr ravèr chèl Israël" en hébreu, " من دوست شما هستم و همیشه دوست شما خواهم بود» [6]