Syrische privé autobus gedecoreerd met de portretten van Bachar al-Assad, Vladimir Poetin en Hassan Nasrallah, de drie mannen die de weerstand tegen de buitenlandse agressie incarneren.

De stilte die de militaire operaties in Irak en in Syrië omringt betekent niet dat de oorlog onderbroken is, maar dat de verschillende protagonisten een nieuwe partij voorbereiden.

De machten van de Coalitie

Aan de kant van het imperium heerst nog steeds de grootste verwarring. Ten aanzien van de tegenstrijdige verklaringen van de leiders van de Verenigde Staten is het onmogelijk de objectieven van Washington te begrijpen, als die er tenminste zijn. Ten hoogste blijkt dat de Verenigde Staten Frankrijk een initiatief laten nemen aan het hoofd van een deel van de Coalitie, maar daar ook tasten we in het duister over de werkelijke objectieven.

Toegegeven, Frankrijk verklaart Daesh te willen vernietigen als represaillemaatregel na de aanslagen van 13 november in Parijs, maar het verklaarde dat al vóór deze aanslagen. De eerdere verklaringen viellen onder het begrip communicatie, niet werkelijkheid. Zo heeft de Mecid Aslanov, eigendom van de onderneming BMZ Group van Necmettin Bilal Erdoğan, op 9 november 2015 de haven van Fos-sur-Mer (Frankrijk) verlaten. Het had juist ongestraft zogenaamd uit Israël afkomstige aardolie geleverd, maar dat in werkelijkheid door Daesh in Syrië was gestolen. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat de dingen vandaag veranderd zijn en dat we de laatste officiële verklaringen serieus zouden moeten nemen.

De Franse président François Hollande en zijn minister van Defensie Jean-Yves le Drian hebben op 4 december het vliegdekschip Charles-De-Gaulle, voor de kust van Syrië bezocht. Ze hebben een missieverandering aangekondigd, zonder uitleg. Zoals daarvóór de Leger-stafchef, generaal Pierre de Villiers had verklaard, werd het schip naar de Perzische golf gestuurd.

De aëronautieke groep om de Charles-De-Gaulle wordt gevormd door zijn luchtvaartgroep aan boord (18 Rafale Marines, 8 Super étendard modernisés, 2 Hawkeye, 2 Dauphin en 1 Alouette III), en door het luchtdefensie fregat de Chevalier Paul, het anti-onderzeeër fregat La Motte-Picquet, het commando- en ravitaillerings-schip Marne, het Belgische fregat Léopold Ier, het Duitse lichte fregat Augsburg, en, hoewel het ministerie van Defensie het ontkent, een aanvals- kernonderzeeboot. Het aan dit dispositief verbonden lichte steelse fregat Courbet is in het Oosten van de Middellandse Zee gebleven.

De Europese krachten zijn geïntegreerd in de Task Force 50 van de USNavCent, dat wil zeggen in de Central Command vloot US. Het geheel van deze eenheid omvat van nu af aan een zestigtal schepen.

De Franse autoriteiten hebben onderstreept dat schout-bij-nacht René-Jean Crignola het bevel van deze internationale macht heeft genomen, zonder te preciseren dat hij onder de autoriteit van de commandant van de Vijfde Vloot, de vice-admiraal Kevin Donegan geplaatst is, en deze laatste onder de autoriteit van generaal Lloyd J. Austin III, commandant van het CentCom. Het is inderdaad een absolute regel van het Imperium dat het commando van de operaties altijd aan Amerikaanse officieren te beurt valt, de geallieerden zijn slechts aanvullend personeel. In feite, behalve de relatieve promotie van de Franse schout-bij-nacht, bevinden we ons in dezelfde situatie als in februari jongstleden: een Internationale coalitie geacht tegen Daesh te strijden die —een jaar lang— wel de verkenningsvluchten heeft vermenigvuldigd en Chinese aardolie installaties heeft vernietigd, maar zonder het minste effect op zijn officiële doel, Daesh. Hier ook is er geen enkele reden om aan te nemen dat de dingen gaan veranderen.

De Coalitie heeft aangekondigd nieuwe bombardementen te hebben uitgevoerd en talrijke installaties van Daesh te hebben vernietigd, deze beweringen zijn echter oncontroleerbaar, des temeer zo omdat de terroristische organisatie van geen enkel protest heeft blijk gebleven.

Van deze situatie kunnen we concluderen dat Frankrijk zijn eigen strategie kan voeren, maar dat de Verenigde Staten op elk moment deze weer in eigen hand kan nemen.

De terroristische machten

We zouden hier de terroristen-organisaties kunnen behandelen, maar dan zouden we, net als de Navo, doen alsof deze groepen onafhankelijke uit het niets ontstane formaties zijn, met hun salarissen, hun wapens en hun reserveonderdelen. Maar in ernst; de jihadisten zijn huursoldaten in dienst van Turkije, Saoedi Arabië en van Qatar —het schijnt inderdaad dat de Verenigde emiraten zich bijna geheel uit dit dispositief hebben teruggetrokken— waaraan enkele multinationals zoals Academi, KKR en Exxon-Mobil toegevoegd moeten worden.

Turkije gaat door met zijn militaire ontplooiing in Bachika (Irak), tot steun van de Koerden van de illegitieme president Massoud Barzani —hoewel zijn mandaat is afgelopen, weigert hij afstand te doen en nieuwe verkiezingen te organiseren—. Op de sommatie van de Iraakse regering zijn soldaten en zijn pantserwagens terug te trekken heeft Ankara geantwoord zijn manschappen te hebben gestuurd om de ontplooide formateurs te beschermen, volgens een voormalig internationaal akkoord, en niet van plan is ze terug te trekken. Hij heeft er zelfs nieuwe aan toegevoegd zodat zijn bezettingseenheid minstens 1000 soldaten en 25 tanks omvat.

Irak heeft zich tot de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties en de Arabische liga gewend zonder ergens ook maar de minste opwinding teweeg te brengen.

Turkije en de voormalige gouverneur van Mossoul, Atheel al-Nujaifi, zouden graag aanwezig zijn bij het ontnemen van de stad aan Daesh en te verhinderen dat die bezet zou worden door de voor het overgrootste deel Sjiitische Populaire mobilisatiemacht (al-Hashd al-Shaabi).

Het is duidelijk dat iedereen droomt: de illegitieme president Massoud Barzani gelooft dat niemand zich zal verzetten tegen zijn annexatie van de aardolievelden van Kirkouk en de bergen van Sinjar; de leider van de Syrische Koerden Saleh Muslim verbeeldt zich dat hij spoedig president van een internationaal erkend pseudo-Koerdistan zal zijn; en president Recep Tayyip Erdoğan veronderstelt dat de Arabieren van Mossoul hopen bevrijd te worden om door de Turken geregeerd te worden, zoals in het Ottomaanse tijdvak.

Overigens heeft Turkije in Oekraïne de Internationale islamitische brigade ontplooit dat het in jongstleden augustus officieel gecreëerd heeft. Deze Jihadisten, die uit het Syrische operatietheater werden gehaald, werden bij hun aankomst in Kherson verdeeld in twee groepen. Het grootste deel is vertrokken naar het Donetsbekken in de brigades Cheikh Manour en Djokhar Doudaïev. Terwijl de beste elementen in Rusland geïnfiltreerd zijn om de economie van de Krim te saboteren. Ze zijn er zo in geslaagd alle elektriciteit gedurende 48 uur in de republiek af te sluiten.

Saoedi Arabië heeft zijn huursoldaten in Riad verzameld om een delegatie te vormen met het oog op de komende onderhandelingen georganiseerd door de directeur van Politieke zaken van de Uno, de neoconservateur US Jeffrey Feltman.

De Saoediërs hebben de vertegenwoordigers van Al-Qaeda niet uitgenodigd, noch die van Daesh, maar alleen groepen wahhabieten die met hen samenwerken, zoals Jaysh al-Islam of Ahrar al-Sham. In theorie waren er in deze conferentie geen « terroristen groepen » die op de lijst van de Veiligheidsraad van de Uno voorkomen, maar in de praktijk strijden alle deelnemers binnen, in de naam van of naast Al-Qaeda en Daesh, zonder er het etiket van te claimen, en het merendeel van deze groepen wordt geleid door persoonlijkheden die tot Al-Qaeda of Daesh behoorden. Zo werd Ahrar al-Sham gecreëerd vlak voor het begin van de gebeurtenissen in Syrië door de Moslimbroeders, en hoge vertegenwoordigers van Al-Qaeda uit de entourage van Bin Laden.

De deelnemers, die doorgaan met wat ze vóór de Russische interventie deden, zijn het eens geworden over een « politieke oplossing » die begint met de abdicatie van de democratische gekozen president Bashar el-Assad, en vervolgt met een verdeling van de macht tussen hen en de republikeinse instanties. Aldus, ofschoon ze alle hoop op een militaire overwinning hebben verloren, volharden ze in het overwegen van een capitulatie van de Arabisch Syrische republiek.

Daar de vertegenwoordigers van de Koerden van Syrië niet aan deze conferentie waren uitgenodigd, kunnen we concluderen dat Saoedi Arabië het project van een pseudo-Koerdistan gescheiden ziet van de toekomst van de rest van Syrië. Hierbij kunnen we opmerken dat de YPG zojuist een Syrische democratische raad gecreëerd heeft om de illusie van een bondgenootschap van de Koerden van Selah Muslim met de Arabische soennieten en de christenen te versterken, terwijl ze in werkelijkheid elkaar op het terrein bestrijden.

Hoe het ook zij, het leidt geen twijfel dat Riad de inspanningen van Turkije, om dit pseudo-Koerdistan te creëren en er « zijn » Koerden heen te sturen, steunt. Inderdaad, het is van nu af aan bewezen dat Saoedi Arabië Turkije een logistieke hulp heeft geboden om de lucht-luchtraket die de Russische Soukhoï 24 neerschoot, te sturen.

Tenslotte doet Qatar nog steeds alsof het, sinds de abdicatie van emir Hamad twee jaar daarvoor, niet meer in de oorlog geïmpliceerd is. De bewijzen van diens geheime operaties hopen zich echter op, allen niet tegen Damascus gericht, maar tegen Moskou: zo heeft het ministerie van Defensie van Qatar eind september in Oekraïne hoog ontwikkeld luchtafweergeschut Pechora-2D gekocht opdat de jihadisten de Russische strijdkrachten kunnen bedreigen, en heeft meer recentelijk een operatie onder valse vlag tegen Rusland georganiseerd. En eind oktober heeft het, weer in Oekraïne, 2000 fragmentatiebommen OFAB 250-270 van Russische fabricage gekocht, en heeft die 6 december verstrooid op een kamp van het Arabisch Syrische leger opdat Rusland van een blunder beschuldigd zou worden. Ondanks de bewijzen heeft hier weer niemand op gereageerd bij de Uno.

De patriottische machten

De Russisch luchtmacht bombardeert de jihadisten sinds 30 september. Het is van plan dit ten minste tot 6 januari te doen. Hun actie is hoofdzakelijk gericht op het vernietigen van de bunkers dat de gewapende groepen hebben gebouwd, en het geheel van hun logistiek. Gedurende deze fase ziet men weinig verandering op het terrein behalve een terugstroom van jihadisten naar Irak en Turkije.

Het Arabisch Syrische leger en diens bondgenoten maken een grote operatie gereed voor begin 2016. Het gaat erom een opstand van de door de jihadisten onderdrukte bevolkingen te veroorzaken, en tegelijkertijd bijna alle steden van het land terug te nemen —eventueel met uitzondering van Palmyre— opdat de buitenlandse huursoldaten zich in de woestijn terugtrekken. In tegenstelling tot Irak, waar 120.000 Soennieten en leden van de Ba’ath partij zich bij Daesh hebben aangesloten alleen om zich ervan te wreken door de Verenigde Staten van de macht te zijn uitgesloten ten behoeve van de Sjiieten, zijn de Syriërs die het « Kalifaat » hebben toegejuicht zeldzaam.

Op 21 en 22 november heeft het Russische leger in de Middellandse Zee met zijn Syrische bondgenoot oefeningen uitgevoerd. De luchthavens van Beiroet (Libanon) en van Lamaca (Cyprus) hebben gedeeltelijk moeten sluiten. Op 22 en 23 november veroorzaakte de Russische raketlancering op posities van Deash in Syrië de sluiting van de luchthavens van Erbil en Sulaymaniyah (Irak). Het schijnt dat in werkelijkheid het Russische leger de mogelijke uitbreiding van zijn wapen dat de communicaties en de bevelen van de Navo verhindert heeft uitgeprobeerd. Hoe het ook zij, de onderzeeër Rostov aan de Don heeft op 8 december lanceringen vanuit de Middellandse Zee op installaties van Daesh uitgevoerd.

Rusland, dat al over de luchtmachtbasis van Hmeymim (dichtbij Latakia) beschikt, gebruikt ook de luchtmachtbasis van het Arabisch Syrische leger in Damascus, en zou een nieuwe basis in al-Shayrat (bij Homs) bouwen. Bovendien hebben Russische hooggeplaatsten lokaliseringen verricht met het oog op het creëren van een vierde basis in het Noord-Oosten van Syrië, dat wil zeggen in de nabijheid van zowel Turkije als Irak.

Tenslotte is een Iraanse onderzeeër voor de kust van Tartous aangekomen.

Hezbollah, dat tijdens de bevrijding van de door de milities van het Turkse leger gevangen genomen piloot van de Sukhoï zijn capaciteit heeft getoond commando-operaties te kunnen verrichten, bereid de opstand van de Sjiitische bevolkingen voor, terwijl het Arabisch Syrische leger —meer dan 70% Soennitisch— zich concentreert op de Soennitische bevolkingen.

De Syrische regering heeft een akkoord gesloten met de jihadisten van Homs die tenslotte hebben geaccepteerd de stad te verlaten. De stad werd geëvacueerd onder toezicht van de Verenigde Naties zodat vandaag Damascus, Homs, Hama, Latakia en Der-ez-Zor geheel veilig gesteld zijn. Aleppo, Idlib en Rakka blijven nu nog over om bevrijd te worden.

In tegenstelling tot de categorische uitspraken van de Westerse pers is Rusland geenszins van plan het Noorden van het land aan Frankrijk, Israël en het Verenigd Konnkrijk te laten om er een pseudo-Koerdistan te creëren. Het plan van de patriotten voorziet in de bevrijding van alle bewoonde gebieden van het land, Rakka, momenteel « hoofdstad van het Califaat », inbegrepen.

De stilte gaat dus vooraf aan de storm.

Vertaling
Bart Ero