در جریان دو ماه پسین، وضعیت کردها در ترکیه، عراق و سوریه زهرآگین شده است.
تضاد سنتی میان کردهای عراق (وابسته به اسرائیل و ایالات متحده) و کردهای ترکیه و سوریه (هوادار روسیه و سوریه) با انتقال اداره کردهای سوریه به اردوگاه غرب بغرنج تر شده است.
ما قبلا پروژه عقد شده میان احمد داود اوغلو و آلن ژوپه در سال ۲۰۱۱ را برای ایجاد یک شبه- کردستان در سوریه و انتقال کردهای ترکیه به آنجا را برملا ساخته بودیم. سپس توافقنامه پاریس، مصوب مورخ ۳۱ اکتوبر سال ۲۰۱۴ میان صالح مسلم رهبر کردهای سوریه و فرانسوا اولاند و رجب طیب اردوغان برای تحقق آن معرفی کردیم. در نهایت ما بتاریخ اول نوامبر سال ۲۰۱۵ آغاز عملیات کردی ساختن اجباری عربها و مسیحیان آسوری در شمال سوریه را نیز اعلان کرده بودیم.
در حال حاضر دولت عراق برای پ. ک. ک. ترکیه اسلحه تسلیم میدهد و برایشان پیشنهاد پیوستن به واحد های بسیج مردمی (بنام هشد الشعبی)، ائتلاف که از جانب متحدان ایرانی رهبری میگردد، را ارایه نموده است. این تصمیم بطور بالفعل جنگ را میان عراق، شاید با حمایت سوریه و ایران از یک جانب، و از جانب دیگر میان دولت محلی کردهای عراق و ترکیه، که منطقه بشیقه را در تصرف خویش دارند، در خواهد داد.
همزمان، YPG (کردهای سوریه)، نظر به اینکه اعضای آن تصمیم بگیرند تا از صالح مسلم پیروی کنند و یا دوباره به سمت عبدالله اوجالان برگردند، به دو شاخه تقسیم شده اند.
