کنفرانس بروکسل دو ، در حمایت از سوریه و کشورهای منطقه ، که توسط اتحادیه ی اروپا و سازمان ملل سازمان یافته بود ، در تاریخ ۲۵ ماه آوریل ۲۰۱۸ پایان گرفت.

دولت های سهیم در کمک رسانی اراده ی خود را برای این کار به لبنان نشان دادندتا این کشور بتواند پناهندگان بیشتری را پذیرا باشد ، تا در این فاصله راه حل سیاسی برای سوریه به دست آید [1] . این دولت ها کشورهای میزبان راملزم ساختند تا برای پناهندگان وضعیت حقوقی قائل شوند ، به خصوص زمانی که به طور موقت بخواهند به کشور خود باز گردند . در وحله ی اول ، نخست وزیر لبنان ( دارای مذهب سنی ) و سعد حریری ،
این بیانیه را پذیرفتند.

اما پس از اعلام بیانیه ی پایانی ، سایر مقامات لبنان ، که شامل رئیس جمهور ( مسیحی) و پرزیدنت مجمع ملی ( شیعه ) ، به شدت باآن مخالفت نمودند . به نظر آنها ، این کنفرانس برعکس ادعایی که دارد ، مانع بازگشت پناهندگان به کشور خود می شود ، به این بهانه که به دنبال راه حل سیاسی است ، راه حلی که پیشتر در سوشی [2] به آن دست یافته بودند .

رئیس جمهور لبنان ، میشل اعون ، حتا قدمی دورتری برداشت و مدعی شد که کشورهای غربی می خواهند سوریه را از ساکنین خود محروم سازند و لبنان را مجبور به اهدای تبعیت به این پناهندگان کند.

علاوه بر این ، اهالی لبنان بر این عقیده هستند که کنفرانس اخیر علیه سیاست اتخاذ دولت را ازBaabdaفاصله گیری است که پس از اعلامیه ی
مداخله در جنگ سوریه منع کرده است .

برخی ازاروپاییان در باره ی پناهندگی سوری ها در اتحادیه ی اروپا ، همواره نظر مساعدی نشان ندادند . این حق پناهندگی ، به نظر می رسد از اهداف خود فاصله گرفته است : و دیگر مفهوم آن نجات دادن شهروندان غیر نظامی از حضور در صحنه ی نبرد نمی باشد ، بلکه می خواهد کشور سوریه را از ساکنین خود تهی سازد .

ترجمه توسط
Sylvia Bejanian

[2“هزيمة فيلتمان”, بقلم تييري ميسان, ترجمة سعيد هلال الشريفي, سوريا , شبكة فولتير , 6 شباط (فبراير) 2018, www.voltairenet.org/article199573.html