جنس استولتنبرگ ، دبیر کل سازمان ناتو ، از سوی پرزیدنت ترامپ به محل اقامت سفیر ایالات متحده احضار شد ، و او را در ملا عام به خاطر عدم صلاحیت در حفظ یکپارچگی سیاسی سازمان ناتو ، مورد سرزنش قرار دادند .

از ۲۰ ماه ژانویه ی سال ۲۰۱۷ ، با روی کار آمدن یکی از مدافعان سیستم سرمایه داری مولد در کاخ سفید ، نظم بین المللی به ضرر مدافعان سیستم سرمایه داری مالی بهم ریخت . امپریالیزم ، که تا کنون کور کورانه از سوی روسای جمهور ایالات متحده مورد حمایت واقع شده بود ، تا حدی که به صورت سیاست خارجی ایالات متحده به نظر می آمد ، از این پس بر سیستم بوروکراتیک پایه گذاری شده ، که در صف اول آن ، سازمان ناتو و اتحادیه ی اروپا قرار دارد .

دونالد ترامپ ، همان گونه که در کارزار انتخاباتی خود اعلام کرده بود ، از نخبگانی است که اعمالش کاملاََ قابل پیش بینی می باشد . اما در عین حال ، توان او در تغییر دادن سیستم موجود ، کاملاََ غیر قابل پیش بینی است . به مانند جان کندی ، هنوز کسی اقدام به کشتن او نکرده است ، و حتا به صورت ریچارد نیکسون [1] مجبور به استعفا نشده ، او همچنان راه خود را پیش می برد اما به صورت دو گام به جلو و یک گام به عقب .

ملت های غربی این مطلب را فراموش کرده اند که در سیستم جمهوری ، تنها نقش عمده ی نخبگان ، کنترل نمودن دولتی است که در اختیار دارند . با این وجود ، و به صورت تدریجی ، یک ٬٬ تفکر واحد ٬٬ بر همه تحمیل شده ، که نخبگان را به صورت مقامات عالی رتبه و دولت ها را به صورت مدیریت دیکتاتوری در آورده است . عدم تفاهم میان پرزیدنت ترامپ و مقامات ارشد روسای جمهور پیشین ، به صورت امری است عادی در آمده ، که خواهان باز گشت به موقعیت اولیه می باشند . همچنین مناقشه ای است عمده ، که قابل مقایسه با دو دولت فرانسوی به هنگام جنگ دوم جهانی می باشد [2]

در پی بالا گرفتن طوفان خشمی که ناشی از نشست ۲۵ ماه مه ۲۰۱۷ در سازمان ناتو به وجود آمد ، که در آن دونالد ترامپ کوشید مبارزه با تروریزم را به اهداف این سازمان و همچنین به اهداف جی ۷ که در تاریخ هشتم و نهم ماه جون ۲۰۱۸ تشکیل شده بود اضافه کند ، و حتا بیانیه ی پایانی جی ۷ را امضا نکرد ، سازمان ناتو نیز تلاش کرد اهداف امپریالیستی خود را همچنان حفظ کند .
- دونالد ترامپ اعلامیه ی مشترکی با هم تایان خود در اتحادیه ی اروپا ، روز قبل از نشست امضا کرد [3] . به این صورت ، خاطر جمع شد که اتحادیه ی اروپا مطابق با ماده ی ۴۲ پیمان ماستریخت ، تحت سلطه ی سازمان ناتو باقی می ماند . این بیانیه توسط رئیس شورای اتحادیه ی اروپا دونالد توسک و رئیس کمیسیون اتحادیه ژان- کلود یونکر امضا شد . توسک که اهل لهستان می باشد ، از خانواده ای آمده که به هنگام جنگ سرد ، به طور مخفیانه با سازمان ناتو همکاری می کرده‌ ،در حالی که ژان-کلود یونکر اهل لوکسانبورگ ، مسئول سابق سرویس های اطلاعاتی سری سازمان ناتو در کشور خود بوده است ( گلادیو ) [4] . مقامات عالی اتحادیه ی اروپا ، از هنگامی که مشاور سابق دونالد ترامپ ، استیو بانون ، برای ایجاد دولتی ضد سیستم به ایتالیا آمد تا به این وسیله اتحادیه ی اروپا را متلاشی سازد ، احساس خطر کردند .

 دوم اینکه ، مدیریت سازمان ناتو ، پیش نویس بیانیه ی مشترک را در ابتدای جلسه و نه در پایان آن به امضا رسانید [5] . از این رو هیچ اشاره و بحثی در مورد دکترین ضد روسی سازمان به میان نیامد .

دونالد ترامپ که متوجه دامی شد که برایش گسترده بودند ، تصمیم گرفت تا مسئولان کوتاه مدت را با خود همراه سازد . در حالی که تمام حاضرین انتظار داشتند تا مجادله ای در ارتباط با مبلغ کمی که متحدین در صورت وقوع جنگ می پرداختند صورت گیرد ، دونالد ترامپ پایه های به وجود آمدن سازمان ناتو را زیر سوال برد : که آن محافظت از متحدان در برابر روسیه بوده است .

جنس استولتنبرگ به محل اقامت سفیر ایالات متحده فراخوانده شد ،که در این رابطه خبرگذاری ها نیز شرکت داشتند ، طی سخنرانی خود دونالد ترامپ اعلام کرد که آلمان اقتصاد خود را با کمک ٬٬ گاز ٬٬ کشور دوست خود روسیه می چرخاند ، و در عین حال می خواهد در برابر ٬٬ دشمن خود روسیه ٬٬ محافظت شود . با اشاره به این تضاد ، او مسئله ی تامین هزینه های سازمان ناتو را به صورت مسئله ی ثانوی مطرح نمود ، که باید آن را پی گیری نماید . به خصوص یک هفته قبل از ملاقات با پرزیدنت ولادیمیر پوتین ، ادعا نامه ی مقدماتی این نشست را امضا نکرد .

بر خلاف نوشته های جراید ، اشاره ی پرزیدنت ترامپ بیشتر متوجه استولتنبرگ بوده تا کشور آلمان . او به خصوص به بی توجهی این مقام ارشد سازمان ناتو اشاره کرده که هرگز از خود سوال نمی کند٬٬ علت به وجود آمدن آن چه بوده ٬٬است .

ستیز و مقابله میان کاخ سفید و بروکسل همچنان ادامه دارد [6].

از یک سو سازمان ناتو از به وجود آمدن دو مرکز فرماندهی مشترک حمایت می کند ( یکی واقع در اولم المان و دیگری در نورفولک ایالات متحده ) ... همچنین می خواهد ده در صد به پرسنل خود اضافه کند . در عین حال ، اتحادیه ی اروپا مرکز ٬٬ساختاری برای مشارکتی دائمی ٬٬ به وجود آورده ( برنامه ای با ظرفیت شش و نیم میلیارد یورو ) و کشور فرانسه به آن ( ابتکار عمل اروپایی برای مداخله گری ) ( برنامه ای عملیاتی ) را اضافه کرده . بر خلاف ادعای بی طرفی اتحادیه ی اروپا ، دو ساختار آن تحت امر پیمان ماستریخت می باشد که در نتیجه در خدمت سازمان ناتو قرار دارند . این دو ساختار به پیچیدگی بوروکراسی اروپا می افزاید ، و مقامات ارشد اتحادیه از آن بهره می برند .

از سوی دیگر پرزیدنت ترامپ ، به طور محرمانه با هم تای روسی خود گفتگوهایی آغاز کرده، که هدف آن بیرون کشیدن نیروهای نظامی ناتو از مرزهای روسیه می باشد .

ترجمه توسط
Sylvia Bejanian

[1Richard Nixon a certes été contraint à la démission en raison de sa responsabilité dans l’affaire du Watergate. Mais celle-ci n’a existé que par la volonté du délateur «Gorge profonde», en l’occurrence Mark Felt, un des assistants de J. Edgar Hoover.

[2À la faveur de la Guerre mondiale et de la défaite, l’Assemblée nationale, réunie dans la station thermale de Vichy le 10 juillet 1940, proclame «l’État français», abrogeant de facto la République. Ce changement de régime était soutenu depuis longtemps par des groupes et partis anti-parlementaires. Dès lors, la France fut représentée par deux gouvernements concurrents : celui légitime de la République en exil à Londres et celui légal de l’État à Vichy. En août 1944, le gouvernement de la République est réinstallé par de Gaulle à Paris, tandis que celui de l’État se poursuit en Allemagne, à Sigmaringen, jusqu’en avril 1945.
La confusion entre la République française et l’État français est aujourd’hui courante au point que l’on utilise indistinctement pour désigner le président de la République le rang protocolaire de «chef d’État» et le titre de «chef de l’État».

[3« Déclaration conjointe sur la coopération entre l’UE et l’OTAN », Réseau Voltaire, 10 juillet 2018.

[5« Déclaration d’ouverture du sommet de l’Otan », Réseau Voltaire, 11 juillet 2018.

[6Bruxelles est à la fois le siège de l’Otan et celui de l’UE.