Rusya’yı şeytanlaştırma stratejisi

Geçtiğimiz Mayıs ayında Beş Yıldız Hareketi ve Lig Partisi arasında imzalanan hükümet sözleşmesi, İtalya’nın ABD’yi « ayrıcalıklı müttefiki » olarak gördüğünü teyit ediyor. Bu bağ, Temmuz ayında Başkan Donald Trump ile görüşmesinde, ABD ile « karşılaşılacak belli başlı meydan okumalar için ABD’nin ayrıcalıklı muhatabı olması için, kısmen bir ikizleme, bir stratejik işbirliği » kuran Başbakan Guiseppe Conte tarafından pekiştirilmiştir. Aynı zamanda, yeni hükümet sözleşmesinde « bir tehdit olarak değil ama bir ekonomik ortak » ve hatta « NATO’nun potansiyel ortağı gibi algılanacak Rusya’ya açılım » yapma taahhüdünde bulundu. Bu kutsal su kullanarak şeytanla uzlaşmak gibi bir şeydir.

Bu yüzden, hükümette olduğu kadar muhalefette de, asıl savaşmaya hazırlanmamız gereken tehdit saçan düşman görüntüsü yaratmayı hedefleyen ABD’nin Rusya’yı şeytanlaştırma stratejisidir.

Bu strateji, Senato’ya yaptığı sunumda Dışişleri Bakanlığı Avrupa ve Avrasya İşlerinden sorumlu Müsteşar Yardımcısı Wess Mitchell tarafından ortaya konuldu: « Rusya kaynaklı tehditle başa çıkabilmek için, ABD diplomasisinin kimsenin yedeği olmayan ve müttefik ve tüm güç araçlarımızla tamamen bütünleşmiş bir askeri güç tarafından destekleniyor olması gerekmektedir » [1].

ABD, askeri bütçesini arttırarak, 2020’den itibaren Rusya’ya karşı İtalya’da ve başka Avrupa ülkelerinde konuşlandırılacak olan yeni B61-12 nükleer bombaları da dahil « nükleer silahlarını yeniden düzenlemeye » başladı.

Müsteşar Yardımcısı, ABD’nin 2015 yılından beri « Avrupa’nın caydırıcılık girişimi » yani Rusya’ya karşı Avrupa’daki askeri varlıklarını arttırmak için, 11 milyar dolar (ki 2019’da 16 milyara çıkacaktır) harcadığını belirtiyor.

NATO içerisinde, Avrupalı müttefiklerin askeri harcamasını 40 milyar dolardan fazla arttırmayı ve biri Atlantik için « Rus denizaltıları tehdidine karşı » ABD’de olmak üzere iki yeni komutanlık oluşturmayı başardı. ABD, Avrupa’da Polonya ve Baltık ülkeleri gibi özellikle « cephe hattındaki devletleri » desteklemektedir ve Gürcistan ve Ukrayna’ya (yani Güney Osetya’ya karşı saldırı ve Maidan Darbesiyle ABD ve NATO’nun Rusya’ya karşı gerginliğin tırmandırılması sürecini başlatan devletler) silah tedarikine yönelik kısıtlamaları kaldırdı.

Dışişleri Bakanlığı temsilcisi Rusya’yı sadece askeri saldırganlıkla değil ama ABD’de ve Avrupa devletlerinde « toplumu ve hükümeti istikrarsızlaştırmak için halka yönelik kitle psikolojisi kampanyaları » düzenlemekle suçluyor. Kremlin, « uluslararası egemenlik için Putinci sistemin daimi çabası » kapsamına giren bu operasyonları yürütmek için « bir zamanlar Bolşevikler ve Sovyet devleti tarafından kullanılan ve dijital çağ için güncellenen yıkıcı politikalar silahını » kullanıyor.

Wess Mitchell, Rusya’yı ABD’nin ustası olduğu konuda suçluyor: Dışişleri Bakanlığınınki de dahil olmak üzere 17 adet federal casusluk ve yıkıcılık ajansları var. Dışişleri Bakanlığınınki yeni bir yüze sahip oldu: bölgelerarası stratejiler geliştirmekle görevli « Rusya’nın kötü niyetli faaliyetleri ve eğilimleri için Kıdemli Danışman » [2]. Bunu temel alarak ABD’nin Avrupa ve Avrasya’daki 49 diplomatik misyonunun, bulundukları ülkelerde Rus nüfuzuna karşı özgün eylem planları yürütmeleri gerekmektedir.

İtalya’daki ABD Büyükelçiliğinin eylem planının ne olduğunu bilmiyoruz. Ancak « ABD’nin ayrıcalıklı muhatabı » olarak, Başbakan Conte’nin bunu gayet iyi bildiğini düşünüyoruz. Rusya’nın « kötü niyetli faaliyetleri » İtalya’yı istikrarsızlaştırmadan, bunu parlamento ve ülkeye açıklamasında yarar bulunmaktadır.