دولت فلسطین ، در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۸ در برابر دیوان عدالت بین الملل ، دعوایی تعقیب علیه ایالات متحده را تقدیم کرد ( این دیوان هیئت داوری سازمان ملل می باشد ).

فلسطین از انتقال سفارت ایالات متحده به اورشلیم معترض است . و بر رای ۱۸۱ (۱۹۴۷ ) تکیه دارد ، که در اجلاس عمومی سازمان ملل تصویب گردید ، که طرح تقسیم فلسطین را در بر داشت [1] .

این رای تصریح می کند که شهر اورشلیم ، به مفهوم گسترده ی آن ، بخشی از
دولت های مستقل یهودی و عرب می باشد . که این امر نشان Corpus separatum
می دهد این شهر نمی تواند در وضعیت کنونی پایتخت هیچ یک از این دو دولت باشد.

از سوی دیگر ، همین دعوا در سال ۱۹۸۰ پیش آمد ،در دورانی که اسرائیل قانون اساسی خود را وضع کرده بود و اورشلیم را پایتخت خود می خواند . در این دوران شورای امنیت طبق رای ۴۷۶ خود تایید کرد ، این اعلامیه نقض آشکار کنوانسیون ژنو ، در ارتباط با اشخاص جابجا شده است . و در تماسی با تل آویو خواستار فسخ این قانون شد . از آنجاییکه اسرائیل از این دستور سر پیچی کرد ، شورای امنیت رای ۴۷۸ را تصویب نمود ، و از تمام کشور های عضو که در اورشلیم سفارت خود را مستقر نموده بودند، خواست تا این شهر را ترک کنند ، کشور بولیوی ، شیلی ، کلمبیا ، کوستا ریکا ، اکوادور ، گواتمالا ، هاییتی ، پاناما ، هلند ، جمهوری دومینیکن ، سالوادور ، اوروگوای ، و ونزوئلا ، بلافاصله اقدام به ترک این شهر نمودند .

این استدلال با دعواهای تعقیب فلسطین متفاوت است . زیرا مطابق با رای ۳۰۳ اجلاس عمومی سازمان ملل ، از آنجایی که اورشلیم از جایگاه مذهبی خاصی برخوردار است ، باید شهری بین المللی باشد و سازمان ملل اداره ی آن را در دست بگیرد .

ترجمه توسط
Sylvia Bejanian

titre documents joints

[1«Résolution 181 (II) de l’Assemblée générale des Nations Unies», UN General Assembly, Réseau Voltaire, 29 November 1947.