Paris’teki 11 Kasım 2018 törenleri sırasında, Sırbistan Cumhurbaşkanı, Elize Sarayının protokol bölümünce ana platform içerisine alınmadı. Kosova –savaşın olduğu dönemde var olmayan bir devlet– Devlet Başkanı Haşim Taçi’ye ise Fransız Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’un yanında uygun bir yer verildi.

Fransa Birinci Dünya Savaşına, Sırbistan’ın yardımına koşmak için girmişti.

Sırbistan Büyük Savaş sırasında nüfusunun dörtte birini kaybetti. Sırp ve Fransız askerleri Doğu cephesinde omuz omuza çarpışmış ve naaşları Selanik, Manastır, Üsküp ve Belgrad’taki mezarlıklarda yan yana gömülüdür.

Fransa ve Sırbistan, Yugoslavya’daki savaşlar sırasında Fransız desteğinin verilmesinde önemli bir rol oynayan, kökleri geçmişe dayanan uzun bir dostluk geleneğine sahiptir. Dostumuz ve eskiden birlikte çalıştığımız Komutan Pierre-Henri Bunel [1], Cumhurbaşkanı Chirac tarafından Brüksel’de bir Yugoslav Albayına NATO’nun bombardıman planlarını teslim etmek üzere gizlice görevlendirildi. O dönem Belçika’da Atlantik İttifakı tarafından casusluk suçlamasıyla yakalanmıştı. Fransa’da yargılanan Albay ağır cezaya çarptırılmış ve birkaç ay sonra gizlice serbest bırakılmıştı. 2013 yılında Sırbistan tarafından kendisine madalya verildi.

2017 seçimlerinin ilk turunda Sırbistan Cumhurbaşkanı seçilen Aleksandar Vučić, Slobodan Milošević’in eski bakanı ve Sırbistan Radikal Partisi’nin eski yöneticisidir. Bugün Kosova ile ilişkilerin yumuşatılması ve Avrupa Birliğiyle entegrasyon siyasetini savunmaktadır.

Fransa ve Sırbistan, bir yıldan beri, 11 Kasım 2018 törenine gelinceye kadar ortak anmaların sayısını arttırdılar. Bununla birlikte son tören, NATO tarafından yönetilen tarihi bir revizyonizme tanık oldu.

Olayın Sırbistan’da yol açtığı tepki üzerinde Fransa’nın Belgrat Büyükelçisi Frédéric Mondoloni, Cumhurbaşkanı Vučić’ten özür diledi.

Çeviri
Osman Soysal

[1Pierre-Henri Bunel, Thierry Meyssan’ın Pentagate kitabının bölümlerinden birini kaleme almıştır.