De president van Roemenië, Klaus Iohannis, verklaart de opening van de NAVO-manoeuvres «Sea Shield 2019».

Iedereen tegen iedereen - dit is het mediabeeld van chaos dat zich over de zuidelijke kusten van de Middellandse Zee verspreidt, van Libië tot Syrië. Het is een situatie waarvoor zelfs Washington machteloos lijkt. Maar in werkelijkheid is Washington niet de leerling van de duivelskunstenaar en is niet in staat de krachten te controleren die nu in beweging zijn. Het is de centrale motor van een strategie - de strategie van chaos - die, door hele staten af te breken, een kettingreactie van conflicten uitlokt die kan worden gebruikt op de manier van de oude methode van ’verdeel en heers’.

Opkomende als overwinnaar van de Koude Oorlog in 1991, benoemde de Verenigde Staten zichzelf als «de enige staat met kracht, bereik, en invloed in alle dimensies - politieke, economische en militaire - die echt wereldwijd zijn», en voorgesteld om «te voorkomen dat welke vijandige macht ook in staat zou zijn om een regio te domineren - West-Europa, Oost-Azië, de gebieden van de voormalige Sovjet-Unie en Zuidwest-Azië (het Midden-Oosten) - waarvan de middelen voldoende zouden kunnen zijn om een wereldmacht te genereren » [1].

Sindsdien hebben de Verenigde Staten, met de NAVO onder hun bevel, door oorlog, één voor één, de staten gefragmenteerd of vernietigd, die zij beschouwden als een obstakel voor hun plan voor wereldheerschappij - Irak, Joegoslavië, Afghanistan, Libië, Syrië en anderen - terwijl er nog andere in hun vizier zijn (waaronder Iran en Venezuela).

In dezelfde strategie kwam de coup d’État (staatsgreep) tot stand in Oekraïne onder leiding van de VS en de NAVO, om een nieuwe Koude Oorlog in Europa te veroorzaken, bedoeld om Rusland te isoleren en de invloed van de Verenigde Staten in Europa te versterken.

Terwijl we de aandacht van de politiek-media richten op de gevechten in Libië, laten we in de schaduw het steeds dreigender wordende scenario van de escalatie van de NAVO tegen Rusland. De vergadering van de 29 ministers van Buitenlandse Zaken, bijeengeroepen in Washington op 4 april ter viering van de 70e verjaardag van het Bondgenootschap, bevestigde zonder enig bewijs dat «Rusland het FNI-verdrag heeft geschonden door nieuwe raketten met nucleaire capaciteit in Europa in te zetten ».

Een week later, op 11 april, kondigde de NAVO aan dat de «update» van het anti-raketafweersysteem van de VS Aegis », gevestigd in Deveselu in Roemenië, deze zomer zou worden uitgevoerd, en verzekert dat het « geen aanstootgevende capaciteit zou toevoegen aan het systeem "».

Integendeel, dit systeem, geïnstalleerd in Roemenië en Polen, maar ook aan boord van schepen, kan niet alleen interceptorraketten lanceren, maar ook nucleaire raketten. Moskou gaf een waarschuwing - als de VS kernraketten zouden inzetten in Europa, zou Rusland - op zijn eigen grondgebied - soortgelijke raketten op Europese bases inzetten. Bijgevolg zijn de uitgaven van de NAVO voor «defensie» omhooggeschoten - de militaire begrotingen van Europese bondgenoten en die van Canada zullen in 2020 oplopen tot 100 miljard dollar.

De ministers van Buitenlandse Zaken, samengekomen op 4 april in Washington, zijn met name overeengekomen "de agressieve acties van Rusland in de Zwarte Zee onder ogen te zien" door « nieuwe steunmaatregelen voor onze naaste partners, Georgië en Oekraïne" vast te stellen ».

De volgende dag begonnen tientallen oorlogsschepen en jachtbommenwerpers uit de Verenigde Staten, Canada, Griekenland, Nederland, Turkije, Roemenië en Bulgarije aan een NAVO-aëro-marine oorlogsoefening in de Zwarte Zee aan de grens van Russische territoriale wateren met behulp van de havens van Odessa (Oekraïne) en Poti (Georgië). Tegelijkertijd voerden meer dan 50 jachtbommenwerpers uit de Verenigde Staten, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Nederland, opstijgend vanaf een Nederlandse luchtmachtbasis en tijdens de vlucht bijtanken, «offensieve luchtmissies van aanvallen tegen op de aarde of op zee gebaseerde doelen uit. ". Italiaanse Eurofighter jachtbommenwerpers werden opnieuw door de NAVO gestuurd om in de Baltische regio te patrouilleren om de ’dreiging’ van Russische oorlogsvliegtuigen het hoofd te bieden.

De situatie wordt steeds meer gespannen en kan op elk moment exploderen (of worden geëxplodeerd), ons naar beneden slepend in een chaos die nog veel erger is dan die van Libië.

Vertaling
Martien van den Hurk
Bron
Il Manifesto (Italië)