Οι προεδρικές εκλογές του 2020 στη Βολιβία επιβεβαίωσαν από το πρώτο γύρο ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων υποστηρίζει το MAS, το κόμμα του Έβο Μοράλες ... Ωστόσο, το ίδιο κόμμα είχε κατηγορηθεί από πραξικοπηματίες ότι είχε νοθεύσει τις προεδρικές εκλογές, πριν από ένα χρόνο, το 2019.
Στις 20 Οκτωβρίου 2019, ο πρόεδρος Έβο Μοράλες είχε κερδίσει τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Βολιβίας με το 47,08% των ψήφων, έναντι στο 36,51% για τον Κάρλος Μέσα, τον φιλοαμερικανό και φιλοδυτικό αντίπαλό του. Το σύνταγμα της Βολιβίας προβλέπει ότι σε περίπτωση που ένας υποψήφιος λαμβάνει στο πρώτο γύρο περισσότερο από το 40% των ψήφων με διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων υποψηφίων που υπερβαίνει τα 10 σημεία, εκείνος που ηγείται εκλέγεται στον πρώτο γύρο. Το Ανώτατο Εκλογικό Δικαστήριο είχε επομένως κηρύξει τον Έβο Μοράλες νικητή.
Όπως το κάνουν συχνά όταν χάνουν (Βολιβία, Βενεζουέλα, Λευκορωσία πρόσφατα), οι φιλοδυτικοί υποψήφιοι, υποστηριζόμενοι από τα κράτη-χορηγούς τους του «δυτικού συνασπισμού», με επικεφαλής τις ΗΠΑ, ουρλιάζουν για εκλογική απάτη και προσπαθούν να αντιστρέψουν τα αποτελέσματα της κάλπης με διαταραχές του δρόμου, με την υποστήριξη και την πολιτική παρέμβαση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, με διπλωματικές παρεμβάσεις και μερικές φορές στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του διαβολικού τρίο που εδρεύει στο Συμβούλιο "δήθεν" Ασφαλείας του ΟΗΕ, το τρίο "Σπορέας του χάους" στον πλανήτη, με τις ενέργειές παρέμβασης του: (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία). Αυτό που ονομάζονται σεμνά στη Δύση επιχειρήσεις για «αλλαγή καθεστώτος», «έγχρωμες» επαναστάσεις, ακόμη και «ανοίξεις»! ...
Αυτό το είδος επιχειρήσεων «αλλαγής καθεστώτος» δεν πετυχαίνει πάντα (για παράδειγμα η Βενεζουέλα, η Λευκορωσία), αλλά μερικές φορές πετυχαίνει, όπως συνέβη στη Βολιβία τον Οκτώβριο του 2019. Η διαφθορά των κορυφαίων στρατιωτικών, αστυνομικών και δικαστικών ιεραρχιών στη Βολιβία άρκεσε στους μειοψηφούντες να αναγκάσει τον συντριπτικό νικητή των εκλογών, Έβο Μοράλες, να παραιτηθεί και να εξοριστεί στην Αργεντινή. Μια γερουσιαστής από το χαμένο στρατόπεδο, η Jeanine Anez, αυτό-ανακήρυξε τότε τον εαυτό της ως προσωρινό πρόεδρο και αμέσως αναγνωρίστηκε από τις ΗΠΑ, οι οποίες ανέλαβαν αμέσως την υποστήριξή τους στους πραξικοπηματίες και υπέγραψαν σαφώς την παρέμβασή τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Γαλλία "έλαβαν γνώση" της (αναγκαστικής) παραίτησης του Μοράλες και για την κατάληψη της εξουσίας από τους μειοψηφούντες χωρίς να βρει τίποτα το επιλήψιμο.
Για να αποφευχθεί η επιστροφή του πολύ δημοφιλούς προέδρου Έβο Μοράλες, η προσωρινή (και μειοψηφική) διακυβέρνηση μήνυσε αμέσως τον εκλεγμένο πρόεδρο για «τρομοκρατία και γενοκτονία» (ορίστε μας! ...) και καθυστέρησε όσο το δυνατόν περισσότερο τη διοργάνωση νέων εκλογών με την ελπίδα ότι ο λαός της Βολιβίας τελικά θα αλλάξει γνώμη και θα την ψηφίσει. Αυτή η διακυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε φυσικά την ευκαιρία για να διώξει όλους τους υπεύθυνους της πλειοψηφίας του Μοράλες και τους πολιτικούς της συμμάχους προκειμένου να αποκεφαλίσουν οποιαδήποτε αντιπολίτευση.
Αυτή η φάρσα δημοκρατίας, η οποία ήταν ξεκάθαρα ένα προμελετημένο και οργανωμένο φιλοδυτικό πραξικόπημα, μπόρεσε να παιχτεί με την ενεργή συνενοχή των ΗΠΑ και την παθητική συνενοχή της ΕΕ και της Γαλλίας.
Η εκδίκηση έφτασε επιτέλους στις 20 Οκτωβρίου 2020, με μια θριαμβευτική νίκη για το κόμμα του Evo Morales, το οποίο, όχι μόνο επιβεβαιώθηκε, αλλά και ενισχύθηκε. Μην έχοντας την άδεια να ξαναπαρουσιαστεί, ο Έβο Μοράλες είδε το δελφίνι του, Λούις Άρσε, να κερδίζει τις εκλογές στον πρώτο γύρο με το 52,4% των ψήφων και με διαφορά 21 πόντους από τον κύριο φιλο-αμερικανό αντίπαλό του. Δεν μπορούμε παρά μόνο να χαρούμε για τη Βολιβία για αυτή την ευτυχή, αλλά πολύ αργοπορημένη κατάληξη.
Συμπεράσματα:
1 - Υπήρξε πράγματι πραξικόπημα στη Βολιβία τον Οκτώβριο του 2019, καθώς το αποτέλεσμα του 2019 επιβεβαιώνεται σε μεγάλο βαθμό το 2020. Αυτό το πραξικόπημα είχε πετύχει με την υποστήριξη των ΗΠΑ και τη συνεργασία μιας υψηλής στρατιωτικής ιεραρχίας , της διεφθαρμένης αστυνομίας και του δικαστικού σώματος της Βολιβίας και τη συνενοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της χρηματοπιστωτικής οικονομίας που όλοοι γνωρίζουμε ποιος την ελέγχει, στη Βολιβία όπως και αλλού. Είχε πετύχει με τη σιωπηλή συγκατάθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Γαλλίας.
2 - Εάν θέλει να διαρκέσει, αυτή η νέα κυβέρνηση του προέδρου Luis Arce θα πρέπει να καθαρίσει το τοπίο και να απολύσει το συντομότερο δυνατό όλα τα ύπουλα φίδια που συμμετείχαν στην οργάνωση του πραξικοπήματος του 2019, να τα φέρει στη δικαιοσύνη και να τα καταδικάσει έτσι ώστε να τους κάνει να περάσει η επιθυμία που ήδη έχουν εκφράσει να επαναλάβουν. Η εκκαθάριση θα πρέπει να πραγματοποιηθεί σε βάθος, σε μερικά στρώματα της ανώτερης ιεραρχίας, επειδή οι κακούργοι προφανώς ευνόησαν την προώθηση των πιστών τους, οι οποίοι μπορεί και να είναι οι πραξικοπηματίες του αύριο. Η νέα εξουσία θα πρέπει επίσης να φροντίσει να πάρει πίσω τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και να απαγορεύσει, δια νόμου, οποιαδήποτε συγκέντρωση της διάταξης των μέσων ενημερώσεων στα χέρια ενός μικρού αριθμού ατόμων που είναι μερικές φορές (συχνά;) κακόβουλα…
3 - Το αποτέλεσμα αυτής της νέας εκλογής είναι χαστούκι για τους Δυτικούς, δωρητές μαθημάτων, που παρεμβαίνουν στις υποθέσεις κυρίαρχων χωρών στο όνομα μιας δημοκρατίας μεταβλητής γεωμετρίας που ισχυρίζονται ότι προωθούν. Βάζει στο φώς της ημέρας την διπροσωπία και τους ελάχιστα δημοκρατικούς τρόπους δράσης τους σε πρόσφατες υποθέσεις: πραξικόπημα Μαϊντάν, προεδρικές εκλογές της Βραζιλίας, όπου απαγόρευσαν στον δημοφιλέστερο υποψήφιο (Λούλα) να θέσει υποψηφιότητα μέσω χειραγώγησης της δικαιοσύνης, προεδρικές εκλογές στη Βενεζουέλα και τη Λευκορωσία, όπου η Δύση αναγνωρίζει ρητά ή σιωπηρά τους πολύ μειοψηφούντες υποψηφίους ως νικητές, για τον μοναδικό λόγο ότι είναι φιλοδυτικοί, Συριακές προεδρικές εκλογές όπου, μόνο οι Δυτικοί και οι "πελάτες" τους, δεν αναγνωρίζουν τον πρόεδρο Μπασάρ ελ Άσαντ, ο οποίος ωστόσο εξελέγχτηκε με μεγάλη πλειοψηφία, επειδή δεν τους κάνει, ή ακριβέστερα, επειδή δεν αρέσει στο κράτος του Ισραήλ…
4 - Οι πληθυσμοί των μεγάλων Δυτικών Κρατών θα έπρεπε να αναρωτηθούν για τη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η δική τους δημοκρατία και για το ρόλο του χρήματος, των μέσων ενημέρωσης και των δικαστών που στρεβλώνει τα εκλογικά αποτελέσματα στην ίδια τη χώρα τους. Αρκεί να παρατηρήσουμε σήμερα τις εκλογικές εκστρατείες στις ΗΠΑ του 2016 και του 2020 για να συνειδητοποιήσουμε ότι το ψέμα, τα άτιμα χτυπήματα και το δικαστικό σύστημα ευνοούν καθημερινά τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και εκείνης του ψηφοφόρου, κύριος στόχος αυτών των χειρισμών. Αρκεί επίσης να έχετε ζήσει τις γαλλικές εκλογές του 2017, στις οποίες οι ίδιες μέθοδοι χειραγώγησης χρησιμοποιήθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από τους δικαστές, κατασκευαστές βασιλιάδων, για να φέρουν στην εξουσία εκείνον που είχαν επιλέξει τα χρηματοπιστωτικά λόμπι.
5 - Πριν να τρέξουν για να δίνουν μαθήματα διακυβέρνησης και ηθικής σε άλλους, όπως το κάνει, για παράδειγμα, ο Γάλλος πρόεδρος προς τη Συρία, την Ουκρανία ή τη Λευκορωσία, τα στελέχη των μεγάλων δυτικών κρατών θα έπρεπε να αναρωτηθούν για τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα των αποφάσεων που λαμβάνουν. Η υιοθέτηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ ενάντια στο πολύ σαφές αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2005, με ένα πονηρό κόλπο του πρόεδροy Σαρκοζί (Συνθήκη της Λισαβόνας) ή την εγκατάλειψη, με κυρίαρχη απόφαση του προέδρου Μακρόν, του σχεδίου αεροδρομίου της Notre-Dame des Landes κατά της γνώμης που εκφράστηκε με δημοψήφισμα με ποσοστό άνω του 55%, θα έπρεπε να θέτει τον ψηφοφόρο να προβληματιστεί σχετικά με την τιμιότητα των ηγετών, όλο και πιο περίεργα εκλεγμένων, που τον κυβερνούν.
Το χαστούκι που δόθηκε στους δυτικούς ηγέτες από το λαό της Βολιβίας είναι επομένως ευπρόσδεκτο. Υπενθυμίζει σε αυτούς τους ηγέτες ότι σε μια δημοκρατία, η εξουσία πρέπει να προέρχεται από τον λαό, και ότι, αργά ή γρήγορα, ο λαός θα τους «απολύσει» αν κυβερνήσουν εναντίον του.