Daesh verwezenlijkt de droom van de Moslimbroederschap: het Kalifaat

Dit artikel is een fragment uit het boek Sous nos Yeux (Fake wars and big lies).
Zie hier de inhoudsopgave.

14- Daesh en het Kalifaat

Aanvankelijk waren de leden van het Al-Nusra Front (Al Qaida in Syrië) Syriërs, die na de val van Bagdad in 2003 waren vertrokken om in Irak te vechten. Zij keerden terug naar Syrië om deel te nemen aan de geplande operatie tegen de republiek, die uiteindelijk werd uitgesteld tot juli 2012. Twee jaar lang - tot 2005 - konden zij rekenen op de hulp van Syrië, dat hen vrij liet rondreizen, in de waan dat zij tegen de Amerikaanse indringer vochten. Toen generaal David Petraeus in Irak aankwam, werd echter duidelijk dat hun werkelijke functie erin bestond de sjiitische Irakezen te bestrijden tot groot genoegen van de bezetters. In april 2013 werd het Islamitisch Emiraat in Irak, waaruit zij voortkwamen, gereactiveerd als het Islamitisch Emiraat in Irak en de Levant (ISIL). De leden van het Al-Nusra Front, die nu aanzienlijke delen van Syrië hebben veroverd weigerden de herintegratie in hun moedermaatschappij.

In mei 2013 organiseerde een zionistische Amerikaanse vereniging, de Syrian Emergency Task Force, een reis van senator McCain naar het bezette Syrië. Daar ontmoette hij verschillende misdadigers, waaronder Mohammad Nour, woordvoerder van de katiba Northern Tempest (Al Qaida), die in Azaz 11 Libanese Sji’a-pelgrims had ontvoerd en vastgehouden. Op een foto die door zijn persbureau is vrijgegeven, is hij te zien in een uitvoerig gesprek met leiders van het Vrije Syrische Leger, van wie sommigen ook de vlag van het Al-Nusra Front dragen. Er ontstaat twijfel over de identiteit van een van hen. Ik schreef later dat het de toekomstige kalief van Daech (ISIS) betrof, hetgeen het secretariaat van de senator formeel zal ontkennen [1]. Omdat dezelfde persoon als vertaler voor journalisten optrad, er is ruimte voor twijfel. Het secretariaat zal verklaren dat mijn hypothese absurd is, aangezien Daech de senator verscheidene malen met de dood heeft bedreigd. Kort daarna verklaarde John McCain op de televisie, zonder bang te zijn zichzelf tegen te spreken, dat hij de leiders van Daech persoonlijk kende en "permanent met hen in contact stond". Hij maakte zich vermoedelijk geen illusies over de islamisten, maar kon wel opscheppen dat hij in Vietnam het een en ander had geleerd, en hen uit strategische noodzaak steunde tegen "het regime van Bashar". Daarom had hij vóór het begin van de gebeurtenissen in Syrië hun wapenleveranties uit Libanon georganiseerd en het dorp Ersal als toekomstige uitvalsbasis gekozen. Tijdens deze reis naar jihadistisch Syrië, evalueerde hij de voorwaarden voor de toekomstige operatie van Daech.

In december 2013 stelden de Turkse politie en justitie vast dat premier Recep Tayyip Erdogan Yasin Al-Qadi, de bankier van Al Qaida, jarenlang in het geheim had ontvangen. Op foto’s is te zien dat hij verschillende keren met een privé-vliegtuig is gekomen en werd verwelkomd nadat de bewakingscamera’s van de luchthaven waren uitgezet. Al-Qadi was ooit (en is dat waarschijnlijk nog steeds) een persoonlijke vriend van voormalig VS-vicepresident Dick Cheney. Hij werd pas op 5 oktober 2012 van de VN-lijst van gezochte personen geschrapt en op 26 november 2014 door het Amerikaanse ministerie van Financiën, maar hij kwam Erdogan al veel langer tegen. Hij heeft toegegeven verantwoordelijk te zijn voor de financiering van het Arabisch Legioen van Bin Laden in Bosnië en Herzegovina (1991-1995) en voor de financiering van president Alija Izetbegovic. Volgens de FBI speelde hij ook een centrale rol bij de financiering van de aanslagen op de VS-ambassades in Tanzania en Kenia (1998). Volgens de FBI was hij de eigenaar van het computerbedrijf Ptech (nu Go Agile), dat ervan verdacht wordt een rol te spelen in het internationale terrorisme.

Kort daarna deed de Turkse politie een inval in het hoofdkwartier van de IHH en arresteerde Halis B., die ervan wordt verdacht de leider van Al Qaeda in Turkije te zijn, en Ibrahim S., de tweede man van de organisatie voor het Midden-Oosten. Erdogan slaagt erin de politieagenten te ontslaan en laat de verdachten vrij.

In januari 2014 beginnen de Verenigde Staten met een omvangrijk programma voor de ontwikkeling van een niet nader genoemde jihadistische organisatie. In Turkije zijn drie trainingskampen opgezet in Sanliurfa, Osmaniye en Karaman [2]. Wapens arriveerden in grote hoeveelheden bij het ISIL, wat al-Nusra begerig maakt. Maandenlang vochten de twee groepen een genadeloze oorlog uit. Frankrijk en Turkije, die niet onmiddellijk begrepen wat er aan de hand was, zonden aanvankelijk munitie naar al-Nusra (Al Qaida) om de voorraad van het ISIL in beslag te kunnen nemen. Saudi-Arabië eist de leiding van het ISIL op en kondigt aan dat het nu wordt geleid door prins Abdul Rahman Al-Faiçal (broer van de Saudische ambassadeur in de VS en de Saudische minister van Buitenlandse Zaken).

Geleidelijk aan werden de zaken duidelijker: het Witte Huis ontbood op 18 februari de hoofden van de geheime diensten van Saudi-Arabië, Jordanië, Qatar en Turkije. De nationale veiligheidsadviseur, Susan Rice, deelde mee dat prins Bandar niet in staat was zijn gezondheid te herstellen en dat hij zou worden vervangen door prins Mohammed Ben Nayef om toezicht te houden op de jihadisten. Maar Nayef heeft geen natuurlijk gezag over deze mensen, en dat maakt de Turken gretig. Ze geeft hen het nieuwe organigram van het Vrije Syrische Leger en deelt hen mee dat Washington hen gaat belasten met een grote geheime operatie om de grenzen te herschikken. Begin mei is Abdelhakim Belhaj (voormalig leidinggevende van Al Qaida, militair gouverneur van Tripoli in Libië en stichter van het Vrije Syrische Leger) naar Parijs gegaan om de Franse regering in te lichten over de plannen van de VS/jihadisten en om een einde te maken aan de oorlog die Frankrijk tegen het ISIL voert. Hij werd ontvangen aan de Quai d’Orsay. Van 27 mei tot 1 juni werden verscheidene jihadistische leiders uitgenodigd voor overleg in Amman (Jordanië).

Volgens de notulen van deze bijeenkomst zullen de soennitische strijders worden gegroepeerd onder het vaandel van de ISIL. Zij zullen worden voorzien van grote aantallen Oekraïense wapens en transportmiddelen. Zij zullen de controle over een uitgestrekt gebied aan de Syrisch-Iraakse grens, voornamelijk de woestijn, overnemen en een onafhankelijke staat uitroepen. Hun missie is zowel het afsnijden van de route Beiroet/Damascus/Bagdad/Teheran als het opblazen van de Brits-Franse grenzen tussen Syrië en Irak. De voormalige vice-president van Irak, Ezzat Ibrahim Al-Douri, die in zijn land meester is in de Orde van Nachqbandis, kondigt aan dat hij 80.000 voormalige soldaten van Saddams leger meeneemt. De CIA bevestigt dat 120.000 strijders van de Soennitische stammen van Al-Anbar zich onmiddellijk na hun aankomst bij de EIIL zullen aansluiten en deze zullen voorzien van zware wapens die het Pentagon ter plaatse -officieel voor het Iraakse leger- laat vervoeren. Masrour "Jomaa" Barzani, hoofd van de geheime dienst van de Koerdische regionale regering van Irak, mag de betwiste gebieden van Kirkuk annexeren wanneer de ISIL Al-Anbar annexeert. Men begrijpt de betekenis niet van de aanwezigheid van Mullah Krekar, die een gevangenisstraf uitzit in Noorwegen en toch met een speciaal NAVO-vliegtuig is aangekomen. In feite heeft hij gedurende verscheidene jaren een belangrijke rol gespeeld bij de ideologische voorbereiding van de islamisten op de proclamatie van het kalifaat. Maar deze kwestie zal tijdens de bijeenkomst niet worden besproken.

Tegelijkertijd kondigde president Barack Obama op de militaire academie van West Point de hervatting aan van de "oorlog tegen het terrorisme" en de toewijzing van een jaarlijks budget van 5 miljard dollar. Het Witte Huis zou later verklaren dat dit programma de opleiding van 5.400 "gematigde rebellen" per jaar zou omvatten.

In juni heeft het Islamitisch Emiraat eerst in Irak en vervolgens in Syrië een aanval uitgevoerd en een kalifaat uitgeroepen. Tot dan toe werd Daech - zoals het nu bekend staat onder zijn Arabische acroniem - verondersteld slechts een paar honderd strijders te hebben, maar wonderbaarlijk genoeg heeft het nu enkele honderdduizenden manschappen. De deuren van Irak worden voor haar geopend door de voormalige officieren van Saddam Hoessein, die aldus wraak nemen op de regering in Bagdad, en door sjiitische officieren die vervolgens naar de Verenigde Staten emigreren. Daesh neemt de wapens van het Iraakse leger in beslag die het Pentagon zojuist heeft geleverd en de reserves van de Centrale Bank van Mosul. Gelijktijdig en op gecoördineerde wijze annexeert de regionale regering van Koerdistan Kirkuk en kondigt zij een referendum over zelfbeschikking aan. Om te voorkomen dat jihadisten van concurrerende groepen uit het Islamitisch Emiraat terugstromen naar Turkije, sluit Ankara zijn grens met Syrië.

Sinds haar ontstaan heeft Daesh civiele bestuurders ingezet die in Fort Bragg (VS) zijn opgeleid en van wie sommigen recentelijk in de Amerikaanse regering van Irak hebben gediend. Op dit moment heeft Daesh het bestuur van een staat naar het voorbeeld van de staatsopbouw van het Amerikaanse leger. Dit is natuurlijk een complete omwenteling voor wat nog maar enkele weken geleden een kleine terroristische groepering was.

Bijna alles is van tevoren gepland. Dus wanneer Daech Iraakse militaire luchthavens overneemt, beschikt het onmiddellijk over gevechtsbekwame vliegtuig- en helikopterpiloten. Dit kunnen geen voormalige Iraakse legerpiloten zijn, aangezien de vaardigheid geacht wordt verloren te zijn gegaan na zes maanden inactiviteit. Maar de plannenmakers hebben niet voor de nodige technische teams gezorgd, zodat een deel van deze uitrusting niet zal worden gebruikt.

Daech heeft een communicatieafdeling, die grotendeels bemand lijkt te zijn door MI6-specialisten, zowel voor de redactie van haar kranten als voor het in scène zetten van het geweld van Allah. Dit is weer een keerpunt voor de jihadisten. Tot nu toe hebben ze geweld gebruikt om mensen te terroriseren. Nu zullen ze het uitvergroten om hen te shockeren en te hypnotiseren. Hun video’s zijn opmerkelijk gefilmd en ‘smaakvol’ gebracht, en zullen de geesten en de liefhebbers van snuff movies beroeren.

Het duizelingwekkende succes van Daesh brengt islamisten over de hele wereld ertoe zich tot Daesh te wenden. Was Al Qaeda hun referentie in de dagen van Osama Bin Laden en zijn dubbelgangers, Kalief "Ibrahim" is hun nieuwe idool. Een voor een sluiten de meeste jihadistische groeperingen in de wereld zich aan bij Daech. Op 23 februari 2015 heeft de openbare aanklager van Egypte, Hichem Baraket, een nota aan Interpol gezonden waarin staat dat Abdelhakim Belhaj, de militaire gouverneur van Tripoli, de leider van Daech is voor de gehele Maghreb.

Daech exploiteert Iraakse en Syrische olie [3] . De ruwe olie wordt vervoerd via de pijpleiding die door de Koerdische Regionale Regering van Irak wordt gecontroleerd of met tankers van de bedrijven Serii en Sam Otomotiv via de grensovergangen van Karkamıs, Akçakale, Cilvegözü en Öncüpınar. Een deel van de ruwe olie wordt geraffineerd voor Turks gebruik door Turkish Petroleum Refineries Co (Tüpras) in Batman. Het wordt verscheept naar Ceyhan, Mersin en Dortyol met schepen van Palmali Shipping & Agency JSC, het bedrijf van de Turks-Azerische miljardair Mubariz Gurbanoglu. Het grootste deel van de ruwe olie wordt vervoerd naar Israël, waar het valse certificaten van oorsprong krijgt, en vervolgens naar Europa (waaronder Frankrijk, waar het wordt geraffineerd in Fos-sur-Mer). De rest wordt rechtstreeks naar Oekraïne verscheept. Dit systeem is welbekend bij deskundigen en werd besproken op het Wereldcongres van Oliemaatschappijen (15 tot 19 juni in Moskou). Volgens de sprekers organiseert Aramco (VS/Saudi-Arabië) de distributie van de olie van Daech in Europa, terwijl Exxon-Mobil (het Rockefeller-bedrijf dat over Qatar regeert) de olie van Al-Nusra verkoopt [4]. Enkele maanden later zal de vertegenwoordiger van de Europese Unie in Irak, ambassadeur Jana Hybaskova, tijdens een hoorzitting voor het Europees Parlement bevestigen dat de lidstaten van de EU Daesh subsidiëren door hun olie te kopen.

De VN-Veiligheidsraad heeft in eerste instantie verzuimd deze handel aan de kaak te stellen, hooguit herinnert zijn voorzitter aan het verbod op handel met terroristische organisaties. Het duurt tot februari 2015 voor resolutie 2199 wordt aangenomen. Mubariz Gurbanoglu trekt zich vervolgens terug en verkoopt verschillende van zijn schepen (de Mecid Aslanov, Begim Aslanova, Poet Qabil, Armada Breeze en de Shovket Alekperova) aan BMZ Group Denizcilik ve İnşaat A.S., de rederij van Bilal Erdogan, zoon van president Recep Tayyip Erdogan, die de handel voortzet. Nog in november 2015, tijdens de G20-top in Antalya, beschuldigde Vladimir Poetin Turkije ervan de VN-resolutie te schenden en olie van Daesh op de markt te brengen. Tegen de ontkenningen van president Erdogan in, geeft het hoofd operaties van het Russische leger, generaal Sergei Rudskoy, op een persconferentie satellietbeelden vrij van 8500 tankwagens die de Turkse grens oversteken. De Russische luchtmacht heeft de vrachtwagens in Syrië onmiddellijk vernietigd, maar het grootste deel van het verkeer ging verder via Iraaks Koerdistan onder verantwoordelijkheid van president Massoud Barzani. Vervolgens werd begonnen met de uitbreiding van de "Yumurtalik"-olieterminal (aangesloten op de Turks-Iraakse pijpleiding Kirkuk-Ceyhan), waarvan de opslagcapaciteit is verhoogd tot 1,7 miljoen ton.

De tankwagens behoren alle toe aan Powertrans, een onderneming die zonder aanbesteding het monopolie op het vervoer van olie op Turks grondgebied heeft verkregen. Het is eigendom van het zeer mysterieuze Grand Fortune Ventures, gevestigd in Singapore en vervolgens overgebracht naar de Kaaiman-eilanden. Achter deze constructie zit Çalik Holding, het bedrijf van Berat Albayrak, de schoonzoon van president Erdogan en minister van Energie [5].

De olie die door de Koerdische pijpleiding is gegaan, wordt ook verkocht. Maar wanneer de Iraakse regering zowel Barzani’s medeplichtigheid met Daesh veroordeelt als de diefstal van Iraakse staatseigendommen die zij samen plegen, doet Ankara alsof het verbaasd is. Erdogan blokkeert vervolgens de inkomsten van de Iraakse Koerden op een Turkse bankrekening totdat Erbil en Bagdad hun standpunten verduidelijken. Aangezien dit geld zogenaamd geblokkeerd is, worden de opbrengsten van zijn investeringen natuurlijk niet aan de Turkse begroting aangegeven, maar aan de AKP [partij van Erdogan] overgemaakt.

In september 2014, zuivert de Kalief de kaders van zijn organisatie. Maghrebijnse officieren in het algemeen en de Tunesische in het bijzonder worden beschuldigd van ongehoorzaamheid, ter dood veroordeeld en terechtgesteld. Zij worden vervangen door Tsjetsjenen uit Georgië en Chinese Oeigoeren. De Georgische militaire inlichtingenofficier, Tarkhan Batirashvili, wordt de rechterhand van de kalief onder de naam "Abu Omar Al-Shishani". In alle onschuld kondigt de Georgische minister van Defensie en voormalig hoofd van de "Abchazische regering in ballingschap" (sic), Irakli Alassania, aan dat hij voorbereidingen treft om trainingskampen voor Syrische jihadisten in zijn land te huisvesten.

In reactie op de grootschalige wreedheden en de executie van twee Amerikaanse journalisten kondigt president Obama op 13 september de vorming van een anti-Daesh coalitie aan. Tijdens de slag om Kobane (Syrië) hielden vliegtuigen van de Amerikaanse luchtmacht de pret er in door op sommige dagen Daech te bombarderen en op andere dagen wapens en munitie te droppen.

De Coalitie beweert een operatie uit te voeren tegen een zekere Al Qaida Khorasan groep in Syrië. Hoewel er geen bewijs is voor het bestaan van deze groep, beweert de Amerikaanse pers dat zij wordt geleid door een Franse inlichtingenofficier met een missie, David Drugeon, hetgeen door het Franse Ministerie van Defensie wordt ontkend. Vervolgens werd in de Amerikaanse pers beweerd dat Drugeon namens de Franse geheime diensten Mohammed Merah (verantwoordelijk voor de aanslagen in Toulouse en Montauban in 2012) en de broers Kouachi (verantwoordelijk voor de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs in 2015) had opgeleid.

Om haar middelen uit te breiden, heft Daesh belastingen in de gebieden die zij bestuurt, eist zij losgeld voor gevangenen en handelt zij in antiquiteiten. Op deze laatste activiteit wordt toegezien door Abu Sajaf Al-Iraqi. De gestolen stukken worden naar Gaziantep (Turkije) gebracht. Zij worden rechtstreeks verzonden naar verzamelaars die ze hebben besteld via de bedrijven Senocak Nakliyat, Devran Nakliyat, Karahan Nakliyat en Egemen Nakliyat, of zij worden verkocht op de Bakırcılar Çarsısı markt [6].

Bovendien richt de Turkse maffia, onder leiding van premier Binali Yildirim, namaakfabrieken op het grondgebied van het Islamitisch Emiraat op en overspoelt het westen met deze namaakproducten.

Wanneer tenslotte de Afghaanse president Hamid Karzai aan de macht komt, onttrekt hij het vervoer van Afghaanse opium en heroïne aan de Kosovaren en vertrouwt het toe aan het Kalifaat. Jarenlang heeft de familie van de Afghaanse president - waaronder zijn broer Ahmed Wali Karzai tot aan diens moord - de scepter gezwaaid over het grootste opiumkartel. Onder bescherming van de Amerikaanse strijdkrachten produceert Afghanistan 380 ton heroïne per jaar, van het totaal aan 430 ton op de wereldmarkt. Deze handel zou de Karzai clan in 2013 drie miljard dollar hebben opgeleverd. Daesh is belast met het vervoer van de drugs naar Europa via zijn Afrikaanse en Aziatische filialen.

15- De liquidatie van Daesh

Op 21 mei 2017 kondigt president Donald Trump in Riyad aan dat de VS afziet van de oprichting van een "Sunnistan" (het kalifaat van Daesh) in Irak en Syrië en geen steun meer zal verlenen aan het internationale terrorisme. Hij roept alle moslimstaten op hetzelfde te doen. Deze toespraak werd zorgvuldig voorbereid met het Pentagon en prins Mohamed Ben Salman, maar niet met Londen. Terwijl Saoedi-Arabië gehoorzaam begint met de ontmanteling van het gigantische steunapparaat voor de Moslimbroederschap dat het in zestig jaar heeft opgebouwd, wijzen het Verenigd Koninkrijk, Qatar, Turkije en Maleisië de Amerikaanse ontwikkeling af.

In augustus 2017 lanceert Londen het Arakan Rohingya Salvation Army tegen de Birmese regering. Een maand lang werd het internationale publiek overspoeld met beknopte berichten waarin de exodus van de moslim-Royingha’s uit Myanmar naar Bengalen werd toegeschreven aan de excessen van het boeddhistische leger in Birma. Het gaat om het begin van de tweede fase van de beschavingsoorlog: na de aanval van de moslims op de christenen, volgt die van de boeddhisten op de moslims. De operatie zal echter worden onderbroken wanneer Saudi-Arabië zijn steun aan het Rohingya Leger des Heils, dat in Mekka was gevestigd, stopzet [7].

Uiteindelijk verdrijven de Verenigde Staten, Iran en Irak Daesh uit Irak, terwijl Syrië en Rusland het uit Syrië verdrijven.

Op 21 april 2019, ten slotte, organiseert Daesh een grootschalige operatie in Sri Lanka, waarbij 258 mensen worden gedood en 496 gewond raken.

De heroprichting van het kalifaat, in 1928 bedacht door Hassan el-Banna, werd door president Anouar el-Sadat voor eigen gewin geprobeerd, wat hem het leven kostte. Het werd uiteindelijk uitgevoerd door Daesh, maar mislukte. Het verzet van de Arabische bevolking was te sterk, en de tegenstand van president Trump verhinderde dat het experiment werd voortgezet. Het is op dit ogenblik niet mogelijk te weten of het Islamitisch Emiraat een mandaat van de Leider had om zichzelf tot Kalifaat uit te roepen dan wel of het van zijn westerse steun gebruik heeft gemaakt om dit te doen. Hoe dan ook, de jihadisten zullen hier niet stoppen.

(Wordt vervolgd)