Dit artikel is een vervolg op :
1- Het Midden-Oosten maakt zich los van het Westen
2- Voorbereiding op een nieuwe wereldoorlog

President Vladimir Poetin heeft op 31 maart 2023 per videoconferentie vergaderd met zijn Veiligheidsraad. Aan het eind van deze bijeenkomst maakte hij een nieuwe versie van het "Foreign Policy Concept of the Russian Federation" bekend.

In dit document geeft Rusland zijn visie op zijn rol bij de opbouw van de multipolaire wereld.

Allereerst verwijst Rusland naar zijn aanzienlijke hulpbronnen op alle gebieden van het leven, zijn status als permanent lid van de VN-Veiligheidsraad, zijn deelname aan belangrijke internationale organisaties en verenigingen, zijn nucleaire macht en zijn status als rechtsopvolger van de USSR. Gezien haar beslissende bijdrage aan de overwinning in de Tweede Wereldoorlog en haar actieve deelname aan de liquidatie van het mondiale koloniale systeem, profileert zij zich bovenal als een van de soevereine centra van de mondiale ontwikkeling en beschouwt zij de handhaving van het mondiale machtsevenwicht en de opbouw van een multipolair internationaal systeem als haar historische opdracht.

Ontwikkelingen in de hedendaagse wereld

Rusland stelt vast dat het onrechtvaardige model van mondiale ontwikkeling, dat eeuwenlang de versnelde economische groei van koloniale mogendheden verzekerde door zich de hulpbronnen van hun koloniën toe te eigenen, thans tot het verleden behoort.

De Angelsaksen proberen "de natuurlijke loop van de geschiedenis" tegen te houden. Er wordt een breed scala aan illegale instrumenten ingezet, waaronder de toepassing van "eenzijdige dwangmaatregelen" (misleidend "sancties" genoemd), het aanzetten tot staatsgrepen, gewapende conflicten, bedreigingen, chantage, enz.

De term "Angelsaksen" wordt in het document niet gebruikt. Het is een verkorting die ik gebruik in verband met de verklaringen van verschillende ministers. Moskou is van mening dat de vijand in de eerste plaats de Verenigde Staten zijn, maar dat zij een coalitie van vijandige staten hebben gevormd waarin het Verenigd Koninkrijk een centrale rol speelt.

Rusland is het grootste land ter wereld en zijn leger kan zijn grenzen niet verdedigen. Het is gemakkelijk binnen te vallen. In de loop van de geschiedenis heeft het geleerd indringers te verslaan door zijn enorme ruimte en klimaat in zijn voordeel te gebruiken. Het vocht tegen de legers van Napoleon I en Adolf Hitler, maar heeft vooral zijn eigen grondgebied verbrand om ze uit te hongeren. Bij gebrek aan nabije achterbases moesten ze zich terugtrekken en werden ze afgemaakt door ’Generaal Winter’. In tegenstelling tot andere landen vereist de veiligheid van Rusland dat geen enkel vijandelijk leger zich direct aan zijn grenzen kan opstellen.

De Verenigde Staten en hun satellieten zagen de versterking van Rusland als een bedreiging voor de westerse hegemonie en gebruikten de maatregelen van de Russische Federatie ter bescherming van haar vitale belangen in Oekraïne als voorwendsel om hun reeds lang bestaande anti-Russische beleid op te voeren en een nieuw soort hybride oorlog te ontketenen. Onder vitale belangen moet worden verstaan de ondergeschiktheid van het Oekraïense leger aan het Pentagon na de staatsgreep van 2014.

Ruslands belangen en doelen

De nationale belangen van Rusland zijn, en ik citeer:

1) de bescherming van de constitutionele orde, soevereiniteit, onafhankelijkheid, territoriale en staatsintegriteit van de Russische Federatie tegen destructieve buitenlandse invloed ;
2) handhaving van de strategische stabiliteit, versterking van de internationale vrede en veiligheid;
3) versterking van het juridisch kader van de internationale betrekkingen;
4) de bescherming van de rechten, vrijheden en legitieme belangen van de Russische burgers en de bescherming van Russische organisaties tegen onwettige buitenlandse inmenging
5) de ontwikkeling van een veilige informatieruimte, de bescherming van de Russische samenleving tegen destructieve buitenlandse informatieve en psychologische beïnvloeding
6) behoud van het Russische volk, ontwikkeling van het menselijk potentieel, verhoging van de levenskwaliteit en het welzijn van de burgers
7) hulp bij de duurzame ontwikkeling van de Russische economie op een nieuwe technologische basis
8) versterking van de traditionele Russische geestelijke en morele waarden, behoud van het culturele en historische erfgoed van het plurinationale volk van de Russische Federatie
9) bescherming van het milieu, behoud van natuurlijke hulpbronnen en milieubeheer, aanpassing aan de klimaatverandering.

De doelstellingen van het buitenlands beleid van Rusland zijn, en ik citeer:

1) de vestiging van een rechtvaardige en duurzame wereldorde;
2) handhaving van internationale vrede en veiligheid, strategische stabiliteit, waarborging van vreedzame coëxistentie en geleidelijke ontwikkeling van staten en volkeren;
3) hulp bij de uitwerking van complexe en doeltreffende antwoorden van de internationale gemeenschap op gemeenschappelijke uitdagingen en bedreigingen, waaronder regionale conflicten en crises
4) ontwikkeling van een wederzijds voordelige en gelijkwaardige samenwerking met alle constructief denkende buitenlandse staten en hun bondgenootschappen, waarbij ervoor wordt gezorgd dat met de Russische belangen rekening wordt gehouden in het kader van de instellingen en mechanismen van de multilaterale diplomatie
5) verzet tegen de anti-Russische activiteiten van bepaalde buitenlandse staten en hun bondgenootschappen, scheppen van de voorwaarden voor de beëindiging van dergelijke activiteiten
6) totstandbrenging van betrekkingen van goed nabuurschap met buurlanden, hulp bij het voorkomen en wegnemen van bronnen van spanning en conflicten op hun grondgebied
7) het bijstaan van Ruslands bondgenoten en partners bij het bevorderen van gemeenschappelijke belangen, het waarborgen van hun veiligheid en duurzame ontwikkeling, ongeacht hun internationale erkenning en hun lidmaatschap van internationale organisaties
8) ontplooiing en versterking van het potentieel van multilaterale regionale associaties en integratiestructuren waaraan Rusland deelneemt
9) versterking van de positie van Rusland in de wereldeconomie, verwezenlijking van de nationale ontwikkelingsdoelstellingen van de Russische Federatie, waarborging van economische veiligheid, en verwezenlijking van het economisch potentieel van de staat;
10) bevordering van de belangen van Rusland in de wereldzeeën, de ruimte en het luchtruim
11) vorming van een objectief beeld van Rusland in het buitenland, versterking van de positie van Rusland in de mondiale informatiesfeer
12) versterking van het belang van Rusland in de mondiale humanitaire ruimte, versterking van de positie van de Russische taal in de wereld, bijdragen tot het behoud van de historische waarheid en de herinnering aan de rol van Rusland in de wereldgeschiedenis in het buitenland
13) uitgebreide en doeltreffende verdediging van de rechten, vrijheden en juridische belangen van Russische burgers en organisaties in het buitenland (Rusland heeft zichzelf altijd beschouwd als de beschermer van minderheden van de Russische cultuur in het buitenland)
14) ontwikkeling van betrekkingen met in het buitenland woonachtige landgenoten en uitgebreide bijstand aan hen bij de verwezenlijking van hun rechten, de bescherming van hun belangen en het behoud van de algemene Russische culturele identiteit.

Rechtsstaat

Het hedendaagse internationale recht is ontstaan tijdens de Conferentie van Den Haag (1899). Deze werd bijeengeroepen door de laatste tsaar, Nicolaas II. Er namen 27 staten aan deel. Ze was gewijd aan "het zoeken naar de meest doeltreffende middelen om voor alle volkeren de voordelen van een werkelijke en duurzame vrede veilig te stellen". De conferentie duurde 72 dagen.
Drie onderwerpen werden besproken, maar alleen de laatste twee waren succesvol:
beperking van bewapening, personeel en militaire budgetten;
het opstellen van verdragen om het gebruik van de meest dodelijke wapens en onnodig lijden in oorlogstijd te beperken (de Conferentie nam de Martens-clausule aan, volgens welke alles wat niet uitdrukkelijk door een verdrag werd verboden, toch niet was toegestaan. Daarmee werd de grondslag gelegd voor het internationaal humanitair recht en werd het bestaan van het Tribunaal van
Nurenberg ondrboud
erkenning, voor gevallen die zich daartoe lenen, van het beginsel van arbitrage (op voorstel van Frankrijk is het Permanente Hof van Arbitrage van Den Haag opgericht).De Franse delegatie heeft zich daar onderscheiden. Zij bestond uit Léon Bourgeois, Paul d’Estournelles de Constant en Louis Renault, drie latere winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede.
Deze conferentie introduceerde twee nieuwigheden
juridische gelijkheid tussen staten, wat ze ook mogen zijn
het zoeken naar compromissen en unanieme instemming als middel tot legitimiteit.

De methode van deze conferentie, die Rusland altijd heeft gerespecteerd, is zijn manier van denken (en die van de Franse radicalen van Léon Bourgeois). Moskou is van mening dat deze zijn huidige uitdrukking vindt in het Handvest van de Verenigde Naties (1945) en de Verklaring inzake de beginselen van internationaal recht betreffende vriendschappelijke betrekkingen en samenwerking tussen staten overeenkomstig het Handvest van de Verenigde Naties (1970).

Het Westen verzet zich tegen het in de VN collectief gedefinieerde internationale recht en tracht dit te vervangen door een geheel van "regels" die door haar in afwezigheid van alle andere zijn vastgesteld. Alleen de gecombineerde inspanningen te goeder trouw van de gehele internationale gemeenschap, gebaseerd op een evenwicht tussen machten en belangen, kunnen de vreedzame en geleidelijke ontwikkeling van grote en kleine staten daadwerkelijk waarborgen.

In het document van 31 maart herinnert Rusland eraan dat zijn speciale militaire operatie in Oekraïne is toegestaan op grond van artikel 51 van het VN-Handvest. Het verwijst naar de door de Oekraïense regering geplande aanval op de Donbass. waarvan het inmiddels een door de Oekraïense stafchefs handgeschreven tekst heeft gepubliceerd. Het is dan ook begrijpelijk dat de erkenning van de Donbass-republieken als onafhankelijke, met Rusland geallieerde staten (aan de vooravond van de speciale operatie) een noodzakelijke voorwaarde was voor de toepassing van artikel 51.

Het gaat erom contractuele betrekkingen tussen staten tot stand te brengen, in de wetenschap dat de sterkere altijd zijn woord zal kunnen breken en de zwakkere zal kunnen vernietigen. Daarom moeten zij vergezeld gaan van garanties om te voorkomen dat de machthebbers er misbruik van maken.. Deze garanties kunnen alleen overtuigend zijn als Rusland, net als de anderen, vrije toegang heeft tot de wereldruimten, inclusief de ruimte, en als er mechanismen worden ingesteld om een wapenwedloop te voorkomen.

Beschrijving van de multipolaire wereld

Moskou benadert de multipolaire wereld vanuit een cultureel wereldbeeld. Het wil betrekkingen onderhouden met alle culturen en elk van hen aanmoedigen om intergouvernementele organisaties op te richten.

Het zegt dat het naburige staten weliswaar vraagt om geen troepen en militaire bases van vijandige staten in hun land onder te brengen, maar dat het bereid is om hen te helpen stabiliseren. Onder andere door hen te helpen destabiliserende manoeuvres van vijandige staten in hun eigen land de kop in te drukken. Voor Moskou gaat het er niet om hulpeloos toe te kijken hoe andere landen het Oekraïense pad volgen en gekozen heersers omverwerpen door een beroep te doen op neonazistische groeperingen.

In het document wordt groot belang gehecht aan versterking van de samenwerking met China en coördinatie met zijn internationale optreden. Het gaat dus om de geboorte van een multipolaire wereld, die evenwel door twee vroedvrouwen, Moskou en Peking, ter wereld wordt gebracht. Op militair vlak noemt Moskou zijn strategisch partnerschap met India.

Een bijzondere passage gaat over de islamitische wereld die zich ontworstelt aan de westerse overheersing met de overwinning in Syrië en het vredesakkoord tussen Iran en Saudi-Arabië.

Wat West-Europa betreft, hoopt Moskou dat het zijn fouten inziet en zich losmaakt van de Angelsaksen. Tot die tijd wantrouwt Moskou niet alleen de NAVO, maar ook de Europese Unie en de Raad van Europa.

Rusland stelt zich niet op als vijand van het Westen, isoleert zich er niet van, heeft geen vijandige bedoelingen jegens het Westen en hoopt dat de staten van de westerse gemeenschap in de toekomst de nutteloosheid van hun confronterend beleid zullen inzien en de beginselen van soevereine gelijkheid en eerbiediging van wederzijdse belangen zullen omarmen. In deze context verklaart de Russische Federatie zich bereid tot dialoog en samenwerking.

Het beleid van Rusland ten aanzien van de Verenigde Staten heeft een tweeledig karakter, waarbij enerzijds rekening wordt gehouden met de rol van deze staat als een van de invloedrijke soevereine centra van de wereldontwikkeling en anderzijds als inspirator, organisator en essentiële uitvoerder van het agressieve anti-Russische beleid van het Westen, dat de bron is van essentiële risico’s voor de veiligheid van de Russische Federatie, de internationale vrede en de evenwichtige, rechtvaardige en progressieve ontwikkeling van de mensheid.

Vertaling
openbaararchief.nl