Οι Δυτικοί αρνούνται την ειρήνη στην Ουκρανία

Την περασμένη εβδομάδα υπενθύμισα ότι στο διεθνές δίκαιο, η πώληση όπλων καθιστά υπεύθυνη και τον πωλητή για τη χρήση τους [1]. Επομένως, εάν η Δύση εξοπλίσει την Ουκρανία, πρέπει να διασφαλίσει ότι η τελευταία δεν θα τα χρησιμοποιήσει παρά μόνο για να αμυνθεί και ποτέ για να επιτεθεί σε ρωσικό έδαφος του 2014. Διαφορετικά, θα μπουν οι Δυτικοί, παρά τη θέληση τους, σε πόλεμο εναντίον της Μόσχας.

Πράγματι, προσέχουν πάντα να μην γίνουν συμπολεμιστές. Για παράδειγμα, πρώτα αφαίρεσαν ορισμένα οπλικά συστήματα από τα αεροπλάνα που υποσχέθηκαν στην Ουκρανία πριν της τα παραδώσουν. Έτσι, τα αεροπλάνα αυτά δεν έχουν τη δυνατότητα να εκτοξεύουν σε πτήση, από την Ουκρανία, πυραύλους αέρος-εδάφους σε μακρινούς στόχους εντός της Ρωσίας. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να εφοδιαστούν με τον αναγκαίο εξοπλισμό και να επανεξοπλίσουν τα αεροπλάνα τους.

Το μικρό παιχνίδι του εξοπλισμού της Ουκρανίας χωρίς να της δώσει τα μέσα να επιτεθεί στη Μόσχα αμφισβητείται σήμερα από την κινεζική διπλωματία. Η Wall Street Journal ανέφερε ορισμένες πτυχές αυτών των επαφών ενώ συγκαλύπτει την ουσία της κινεζικής θέσης [2].

Ο Λι Χούι, ο οποίος μόλις επισκέφτηκε το Κίεβο, τη Βαρσοβία, το Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες, έβαλε πράγματι έναν ελέφαντα στο δωμάτιο: με βάση την «Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Ασφάλειας και το «Σχέδιο 12 σημείων για την ειρήνη στην Ουκρανία», που δημοσιεύτηκε από το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών στις 24 Φεβρουαρίου, επεσήμανε στους συνομιλητές του που τα είχαν αποδεχτεί ότι:
– η Ρωσία έχει δίκιο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση κατά των Ουκρανών «ριζοσπαστών εθνικιστών». Όχι μόνο δεν αντίκειται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αλλά αποτελεί θεμιτή εφαρμογή της «ευθύνης της να προστατεύει» τους ρωσόφωνους πληθυσμούς.
– Η Κριμαία, το Ντομπάς και το ανατολικό τμήμα της Νοβορωσιγίας προσχώρησαν νόμιμα στη Ρωσική Ομοσπονδία με δημοψήφισμα. Αυτοί οι παλαιοί Ουκρανοί έχουν σχηματίσει για αιώνες έναν πολύ διαφορετικό λαό από τους σημερινούς Ουκρανούς.

Υπογράμμισε ότι η Ρωσία δεν ήταν απαλλαγμένη από λάθη:
– Πρέπει να σεβαστεί την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της 16ης Μαρτίου 2022 (δηλαδή του εσωτερικού δικαστηρίου του ΟΗΕ) που την διέταξε να «αναστείλει» τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις στην Ουκρανία, πράξη που άργησε να κάνει, αλλά την οποία σέβεται σήμερα.

Εξήγησε υπομονετικά ότι οι Δυτικοί διαπράττουν μεγάλα λάθη όπως:
– η εγκατάσταση αποθηκών όπλων και στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολή κατά παράβαση της υπογραφής τους της Διακήρυξης της Κωνσταντινούπολης του ΟΑΣΕ (2013).
– η οργάνωση και υποστήριξη ενός πραξικοπήματος το 2014 κατά των νόμιμων αρχών της Ουκρανίας·
– η μη εφαρμογής των Συμφωνιών του Μινσκ, που υπέγραψαν η Γερμανία και η Γαλλία (2014 και 2015) και στη συνέχεια επικυρώθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών·
– η λήψη μονομερών καταναγκαστικών μέτρων κατά της Ρωσίας κατά παράβαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (1947).

Με αυτόν τον τρόπο, έθεσε υπό αμφισβήτηση όχι μόνο το σύνολο της δυτικής αφήγησης, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι συνομιλητές του σκέφτονται αυτή τη σύγκρουση.

Τους επεσήμανε ότι, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζονται, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν να κερδίσει η Ουκρανία. Αυτό θα σήμαινε ότι μια μικρή χώρα είναι ικανή να νικήσει τη Ρωσία ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν τολμούν να την αντιμετωπίσουν. Θα ήταν η χειρότερη ταπείνωσή τους.

Πάνω απ ’όλα, είναι σαφές στους εξωτερικούς παρατηρητές ότι ο σκοπός της αποστολής μεταχειρισμένων όπλων στην Ουκρανία δεν είναι να νικήσει τη Ρωσία, αλλά να την ωθήσει να αποκαλύψει τα νέα όπλα που διαθέτει. Οι Δυτικοί δεν παρατήρησαν σοβαρά τον ρωσικό στρατό στη Συρία, γιατί ήταν πολύ απασχολημένοι με το να αναθέσουν την καταστροφή του συριακού κράτους στους τζιχαντιστές. Όταν το 2018 ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ισχυρίστηκε ότι είχε την μαεστρία στους υπερηχητικούς πυραύλους, στα όπλα λέιζερ και στους πυραύλους με πυρηνική προώθηση [3], οι Δυτικοί ούρλιαζαν ότι μπλόφαρε. Γνωρίζουν σήμερα ότι έλεγε την αλήθεια, αλλά αγνοούν τα χαρακτηριστικά αυτών των όπλων και αν έχουν τα μέσα να τα αντιμετωπίσουν.

Στην ουκρανική σύγκρουση, η Μόσχα δείχνει μεγάλη υπομονή. Προτιμά να υποστεί απώλειες παρά να δείξει τα χαρτιά της. Τα μόνα νέα όπλα που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι αφενός τα συστήματα παρεμβολής στα συστήματα ελέγχου του ΝΑΤΟ (δοκιμασμένα σε πραγματική κατάσταση στη Μαύρη Θάλασσα από το 2014 [4], στο Καλίνινγκραντ, στα ανοικτά των ακτών της Κορέας [5]), και στη Μέση Ανατολή [6]· και από την άλλη, οι υπερηχητικοί πύραυλοι Kinjal (δοκιμασμένοι σε πραγματικές συνθήκες στην Ουκρανία από τον Μάρτιο του 2022). Βέβαια, οι Ουκρανοί ισχυρίζονται ότι κατέρριψαν μερικούς, αλλά αυτό φαίνεται να πηγάζει από την πιο θρασύδειλη προπαγάνδα. Αυτή τη στιγμή είναι ανίκητοι και η Ρωσία τους παράγει τώρα μαζικά. Κατάστρεψαν υπόγεια καταφύγια στις 9 Μαρτίου και μόλις κατάστρεψαν μια συστοιχία πυραύλων Patriot στις 16 Μαΐου.

Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα και ακρίβεια ποια όπλα διαθέτει η Ρωσία. Αλλά ο καθένας συνειδητοποιεί ότι η τελευταία έχει γίνει πολύ πιο ισχυρή από τις Ηνωμένες Πολιτείες, των οποίων το οπλοστάσιο γενικά δεν έχει βελτιωθεί μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Από της πρώτης αποστολής δυτικών όπλων στην Ουκρανία, η Ρωσία θρηνεί ότι αυτό δεν παίζει σημαντικό ρόλο στο έδαφος, παρά μόνο ότι προκαλεί ακόμη περισσότερες καταστροφές και θύματα. Οι Δυτικοί δεν ακούν, πεπεισμένοι εκ των προτέρων ότι κάθε ρωσικός λόγος δεν είναι παρά μόνο προπαγάνδα. Αν έψαχναν για να καταλάβουν, θα άκουγαν ότι αυτό που κάνουν δεν έχει καμία σχέση με τις δικαιολογίες που δίνουν γι’ αυτό.

Επιστροφή στην κινεζική θέση. Ο Λι Χούι δεν φαίνεται να έχει αναφέρει ποτέ τον πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι, τον οποίο οι Δυτικοί έχουν ανεβάσει στο επίπεδο του ήρωα. Πράγματι, ενώ η δυτική επικοινωνία προσωποποιεί όλους τους παράγοντες, οι Κινέζοι αρνούνται να το κάνουν. Διατηρούν έτσι μια σαφέστερη άποψη για τις δυνάμεις που εμπλέκονται.

Ο Λι Χούι δήλωσε εξάλλου στους συνομιλητές του ότι δεν είχαν κανένα λόγο να ευθυγραμμιστούν με τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και έπρεπε να δείξουν αυτονομία. Αυτό ακριβώς τους είχε πει και ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν το 2007 στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου [7]. Ο κ. Λι τόλμησε μάλιστα να τους πει ότι αν θα αποχωρούσαν οικονομικά από την Ουάσιγκτον, θα μπορούσαν να στραφούν στο Πεκίνο.

Για τους Ευρωπαίους, αυτός ο εύλογος λόγος ήταν ψυχολογικά ανάκουστος. Δεν αναγνωρίζουν τα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών το τελευταίο τέταρτο του αιώνα και συνεχίζουν να τα αρνούνται. Στην πραγματικότητα, δεν εξαρτώνται ιδιαίτερα από την Ουάσιγκτον, αλλά βρίσκονται πνευματικά υπό την επιρροή της.

Ως εκ τούτου, δεν απάντησαν στη κινεζική επιχειρηματολογία, αλλά δήλωσαν, χωρίς έκπληξη, ότι δεν θα αποσυνδεθούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι απαιτούν την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία πριν από οποιαδήποτε διαπραγμάτευση· και ότι βασίζονται στην Κίνα για να μην κλιμακωθεί η σύγκρουση σε πυρηνικό πόλεμο.

Αυτό το τελευταίο ρεφρέν επιβεβαιώνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ακόμη καταλάβει ούτε τη θέση των Ρώσων ούτε των Κινέζων. Ο πρόεδρος Πούτιν έχει επανειλημμένα εξηγήσει ότι δεν θα χρησιμοποιήσει πρώτος τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα. Δεν υπάρχει επομένως κανένας ρωσικός κίνδυνος να παρεκτραπεί αυτή η σύγκρουση. Επιπλέον, η Κίνα θεωρεί τον εαυτό της στρατιωτικό σύμμαχο της Ρωσίας σε περίπτωση παγκόσμιας αντιπαράθεσης, αλλά όχι σε συγκρούσεις που δεν την αφορούν, όπως αυτή της Ουκρανίας. Εξάλλου δεν στέλνει όπλα εκεί. Αυτή η διάκριση μεταξύ στρατηγικού και τακτικού συμμάχου είναι χαρακτηριστική του πολυπολικού κόσμου που εργάζονται να οικοδομήσουν η Μόσχα και το Πεκίνο. Ούτε τίθεται θέμα σχηματισμού συνασπισμού από τη Ρωσία για να την υποστηρίξει στην Ουκρανία.

Δεν υπάρχουν χειρότεροι τυφλοί από εκείνους που δεν θέλουν να δουν.