Μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου —καθαρά προφορική— ανακοινώθηκε από τους προέδρους των ΗΠΑ και της Γαλλίας, Τζο Μπάιντεν και Εμανουέλ Μακρόν. Καθώς τελειώνουμε αυτό το άρθρο, κανένα έγγραφο δεν έχει υπογραφεί από τους πρωταγωνιστές.
Αυτή η συμφωνία ζητήθηκε από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, μέσω του Αμερικανού διαπραγματευτή Άμος Χοστάιν, σε πλήρη αντίθεση με τις προηγούμενες θέσεις του. Η εβραϊκή διασπορά είναι πλέον βαθιά διχασμένη και η πλειοψηφία της δεν τον υποστηρίζει πλέον (βλ. 2488). Ο στρατός του έχει εξαντληθεί και δεν έχει άλλα πυρομαχικά. Ο επίσημος πολεμικός στόχος του (η επιστροφή 100.000 Ισραηλινών στα σπίτια τους στα σύνορα του Λιβάνου) δεν πραγματοποιήθηκε καθόλου. Αντίθετα, η Χεζμπολάχ επιτίθεται τώρα σε στρατιωτικές βάσεις μέχρι το Τελ Αβίβ. Ο ανεπίσημος στόχος του (να επεκτείνει το Ισραήλ προς τα βόρεια) απέτυχε επίσης. Ο Ισραηλινός Στρατός, που είναι αναμφίβολα νικητής στον αέρα και μπορεί να καταστρέψει ό,τι θέλει, είναι απολύτως ανίκανος να καταλάβει λιβανέζικο έδαφος του οποίου ο πληθυσμός αντιστέκεται.
Αυτή η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός ισχύει, λένε, για 60 ημέρες. Αυτό σημαίνει ότι οι εχθροπραξίες μπορεί να επαναληφθούν σε δύο μήνες ή οποιαδήποτε στιγμή μετά. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου ισχυρίζεται ότι έχει αποκτήσει το δικαίωμα να επιτεθεί στη Χεζμπολάχ άν ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της, κάτι που είναι απολύτως ψευδές και διαψεύδεται από όλες τις λιβανικές πηγές που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις.
Ο πρωθυπουργός κατονομάζει το Ιράν ως τον επόμενο στόχο του. Ωστόσο, η Τεχεράνη συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις και επιβεβαίωσε ότι εγκαταλείπει τη στρατηγική της για τον «Άξονα της Αντίστασης» για να προχωρήσει σε μια παγκόσμια συμφωνία με τη Δύση.
Ο Αραβικός Σύνδεσμος, από την πλευρά του, συνειδητοποίει ότι ο πόλεμος των 80 ετών δεν έχει τελειώσει, αλλά κινείται προς το Ιράκ και την Συρία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Ιράν επανέλαβε την επαφή με τα δύο κόμματα των Κούρδων του Ιράκ (βλ. VAI 1969) και γιατί η Τουρκία ξεκίνησε εκ νέου διαπραγματεύσεις με τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν (βλ. VAI 2247). Εν τω μεταξύ, ο Ισραηλινός Στρατός βομβάρδισε μέχρι την τελευταία στιγμή όλους τους δρόμους που συνδέουν την Συρία με τον Λίβανο και κατέστρεψε τις γέφυρες τους (βλ. VAI 2711 και 2712), ενώ οι τζιχαντιστές ξανάρχισαν τις επιθέσεις τους κατά της Δαμασκού, όπως κατά τη διάρκεια του πολέμου το 2011, όταν ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου επισκέφτηκε τους αξιωματικούς της Αλ Κάιντα που νοσηλεύονταν στο Ισραήλ.
Αυτό το άρθρο είναι η στήλη του τεύχους 110 του «Voltaire, International News». Ο κόσμος αλλάζει γρήγορα. Εγγραφείτε στην εβδομαδιαία εμπιστευτική επιστολή μας. Mια εξαιρετική πηγή πληροφοριών για τη μετάβαση σε έναν πολυπολικό κόσμο.
