Staten
Turkije

2800 artikels


Het Pentagon, dat de oorlog in Nagorno-Karabach had gepland, werd ingehaald door zijn Britse bondgenoten. Maar geen van de grote mogendheden maakte zich zorgen over de doden die het zou veroorzaken. Bovendien, terwijl Londen en Ankara hun historische alliantie hernieuwden, hebben Washington en Moskou niets gewonnen, terwijl George Soros en de Armeniërs veel verloren
Karabagh: De NAVO steunt Turkije en probeert President Erdogan uit te schakelen
door
Thierry Meyssan

In de Karabagh-oorlog is het hedendaagse recht tegenstrijdig, afhankelijk van de vraag of het wordt geïnterpreteerd in termen van eigendom van het grondgebied of de zelfbeschikking van het volk. Het Turkse volk (zowel Turkije als Azerbeidzjan) heeft van deze dubbelzinnigheid geprofiteerd en heeft dit gebied, dat zelf onafhankelijk is verklaard (kunstakh), aangevallen, hoewel het de facto verbonden is met Armenië. Rusland heeft al laten weten dat het volgens de verdragen Armenië zal verdedigen als het wordt aangevallen, maar dat zijn nationale veiligheid niet wordt geschaad door wat er in Karabagh gebeurt. De enige vraag is dan ook of Turkije in opdracht van het Westen heeft gehandeld, of dat het een risico heeft genomen dat zijn eigen bondgenoten zich tegen het land zullen (...)

Het conflict in Nagorno-Karabach heeft zeker zijn oorsprong in de beëindiging van de USSR, maar het werd nieuw leven ingeblazen door de wil van de Turkse president. Het is onwaarschijnlijk dat hij dit initiatief heeft genomen zonder het eerst aan Washington te melden. Dit is ook wat president Saddam Hoessein deed voordat hij Koeweit binnenviel, waarbij hij door ambitie in de val liep die voor hem was opgezet en zijn ondergang veroorzaakte.

President Recep Tayyip Erdogan reageerde op de op handen zijnde verwijdering van het Amerikaanse kernwapenarsenaal uit zijn land met de aankondiging dat Turkije van plan is er een voor zichzelf te bouwen. Dit is zowel legitiem in het licht van de Israëlische nucleaire dreiging als een stap in de slechtste richting.

De Westerse media slagen er niet in de oorlogen die het « ingewikkelde Oosten » agiteren, uit te leggen want ze weigeren ze op regionale schaal te overzien. In plaats van te discuteren of de gebeurtenissen in Syrië een burgeroorlog of een revolutie zijn, en of de repressie in Turkije gerechtvaardigd is of niet, Thierry Meyssan stelt een andere lezing van de feiten voor, door middel van het voorbeeld van de koerden.

Het tegenwoordige project voor Koerdistan, gesteund door Frankrijk en de Verenigde Staten heeft geen enkel verband met dat, wat legitiem was en erkend door de dezelfde landen tijdens de Conferentie van Sèvres (1920). Het is in het geheel niet gesitueerd op hetzelfde terrein! Dit pseudo-Koerdistan is alleen een Westerse krijgslist om de Syrische Koerden tegen Damascus te keren. Zijn creatie zal het Koerdische probleem niet oplossen en een conflict uitlokken vergelijkbaar met dat welke al sinds bijna 70 jaar tussen Israël en de Palestijnen heerst. Om de huidige situatie te ontwarren reconstrueert Thierry Meyssan hier de tegenstrijdige standpunten van de negen belangrijkste buitenlandse mogendheden in deze affaire.

De interpretatie van de militaire staatsgreep in Turkije als een Amerikaanse manoeuvre ontkennend staat Thierry Meyssan een bredere visie voor welke zowel het ontslag van Ahmet Davutoğlu als het herstel van de economische relaties met Israël Iran, en Rusland erbij betrekt. Aldus loopt hij vooruit op hetgeen de nieuwe Turkse strategie zou moeten zijn.

Hoewel wij sinds meerdere weken onderstrepen dat de jaarlijkse 3 miljard euro beloofd aan Turkije door de Europese unie niet voor de migranten bestemd zijn maar voor de financiering van de oorlog tegen Syrië, heeft de Nederlandse Europarlementariër Sophie in t’Veld (Liberale democraten) in Brussel verbijstering gezaaid door de onthulling van het schandaal: volgens haar werd er geen enkel verdrag getekend tussen de Unie en Turkije.
Het is trouwens een unieke zaak in de Europese geschiedenis (...)
Zal het président Erdoğan lukken 5 millioen Turken van hun nationaliteit te ontdoen?
door
Thierry Meyssan

De verklaringen van president Erdoğan verwijderen zich steeds meer van de universele waarden. Terwijl men in het Westen begint zwakke kritiek te uiten over wat nu algemeen de « autoritaire neigingen » van Ankara worden genoemd, vervolgt Thierry Meyssan zijn onderzoek over de stichting van een dictatuur gebaseerd op de suprematie van de Turkse etnie en de « Islamitische waarden ».

De beschuldigingen tegen president Erdoğan hopen zich op. Terwijl Rusland en de Verenigde Staten indirect wapens leveren aan de PKK, wordt Turkije beschuldigd de aanslagen in Parijs en Brussel te hebben opgedragen; een beschuldiging bevestigd door de eigen verklaringen van Erdoğan en door een vernietigende getuigenis van koning Abdallah van Jordanië. Bovendien heeft Washington zojuist een onderzoek geopend naar een gigantische malversatie ten voordele van de AKP.

Men weet op het ogenblik niet wie de opdracht voor de aanslagen in Parijs en Brussel heeft gegeven. Over meerdere sporen zijn er gesproken. Maar alleen de hypothese van een door Turkije besliste operatie is vandaag aangetoond. Thierry Meyssan geeft uitdrukking aan het geheime conflict dat sinds vijf jaar de verhouding tussen de Europese Unie, Frankrijk en Turkije vertroebeld.

Rusland heeft de vraag betreffende de toekomst van Turkije gesteld door het overhandigen aan de Veiligheidsraad van een inlichtingenrapport over de steun van dit land aan de jahadisten. Het document omvat een tiental onthullingen die de praktijken van de MIT Turkse geheime dienst aan de kaak stellen. Het probleem is dat elk van de genoemde operaties verwijst naar andere operaties waarin dezelfde acteurs met de Verenigde Staten hebben samengewerkt tegen Rusland. Deze inlichtingen komen nog bij de al beschikbare inlichtingen over de persoonlijke banden van president Erdoğan met de bankier van Al-Qaeda en over de heling door zijn zoon van de door Daesh gestolen aardolie.

Parijs en Londen vermenigvuldigen hoogdravende declaraties tegen Daesh, diens etnische purificatie en diens aanslagen. Desalniettemin bereiden ze achter de schermen de etnische purificatie van het Noorden van Syrië voor om er een pseudo Koerdistan te creëren, zowel als de herconcentratie van Daesh in Al-Anbar om er een Soennistan te creëren. Thierry Meyssan analyseert dit plan en onderstreept de talrijke tegenstrijdigheden van de officiële argumentatie.
Persconferentie van de Russische adjunct minister van defensie
Rusland zet de bewijzen van de aardoliesmokkel van Daesh via Turkije uiteendoor
Valentin Vasilescu

Als antwoord op de provocaties van de Turkse president, Recep Tayyip Erdoğan, volgens wie men niet lichtvaardig moet beschuldigen, heeft de Russische regering een persconferentie van de adjunct minister van Defensie georganiseerd. Deze heeft de bewijzen gepresenteerd van wat we sinds meer dan een jaar in onze kolommen beweren: Turkije is als Staat verantwoordelijk voor het exporteren van de door Daesh in Irak en Syrië gestolen aardolie, hetgeen aan de terroristische organisatie een opbrengst van tussen één en twee miljard dollar aan inkomsten per jaar oplevert. Deze zwarte handel vindt plaats in overtreding van de desbetreffende resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties.
1
|
2

Populairste artikelen

Persconferentie van de Russische adjunct minister van defensie