De "Koreaanse oplossing" voor Europa

door Manlio Dinucci

Het Westen heeft nota genomen van zijn opeenvolgende nederlagen in Duitsland, China, Korea, Vietnam, Syrië en nu Oekraïne. Net zoals ze Duitsland, China en Korea hebben opgedeeld, hebben ze zojuist de opdeling van Oekraïne van tafel geveegd, in de hoop te overleven door de Koude Oorlog nog wat langer te rekken.

De "Oekraïne Herstel Conferentie" in Londen is het begin van een nieuwe fase in de oorlog tegen Rusland: de VS, de NAVO en de EU gaan niet alleen door met het bewapenen van de troepen in Kiev, maar bereiden zich ook voor om van Europa de frontlinie te maken van een langdurige confrontatie met Rusland. Er zijn verschillende aanwijzingen voor wat het plan zou kunnen zijn:

1) Het creëren van een militaire demarcatielijn in Europa, vergelijkbaar met de lijn die het Koreaanse schiereiland al 70 jaar verdeelt, formeel gedemilitariseerd door een wapenstilstand met Rusland.

2) Oekraïne, dat formeel buiten de Navo valt, onder de "voogdij" van Polen plaatsen dat, op officieel verzoek van Kiev, zijn eigen militaire strijdkrachten daar permanent zou inzetten, samen met die van de drie Baltische republieken en mogelijk andere Navo-landen.

Vandaar de noodzaak om Oekraïne "er weer bovenop te helpen", tegen een geschatte kostprijs van 400 tot 1000 miljard dollar. Als onderdeel van dit plan trekt de Europese Unie - die dit jaar 18 miljard euro uittrok om salarissen, pensioenen en openbare diensten in Oekraïne te betalen - nog eens 50 miljard euro uit voor het "herstel" van Oekraïne, waarbij andere vitale middelen van EU-landen worden weggehaald.

Het plan komt voort uit het mislukken van het "Oekraïense tegenoffensief" dat, zoals werd aangekondigd, door de Russische linies had moeten breken en de "bezette gebieden" had moeten heroveren. De Oekraïense strijdkrachten, gefinancierd, bewapend en getraind door de NAVO en uitgerust met de modernste wapens (zoals Duitse Leopard tanks), lijden steeds meer verliezen. Vandaar de behoefte aan een nieuwe strategie.

"Een onwinbare oorlog / Washington heeft een eindspel nodig in Oekraïne" [1], schrijft Rand Corporation-analist Samuel Charap: "Een totale overwinning op de grond voor beide partijen is bijna onmogelijk. Vrede zelf is onmogelijk. Maar het is mogelijk dat beide partijen genoegen nemen met een wapenstilstand in Koreaanse stijl". Anders Rasmussen, secretaris-generaal van de NAVO in de periode dat deze de Libische staat met de grond gelijk maakte en de geheime operatie startte om hetzelfde te doen in Syrië, ging vervolgens dieper in op dit scenario: "We weten dat Polen zeer toegewijd is om concrete hulp te bieden aan Oekraïne. Ik wil niet uitsluiten dat Polen nog meer betrokken raakt op nationale basis, gevolgd door de Baltische staten, met de mogelijkheid om troepen naar Oekraïne te sturen".