Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μίλησε, στις 11 Αυγούστου 2017, για μια πιθανή στρατιωτική επιλογή εναντίον της Βενεζουέλας. Όπως αναφέρει λεπτομερώς εδώ ο Manlio Dinucci, δεν πρόκειται για λόγια στον αέρα. Η άσκηση Mobility Guardian, που μόλις έλαβε χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τη συμμετοχή των στρατών 25 Κρατών και κάτω από την παρατήρηση άλλων 12 Κρατών, ήταν μια πρόβα για ταχεία μεταφορά σε ζώνη των δυνάμεων του επεκτεινομένου ΝΑΤΟ.
Οι πολιτικο-μιντιατικοί προβολείς, που επικεντρώνονται σε ό, τι συμβαίνει στο εσωτερικό της Βενεζουέλας, αφήνουν στο σκοτάδι ό, τι συμβαίνει γύρω από τη Βενεζουέλα. Στη γεωγραφία του Πενταγώνου, το τελευταίο εισέρχεται στην περιοχή της Νότιας Διοίκησης των ΗΠΑ (U.S. Southern Command, Southcom), μία από τις έξι «στρατιωτικές ενιαίες διοικήσεις» με τις οποίες οι ΗΠΑ χωρίζουν τον κόσμο.
Η Southcom, η οποία καλύπτει 31 χώρες και 16 περιοχές στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, διαθέτει χερσαίες, ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις και το σώμα των Πεζοναυτών (Marines), στα οποία προστίθενται οι ειδικές δυνάμεις και τρεις ειδικές μονάδες : η Joint Task Force Bravo, η οποία εδρεύει στην αεροπορική βάση Σότο Κάνο της Ονδούρας, που διοργανώνει πολυμερείς ασκήσεις και άλλες επιχειρήσεις· η Joint Task Force Guantanamo, που εδρεύει στην ομώνυμη ναυτική βάση στην Κούβα, η οποία εκτελεί «επιχειρήσεις κράτησης και ανάκρισης στο πλαίσιο του πόλεμου κατά της τρομοκρατίας» · η Joint Interagency Task Force South, η οποία εδρεύει στο Key West, Florida, της οποίας η επίσημη αποστολή είναι να συντονίζει «επιχειρήσεις κατά των ναρκωτικών» σε όλη την περιοχή. Η αυξανόμενη δραστηριότητα της Southcom δείχνει ότι αυτά που δήλωσε ο πρόεδρος Τραμπ στην 11η Αυγούστου - « Έχουμε πολλές επιλογές για τη Βενεζουέλα, συμπεριλαμβανομένης μιας ενδεχόμενης στρατιωτικής δράσης » - δεν είναι μια απλή λεκτική απειλή.
Μια ειδική δύναμη Πεζοναυτών, που είναι εξοπλισμένη με πολεμικά ελικόπτερα αναπτύχθηκε τον Ιούνιο στην Ονδούρα για περιφερειακές επιχειρήσεις με προβλεπόμενη διάρκεια έξι μηνών. Πάντα στο πλαίσιο της SOUTHCOM πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο η άσκηση Tradewinds , με τη συμμετοχή δυνάμεων από 20 χώρες της Αμερικής και της Καραϊβικής. Τον Ιούλιο πραγματοποιήθηκε στο Περού η ναυτική άσκηση Unitas, με τη συμμετοχή 18 χωρών, και στην Παραγουάη, ένας αγώνας-άσκηση ειδικών δυνάμεων από 20 χώρες. Από τις 25 Ιουλίου έως τις 4 Αυγούστου, εκατοντάδες αξιωματικοί από 20 χώρες έλαβαν μέρος στην άσκηση Panamax, με την επίσημη κάλυψη της «υπεράσπισης της Διώρυγας του Παναμά.» Από τις 31 Ιουλίου έως τις 12 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στη βάση Joint Base Lewis-McChord (Washington) η άσκηση Mobility Guardian, «η μεγαλύτερη και ρεαλιστικότερη άσκηση αεροπορικής κινητικότητας» με τη συμμετοχή 3.000 ανδρών και 25 διεθνών εταίρων, ιδίως των κολομβιανών και βραζιλιάνικων αεροπορικών δυνάμεων που έχει συμβεί σε ημερήσιες και νυκτερινές αποστολές με δυνάμεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Βρετανίας.
Το «ρεαλιστικό σενάριο» είναι αυτό μιας μεγάλης αεροπορικής επιχείρησης, για γρήγορη μεταφορά δυνάμεων και εξοπλισμών στην περιοχή επέμβασης. Με άλλα λόγια, η πρόβα της στρατιωτικής επέμβασης στη Βενεζουέλα με την οποία απειλεί ο Τραμπ.
Η κύρια βάση θα είναι η γειτονική Κολομβία, η οποία προσχώρησε στο ΝΑΤΟ το 2013 με μια συμφωνία εταιρικής σχέσης. «Κολομβιανό στρατιωτικό προσωπικό -πληροφορεί το ΝΑΤΟ- συμμετείχε σε πολλά μαθήματα στην Ακαδημία του Oberammergau (Γερμανία) και στο Κολέγιο Άμυνας του ΝΑΤΟ (Nato Defense College) στη Ρώμη, συμμετέχοντας επίσης σε πολλές στρατιωτικές διασκέψεις υψηλού επιπέδου».
Ότι ένα σχέδιο στρατιωτικής επέμβασης στη Βενεζουέλα υπάρχει ήδη επιβεβαιώνεται από το ναύαρχο Kurt Tidd, διοικητή της SOUTHCOM: κατά τη διάρκεια ακρόασης στη Γερουσία στις 6 Απριλίου 2017, δήλωνε ότι «η αυξανόμενη ανθρωπιστική κρίση στη Βενεζουέλα θα μπορούσε να απαιτήσει μια περιφερειακή ανταπάντηση». Για να πραγματοποιηθεί η απειλή της «στρατιωτικής λύσης» του Τραμπ, μπορεί να υιοθετηθεί, έστω και σε διαφορετικό πλαίσιο, η ίδια στρατηγική που εφαρμόστηκε στη Λιβύη και τη Συρία: διείσδυση ειδικών δυνάμεων και μισθοφόρων που ρίχνουν λάδι στις εσωτερικές εστίες έντασης, προκαλώντας ένοπλες συγκρούσεις· κατηγορία εναντίον της κυβέρνησης για την σφαγή του ίδιου του λαού της και η «ανθρωπιστική επέμβαση» που θα ακολουθεί, από έναν στρατιωτικό συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.