Η CIA χρησιμοποιεί την Τουρκία για να ασκήσει πίεση στην Κίνα

Εδώ και μερικές εβδομάδες, ο τουρκικός τύπος μιλά για την τύχη των Ουιγούρων, αυτού του τουρκόφωνου και μουσουλμανικού πληθυσμού της Κίνας. Τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, μεταξύ των οποίων και οι Κεμαλίστες, καταδίκασαν, το κάθε κόμμα περισσότερο από το άλλο, τη καταπίεση των Χαν της μειονότητας αυτής και της θρησκείας της.

Αυτός ο αναβρασμός ακολουθεί

– την έκθεση του Ιδρύματος Jamestown Foundation σχετικά με τα "73 μυστικά κινεζικά κέντρα κράτησης" [1].
– την εκστρατεία της Radio Free Asia, η οποία μετέδιδε πολυάριθμες συνεντεύξεις με πρώην κρατούμενους σε κινεζικά στρατόπεδα και πήγε τόσο μακριά ώστε να ισχυρίζεται ότι η Κίνα απαγόρευσε το Κοράνι (sic) [2].
– την εκστρατεία που ξεκίνησε στις 13 Νοεμβρίου 2018 από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Γενεύη κατά της καταστολής του Ισλάμ στην Κίνα [3].
– και την ακρόαση, που πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον στις 28 Νοεμβρίου 2018 από τον γερουσιαστή Marco Rubio (R-FL) και τον βουλευτή Chris Smith (R-NJ) ενώπιον της Μικτής Επιτροπής του Κογκρέσου και της Εκτελεστικής για τη Κίνα (Congressional-Executive Commission on China — CECC) σχετικά με την "Καταστολή των θρησκειών από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα" [4].
Μαθαίναμε ότι ένα έως τρία εκατομμύρια Ουιγούρων φέρονται να υποβάλλονταν σε ηλεκτρικά βασανιστήρια σε στρατόπεδα αναμόρφωσης.

Αυτές οι καταγγελίες επαναλήφθηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία (Amnesty International) και το Human Rights Watch.

Είναι σε αυτό το πλαίσιο, που ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Hami Aksoy, δημοσίευσε στις 9 Φεβρουαρίου 2019 μια ανακοίνωση που κατήγγειλε την «σινικοποίηση (...) των εθνικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών ταυτοτήτων των Ουιγούρων Τούρκων» και τον θάνατο στη φυλακή του διάσημου ποιητή Abdurehim Heyit ο οποίος εκποιούσε μια ποινή απομόνωσης "οκτώ χρόνων" "για ένα από τα τραγούδια του" [5].

Η θέση αυτή έχει σκάσει σαν κεραυνός εν αιθρία μεταξύ Άγκυρας και Πεκίνου: από τότε που ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απέσυρε την υποστήριξή των ΗΠΑ για την τουρκική οικονομία, η χώρα στράφηκε προς τη Κίνα, τον Αύγουστο 2018, και δεν μπορεί πλέον να ζήσει χωρίς εκείνη.

Το επόμενο βράδυ, η Κίνα κυκλοφόρησε ένα βίντεο 26 δευτερολέπτων για τον υποτιθέμενο νεκρό. Δήλωνε: «Το όνομά μου είναι Abdurehim Heyit. Σήμερα είναι 10 Φεβρουαρίου 2019. Είμαι υπό έρευνα για υποψία παραβίασης των εθνικών νόμων. Είμαι τώρα σε καλή υγεία και ποτέ δεν κακοποιήθηκα».

Την επόμενη, στις 11 Φεβρουαρίου, η εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Χούα Τσιούνγκ, έκανε σκληρή κριτική για τα "λάθη" και την "ανευθυνότητα" της Τουρκίας [6].

Αν και βεβαιώνεται η φυλάκιση τουλάχιστον 10.000 Ουιγούρων που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές ενέργειες, ο αριθμός των 1 έως 3 εκατομμυρίων κρατουμένων δεν είναι καθόλου.

Ήδη την 1η Ιουνίου 2017 και στις 13 Δεκεμβρίου 2018, η κινεζική κυβέρνηση έχει εκδώσει δύο έγγραφα, το ένα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Σινγιάνγκ [7] και το άλλο για την προστασία του πολιτισμού και της ανάπτυξης της στο Σινγιάνγκ [8].

Ωστόσο, το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν γνωρίζει πραγματικά πώς να χειριστεί το πολιτικό Ισλάμ. Αντιμετωπίζει αυτό το θέμα με ένα συγκεκριμένο παρελθόν, εκείνο της Πολιτιστικής Επανάστασης και της απαγόρευσης όχι του Ισλάμ, αλλά όλων των θρησκειών. Αφού καθιέρωσε την ελευθερία σε αυτόν τον τομέα, βλέπει την αναζωπύρωση των διαιρέσεων του εμφυλίου πολέμου και οι τζιχαντιστικές επιθέσεις να πολλαπλασιάζονται [9]. Την 1η Φεβρουαρίου 2018, ξεκίνησε μια νέα θρησκευτική πολιτική με στόχο την αφομοίωση του Ισλάμ, καταστέλλοντας ορισμένες πρακτικές ταυτότητας [10]. Έτσι, τα μέλη του κόμματος πρέπει να δείξουν το παράδειγμα αρνούμενα να τρώνε χαλάλ.

Γεγονός παραμένει ότι 24.400 τζαμιά είναι ανοικτά στο Σινγιάνγκ για 13 εκατομμύρια μουσουλμάνους.

Για είκοσι πέντε χρόνια, οργανώσεις των Ουιγούρων διεκδικούν τη δημιουργία ενός ανεξάρτητού, καταρχάς κοσμικού αλλά από τώρα και στο εξής «ισλαμικού» κράτους (με την πολιτική έννοια και όχι τη θρησκευτική των αδελφών Μουσουλμάνων), το Ανατολικό Τουρκεστάν (όπως ήταν το μεσαιωνικό όνομα του Σινγιάνγκ). Έτυχαν αμέσως της στήριξης της CIA κατά των αρχών του Πεκίνου.

– Το 1997, σχηματίστηκε το Ισλαμικό Κίνημα του Ανατολικού Τουρκιστάν (MITO) και πήγε να οργανωθεί στο Αφγανιστάν δίπλα στους Ταλιμπάν και σε στοιχεία της Αλ Κάιντα. Ανήκει στο πολιτικό Ισλάμ και χρηματοδοτείται άμεσα από τη CIA.
– Τον Σεπτέμβριο του 2004 ιδρύεται στην Ουάσινγκτον μια «εξόριστη κυβέρνηση του Ανατολικού Τουρκιστάν» από τον Anwar Yusuf Turani. Ανασυγκροτεί τη συμμαχία του Kuomintang με τον Δαλάι Λάμα και την Ταϊβάν, στη γραμμή του κινέζικου εμφύλιου πόλεμου (1927-1950).
– Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους δημιουργείται στο Μόναχο το παγκόσμιο Κογκρέσο των Ουιγούρων, του οποίου θα γίνει πρόεδρος η Rebiya Kadeer. Προωθεί τον εθνοτικό ξεχωριστισμό.
Αυτές οι δύο τελευταίες οντότητες χρηματοδοτούνται από το National Endowment for Democracy, ένα πρακτορείο των «Five Eyes» [11].

Σοβαρές ταραχές ξέσπασαν στο Σινγιάνγκ, για πρώτη φορά το Φεβρουάριο του 1997 και τον Ιούλιο του 2009. Οι διαδηλωτές δήλωναν να είναι τόσο υπέρ της απόσχισης των Ουιγούρων, υπέρ του αντικομουνισμού του Κουόμινταγκ και του πολιτικού Ισλάμ.

Το Πεκίνο αποκατέστησε την ηρεμία παρέχοντας διάφορα προνόμια στους Ουιγούρους, εξαιρώντας τους, για παράδειγμα, από την πολιτική του μοναδικού παιδιού (που σήμερα εγκαταλείφθηκε) [12].

Η εκστρατεία των ΗΠΑ κατά της καταπίεσης των Ουιγούρων φαίνεται να αντικρούεται από την επένδυση του Erik Prince, ιδρυτή της Blackwater, στις αρχές του Σινγιάνγκ [13]. Αλλά ο Erik Prince δεν είναι μόνο ο κύριος επιχειρηματίας που ειδικεύεται στη δημιουργία ιδιωτικών στρατών, είναι επίσης αδελφός του Betsy DeVos, γραμματέα για την παιδεία του Ντόναλντ Τραμπ. Οι υπάλληλοί ασφαλείας του φέρονται να είναι μισθοφόροι που ενεργούν για λογαριασμό του Bingtuan, μιας πολιτοφυλακής Χαν του Σινγιάνγκ.

Συμβαίνει ότι, στη δεκαετία του ’90, ενώ ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν επικεφαλής της Milli Görüs και δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, παρείχε μια πίσω βάση σε διάφορα ισλαμιστικά τρομοκρατικά κινήματα, είτε των Τατάρων , είτε των Τσετσένων ή των Ουιγούρων [14].

Επομένως, τίθεται το ερώτημα: είναι η τουρκική δήλωση εναντίον της καταστολής των Ουιγούρων Χαν απλώς εσωτερική απόφαση να μην ξεπεραστεί από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή είναι μια νέα κρατική πολιτική, σύμφωνη με τις προηγούμενες ευθύνες του προέδρου Erdoğan εντός του τρομοκρατικού μηχανισμού της CIA;

Το ισλαμικό κίνημα του Ανατολικού Τουρκεστάν (MITO) ήταν πολύ ενεργό κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στη Συρία, με την υποστήριξη της Τουρκικής Μυστικής Υπηρεσίας (MIT). Για πολλούς μήνες, 18.000 Ουιγούροι (από τους οποίους τουλάχιστον 5.000 τζιχαντιστές μαχητές) ζουν σε απομόνωση στην αλ-Ζαμπάρι, μια συριακή πόλη στα τουρκικά σύνορα, στο κυβερνείο της Ιντλίμπ. Διαμένουν εκεί με τη βοήθεια των γερμανικών και γαλλικών ειδικών δυνάμεων [15].

Ενώ ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ξεκινά ένα εμπορικό μπρα-ντε-φερ με το Πεκίνο, όλα συμβαίνουν σαν να μεσολάβησε μια συμφιλίωση μεταξύ της CIA και της Τουρκίας για την επανάληψη των μυστικών ενεργειών κατά της Κίνας.