«رابط کُرد» : تلاش های اسرائیل، داعش و ایالات متحدۀ آمریکا برای بی ثبات سازی ایران

این متن به شرح زیر است:
– “کُردها، سلاح بی ثبات سازی جمعیِ واشنگتن در خاور میانه”, بوسيله ى سارا عابد , ترجمه حمید محوی, شبکه ولتر, 18 سپتامبر 2017, www.voltairenet.org/article197923.html

پیوند کُردها با اسرائیل

مناسبات کُردها و اسرائیلی ها به شکل معنی داری به مرحلۀ توسعه یافته ای رسیده است. دست کم از سالهای 1960، اسرائیل به شکل فصلی به کُردها مددکاری امنیتی و آموزش نظامی عرضه کرده است. این روند به مثابه ترفند علیه صدام به خدمت گرفته شد تا برای او مشغله ایجاد کند، در حالی که اسرائیل در دو جنگ علیه اتحادیۀ دو کشور عرب همسایه درگیر بود، ولی درک متقابل و مشکلات هر یک بیش از پیش پیوند اسرائیل و کُرد را نسبت به یکدیگر نزدیک و تقویت کرد. همۀ ظواهر امر نشان می دهد که این همکاریِ امنیتی تا امروز ادامه یافته است. تدارک ارزان قیمت ذخیرۀ نفت از منابع کردستان برای اسرائیل نه فقط پیوندهای اقتصادیشان را تقویت می کند بلکه به بودجۀ حقیر اربیل نیز یاری می رساند که در عین حال سرمایه گذاری استراتژیک روی کردستان در منطقه ای ست که پیوسته در حال تحول به سر می برد.

بر اساس تحقیقات اخیر در دانشگاه عبری [1]، نزدیکترین قوم به یهودیها از دیدگاه تبار شناسی ژنتیکی کُردها هستند. کُردها با اسرائیل یعنی بدترین دشمن سوریه هم پیمانند و به شکل جانبی طرح ایجاد اسرائیل بزرگ کاملاً در همآهنگی با طرح کُردها برای ایجاد «کردستان» تطبیق می کند [2]. طرح «اسرائیل بزرگ» از دیدگاه اودید ینون Oded Yinon اکیداً ایجاب می کند که از کُردها برای تجزیۀ کشورهای همسایه استفاده کنند و بر این اساس در طرح تسلط در سطح وسیع منطقه شرکت داشته باشند [3]. جالب است بدانیم که کُردها این اتحاد را در سطح نازلی تعبیر می کنند و به آن فقط به مثابه یک گام بیشتر به سوی تحقق هدف نهائی شان یعنی ایجاد کردستان مستقل می نگرند.

همۀ گروه های سیاسی اصلی کُرد در منطقه با اسرائیل پیوندهای بسیار قدیمی دارند. کل این مناسبات با خشونتهای وخیم قومی علیه عرب ها، ترکمن ها و آشوری ها نیز در پیوند تنگاتنگ است. از حزب کارگران کردستان در ترکیه PKK تا حزب اتحاد دموکراتیک YPG و یگانهای مدافع خلق YPG در سوریه، و حزب حیات آزاد کردستان پژاک PJAK در ایران تا مشهورترین آنها، رژیم مافیائی بارزانی-طالبانی (حکومت اقلیم کردستان GRK) پیشمرگان در شمال عراق. در نتیجه، جای شگفتی نیست که اربیل برای تضعیف دولت عراق در بغداد به داعش (امارات اسلامی یا دولت اسلامی) جنگ افزار بدهد [4]. و وقتی پی می بریم که اربیل چیزی بجز نقاب استتار کننده برای تل آویو در عراق نیست، این استراتژی کاملاً برایمان روشن می شود.

بنظر می رسد که اسرائیل به حکومت اقلیم کردستان (پیشمرگان) حتا پیش از درگیریهایشان با داعش جنگ افزار داده و آموزش نظامی آنان را نیز به عهده داشته است [5]. از دیدگاه استراتژی اقتصادی، اسرائیل از حکومت اقلیم کردستان با خرید نفت کردستان در سال 2015 پشتیبانی حیاتی به عمل آورد، در حالی که هیچ کشوری حاضر به خرید آن نبود زیرا عراق خریداران را به پی گرد قضائی تهدید کرده بود. حتا وزیر منابع طبیعی حکومت اقلیم کردستان آشتی هورامی این معامله را تأیید کرده و گفته است که نفت کردستان غالباً به دلیل نگرانی هائی که پیرامون این موضوع وجود دارد به اسرائیل صادر می شود.

در ژانویه 2012، فیگارو روزنامۀ فرانسوی گزارش داد و تأیید کرد که مأموران سرّی اسرائیلی مخالفان ایرانی را در اردوگاه های سرّی در منطقۀ کردستان عراق استخدام می کنند و آموزش می دهند [6]. به این ترتیب اسرائیل در اتحاد با کُردها در ایران، عراق و سوریه به چشم و گوش دست پیدا می کند. یک سال بعد، واشنگتن پست کشف کرد که ترکیه به سرویس های مخفی ایران دربارۀ فعالیت یک شبکۀ جاسوسی اسرائیلی که ظاهراً با اعضای موساد در ترکیه دیدار داشته اند اطلاع رسانی کرده است [7]. این وضعیت بی ثبات بین اسرائیل و ترکیه تا امروز ادامه دارد.

سربازان کارکشتۀ غربی به آرمان کُرد می پیوندند

حزب کارگران کردستان PKK و شاخۀ سوری آن بریگاد مدافعان خلق YPG جریانهای افراطی فرقه گرائی را تشکیل می دهند که مارکسیسم، فمینیسم، لنینیسم و ناسیونالیسم کُرد را در مخلوط ایدئولوژیک ناموزونی درک می کنند. احزاب کُرد از این شیوه های فکری به مثابه ابزار تبلیغاتی برای جذب افراد به تشکیلاتشان استفاده می کنند. عبدالله اوجالان رهبر حزب کارگران کردستان فلسفۀ خود را که «کنفدرالیسم دموکراتیک» می نامد از مورای پوکچین Murray Bookchin الهام گرفته است.

بریگاد مدافعان خلق YPG که یکی از شاخه های حزب کارگران کردستان PKK می باشد بخش مهمی از نیروهای دموکراتیک سوریه FDS را در سوریه تشکیل می دهد. به پشتیبانی سیاسی غرب، نیروهای دموکراتیک سوریه نزد مردم کسب اعتبار کردند و بین سربازان کارکشتۀ غربی نیز شمار فوق العاده ای طرفدار آنان شدند و با وجود اینکه در کشورهای خودشان از رفاه برخوردارند، برای نبرد به صفوف آنان پیوسته اند. یکی از کارا ترین ابزارهای مارکتینگ نزد کُردها استفاده از دختران جوان و مبارزان زیبا رویِ فریبنده در نمایۀ چریک مبارز است. چنین ترفندی موجب شد که آرمانشان از سایه بیرون بیاید و به شهرت برسند.

گزارش بی بی سی BBC دربارۀ زنان مبارز کُرد در سوریه با خوانندۀ کرد هلی لوو Helly Luv را ببینید. (مترجم : این دختر خانم البته کُرد ایرانی ست)

ولی موضوعی که در این گزارشات مطرح نشده، چگونگی ارتکاب به ربایش و آدمکشی ست، بی آنکه پرسشی دربارۀ قاچاق مواد مخدر مطرح کنیم.

خانواده های کُرد از حزب کارگران کردستان PKK مصرانه می خواهند که ربودن کودکان صغیر را متوقف کند. این رویدادها در مورد ربودن کودکان بدست حزب کارگران کردستان در 23 آوریل 2011 شروع شد، یعنی روزی که ترکیه 91 مین روز استقلال ملی و روز کودک را جشن گرفت. در حالی که کودکان روز تعطیل را در غرب ترکیه جشن می گرفتند، حزب کارگران کردستان در منطقۀ لیجه در استان دیاربکر 25 دانش آموز 14 تا 16 ساله را ربود.

گرچه حزب کارگران کردستان بیش از 330 کودک را طی 6 ماه گذشته ربوده، خانوادۀ بوچوم Bockum نخستین خانوداه در منطقه بودند که مقابل مرکز حزب چادر زدند و با تظاهرات نشسته و صلح آمیز خواهان باز پس گیری فرزندشان شدند. سینان روز 4 مه به خانواده اش بازگردانده شد. المانیتور این رویداد را از آغاز با جزئیات دقیق گزارش داده است [8].

همان گونه که بی بین سوموک Bebyin Somuk در مقاله اش توضیح داده است، حزب کارگران کردستان PKK و حزب اتحاد دموکراتیک PYD همچنان در حال ربودن کودکان در ترکیه و سوریه است [9]. او نوشته است : «همانگونه که پیش از این برای «کباب اند کامل» (Kebab and Camel) نوشته ام، حزب کارگران کردستان با بسیج کردن کودک سربازان در واقع به جنایت جنگی ارتکاب کرده است. برخی از مبارزان حزب کارگران کردستان که دیروز تسلیم شدند از کودک سربازان حزب کارگران کردستان بودند. عکس به روشنی نشان می دهد که این کودکان بیش از 16 سال ندارند. در ویدئوای که ارتش ترکیه منتشر کرده است [10]25 مبارز را نشان می دهد که در نُصَیبین تسلیم شده اند.»

سایت SouthFront دربارۀ مبارزان حزب کارگران کردستان مطالبی منتشر کرده و گزارش داده است که این مبارزان سربازان ترکیه را کشته اند [11] : «فرماندهی مبارزان حزب کارگران کردستان PKK طی انتشار بیانیه ای تأیید کرده است در سال 2016 مبارزان 160 سرباز ترکیه را کشته اند. بر اساس همین بیانیه، در سال 2016 فرماندهی مبارزان حزب کارگران کردستان 115 عملیات علیه نیروهای دولتی ترکیه انجام دادند. این گروه در عین حال سوگند یاد کرده است که طی سال آینده پیروزی را از آن خود خواهد کرد و به زندگی در آزادی تحقق خواهد بخشید.»

حزب کارگران کردستان PKK خود کُردها را نیز به نیّت حفظ حقوقشان به قتل می رساند [12]. «جمیل بایک یکی از رهبران بلند پایۀ حزب کارگران کردستان در مصاحبه ای با خبرگزاری فیرات Firat (ANF) چنین گفته است : «جنگ ما مثل گذشته به مناطق کوهستانی محدود نمی شود، بلکه به همه جا گسترش خواهد یافت و تفکیکی بین کوه و دشت و شهر وجود نخواهد داشت. جنگ ما به شهرهای بزرگ خواهد رسید.» بیانیۀ تروریستی جمیل بایک اعلان کرد که حزب کارگران کردستان بیش از پیش شهروندان غیر نظامی ومناطق شهری و مدنی را هدف خواهد گرفت. و همین اتفاقی بود که روی داد. از 15 ژوئیه 2016 روزی که FETÖ فرقۀ تروریستی فتح الله گولن علیه دولتی که به شکل دموکراتیک برگزیده شده بود کودتا کرد که البته با شکست روبرو شد، حزب کارگران کردستان دوازده حملۀ تروریستی انجام داد و به مرگ 21 نفر و زخمی شدن 319 نفر انجامید و باید دانست که اکثر این قربانیان از شهروندان کُرد بودند.»

به گفتۀ واشنگتن انستیتو «در 18 نوامبر 2009 رابرت مولر Robert Mueller رئیس اف بی آی با مقامات بلند پایۀ ترکیه برای بررسی تلاشهای ترکیه و ایالات متحده دربارۀ حزب کارگران کردستان که به کنگرۀ خلق کردستان Kongra Gel نیز شهرت دارد دیدار کرد. پس از این گردهمآئی، سفارت ایالات متحده در آنکارا بیانیه ای منتشر نمود و یادآور شد که مقامات ایالات متحده قویاً از تلاشهای ترکیه علیه سازمان تروریستی حزب کارگران کردستان PKK پشتیبانی می کنند و از تاریخ دراز مدت دو جانبۀ هر دو کشور در کار مشترک علیه تروریسم و تبهکاری سازماندهی شده را در سطح فرا ملی به شکل برجسته ای تجلیل به عمل آورد».

این گفتگوها مشخصاً در وضعیتی مطرح شد که با وجود پیشنهاد اخیر آنکارا برای حل مسئلۀ کُرد، یعنی پیشنهاد « بازگشائی دموکراتیک »، حزب کارگران کردستان به مصداق فزایندۀ بسیاری از سازمانهای تروریستی وارد بازار بین المللی مواد مخدر شده است. در اکتبر 2009، وزارت خزانه داری ایالات متحده سه نفر از رهبران حزب کارگران کردستان PKK/Kongra Gel را به فهرست قاچاقچیان خارجی مواد مخدر اضافه کرد. حزب کارگران کردستان با نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا یکی از نادرترین سازمانها در سطح جهانی ست که دولت ایالات متحده آن را به مثابه سازمان تروریستی و در عین حال سازمان تبهکار خارجی در عرصۀ قاچاق مواد مخدر شناسائی کرده است [13].

آنچه از ظواهر امر بر می آید، و به گزارش مؤسسۀ تحقیقات استراتژیک بین المللی (اتاق فکری که درسال 2004 بنیانگذاری شده International Strategic Research Organization) قاچاق مواد مخدر منبع اصلی برای تأمین مالی حزب کارگران کردستان PKK است، جزئیات این گزارش را می توانیم در یادداشت [14] جستجو کنیم.

پیروزیشان علیه داعش که در رسانه ها به شکل بسیار گسترده پوشش داده شده بود به آنان اجازه داد از یک سازمان نظامی رادیکال به بازیگر منطقه تبدیل شوند که داعیۀ قدرت نیز دارد. با وجود این، باید بپرسیم که آیا آنان واقعاً در جنگ علیه داعش در سوریه به موفقیت دست یافته اند ؟ آری، ولی چرا ارتش عرب سوریه که در جنگ علیه داعش خیلی مؤثرتر عمل کرده به اندازۀ حزب کارگران کردستان مورد تمجید و تحسین واقع نشده است.

پاتو رینکون Pato Rincon، سرباز کارکشتّ ارتش ایالات متحده اخیراً دربارۀ تمریناتش با یگانهای مدافع خلق YPG در سوریه مطالبی نوشته که با هم نگاهی به آنها می اندازیم. گرچه در آغاز خواست خود مختاری آنان توجهش را جلب کرده ولی به زودی چهرۀ دیگری از این گروه را کشف می کند : [15]« در حالی که متأثر از اتحاد شوروی سابق هستند، رویکردشان به مارکسیسم بیشتر به رنگ ناسیونالیسم است تا انترناسیونالیسمی که در شوروی رواج داشت. در اردوگاه آموزشی که من در آن به سر می بردم، دائماً از حق برخورداری از کشوری آزاد و خود مختار حرف می زدند، موضوعی که می توانستم از آن پشتیبانی کنم. ولی از سوی دیگر با ادعای اینکه همۀ فرهنگهای مجاور آنان، عرب، ترک و فارس از فرهنگ کُرد منشأ گرفته اند به شکل مسخره ای جلوه می کردند. شگفت آور بنظر می رسد، چون که کُردها هیچ وقت به اندازه ای که امروز برای آن مبارزه می کنند خود مختاری نداشته اند. به سادگی نمایۀ ناسیونالیسم پر مدعای آنان را می توانستیم پشت نقاب انترناسیونالیسم ببینیم... نه فقط نظریۀ مارکسیستی آنان احمقانه بود بلکه طرز تلقی فمینیسم نیز در ذهنیتشان خیلی بد قواره تر بنظر می رسید.»

اینگونه مشاهدات مطمئناً در رسانه های سنتی منتشر نخواهد شد زیرا در چهارچوب داستانی که کُردها و مدافعانشان تعریف می کنند نمی گنجد.

جو رابینسون Joe Robinson یک نمونۀ دیگر از پشتیبانیهای غربی از یگانهای مدافع خلق است، او سرباز کارکشتۀ قدیمی و بریتانیائی ست و اخیراً پس از 5 ماه نبرد در کنار این گروه به کشورش بازگشته [16]. به محض بازگشت به اتهام حرکت تروریستی توسط پلیس منچستر بزرگ بازداشت شد. او در سن 18 سالگی وارد ارتش بریتانیا شد و در افغانستان در سال 2012 در بطن رژیمان دوک دو لاکستر خدمت کرده بود. او پس از صدور حکم بازداشت به جرم عدم حضور در دادگاه، بریتانیا را ترک کرد. رابیسون در عکس زیر در سوریه به اتفاق مبارزان یگانهای مدافع خلق دیده می شود.

نیروهای دموکراتیک سوریه همگام با داعش

آشکارترین تناقض این است که کُردهای بسیج شده در نیروی دموکراتیک سوریه FDS در اتحاد با ایالات متحدۀ آمریکا در عملیات «ارادۀ راسخ» (Operation Inherent Resolve نام کد رسمی عملیات ضد داعش ) شرکت دارند. ولی در عین حال، اتحادیۀ آمریکائی که یگانهای مسلح کُرد را در خود جای داده، به گفتۀ سرگئی سوروویکین Segey Surovikin فرماندۀ نیروهای روسیه در سوریه : «بجای از بین بردن مبارزان گروه تروریست دولت اسلامی (داعش) به آنان اجازه می دهد که رقه را ترک کنند.»، «بجای حذف تروریستهائی که متهم به قتل سدها و هزاران شهروند سوری هستند، اتحادیه به رهبری ایالات متحده و نیروهای دموکراتیک با فرماندهان داعش در تبانی بوده و آنان نیز بی آنکه مقاومت کنند موضعشان را ترک کردند تا به مناطقی سرازیر شوند که نیروهای دولت سوریه در آنجا به سر می برند.» [17]

اسپوتنیک به زبان عربی با حسام شعیب کارشناس سوری در مورد مسائل گروه های مسلح در سوریه مصاحبه ای داشته است و او توضیح می دهد که چرا نیروهای دموکراتیک سوریه FDS با جبهۀ النصره قابل مقایسه است و به همین گونه در زمینۀ اهدافشان در سوریه [18]. حسام شعیب به اسپوتنیک گفت :

« در سوریه، ما این نیروها را به مثابه تشکلات نظامی غیر قانونی تلقی می کنیم که خارج از قانون عمل می کنند. آنان مانند یگانهای تروریست جبهۀ النصره و داعش هستند. نیروهای دموکراتیک سوریه فعالیتهایشان را با ارتش سوریه همآهنگ نمی کنند. ما آنان را تروریست تلقی می کنیم.»

نیروهای دموکراتیک سوریه بطور کلی از شبه نظامیان کُرد YPG یگانهای مدافع خلق تشکیل شده و طی مارس 2016 در چیزی که «روژاوا» یا «کردستان غربی» می نامد اعلام «فدرالیزاسیون» کرده است [19].

رهبران نیروهای دموکراتیک سوریه اعلان کرده اند که تلاش خواهند کرد که شهر رقه را ضمیمه کنند، یعنی شهری که ساکنانش اکثراً عرب هستند. در صورتی که بتوانند این شهر را آزاد کنند.

کُردها پاکسازی قومی را علیه توده های عرب در رقه آغاز کرده اند تا راه ضمیمه سازی شهر فراهم آید، در آینده این شهر به «فدراسیون» اعلام شده خواهد پیوست (بخوانید تسخیر خواهد شد). [20]

دشمنی علیه نیروهای ارتش عرب سوریه

در 18 ژوئن 2017، یک هواپیمای ایالات متحده یک شکاری بمب افکن سوخو 22 متعلق به ارتش عرب سوریه را در نزدیکی شهر طبقه Tabqa هدف گرفت. اتحادیه به رهبری ایالات متحده اعلان کرد که هواپیما به مواضع نیروهای دموکراتیک سوریه حمله کرده بود، و به همین علت اتحادیه در چهار چوب « دفاع مشترک نیروهای عضو اتحادیه، هواپیمای سوری را مورد اصابت قرار داده است» (به گزارش اسپوتنیک) [21]

با وجود این، ارتش عرب سوریه مشخصاً اعلان کرد که به داعش حمله کرده بوده و نیروهای دموکراتیک سوریه FDS را هدف نگرفته است. در نتیجه، ارتش عرب سوریه گروه نجات خود را برای جستجوی خلبان به محل سقوط هواپیما فرستاد. خبر گزاری المصدر گزارش داد که گروه نجات با مقاومت سر سختانۀ نیروهای دموکراتیک سوریه روبرو شدند، یعنی رویدادی که حاکی از وخامت جدی وضعیت بین دو جبهه است. [22]

از دیدگاه فرماندۀ کل ارتش سوریه، بی گمان این خشونت آشکار موضع گیری واقعی ایالات متحده را در راستای دفاع از تروریستها و تضعیف ارتش عرب سوریه نشان می دهد، یعنی یگانه نیروی فعال که با هم پیمانانش بر اساس حق قانونی در سراسر سوریه علیه تروریستها مبارزه می کند [23]. مقام نظامی در مورد این رویداد گفت : «حملۀ اخیر همآهنگی ایالات متحده و داعش را به شکل برجسته ای نشان داده و نیّت خصمانۀ ایالات متحده را در مدیریت تروریسم آشکار می کند، این گروه بر آن است تا طرح ایالات متحده و صهیونیستها را در منطقه پیاده کند... چنین خشونت تجازوکارانه ای ارتش عرب سوریه را از ارادۀ راسخش برای ادامۀ مبارزه علیه سازمانهای تروریستی داعش و النصره و بازگرداندن امنیت و ثبات در سراسر سرزمین های سوریه بازنخواهد داشت... یک هفته پیش از این، معاون وزیر امور خارجۀ روسیه سرگئی ریابکوف در گفتگو با اسپوتنیک گفته بود که حملات ایالات متحده علیه هواپیماهای ارتش عرب سوریه به تروریستها کمک می کند : «در مورد حملات نیروهای ایالات متحده علیه هواپیماها و پهپادهای نیروی نظامی سوریه، ما با تبانی آشکار این کشور با تروریستهائی که در خاک سوریه دست به عملیات می زنند سروکار داریم ».

سازمان سیا کُردها را در سوریه مسلح کرده است

اتحادیۀ آمریکائی اعلام کرد که بارها در همکاری با نیروهای دموکراتیک سوریه FDS در مبارزه علیه داعش در سوریه کوشیده اند. با وجود این، بارها مشاهده شده است که حملات هوائی ایالات متحده شهروندان غیر نظامی، سربازان و زیر بناهای سوریه را هدف گرفته است. این گونه اشتباهات مرگبار که می توانستیم از آن اجتناب کنیم به روشنی نشان می دهد که حضور اتحادیه به فرماندهی ایالات متحدۀ آمریکا در سوریه نتایج اسفناکی برای مردم در بر داشته است.

در 26 ژوئن 2017، نیروهای دموکراتیک سوریه ذخیرۀ آب را به روی یک میلیون شهروند در حلب بست. برخی منابع اعلام کردند که چنین کاری خشونت عامدانه ای بوده در حالی که برخی دیگر از منابع اعلان کردند که از علت چنین گزینشی با نتایج اسفناک برای شهروندان بی اطلاعند و نمی دانند چرا نیروهای دموکراتیک سوریه دست به چنین کاری زده است.

در 5 ژوئیه 2017، 21st Century Wire از تلاشهای ایالات متحدۀ آمریکا برای گسترش حضور نظامی اش در سوریه گزارش داد [24] : یکی از مقامات عالی رتبۀ نیروهای دموکراتیک سوریه FDS اعلان کرد که « در مناطقی که بدست نیروهای ما در جنگ علیه تروریسم از چنگ داعش آزاد شده، ایالات متحده پایگاه های نظامی ایجاد می کند».

به گزارش 21st Century Wire [25] «بر اساس گزارشات اخیر، ایالات متحده در سوریه 8 پایگاه ایجاد کرده، و بر اساس یکی دیگر از تحلیل گران نظامی 9 پایگاه.»

دولت سوریه خیلی ساده و روشن جدائی طلبان کُرد را به همان اندازه خطرناک می داند که داعش و یا دیگر گروه های تروریست در کشور سوریه. طرح کُردهای جدائی طلب حتا از طرح داعش نیز برای سوریه خطرناکتر است زیرا در حال حاضر از پشتیبانی های سیاسی، نظامی، آموزشی، مالی، خودروهای نظامی و حتا از پشتیبانی هوائی غرب برخوردارند [26]. جیمز ماتیس وزیر دفاع ایالات متحدۀ آمریکا در پایان ماه ژوئن اعلان کرد که « ما جنگ افزارها را طی نبردها برای تعمیر پس می گیریم. و وقتی به برخی چیزها نیازمند نیستند آنها را با چیز هائی که به آن نیاز دارند جایگزین می کنیم».

کُردها جنک افزارهائی را که آلمان برای مبارزه علیه داعش فرستاده بفروش می رسانند

روزنامه نگاران شبکۀ رادیوهای آلمانی NDR و WDR چندین تفنگ ژ3 و سلاح کمری P1 را در شهرهای اربیل و سلیمانیه در شمال عراق پیدا کرده اند که روی همۀ این سلاح ها علامت « BW » متعلق به ارتش آلمان حک شده بوده.

جنگ افزارها احتمالاً از انبارهای دولت آلمان به دولت خود مختار کُرد در شمال عراق تحویل داده شده است [27]. این جنگ افزارها باید به جنگ علیه داعش اختصاص داشته باشد. در حالی که بسیاری از اعضای احزاب چپ و سبزها از مدتها پیش در پارلمان نگرانی خودشان را از بابت این سلاح ها ابراز کرده بودند زیرا بر اساس پیشبینی آنان ممکن بود بدست گروه های ناباب بیافتد.

از روزی که ایالات متحده اتحادیۀ نظامی اش را برای یاری رساندن به مبارزه علیه داعش در سوریه و عراق تشکیل داده، گزارش معتبر و متعددی حاکی از این امر است که جنگ افزارهائی که ایالات متحده فرستاده به دست شبه نظامیانی افتاده که به این اتحادیه تعلق نداشته اند و حتا بدست داعش افتاده است [28].

ایالات متحده کُردها را مسلح کرد و از آنان برای پشتیبانی از استقرار نیروهای دموکراتیک سوریه در 10 اکتبر 2015 استفاده کرد. برای ایالات متحده ضروری بود تا گروهی را انتخاب کند که مثل ارتش آزاد سوریه چندان افراطی نباشد که تعلق آن به شبکۀ القاعده رسماً شناسائی شده بود، و آنان را برای مبارزه علیه داعش تأمین مالی کند. ایالات متحده اعلان کرد که علت اصلی حضورش در سوریه مبارزه علیه داعش است ولی در عرصۀ عینیِ رویدادها چیز دیگری می بینیم. مأموریت واقعی آنان بی ثبات سازی کشور به مدد کُردها در تشکلات نیروهای دموکراتیک سوریه FDS و دیگر نیروهای مسلح مخالف برای تصرف سرزمینهائی ست که می تواند در گفتگوهای آینده به مثابه کالای مبادلاتی برای تاق زدن مورد استفاده قرار گیرد.

ران پُل Ron Paul توضیح می دهد که چرا مسلح کردن کُردها نظریۀ خطرناکی بوده است. واشنگتن دلایل آنکارا را مبنی بر اینکه یگانهای مدافع خلق YPG یکی سازمان تروریستی غیر قانونی و شاخه ای از حزب کارگران کردستان PKK بوده و بیش از سه دهه ترکیه را ترور کرده، بی اعتنا باقی مانده و کنار زده است [29].

وزیر دفاع ایالات متحدۀ آمریکا، جیمز ماتیس برای همقطار تُرک خود فکری ایشیق نامه ای فرستاد تا به او اطمینان دهد که ایالات متحده جنگ افزارهائی را که به یگانهای مدافع خلق تحویل داده فوراً پس از در هم شکستن داعش پس خواهد گرفت [30]

هم زمان با این نامه، وزارت دفاع ایالات متحده فهرستی از تجهیزات نظامی و جنگ افزارهائی که به یگانهای مدافع خلق تحویل داده به ترکیه فرستاد، تا شفافیت خود را در مناسبات دو جانبه با ترکیه تضمین کند. آمریکائی ها سعی می کنند به گذشته و روی تصمیم مهمی بازگردند که به آن باور داشته یا نداشته اند. اگر واقعیت هنوز به ادراک نیامده، مطمئناً وقتی که کُردها از پس دادن جنگ افزارها سر پیچی و یا بفروش آنها اقدام کردند، آن گاه واشنگتن به نارضایتی باز هم بیشتر ترکیه باید پاسخ بگوید [31].

چرا کُردها به داعش می پیوندند ؟

از یک سال پیش، نیروهای کُرد گردهم آمده اند تا در مقابل حملات خونبار داعش از خودشان دفاع کنند. در نتیجه چگونه داعش موفق شده از بین برخی جوانان کُرد یار گیری کند تا برای خلیفه و علیه خانواده های خودشان بجنگند ؟

«در حلبچه خانواده های کُردی زندگی می کنند که پسرانشان در دولت اسلامی (داعش) به خدمت گرفته شده اند و قلبشان از این بابت شکسته است. مادر سوگوار کیهان برهان مبارز کُردی که در کنار پیشمرگان علیه داعش کشته شده، می گوید هرگز در مراسم بخاک سپاری آنان شرکت نمی کنم زیرا شاید پسر من نیز بدست همین کُردها کشته شده باشد. برادر کیهان می گوید «من دوستی دارم که برادرش برای داعش در جنگ کشته شد، هرگز برای مرگ او اشک نریختم و دوست من نیز نمی تواند در چشمان من نگاه کند». این روایات حاکی از افراط گرائی و راهی ست که بسیاری از کُردها برگزیده اند. نارضایتی علیه سرویس های سرّی کُرد، اذیت و آزار مسلمانان بدست «آسایش» و فراخواستهای داخلی با هوشمندی از سوی داعش مورد بهره برداری تبلیغاتی قرار می گیرد و ابو خطاب الکُردی و بریگاد صلاح الدین از راهبران آن هستند [32]

ابو خطاب گفته است که «به حق پروردگاه (الله)، ما بذر خلافت را در همۀ سرزمینها خواهیم کاشت » که یکی از متقاعد کننده ترین راه ها برای تشویق کُردها برای پیوستن به خلیفه بود. حتا با مرگ ابو خطاب الکُردی در آوریل 2015، جریان پیوستن کُردها به داعش متوقف نشده و امام کُرد دیگری همان گفتمان ابوخطاب را پی گیری کرد.

کُردها در خدمت سیاست بی ثبات سازی ایران

از پرونده های افشا شده توسط ویکی لیکس در سال 2010 چنین برمی آید که رئیس موساد اسرائیلی مایر دگان Meir Dagan بر آن بوده تا از کُردها و اقلیت های قومی برای سرنگونی رژیم ایران استفاده کند [33]. رئیس سرویس جاسوسی ایالات متحده گفته است که هدف سرویس جاسوسی اسرائیل تضعیف و تجزیۀ ایران است، به گونه ای که ایران نیز در سطح عراق امروز تنزل یابد و کُردها نیز بتوانند دولت خود مختار خود را تشکیل دهند.

حزب حیات آزاد کردستان (پژاک/ PJAK) گروه ناسیونالیست کُرد مستقر در شمال عراق، حملات متعددی را علیه نیروهای ایرانی در استان کردستان ایران و دیگر سرزمینهائی که کُردها در آنجا زندگی می کنند مرتکب شد. نیمی از اعضای پژاک را زنان تشکیل می دهند. در مجموع پژاک تقریباً 3000 شبه نظامی مسلح در اختیار دارد. این گروه از کُردها نیز مانند گروه های دیگر کُرد دقیقاً در میدان منازعه قرار گرفته و از سوی غربی ها به مُهرۀ بازی تبدیل شده اند.

حزب حیات آزاد کردستان (پژاک/ PJAK ) وابسته به حزب کارگران کردستان PKK است. ایران بارها حزب حیات آزاد کردستان و دیگر گروه های ناسیولیست کُرد را متهم کرده است که از پشتیبانی اسرائیل برخوردارند. سیمور هرش روزنامه نگار نیز تأیید کرده است که ایالات متحده از حزب حیات آزاد کردستان/پژاک و دیگر گروه های اپوزیسیون ایرانی پشتیبانی می کند. با وجود این ایالات متحده و اسرائیل هر دو پشتیبانی از حزب حیات کردستان را انکار کرده اند و وزارت خزانه داری ایالات متحده نیز در سال گذشته این حزب (پژاک) را سازمان تروریستی نامید.

همان گونه که سیمور هرش در سال 2004 یادآور شده است : « اسرائیلی ها با خاندان طالبانی و بارزانی پیوندهای دیرینه دارند و بسیاری از یهودی های کُرد با حفظ پیوندهایشان به اسرائیل مهاجرت کردند. ولی در پایان سال 2004، و دقیقاً نمی دانم کی ولی تقریباً در شش یا هشت ماه پیش، اسرائیل شروع کرد به کارکردن با کوماندوهای آموزش دیدۀ کُرد. نظریه این بود که اسرائیل کُردها را آماده کند، برخی یگانهای نخبه، یگانهای ضد تروریست یا تروریست، بر اساس زاویۀ دید، آموزش را به عهده داشتند.» [34]

چرا این به اصطلاح «مبارزان آزادی» کُرد همیشه تمایل دارند با گروه هائی بزن و ببند داشته باشند که خواهان بی ثبات سازی سوریه هستند ؟ نیروهای دموکراتیک سوریه FDS طی جنگ در سوریه با سازمانهای تروریست بگونه ای تحریک آمیز و در تناقض آشکار با نمایۀ رسمی « انقلابی » متحد شدند که این همه طی سالها برای ساخت و ساز نمایشی و انتشار آن زحمت کشیده بودند.

عراق، سوریه، ترکیه و ایران همچنان به طرح مرزهای جدید و حکومتهای جدید و تجزیۀ کشورشان توسط ایالات متحده در چشم انداز تجربه ای نوین با مهندسی اجتماعی دیکته شده توسط ایالات متحده و ناتو در خاورمیانه مخالفت می کنند.

تلاش برای بازنویسی تاریخ جغرافیائی

جمعیتی که به 30 میلیون نفر کُرد تخمین زده شده بطور کلی در مناطق کوهستانی ایران، عراق، سوریه و ترکیه به سر می برند. بزرگترین جمعیت عشیره ای جهان را تشکیل می دهند که هیچ گاه دارای دولت مستقلی نبوده اند. با وجود این، کُردها قوم یکدستی نیستند، و هویت گروه ها و منافع سیاسی غالباً از دعاوی ملی متحد کننده فراتر می رود.

برخی کُردها، به ویژه آنانی که به مراکز شهری مثل استانبول، دمشق و تهران مهاجرت کرده اند، در جامعۀ میزبان حل شده اند در حالی که آنانی که در سرزمین قدیمی باقیمانده اند احساس هویت کُردی را حفظ کرده اند. مهاجرت کُردها به اروپا به دو میلیون نفر تخمین زده شده، فقط در آلمان بیش از یک میلیون کُرد وجود دارد. این گروه هائی که در مهاجرت به سر می برند هرگز در هیچ دوره ای از تاریخ دارای کشور خاص خودشان نبوده اند، ولی همیشه به مثابه عضوی از اعضای کشوری بزرگتر یا امپراتوری که پذیرای آنان بوده و پناهشان داده زندگی کرده اند.

روایتی که کُردها از رویدادها عرضه می کنند در تضاد کامل با داستانها و نظریاتی ست که اغلب تاریخشناسان مطرح می کنند. این موضوع موجب اختلاف نظر کُردها و شهروندانِ دیگر کشورها ست.

برای مثال، کُردها مدعی اند که کشورشان در سراسر طول تاریخ اشغال شده است. برای نمونه، بازنویسی تاریخ که با تعبیر آنان همخوانی دارد چنین است : «منطقۀ کُرد تهاجمات بسیار متعددی بخود دیده و دائماً در اشغال فاتحان به سر برده : پارسهای دوران باستان از شرق، الکساندر کبیر از غرب، مسلمانان عرب در قرن هفتم از جنوب، ترکهای سلجوقی در قرن یازدهم از شرق، مغولها در قرن دوازدهم از شرق، پارسها در قرون وسطی از شرق و ترکهای عثمانی از شمال در قرن شانزدهم و در دوران معاصر ایالات متحدۀ آمریکا با تسخیر عراق در سال 2003.» [35]

(ادامه دارد...)