انگلستان افسانه ی ساختگی ٬٬ انقلاب سوریه ٬٬ را به وجود آورد

سیستم اداری دموکراتیک باید اجازه بدهد تا مناظرات علنی در فضایی آزاد صورت بگیرد . از این رو تبلیغات سیاسی از متعلقات رژیم های غیر دمکراتیک می باشد . با اینکه تاریخ به ما می آموزد تبلیغات مدرن کشور انگلستان و ایالات متحده به هنگام جنگ اول جهانی چگونه بوده است ،و تبلیغات اتحاد جماهیر شوروی و آلمان نازی نیز چگونه از آن تقلید کرده اند.

به هنگام جنگ علیه سوریه ، ما بارها نشان دادیم که حقیقت غیر از گفته های کشورهای غربی علیه این کشور می باشد . همچنین نشان داده ایم که چگونه اسناد و شواهد جعلی توسط سرویس های سری ایالات متحده ، بریتانیا ، فرانسه و ترکیه به وجود آمده اند تا تهاجمات کشورهای غربی را بپوشانند و نشان دهند که در این کشور انقلاب مردمی علیه یک دیکتاتور بر پا شده است .

اما باید متوجه بود که بریتانیا اهداف مشابه ایالات متحده را دنبال نمی کند . لندن امید داشت که به مانند پاریس بتواند به صورت دوران استعمار گذشته ی خود تاثیر گذار باشد . انگلستان اعتقاد نداشت که ایالات متحده مطابق با استراتژی رامسفلد-سبروسکی خواهان از بین بردن زیر ساخت های دولتی خاور میانه ی بزرگ می باشد . از این رو عملیات ٬٬ بهار عربی ٬٬ را پایه گذاری کرد که مطابق با ٬٬ انقلاب بزرگ اعراب ٬٬ دوران لورنس عربستان بوده است ( در این انقلاب اخوان مسلمین در نقش وهابیون جنگ جهانی اول وارد صحنه شده اند ) . تبلیغات آنها به صورتی بوده که تصور می کردند بتوانند سوریه ی جدیدی به وجود آورند که محوراصلی آن اخوان مسلمین خواهند بود ،و به مانند سازمان سیا قصد نداشتند این کشور را تجزیه کنند .

کشورهای غربی معتقد به انقلاب های کشور های تونس ، مصر و لیبی بوده اند . از این رو پیش آوردن انقلاب چهارمی در سوریه برایشان آسان به نظر می رسید .

روزنامه نگاران توسط نیروهای انقلابی ( که در واقع سرویس های سری ترکیه و ناتو می باشند ) در دهکده ی سوری جبال الزاویه هدایت شدند تا در گردهمایی ارتش آزاد سوریه شرکت کنند و از آنها فیلم برداری نمایند . عده ی زیادی از خبرنگاران تحت تاثیر این تبلیغات قرار گرفتند و تصور کردند که قیامی مردمی در راه است . زمانی که این صحنه سازی ها توسط دانیال ایریارت در رسانه ی ( آی بی سی ) اسپانیا فاش گردید – چرا که او متوجه شده بود که این شورشیان سوری نمی باشند، بلکه شورشاین لیبایی هستند که تحت فرمان عبدالکریم بالحج و مهدی ال هراتی [1] گردهم آمده اند – اما رسانه های جهان حاضر نشدند این واقعیت را بپذیرند . همچنین خبرنگاران نتوانستند به اشتباه خود پی ببرند ، حتا زمانی که همکاران آنها با این اشتباه مواجه می شوند ،و دست اندر کاران تبلیغات ، افسار به گردن آنها می اندازند.

به مانند همیشه ، بریتانیا توسط ( ار ای کی یو ) که سازمان تحقیقات ، اطلاعات و ارتباطات می باشد ، توانسته با کمک گرفتن از یک مردم شناس ،به بهره برداری تبلیغاتی خود ادامه بدهد . این مردم شناس توسط چند پیمانکار فرعی که یکی از آنها افسر سابق سازمان ام آی ۶ با نام کلنل پل تایلی بوده است ، این موضوع را در میان بگذارد (اینکه این فرد افسر سابق می باشد ، اجازه می دهد تا مسئولیت عملیاتی که به بی راهه کشیده می شوند را به گردن نگیرد ) . برای آنکه این عملیات به درستی انجام شود سه دفتر توسط افسران پیمانکار فرعی در استانبول ، ریهانلی ( ترکیه ) و عمان ( اردن ) به وجود آمده است . در حالی که سازمان سیا از آلمان عملیات را کنترل میکرده .

این عملیات در تابستان سال ۲۰۱۳ به هنگام بمباران شیمیایی آغاز شد ، که در آن اتاق نمایندگان ،تحت تاثیر تبلیغات علیه عراق ، به وزارت دفاع این کشور اجازه نداد تا هیچ نیروی نظامی به این منطقه اعزام شود . از این رو بودجه ی اولیه وزارت امور خارجه ی بریتانیا، توسط وزارت دفاع این کشور و آژانس کانادایی و ایالات متحده تامین گردید .
و نظامیان تنها با این بودجه قادر به انجام عملیات شدند.

این عملیات تحت فرماندهی افسر ام آی ۶ با نام جاناتان آلن صورت گرفت ، که او مرد شماره ی دو از فرستادگان دیپلماتیک انگلستان به شورای امنیت سازمان ملل بوده است.

این عملیات جدید ، توسط سازمان ( این کو استارت که دفتر نو آوری اطلاعات و استراتژی می باشد ) صورت گرفت ، که می بایستی خود را در نقش یک پارتنر تجاری معرفی کند که هیچ رابطه ای با مسئولان بریتانیایی ندارد . افراد سوری که در این توطئه شرکت داشتند تصور نمی کردند که در حال خیانت به کشورشان می باشند .و بر این عقیده بودند که با وجود جنگ می توانند برای خود پولی دست و پا کنند . چرا که با توجه به سطح زندگی آنها ، پول هایی که دریافت می کردند بسیار قابل توجه بوده است .

سیستم ٬٬ شهروند خبرنگار ٬٬ در برابر پانصد هزار لیر ماهانه ای که از بودجه ی بریتانیا پرداخت می شد ، بسیار عملیات اقتصادی بود ( ۵۰ تا ۲۰۰ دلار برای یک ویدیو ، ۲۵۰ تا ۵۰۰ دلار برای اطلاعات روزمره ) ، و این خبرنگاران می توانستند با اطلاعات و شواهد نشان بدهند که رژیم سوریه به سرکوب ملت خود می پردازد . زمانی که این مدارک توسط سازمان ام آی ۶ و بی بی سی و اسکای نیوز عربی و الجزایر ( قطر ) و ال عربی ( سعودی ) دسته بندی شد ، چهار عامل که به طور کامل و با کمک جنگ ساختگی کشورهای غربی ،( به رغم نقض آشکار قطع نامه های سازمان ملل در خصوص ممنوعیت تبلیغات جنگی )در این عملیات شرکت داشتند . افرادی که از سوریه در این رابطه همکاری می کردند ، می بایستی با تعهد کتبی ، پنهان بمانند ، مگر آنکه به طور رسمی اجازه می یافتند تا روابط خود را با سازمان های ذیربط نشان دهند .

روزنامه نگاران غربی ، نمی توانستند با شهروند خبرنگاران سوریه ارتباط مستقیمی داشته باشند و تنها از طریق ویدیو و شواهدی که آنها در اختیار می گذاشتند با آنها در تماس بودند و تحت تاثیر تبلیغات تلویزیونی آنها قرار می گرفتند .

اسناد منتشره توسط یان کوباین نشان داد که مجریان بین المللی ، هدفی در سوریه دنبال می کردند . لندن امید داشت تا بتواند رفتار ملت خود را نسبت به عوامل ٬٬میانه رو ٬٬در برابر ٬٬ افراطیون ٬٬ تشویق کند .اما ٬٬ میدل ایست آی (چشمان خاور میانه ) ٬٬ متوجه نشد که تبلیغات نباید به مفهوم روزمره تعبیر شوند ، بلکه باید تحت تاثیر تصمیمات تونی بلر باشند . او به هنگام اجرای طرح ٬٬ بهار عربی ٬٬ ، نشان داد که دفتر ملکه رهبران میانه رو ضد امپریالیستی را به مانند ٬٬ اخوان مسلمین ٬٬ ،
به صورت متحدان خود به حساب می آورد . در حالی که دشمنان آنها که ٬٬ افراط گرایان ضد امپریالیستی ٬٬ بودند ( به مانند رژیم ملی گرای بعث سوریه ) همچنان دشمن باقی می ماندند [2]

مردم شناسی که مدیریت این پروژه را بعهده داشت تاکید داشت که باید در منطقه سرویس های اورژانس ترتیب داد ( پلیس آزاد کلاه سفید ها که جزو گروه سابق افسر ام آی ۶ جیمز لو مزوریه بودند ) ، نه به این خاطر که به کمک مردم بشتابند ، بلکه پس از سرنگونی رژیم ملی گرای بعث ،‌مردم به آنها اعتماد داشته باشند . در این نقطه ، او اشاره به طرح بازسازی کامل و بدون قید و شرط سوریه که توسط والکر پرتز آلمانی برای مرد شماره ی دو سازمان ملل که جفری فلتمن [3]

نوشته شده بود تاکید داشت . اما بریتانیا این موضوع را به اشتباه تفسیر نمود .

این عدم توافق، اصلی ترین دلیل بهم ریختگی عملیات بوده ، به خصوص آن زمان که واشنگتن کوشید تا منطقه ی( سنی استان) را به کمک داعش ، همچنین منطقه ی (کردستان آزاد) را به کمک پ ک ک ترکیه و پ د ک عراق به وجود آورد .
اما بعدها بریتانیا تصور کرد که این جنگ ربطی به آنها ندارد ، از این رو تصمیم گرفت تا از منطقه خارج شود .

برنامه ی ام آی ۶ شامل سه قسمت بوده است :
– هویت سازی سوریه:
متحد ساختن سوری ها با تاکید بر مثبت بودن مسائل فرهنگی و سنت های مشترک و باز سازی حس اعتماد میان همسایگان ، با بزرگ نمایی قدرت سوریه .
– سوریه آزاد:
ایجاد حس اعتماد در شکل گیری سوریه ی آینده که عاری از حکومت های افراط گرا باشد.
– تخریب:
کوشش برای تضعیف گروه ها و عناصر افراط گرای خشن ( ای وی ) در سوریه با ایجاد اعتماد در روایات و عوامل ( ای وی ) و دور ساختن این عوامل از میان عموم مردم.

با در نظر گرفتن اسناد یان کوباین ، پیمان کاران فرعی سازمان ام آی ۶ سخنگویانی از میان مخالفان سوریه ایجاد کردند و توانستند حساب های کاربری در شبکه های اجتماعی به وجود آورند ، همچنین دفاتر رسانه ای ایجاد کنند که ۲۴ ساعته فعالیت می کنند . آنها اشاره به طرح لوگوها و همچنین صحنه آرایی هایی به سبک هالیوود نداشتند ، که به مانند صف آرایی نظامی غوطه با به کار گیری از تانک ، از مقابل دوربین ها عبور کند .

هدف دفاتر رسانه ای برای ایجاد رابطه میان سخن گویان مخالف سوریه با خبرنگاران غربی بوده است تا پیش از مصاحبه ها بتوانند بر آنها نظارت داشته باشند . از این رو رسانه های غربی تصور می کردند که این اطلاعات از منابع مستقل و با هزینه ی کمی ایجاد شده اند . در ابتدا ،به هنگام ایجاد تزلزل ( تا اواسط ۲۰۱۲ ) ، تمام رسانه های بین الملل ، گذارشگرانی به منطقه می فرستادند ( بریتانیا آنها را منحرف می کرد ) ، تا اینکه امروز هیچ گذارشگری در منطقه وجود ندارد . کشورهای غربی عادت کرده اند تا به آژانس های خبری ام آی ۶ لندن با همراهی اخوان مسلمین ، و دیده بانان حقوق بشر سوریه ، اعتماد کنند ، با اینکه برای آنها امکان دست یابی به برخی حوادثی که مخابره می شود وجود ندارد .