Achter de Amerikaanse aanval op Chinese smartphones

Nadat hij zware belastingen had opgelegd op Chinese koopwaar - 250 miljard dollar - aanvaardde president Trump op de G20 een ’bestand’ door verdere maatregelen uit te stellen, vooral omdat de Amerikaanse economie getroffen werd door de Chinese vergelding.

Maar afgezien van deze commerciële overwegingen zijn er ook enkele strategische redenen. Onder druk van het Pentagon en de inlichtingendiensten verbood de VS het gebruik van Smartphones en telecommunicatie-infrastructuren van het Chinese bedrijf Huawei, waarbij ze waarschuwden dat ze mogelijk zouden worden gebruikt voor spionage, en zetten hun bondgenoten onder druk om hetzelfde te doen.

De waarschuwing betreffende het gevaar van Chinese spionage, met name speciaal gericht aan Italië, Duitsland en Japan, landen die de belangrijkste Amerikaanse militaire bases huisvesten, kwam van dezelfde Amerikaanse inlichtingendiensten die jarenlang de telefooncommunicatie van hun bondgenoten bespioneerden, met name in Duitsland en Japan. Het Amerikaanse bedrijf Apple, ooit de onbetwiste leider in de sector, zag zijn verkoop verdubbeld worden door Huawei (een bedrijf dat eigendom is van zijn werknemers als aandeelhouders), dat opschoof naar de tweede wereldranglijst achter het Zuid-Koreaanse bedrijf Samsung. Dit is kenmerkend voor een algemene tendens.

De Verenigde Staten - waarvan de economische suprematie kunstmatig gebaseerd is op de dollar, tot nu toe de belangrijkste munteenheid voor monetaire reserves en de wereldhandel - worden steeds meer overgenomen door China, zowel qua capaciteit als qua productiekwaliteit. The New York Times schreef dat «Het Westen er zeker van was dat de Chinese aanpak niet zou werken. Het enige dat het hoefde te doen, was wachten. Het wacht nog steeds. China is een uitgebreid wereldwijd netwerk van handel aan het plannen, investeringen en infrastructuren, die de financiële en geopolitieke relaties zullen veranderen ».

Dit gebeurt vooral, hoewel niet helemaal, langs de Nieuwe Zijderoute die China momenteel aan het bouwen is in 70 Aziatische, Europese en Afrikaanse landen.

De New York Times onderzocht 600 projecten die door China in 112 landen zijn geïmplementeerd, waaronder 41 olie- en gaspijpleidingen, 199 energiecentrales, waarvan de meeste hydro-elektrisch zijn (inclusief zeven dammen in Cambodja die de helft van de elektriciteitsbehoeften van het land leveren) ), 203 bruggen, wegen en spoorwegen, plus verschillende grote havens in Pakistan, Sri Lanka, Maleisië en andere landen.

Dit alles wordt door Washington beschouwd als «een agressie tegen onze vitale belangen», zoals verklaard door het Pentagon in de Nationale Defensie Strategie voor de Verenigde Staten van Amerika 2018. Het Pentagon definieert China als een «strategische concurrent die een roofzuchtige economie gebruikt om zijn buren intimideren », en willens en wetens de reeks oorlogen negeren die tot 1949 door de Verenigde Staten, inclusief tegen China, werden gevoerd om deze landen van hun hulpbronnen te beroven.

Terwijl China dammen, spoorwegen en bruggen aan het bouwen is, nuttig niet alleen voor haar commerciële netwerk, maar ook voor de ontwikkeling van de betrokken landen, zijn in de VS oorlogen, dammen, spoorwegen en bruggen de eerste doelen die vernietigd moeten worden. China wordt beschuldigd door het Pentagon van «het van plan zijn om op korte termijn zijn hegemonie op te leggen in de Indo-Pacifische regio, en de Verenigde Staten te overrompelen om toekomstige wereldwijde superioriteit te bereiken», samen met Rusland, beschuldigd van het «willen vernietigen van de NAVO» en «het saboteren van het democratisch proces op de Krim en Oost-Oekraïne».

Dit is de bron van het «voorval» in de Straat van Kerch, uitgelokt door Kiev onder bevel van het Pentagon, bedoeld om de ontmoeting tussen presidenten Trump en Poetin op de G-20 te saboteren (wat is wat ook gebeurde) en Oekraïne in de NAVO te dwingen welke al een al een de facto lid is.

«Lange termijn strategische rivaliteit met China en Rusland» wordt door het Pentagon beschouwd als een «hoofdprioriteit». Voor dit doel «zullen we onze kernwapens moderniseren en de Transatlantische Alliantie van de NAVO versterken».

Achter de handelsoorlog ligt een nucleaire oorlog op de loer.