Parijs 2024 en Berlijn 1936 in dienst van een onmogelijke imperiale droom

Emmanuel Macron heeft nooit enig respect gehad voor de Franse cultuur. Tijdens zijn eerste verkiezingscampagne dreef hij er voortdurend de spot mee. Zijn ambitie lag in het presidentschap van de Franse Republiek, maar in zijn ogen was dat alleen zinvol binnen de Europese Unie. Tijdens zijn twee ambtstermijnen loste hij weinig Franse problemen op, maar bouwde hij de EU geduldig uit tot een imperium van zo’n dertig staten.

In zijn gedachten zullen de komende Olympische Spelen een gelegenheid zijn om de massa’s te manipuleren om de “Verenigde Staten van Europa” uit te vergroten, zodat ze spontaan bereid zullen zijn om de EU-lidstaten te ontbinden.

In zijn programmatische toespraak aan de Sorbonne zeven jaar geleden zei hij: “Een paar weken na de Europese verkiezingen [in 2024] zal Parijs gastheer zijn van de Olympische Spelen. Maar het is niet Parijs dat gastheer is. Het is Frankrijk, en daarmee Europa, dat de Olympische geest die op dit continent is ontstaan levend zal houden. Het wordt een uniek moment van saamhorigheid, een prachtige gelegenheid om de Europese eenheid te vieren. In 2024 zal de Ode aan de Vreugde klinken en zal de Europese vlag fier uithangen naast onze nationale emblemen” [1].

Ja, de Olympische Spelen van 2024 in Parijs zullen voor hem een gelegenheid zijn om zijn visie op de wereld te laten zien: elke keer als een lidstaat wint, zal het Europese volkslied worden gespeeld. Zonder twijfel zal de EU als overwinnaar uit de bus komen. Daarmee vervult hij de droom van kanselier Aldolf Hitler in Berlijn in 1936. Hij heeft al dezelfde codes aangenomen. De Olympische fakkelestafette bijvoorbeeld, die bij de oorspronkelijke Spelen niet bestond, is een overblijfsel van het nazisme. De Duitse kanselier wilde de lijven van de Ariërs uitvergroten en de Balkan oversteken, een voorbode van zijn toekomstige veroveringen. De Franse president is van plan om de Fransen achter zijn onmogelijke Europese droom te krijgen, zodat hij ze de komende weken beter kan manipuleren. In feite heeft hij de productie van de fakkel toevertrouwd aan Usinor, dat nu ArcelorMittal heet, net zoals zijn voorganger het had toevertrouwd aan het wapenconcern Krupp.

Maak je geen zorgen, ik vergelijk Emmanuel Macron niet met Adolf Hitler om te suggereren dat de Franse president racistisch is, maar deze historische toespeling zal in mijn toespraak van pas komen. Onthoud op dit moment dat er Russische atleten zullen zijn, maar geen Russisch volkslied, en geen kampioen die in naam van de Europese Unie wordt geregistreerd, maar Europese volksliederen.

Om de valkuil te begrijpen die wordt voorbereid en waar we waarschijnlijk allemaal in zullen vallen, moeten we teruggaan naar de vorige fasen.

In zijn toespraak op 27 september 2017 verklaarde hij: “We hebben de bladzijde omgeslagen van een vorm van Europese opbouw. De grondleggers bouwden Europa weg van de mensen, omdat ze een verlichte voorhoede waren, omdat het misschien kon, en ze gingen vooruit en bewezen achteraf dat het werkte”. Hij had het over de principes van een geënsceneerde gebeurtenis waarvan we getuige zijn geweest, en waaraan we soms hebben deelgenomen, zonder het te begrijpen.

– Op 25 juni 2018 lanceerde hij het Europees Interventie Initiatief. Dit was geen EU-programma. Minstens de helft van de lidstaten wilde het niet, waaronder Duitsland. Aanvankelijk namen er dus slechts negen landen aan deel, waaronder het Verenigd Koninkrijk, dat op het punt stond de EU te verlaten. Vandaag zijn het er 14. Dit initiatief is momenteel aan het werk in de Perzische Golf (European Maritime Awareness in the Strait of Hormuz of EMASoH). Het initieert een “autonome Europese capaciteit voor actie als aanvulling op de NAVO”.

Begrijp me niet verkeerd: er is nooit sprake geweest van de oprichting van een leger voor de collectieve verdediging van de lidstaten. In werkelijkheid is het tegenovergestelde het geval: de oorlog in Oekraïne is het voorwendsel voor enorme wapenoverdrachten, zodat vandaag geen enkele lidstaat over de middelen beschikt om zichzelf langer dan twee dagen te verdedigen als het op conventionele wijze zou worden aangevallen door een ontwikkelde staat. In tegenstelling tot al het gepraat over het versterken van de militaire macht, heeft het Franse Ministerie van de Strijdkrachten vorig jaar 3.599 militaire posten geschrapt, volgens de Cour des Comptes [2]. Kortom, we zijn nu al, en zullen nog afhankelijker worden van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, met andere woorden van de NAVO.

– Op 4 maart 2019 publiceerde Emmanuel Macron een opiniestuk waarin hij opriep tot de oprichting van een “Conferentie voor Europa om alle noodzakelijke wijzigingen van ons politieke project voor te stellen”. Deze moest “burgerpanels omvatten, luisteren naar academici, sociale partners, religieuze en spirituele vertegenwoordigers”. Het doel was om “een routekaart voor de Europese Unie te definiëren om deze hoofdprioriteiten in concrete actie om te zetten” [3]. Merk op dat president Macron spreekt van “deze" en niet van "zijn belangrijke prioriteiten” , om duidelijk te maken dat de conferentie de middelen moest uitdrukken om een doel te bereiken dat ze niet zelf zou kiezen, maar dat haar werd opgelegd.

Dit is een herhaling van het Grand débat national dat volgde op de opstand van de “Gilets jaunes”. 10.134 openbare vergaderingen werden georganiseerd, 19.899 cahiers de doléances werden geopend, 16.337 gemeentehuizen namen deel, 569.000 gedetailleerde bijdragen werden geschreven. Al deze discussies en papierwerk belandden in de prullenbak.

• Een paar maanden later presenteerde de Duitse Ursula von der Leyen op 16 juli 2019 het programma van haar regering met de woorden: “Europa is als een lang huwelijk. De liefde ontwikkelt zich niet noodzakelijk vanaf de eerste dag, maar het hangt ervan af” [4].

Vanaf dat moment begonnen het Élysée en de Brusselse administratie te werken aan de transformatie van de Unie in een “Rijk”, of zoals de communicatoren het mooier uitdrukten, een “federatie”. Het was duidelijk dat het niet mogelijk zou zijn om deze omwenteling via een referendum door te voeren. De regering Von der Leyen was daarom van plan om in fasen te werk te gaan: de goedkeuringsregels veranderen via een vereenvoudigde procedure en vervolgens de lidstaten opheffen en vervangen door een gecentraliseerde staat.

• Tijdens zijn eerste ambtstermijn bezocht president Emmanuel Macron alle 28 hoofdsteden van de EU. Dit was zijn verkiezingscampagne om zijn aanstaande benoeming te rechtvaardigen.

• Van april 2021 tot mei 2022 kwamen 830 Europese “burgers” bijeen om te debatteren over “De toekomst van Europa”. Deze conferentie, geopend door president Emmanuel Macron, heeft 49 voorstellen en 326 maatregelen opgeleverd, gericht aan de voorzitters van het Parlement, de Raad en de Commissie [5].

Eerste opmerkingen: deze voorstelling van zaken verhult de echte problemen. Om het lopende proces een schijn van legitimiteit te geven, wil men de illusie wekken dat het Europese Rijk geen idee van bovenaf is, maar een vurige wens van de Europese bevolking. Er wordt dus gesproken over Europese ’burgers’, terwijl er in feite geen Europese staat is, geen Europees volk, en dus ook helemaal geen ’burgers’. De deelnemers werden door het lot aangewezen, wat de illusie gaf van hun representativiteit en de legitimiteit van hun beslissingen. In de praktijk werden ze echter betaald met ons belastinggeld, ook al betrof het geen Europese instelling. Ze namen bepaalde maatregelen aan waarover ze lang hadden gediscussieerd, maar ze hebben ook een stemming erdoor gejaagd waarvan Parijs en Brussel wilden dat ze die zouden aannemen en die indruist tegen hun belangen.

• Op 25 maart 2022 nam de Europese Raad, toen voorgezeten door Emmanuel Macron, het Strategisch Kompas aan. Hij begon met het definiëren van bedreigingen, waaruit hij de koers voor zijn strategie afleidde. Het leidde tot de oprichting van een snelle interventiemacht van 5000 man.

• Op 9 juni 2022, na de goedkeuring van verschillende teksten in verband met de Conferentie over de toekomst van Europa, neemt het Europees Parlement een resolutie aan (P9_TA(2022)0244) waarin wordt opgeroepen tot een Conventie voor de herziening van de Verdragen, in toepassing van artikel 48 van het EU-Verdrag (Verdrag van Nice).

• Op 10 en 11 maart 2022 heeft Emmanuel Macron een informele bijeenkomst van de Europese Raad in Versailles bijeengeroepen. De staatshoofden en regeringsleiders hebben ingestemd met de opstelling van een begroting om Oekraïne te steunen en met het programma om de energieafhankelijkheid van Oekraïne te veranderen.

• Op 30 november 2022 somde de Europese Raad (d.w.z. de staatshoofden en regeringsleiders) de 18 maatregelen op die door het burgerpanel (de Conferentie over de toekomst van Europa) zijn voorgesteld en die een herziening van de Verdragen vereisen (ST 10033 2022). Deze variëren van “het verplicht stellen van het creëren van betaalbare kleuterscholen en gratis kinderopvang in de hele EU” tot “het overstappen van unanimiteit naar gekwalificeerde meerderheid in de Europese Raad”, d.w.z. de lidstaten van hun soevereiniteit beroven.

Een paar dagen geleden, op 25 april 2024, maakte president Emmanuel Macron de balans op in een tweede plechtige toespraak aan de Sorbonne [6].

1- Hij feliciteerde zichzelf met het feit dat hij tijdens de Covid-pandemie een gezamenlijke schuldenlast van 800 miljard euro had bereikt; wat Olaf Scholz, de toenmalige Duitse minister van Financiën, “een Hamiltoniaans moment” noemde, naar analogie van de bundeling van schulden uit de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog die leidde tot de oprichting van de Verenigde Staten van Amerika. Op dezelfde manier was Covid de aanleiding voor een Europese strategie om zichzelf van vaccins te voorzien, een doelstelling die niet onder de Verdragen viel. Natuurlijk merkte hij niet op dat deze zogenaamde “vaccins”, zoals we nu ontdekken, niet nuttig waren tegen de ziekte. Het belangrijkste in zijn ogen was dat de lidstaten ze samen hadden gekocht.
2- Hij prees ook de eenheid van de Europese Unie tijdens de oorlog in Oekraïne. De lidstaten hebben hun afhankelijkheid van Russisch gas ingeruild voor afhankelijkheid van Amerikaans gas. Uiteindelijk slaagden ze erin al hun defensiemiddelen op te offeren om ze aan Oekraïne te geven, dat ze allemaal opslokte. De Europese Unie is nu economisch en militair volledig afhankelijk van de Verenigde Staten van Amerika.
3- Vervolgens feliciteerde hij zichzelf met het feit dat hij “de basis had gelegd voor een grotere technologische en industriële soevereiniteit” (met Duitsland in de batterijsector, daarna in waterstof, elektronica en gezondheid, en tenslotte met de tank van de toekomst, het luchtgevechtssysteem van de toekomst. En met Nederland op het gebied van onderzeeërs). Daarna noemde hij het project voor een Europees antiraketschild. De volgende dag stelde de Duitse minister van Defensie, Boris Pistorius, een Duits-Verenigde Staten-Israëlisch systeem voor, een illustratie van wat bedoeld wordt met “Europese onafhankelijkheid”.
4- De Commissie heeft de Green Deal aangenomen, een omvangrijk ecologisch programma dat hele economische sectoren te gronde richt. In de aanloop naar de Europese verkiezingen is dit programma al ontdaan van de belangrijkste maatregelen tegen boeren.
5- De EU heeft haar grenzen opnieuw bevestigd, en een beleid bedacht om zowel een paar duizend illegale immigranten te bestrijden als haar grenzen te openen voor een paar miljoen gekozen immigranten.
6- De EU is “begonnen met het heroverwegen van haar geografie binnen de grenzen van ons nabuurschap. Europa ziet zichzelf nu als een samenhangend geheel in de nasleep van de Russische agressie en bevestigt dat Oekraïne en Moldavië deel uitmaken van onze Europese familie, en voorbestemd zijn om te zijner tijd tot de Unie toe te treden, zoals de Westelijke Balkan”. Aan het begin van dit artikel had ik het over een Unie met meer dan 30 leden, dus dat zal inderdaad het geval zijn.

Laten we nu eens nadenken over wat deze strategie betekent. De voorstanders vertellen ons dat ze een entiteit willen creëren die kan concurreren met de Verenigde Staten en China.

Laten we niet vergeten dat de EU het stokje overnam van de Europese Economische Gemeenschappen (EEG) die door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk werden gewild. De zes oprichtende landen konden niet profiteren van het Marshallplan zonder zich te verbinden aan de oprichting ervan. Later, toen de NAVO werd opgericht, werd ook de Commissie opgericht om de normen van het Atlantisch Bondgenootschap om te zetten in nationale wetgeving. Deze afhankelijkheid geldt nog steeds. Daarom :

• Zowel de Unie als het Bondgenootschap hebben hun hoofdkwartier in Brussel;
• De secretaris-generaal van de NAVO wordt vaak uitgenodigd op de Raad van staatshoofden en regeringsleiders van de Unie;
• De uitbreiding van de Unie met de voormalige Oostbloklanden werd aangekondigd door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, James Baker, voordat de Europese Raad bijeenkwam;
• Het Verdrag van Nice bepaalt dat de verdediging van de staten van de Unie wordt verzekerd door het Atlantisch Bondgenootschap. Dit wordt geregeld door de Gezamenlijke Verklaring van 2023 [7].

Het idee om te concurreren met de Verenigde Staten is daarom belachelijk, aangezien de EU, of het Rijk dat het zal opvolgen, een creatie is van de Verenigde Staten.

Concurreren met China is een herhaling van de neoconservatieve visie op de wereld, die uitgaat van een onontkoombare “concurrentie” tussen de grootmachten, en een afwijzing van de Chinese visie, die juist een “harmonieuze samenwerking” beoogt.

Sommige Franse prominenten hekelen het imperiale project van Emmanuel Macron vanwege de nationale soevereiniteit die Charles De Gaulle zo dierbaar was. Persoonlijk zou ik er niets op tegen hebben om deel uit te maken van een land dat groter is dan mijn eigen land, tenminste als ik me deel zou voelen uitmaken van de bevolking, maar de EU is niets meer dan een verzameling van verschillende volkeren met verschillende geschiedenissen en culturen. Voordat hij werd gekozen, stak Emmanuel Macron de draak met een Franse cultuur uit een ander tijdperk. Vandaag is hij er niet in geslaagd om het bestaan aan te tonen van een cultuur van de Europese Unie en dus van een volk van de Europese Unie. Ik voel me nog steeds dichter bij de Spanjaarden en de Russen dan bij de Polen en de Litouwers.

Tot slot zal het imperiale project van Emmanuel Macron vandaag niet tot bloei komen omdat het al lang achterhaald is. Het is gebaseerd op het idee dat een verticale autoriteit, uitgeoefend over een zeer uitgestrekt grondgebied, machtig zou zijn. Dit was het geval in het industriële tijdperk, toen mensen dachten aan enorme organisaties naar het voorbeeld van de fabrieken van de grote ondernemingen. Maar tegenwoordig, in het tijdperk van computers, digitale technologie en kunstmatige intelligentie, zijn horizontale netwerken de enige succesvolle structuren.

Walter Hallstein, professor in de rechten, bedacht de “Nieuwe Europese Orde” die kanselier Adolf Hitler probeerde te bewerkstelligen. Zijn idee was om de verschillende Europese staten te verenigen rond een Duitsland dat werd uitgebreid met alle gebieden van Duitstalige volkeren. Berlijn zou dan met overwicht van aantallen over Europa heersen. Walter Hallstein was waarschijnlijk geen Nazi, maar hij werd gekozen om met de duce Benito Mussolini over dit project te onderhandelen. In 1958 werd hij de eerste voorzitter van de Europese Commissie, het bewijs dat de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk de “Nieuwe Europese Orde” namens hen hadden aangenomen, nadat Duitsland was verpletterd. Daarom merkte ik aan het begin van dit artikel de gelijkenis op tussen de bedoelingen van president Macron voor de Olympische Spelen van 2024 in Parijs en die van kanselier Adolf Hitler voor de Spelen van 1936 in Berlijn. In beide gevallen gaat het om massamanipulatie in dienst van een onmogelijke imperiale droom.