Hoe de Europese unie de Syrische vluchtelingen manipuleert

Sinds de gecoördineerde publicatie van een foto van een verdronken klein Koerdisch kind, Aylan Kurdi, op een Turks strand op 3 september 2015, mobiliseerde de Europese publieke opinie zich door middel van diverse demonstraties ten gunste van de vluchtelingen. Onmiddellijk spraken de Franse president François Hollande en de Duitse federale kanselier Angela Merkel zich uit voor een « permanent en verplicht Europees ontvangst mechanisme », terwijl een enorme menigte diens voettocht door de Balkan begon. Alleen de Hongaarse Eerste minister, Viktor Orban, verhief zich tegen deze plotselinge massamigratie.

Het voorstel van het ESI

Tot nu toe was het vluchtelingenvraagstuk een economisch probleem, hoofdzakelijk van Afrika naar Italië. Hier moeten we een interne kwestie van de Unie aan toevoegen: de aanvraag van de Duitse zware industrie, uitgesproken door zijn president Ulrich Grillo, 800.000 niet tot de Schengenlanden behorende oost-Europese arbeiders te kunnen aannemen. Van de ene dag op de andere heeft men aan deze twee economische factoren die van de humanitaire vluchtelingen uit een oorlogszone toegevoegd.

Het eerste concrete voorstel om op de nieuwe situatie te reageren wordt op 17 september 2015 geformuleerd door het ESI, een in Berlijn gecreëerde think tank, dat 4 oktober gepreciseerd werd. Het zou hier om gaan een akkoord tussen de Europese Unie en Turkije te sluiten teneinde de toevloed te stoppen, terwijl men de overbrenging van 500.000 Syrische vluchtelingen naar de Unie zou organiseren over de twaalf volgende maanden. Bovendien zou Turkije garanderen de andere immigranten die zouden doorgaan illegaal de Unie binnen te gaan, terug te halen, terwijl dit land als tegenprestatie zou worden vrijgesteld van visa’s voor al zijn staatsburgers.

« Het is een erkenning ervan dat de Syrische crisis inderdaad uniek is en in Europa een humanitaire crisis heeft veroorzaakt op een sinds de Tweede Wereldoorlog ongekende schaal » [1], geeft het ESI aan, preciserend dat het initiatief van Duitsland moet komen als antwoord op de Russische interventie in Syrië.

Echter,
– het ESI beschouwt als vanzelfsprekend dat de Syrische vluchtelingen de repressie van het door Rusland gesteunde Bashar regime ontvluchten.
– het ESI houdt alleen rekening met de Syrische vluchtelingen en niet met de Iraakse, die eveneens door Daesh worden vervolgd.

Het ESI verduidelijkt dat zijn plan ook als doel heeft
– de uitbreiding van extreem-rechts in Oostenrijk te voorkomen —de directeur van deze think tank is Oostenrijker—
– de voorbereiding van een dergelijke operatie voor de 1,1 miljoen Syrische vluchtelingen die momenteel in Libanon gebaseerd zijn en naar Noord Amerika en Australië gestuurd zullen worden. Het gaat hier om de toepassing van de theorieën van Kelly Greenhill over het « strategische beheer van de migraties als oorlogswapen » [2], zoals de researchers van het ESI dat hadden geobserveerd tijdens het uitbreken van de oorlog in Kosovo [3].

Bovendien, door zijn voorstel de migranten terug te sturen naar Turkije schijnt het ESI niet te weten dat dat land geen veilige Staat is voor vluchtelingen, en dat het geweigerd heeft de Conventie van 1951 te ondertekenen.

Het Plan Merkel

Op 23 september publiceert de Europese raad een communiqué dat op zijn beurt de kwestie van de migranten gelijkstelt aan die van de oorlog in/tegen Syrië [4].

De principes van het plan ESI zijn op 7 october overgenomen door kanselier Merkel in een interview met de journaliste Anne Will op het televisiekanaal ARD.

Om zijn project, voortaan « Plan Merkel » genoemd, te presenteren organiseert het ESI conferenties in Berlijn, Ankara, Istanbul, Stockholm, Brussel en Den Haag.

Onafhankelijk van de menigte die zich in de Balkan ophoopt, organiseert de Unie op 12 november in La Valette een topconferentie om de structurele kwestie van de economische migratie uit Afrika te regelen. Er wordt overeengekomen een speciaal Fonds van 1,8 miljard euro te creëren voor ontwikkelingsprojecten op lange termijn die een een lokaal economisch perspectief aan de Afrikanen zullen bieden, en ze zullen helpen zich thuis te vestigen.

De Unie organiseert op 29 november een andere topconferentie van de Europese Raad, met Turkije deze keer. Het « Plan Merkel » wordt door de twee partijen aangenomen. Maar een envelop voor hulp aan Turkije is toegevoegd aan de eerste som van 3 miljard euro.

De Raad rechtvaardigt deze plotselinge vrijgevigheid als een samenwerking voor de onderbrenging van Syrische vluchtelingen, die tot dan toe al 8 miljard dollar aan Turkije gekost zouden hebben, maar men overweegt niet dergelijke bedragen te storten aan Libanon en Jordanië die met zijn tweeën alleen al meer Syrische vluchtelingen herbergen. Bovendien doet de Raad alsof hij niet weet dat de Turkse uitgaven al terugbetaald zijn door de Uno, Qatar en Saoedi Arabië, en dat Turkije systematisch het Noorden van Syrië plundert —ontmanteling van de werktuigmachines, en diefstal van antiquiteiten— voor oneindig veel grotere bedragen. Tenslotte is de meerderheid van de Syrische 2,7 miljoen vluchtelingen in Turkije in de lokale Turkse economie geïntegreerd, zodat er minder dan 240.000 onder de bescherming van het Wereldvoedselprogramma zijn geplaatst.

In werkelijkheid willen Duitsland en Frankrijk, die de creatie van deze subsidie er hebben doorgedrukt, op deze manier indirect de voortzetting van de oorlog tegen Syrië financieren, hetgeen —volgens hen— een eind zal maken aan de lijdensweg van de vluchtelingen door het ten val brengen van de Syrisch Arabische republiek.

Op 21 januari 2016 publiceert de directeur van het ESI, Gerald Knaus [5], een vrije tribune in de Süddeutsche Zeitung. Hij verdedigt het principe van een hechtere en directer samenwerking tussen Duitsland en Turkije, buiten de Europese Unie om. Hij concludeert dat een mislukking van het « Plan Merkel » zou leiden tot « de versterking van hen die het asielrecht willen afschaffen, die tegen de vluchtelingen zijn, tegen de Unie, tegen Turkije, tegen de Moslims, en die Poutine steunen. » [6].

Gerald Knaus legt niet uit waarin het feit direct, buiten Brussel om, tussen Berlijn en Ankara te onderhandelen mogelijk maakt tegen het euroscepticisme te strijden. Hij legt ook niet uit waarom Rusland de vluchtelingen in de Egeïsche Zee zou willen zien verdrinken.

Niemand reageert op deze absurditeiten want sinds lang wordt de vluchtelingenkwestie niet meer rationeel behandeld.

Het Plan Merkel-Samsom

Op 28 januari, terwijl het draaiende presidentschap van de Europese Raad voor zes maanden aan Nederland te beurt valt, kondigen de Nederlandse Eerste minister Mark Rutte en zijn bondgenoot en president van de arbeiderspartij, Diederik Samsom [7], aan in De Volkskrant de concrete modaliteiten te hebben voorbereid voor de implementatie van het « Plan Merkel » [8]. Voortaan spreekt men van het « Plan Merkel-Samsom » om het door het ESI gepresenteerde project aan te duiden [9].

En passant wordt bekend dat Diederik Samsom sinds november onderhandelingen voert met verschillende Europese socialistische regeringen, en dat hij Turkije al heeft bezocht.

Op 18 maart bevestigt de door Nederland gepresideerde Europese Raad de implementatie van het akkoord van 29 november [10]. Behalve dan dat als bij toverslag de voor Turkije bestemde 3 miljard euro 3 miljard euro per jaar zijn geworden.

Desalniettemin wordt het aantal vluchtelingen dat tussen de twee topconferenties illegaal via Turkije en Griekenland de Unie zijn binnengekomen op 200.000 geschat.

Kanttekeningen bij een afdwaling

In zes en een halve maand zijn we overgegaan van een crisis van vluchtelingen die hoofdzakelijk uit Afrika kwamen en die in de Middellandse Zee verdronken voor ze de Italiaanse kust konden bereiken, naar een buitenkans voor de Duitse zware industrie die 800.000 onderbetaalde arbeiders in dienst kon nemen, en vervolgens naar een financiering van de oorlog tegen Syrië en een verplaatsing van diens bevolking.

Het is inderdaad bewezen dat

– de speciale vertegenwoordiger van de secretaris generaal van de Uno voor de internationale migraties, Peter Sutherland [11], het Wereldvoedselprogramma heeft gedwongen de uitkering bestemd voor de Syrische vluchtelingen te verminderen hetgeen de overlevingskansen van ongeveer 240.000 onder hen in Turkije bemoeilijkt. Op deze manier wilde de Angelsaksische pressiegroep die hij vertegenwoordigde een crisis provoceren die afbreuk zou doen aan de identiteit van de Europese Naties. Deze beslissing, gevolgd door de hospitaliteitsverklaring van de Franse president en de Duitse kanselier de dag na de publicatie van de foto van het lichaam van de jonge Aylan, hebben bepaalde Syrische vluchtelingen aangezet hun avontuur in Europa te wagen. In het vervolg heeft Peter Sutherland zich verzet tegen het « Plan Merkel-Samsom » want dat stabiliseerde de bevolkingen (en manipuleerde alleen de crisis tegen Syrië).

– de Franse nationale drukkerij, die tot 2011 de Syrische paspoorten leverde, heeft er een groot aantal van gefabriceerd die aan het begin van de crisis werden gedistribueerd aan niet-Syrische economische migranten —hoofdzakelijk Libanezen— om op deze manier de druk van de « vluchtelingen » in Europa te verhogen.

– er werden vluchtelingenroutes georganiseerd, niet om Syrische vluchtelingen van Turkije naar Europa mee te nemen, maar om Syriërs in Syrië van huis te halen om ze naar Europa te laten komen. Er werden geruchten in omloop gebracht over de luxueuze ontvangst van de vluchtelingen in Europa, een speciale lucht-lijndienst is er geopend vanuit Beyrouth en een zee-lijndienst vanuit Tripoli om Syriërs die geen vluchtelingen waren naar Izmir te vervoeren. In enkele weken hebben we burgers van Damascus en Latakia —die altijd de Syrisch Arabische republiek hadden gesteund— hun zaak zien verkopen en het land zien verlaten.

Uiteindelijk, in tegenstelling tot bepaalde officiële verklaringen:

– is het verband tussen de migrantendruk in Europa en de oorlog in/tegen Syrië kunstmatig. Deze druk is opzettelijk gecreëerd om tegelijkertijd de aanvaarding van de migraties en de indirecte financiering van de oorlog door de Unie teweeg te brengen. Hoewel enige honderdduizenden Syriërs aangespoord werden de Middellandse Zee over te steken, is het onwaarschijnlijk dat miljoenen anderen zullen volgen.

– is de vermenging van bevolkingen die men georganiseerd heeft om de menigte die de Balkan overstak te vormen is bijzonder explosief. Deze omvatte zowel Syriërs en Irakezen, Afghanen, Albanezen, Kosovaren, enz. Het feit dat deze personen grotendeels Moslims zijn moet niet verhullen dat ze heel verschillende culturen en interpretaties van hun geloof hebben; sociologische oorsprong en motivering zonder verband met elkaar.

– Buiten de episode van het tweede semester van 2015 blijft de migrantendruk op Europa voornamelijk Afrikaans. Maar in de komende jaren zou deze Turks kunnen worden. Inderdaad, indien Ankara, zoals is aangekondigd, 6 miljoen van zijn staatsburgers hun nationaliteit afneemt, zullen deze personen op alle mogelijke manieren hun thuisland proberen te ontvluchten, zo mogelijk alvorens statenloos te worden. Zo’n verplaatsing zou vergemakkelijkt kunnen worden door de afschaffing van de voor de Turkse staatsburgers benodigde visa’s om de Schengenzone binnen te komen.

Belangrijke punten:
– Drie verschillende groepen hebben de vluchtelingencrisis van het tweede semester van 2015 gemanipuleerd:
• de voorstanders van de vernietiging van de nationale culturen, met de oud-president van de OMC Peter Sutherland, die dachten daardoor de globale vrijhandelszone te begunstigen;
• de Duitse zware industrie met zijn president Ulrich Grillo, die zo hoopte te beschikken over 800.000 nieuwe laagbetaalde arbeiders;
• Frankrijk en Duitsland, vertegenwoordigd door François Hollande en Angela Merkel, die hier een middel in hebben gezien om de indirecte financiering van hun oorlog tegen Syrië te legitimeren.
– Deze drie groepen hebben gemeen de Navo te steunen, elkaar te ontmoeten, met name in het forum van de Bilderberg Groep, en een zelfde cynisme ten opzichte van de bevolkingen te delen. Maar hun belangen blijven uiteenlopend, zodat tenslotte de Staten het overwicht hadden over de vrijhandelszone.
– Zoals zo vaak in dit soort crises gingen de in beweging gezette bevolkingen niet enkele honderdduizenden personen te boven. Ze hebben zich toegevoegd aan andere oudere en meer aanhoudende stromen. Het zijn de leugenachtige interpretaties van de media’s die de indruk hebben gegeven van een imminente overplaatsing van miljoenen personen.