Geconfronteerd Met Het Risico Van Een Kernoorlog, Speelt Italië De Drie Kleine Aapjes

Wat was de reactie op de waarschuwing van de Russische president Poetin toen hij zei dat de wereld het gevaar van een nucleaire oorlog onderschat, en dat deze tendens toeneemt?

Het commentaar in de La Repubblica is aanzienlijk, sprekend over zijn "zeer alarmerende toon". De bijna absolute stilte van het hele parlementaire gezelschap is ook veelzeggend. Alsof Italië niets te maken had met de race om kernwapens in te slaan, waar Poetin in zijn persconferentie van het einde van het jaar voor waarschuwde "de vernietiging van alle beschavingen of zelfs de hele planeet" [1]. Het scenario is geen bangmakerij, maar een realistische beoordeling door wetenschappers die de effecten van kernwapens bestuderen.

Een specifiek gevaar - benadrukt Poetin - is de "tendens om de lat voor het gebruik van kernwapens te verlagen, door tactische nucleaire ladingen met lage impact te creëren die kunnen leiden tot een wereldwijde nucleaire ramp". Dit is de categorie inclusief de nieuwe B61-12-kernbommen die de VS in de eerste helft van het jaar 2020 zullen gaan inzetten in Italië, Duitsland, België, Nederland en misschien ook in andere Europese landen. "Hoge precisie en de mogelijkheid van het gebruik van minder destructieve kernkoppen "- waarschuwt de Federatie van Amerikaanse wetenschappers -" kan ertoe leiden dat militaire commandanten erop staan dat kernbommen worden gebruikt bij een aanval, wetende dat radioactieve neerslag en bijkomende schade beperkt zou zijn ".

Italië deelt de verantwoordelijkheid voor het groeiende gevaar van een nucleaire oorlog, omdat het, in strijd met het non-proliferatieverdrag en zonder een ondertekenaar te zijn van het UNO-verdrag dat kernwapens verbiedt, voorziet het de Verenigde Staten van een voornamelijk anti-Russische capaciteit, niet alleen met zijn basis, maar ook vliegtuigen en piloten voor de inzet van nucleaire bommen. Dit komt met de expliciete of impliciete toestemming (door af te zien van echte oppositie) van de hele kring van het Parlement.

Het andere gevaar - waarschuwt Poetin - is de "desintegratie van het internationale systeem voor wapenbeheersing", ingeleid door de terugtrekking van de Verenigde Staten van het ABM-verdrag (Anti Ballistic Missile Treaty) in 2002. Gecreëerd in 1972 door de VS en de USSR , het verbood elk van de twee partijen om onderscheppingraketten in te zetten die, door het neutraliseren van represailles door landen die aangevallen worden, de voorkeur zouden hebben gegeven aan een «eerste aanval», met andere woorden een verrassende nucleaire aanval. Sindsdien hebben de Verenigde Staten het "anti-raketschild" ontwikkeld, dat zich uitstrekt van Europa tot de grenzen van Rusland: twee grondinstallaties in Roemenië en Polen en vier oorlogsschepen die over de Oostzee en de Zwarte Zee varen. Uitgerust met lanceerbuizen, kunnen deze schepen onderscheppingraketten lanceren en ook kruisraketten met kernkoppen.

Italië deelt in dit geval ook de verantwoordelijkheid - de installatie van de JTAGS (Joint Tactical Ground Station) in Sigonella (Sicilië). Dit is een Amerikaans satellietstation voor het "anti-raketschild", een van de vijf op de planeet. De situatie wordt nog verergerd door het feit dat de VS zich nu met willen terugtrekkenn van het INF-Verdrag van 1987 (Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty) - dat de Amerikaanse nucleaire raketten die gestationeerd waren in Comiso heeft geëlimineerd - om te kunnen inzetten in Europa tegen Russische grondgebonden nucleaire raketten voor middellange afstand. De Italiaanse regering is ook betrokken, omdat zij dit plan tijdens de Noord-Atlantische Raad van 4 december heeft goedgekeurd wat ongetwijfeld gunstig is voor de installatie van deze raketten in Italië. "Als deze raketten in Europa aankomen, zou het Westen niet verbaasd moeten zijn als we reageren", zei Poetin. Een waarschuwing die werd genegeerd door Conte, Di Maio en Salvini (1) die de trom voor het anti-migranten "Veiligheidsdecreet" nog steeds slaan. Maar wanneer Amerikaanse kernbommen en raketten arriveren en de echte veiligheid van Italië in gevaar brengen, zien ze niets, horen ze niets en zeggen ze niets.