Η κατάρρευση του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών

Ενώ έχουμε στραμμένα τα μάτια μας στις σφαγές αμάχων στο Ισραήλ και τη Γάζα, δεν αντιλαμβανόμαστε ούτε τις εσωτερικές διχόνοιες στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ, ούτε τη σημαντική αλλαγή που προκαλεί αυτή η τραγωδία στον κόσμο. Για πρώτη φορά στην Ιστορία, άμαχοι σκοτώνονται μαζικά και ζωντανά στην τηλεόραση.

Παντού - εκτός στην Ευρώπη - Εβραίοι και Άραβες ενώνονται για να φωνάζουν τον πόνο τους και να καλέσουν για ειρήνη.
Παντού, οι λαοί αντιλαμβάνονται ότι αυτή η γενοκτονία δεν θα ήταν δυνατή εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν προμήθευαν σε πραγματικό χρόνο βόμβες στον ισραηλινό στρατό.
Παντού, τα κράτη ανακαλούν τους πρεσβευτές τους από το Τελ Αβίβ και αναρωτιούνται αν πρέπει να ανακαλέσουν εκείνους που έστειλαν στην Ουάσιγκτον.

Είναι αυτονόητο ότι οι ΗΠΑ αποδέχτηκαν απρόθυμα αυτό το θέαμα, αλλά όχι μόνο απλώς το επέτρεψαν, αλλά το κατέστησαν δυνατό με επιδοτήσεις και όπλα. Τρομάζονται ότι θα χάσουν τη Εξουσία τους μετά την ήττα τους στη Συρία, την ήττα τους στην Ουκρανία και ίσως σύντομα την ήττα τους στην Παλαιστίνη. Πράγματι, εάν οι στρατοί της Αυτοκρατορίας δεν τρομάζουν πλέον κανέναν, ποιος θα συνεχίσει να πραγματοποιεί συναλλαγές σε δολάρια αντί με το δικό του νόμισμα; Και σε αυτό το ενδεχόμενο, πώς θα κάνει η Ουάσιγκτον τους άλλους να πληρώσουν για όσα ξοδεύει, πώς θα διατηρήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες το βιοτικό τους επίπεδο;

Αλλά τι θα συμβεί στο τέλος αυτής της ιστορίας; Ότι η Μέση Ανατολή επαναστατεί ή ότι το Ισραήλ συντρίβει τη Χαμάς με τίμημα χιλιάδων ζωών;

Θα θυμόμαστε ότι ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε αρχικά καλέσει το Ισραήλ να εγκαταλείψει το σχέδιό του να μετακινήσει προς την Αίγυπτο τον παλαιστινιακό λαό ή, ελλείψει αυτού, να τον εξαλείψει από προσώπου γης, και ότι το Τελ Αβίβ δεν τον υπάκουσε.

Οι «Εβραίοι σουπρεμασιστές» συμπεριφέρονται σήμερα όπως το 1948.
Όταν τα Ηνωμένα Έθνη ψήφισαν για τη δημιουργία δύο ομόσπονδων κρατών στην Παλαιστίνη, ένα εβραϊκό και ένα αραβικό, οι ένοπλες δυνάμεις αυτοανακήρυξαν το εβραϊκό κράτος πριν καθοριστούν τα σύνορά του. Οι «Εβραίοι υπερεξουσιαστές» έδιωξαν αμέσως εκατομμύρια Παλαιστινίους από τα σπίτια τους (η «Νάκμπα») και δολοφόνησαν τον ειδικό εκπρόσωπο του ΟΗΕ που είχε έρθει για να δημιουργήσει ένα παλαιστινιακό κράτος.

Οι επτά αραβικοί στρατοί (Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Ιράκ, Ιορδανία, Λίβανος, Συρία και Βόρεια Υεμένη) που προσπάθησαν να τους αντιταχθούν ηττήθηκαν γρήγορα.

Σήμερα, δεν υπακούουν πλέον στους προστάτες τους και ξανασφαγιάζουν, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι, αυτή τη φορά, ο κόσμος τους παρακολουθεί και ότι κανείς δεν θα έρθει να τους βοηθήσει. Τη στιγμή που οι Σιίτες παραδέχονται την αρχή ύπαρξης του Εβραϊκού Κράτους, η τρέλα τους θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη αυτού του Κράτους.

Θυμόμαστε πώς κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση. Το κράτος δεν ήταν σε θέση να προστατεύσει τον ίδιο τον πληθυσμό του κατά τη διάρκεια ενός καταστροφικού ατυχήματος. 4.000 Σοβιετικοί πέθαναν στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ (1986), σώζοντας τους συμπολίτες τους. Οι επιζώντες αναρωτήθηκαν τότε γιατί συνέχισαν να δέχονται ένα αυταρχικό καθεστώς 69 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ο πρώτος γραμματέας του ΚΚΣΕ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, έγραψε ότι όταν είδε αυτή την καταστροφή κατάλαβε ότι το καθεστώς του απειλούταν.

Στη συνέχεια υπήρξαν οι ταραχές του Δεκεμβρίου στο Καζακστάν, οι διαδηλώσεις ανεξαρτησίας στις χώρες της Βαλτικής και στην Αρμενία. Ο Γκορμπατσόφ τροποποίησε το Σύνταγμα για να αφαιρέσει την παλιά φρουρά από το Κόμμα. Αλλά οι μεταρρυθμίσεις του δεν ήταν αρκετές για να σταματήσουν τη φωτιά που εξαπλώθηκε στο Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία, τη Μολδαβία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία. Η εξέγερση των Νέων Κομμουνιστών της Ανατολικής Γερμανίας ενάντια στο Δόγμα Μπρέζνιεφ οδήγησε στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου (1989).Η κατάρρευση της εξουσίας στη Μόσχα οδήγησε στη διακοπή της βοήθειας προς τους συμμάχους, συμπεριλαμβανομένης της Κούβας (1990). Τέλος, υπήρξαν η διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και η διάλυση της Ένωσης (1991). Σε κάτι περισσότερο από 5 χρόνια, μια Αυτοκρατορία που όλοι πίστευαν ότι θα ήταν αιώνια κατέρρευσε από μόνη της.

Αυτή η αναπόφευκτη διαδικασία μόλις ξεκίνησε για την «Αμερικανική Αυτοκρατορία». Το ερώτημα δεν είναι πόσο μακριά θα φτάσουν οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» του Μπενιαμίν Νετανιάχου, αλλά μέχρι πότε θα τους υποστηρίξουν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ. Σε ποιο σημείο θα θεωρήσει η Ουάσιγκτον ότι έχει περισσότερα να χάσει αφήνοντας Παλαιστίνιους αμάχους να σφαγιάζονται παρά να διορθώσει τους Ισραηλινούς ηγέτες;

Έχει το ίδιο πρόβλημα στην Ουκρανία. Η στρατιωτική αντεπίθεση της κυβέρνησης του Volodymyr Zelensky απέτυχε. Από τώρα και στο εξής, η Ρωσία δεν επιδιώκει πλέον να καταστρέψει τα ουκρανικά όπλα, τα οποία αντικαθίστανται αμέσως με όπλα που προσφέρει η Ουάσιγκτον, αλλά να σκοτώσει όσους τα χρησιμοποιούν. Οι ρωσικοί στρατοί συμπεριφέρονται σαν μια γιγάντια μηχανή πολτοποίησης που σκοτώνει αργά και αδυσώπητα όλους τους Ουκρανούς στρατιώτες που πλησιάζουν τις ρωσικές αμυντικές γραμμές. Το Κίεβο δεν είναι πλέον σε θέση να στρατολογήσει μαχητές και οι στρατιώτες του αρνούνται να υπακούσουν σε διαταγές που τους καταδικάζουν σε βέβαιο θάνατο. Οι αξιωματικοί του δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πυροβολήσουν τους ειρηνιστές.

Ήδη πολλοί ηγέτες των ΗΠΑ, της Ουκρανίας και του Ισραήλ μιλούν για την αντικατάσταση του ουκρανικού συνασπισμού «ριζοσπαστικών εθνικιστών» και του «εβραϊκού σουπρεμασιστικού» συνασπισμού, αλλά η περίοδος του πολέμου δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, θα πρέπει να γίνει.

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν πρέπει να αντικαταστήσει την Ουκρανή μαριονέτα του και τους βάρβαρους Ισραηλινούς συμμάχους του, όπως ο πρωθυπουργός Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αναγκάστηκε να αντικαταστήσει τον σκληρό εκπρόσωπό του στο Χαζακστάν, ανοίγοντας το δρόμο για γενίκευση των διαμαρτυριών εναντίον των διεφθαρμένων ηγετών. Όταν ο Ζελένσκι και ο Νετανιάχου απομακρυνθούν, ό καθένας θα ξέρει ότι είναι δυνατό να πέσει το κεφάλι ενός εκπροσώπου της Ουάσιγκτον και ο καθένας από αυτούς θα ξέρει ότι θα πρέπει να τραπεί σε φυγή πριν θυσιαστεί.

Αυτή η διαδικασία δεν είναι μόνο αναπόφευκτη, αλλά είναι αδυσώπητη. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μπορεί απλώς να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να την επιβραδύνει, να την κάνει να διαρκέσει, αλλά όχι για να την σταματήσει.

Οι δυτικοί λαοί και οι ηγέτες τους πρέπει τώρα να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να βγουν από αυτή τη σφηκοφωλιά, χωρίς να περιμένουν να εγκαταλειφθούν, όπως έκανε η Κούβα με κόστος τις στερήσεις της «ειδικής περιόδου» της. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη: ο τελευταίος που θα αντιδράσει θα πρέπει να πληρώσει το λογαριασμό για όλους. Ήδη φεύγουν πολλά κράτη του «υπόλοιπου κόσμου». Σχηματίζουν ουρές για να μπουν στους BRICS ή στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης.

Ακόμη περισσότερο από τη Ρωσία, η οποία αναγκάστηκε να χωριστεί από τις χώρες της Βαλτικής, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να προετοιμαστούν για εσωτερικές εξεγέρσεις. Όταν δεν θα καταφέρουν πλέον να επιβάλλουν το δολάριο στο διεθνές εμπόριο και το βιοτικό τους επίπεδο καταρρεύσει, οι φτωχές περιοχές θα αρνηθούν να υπακούσουν ενώ οι πλούσιες θα αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, ξεκινώντας από τις πολιτείες του Τέξας και της Καλιφόρνιας (οι μόνες που έχουν τη νομική δυνατότητα, σύμφωνα με τις Συνθήκες) [1]. Είναι πιθανό ότι η εξάρθρωση των ΗΠΑ θα προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο.

Η εξαφάνιση των Ηνωμένων Πολιτειών θα προκαλέσει αυτή του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Γερμανία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις παλιές τους αντιπαλότητες, αφού δεν τις έλυσαν όταν ήταν η κατάλληλη στιγμή.

Σε λίγα χρόνια το Ισραήλ και η «Αμερικανική Αυτοκρατορία» θα εξαφανιστούν. Όσοι παλεύουν ενάντια στη ροή της Ιστορίας θα προκαλέσουν πολέμους και αχρείαστους θανάτους.