Το Κατάρ, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η Χαμάς και το Ισραήλ

Αυτό το άρθρο είναι συνέχεια του «Τι κρύβεται πίσω από τα ψέματα του Μπέντζαμιν Νετανιάχου και τις αντιφάσεις της Χαμάς», του Τιερί Μεϊσάν, 28 Νοεμβρίου 2023.

Η γκάφα της Λολουάχ Αλ-Κατέρ

H Λολουάχ Αλ-Κατέρ, Υπουργός Διεθνούς Συνεργασίας του Κατάρ, επισκέφθηκε το Τελ Αβίβ στις 25 Νοεμβρίου 2023. Ήταν η πρώτη φορά που αξιωματούχος του Κατάρ επισκέπτεται το Ισραήλ. Την υποδέχτηκε το πολεμικό υπουργικό συμβούλιο προκειμένου να επιλυθούν τα προβλήματα εφαρμογής της συμφωνίας για την ανταλλαγή ομήρων. H Λολουάχ Αλ-Κατέρ επισκέφτηκε επίσης τη Γάζα.

Συνηθισμένη στις συζητήσεις με τον Ντέιβιντ Μπαρνέα, διευθυντή της Μοσάντ, δεν κατάλαβε ότι το πολεμικό υπουργικό συμβούλιο δεν περιλαμβάνει μόνο πιστούς του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Και έτσι πήρε, χωρίς να κρύβεται, για να κερδίσει χρόνο, αποφάσεις στο όνομα της Χαμάς, χωρίς να αναφέρεται σε αυτήν.

Τα μέλη της πρώην αντιπολίτευσης που προσχώρησαν στο υπουργικό συμβούλιο έκτακτης ανάγκης και παρακολούθησαν αυτή τη συζήτηση σοκαρίστηκαν όταν την είδαν να αφήνει τον ρόλο της ως μεσολαβήτρια και να αφήσει να διαφανούν οι δεσμοί εξουσίας της επί της Χαμάς, του παλαιστινιακού παραρτήματος της Αδελφότητας των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Στην έξοδο αυτής της συνάντησης, ο Τζόσουα Ζάρκα, αναπληρωτής γενικός διευθυντής Στρατηγικών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, δήλωσε ότι το Ισραήλ «θα ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς τους με το Κατάρ» μόλις ολοκληρωθεί ο ρόλος του ως διαμεσολαβητής. Πράγματι, εάν το Κατάρ έχει τη δυνατότητα να δώσει εντολές στη Χαμάς, δεν μπορεί πλέον να κρύψει την ευθύνη του για την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Δεν είναι λοιπόν διαμεσολαβητής, αλλά εχθρός των Ισραηλινών.

Ποιο είναι όμως το Κατάρ.

Το Κατάρ και οι Ηνωμένες Πολιτείες

Το Κατάρ ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Βρετανική Αυτοκρατορία μόλις το 1971. Ο πρώτος εμίρης του, Χαλίφα μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι, στράφηκε τότε προς τη Γαλλία. Ανάπτυσσε τη χώρα του ενώ ήταν επιφυλακτικός για τα εύκολα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες. Αλλά το 1995, ανατράπηκε από τον γιο του, Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι. Ο νέος εμίρης συνήψε συμφωνίες φυσικού αερίου, αλλά και συμφωνίες πετρελαίου, κυρίως με αγγλοσαξονικές εταιρείες (Exxon Mobil, Chevron Phillips, Shell, Centrica), γαλλικές (Total), κινεζικές (China National Offshore Oil, CNOOC, Petrochina), Ινδικές, Νότια Κορεάτικες και Ιαπωνικές. Το χρήμα ρέει πλέον άφθονο στη χώρα ελεύθερα.

Το 1996, στον απόηχο των Συμφωνιών του Όσλο, το Κατάρ ίδρυσε με τους Γαλλοκαναδούς Εβραίους David και Jean Frydman, φίλους του Yitzhak Rabin και του Yasser Arafat, μια παναραβική τηλεόραση για να συγκρίνει τις αραβικές και ισραηλινές απόψεις, το Al-Jazeera . Είχε άμεση επιτυχία. Ωστόσο, το κανάλι, το οποίο συμμετέχει πνευματικά στο κίνημα για την ειρήνη στο Ισραήλ, έγινε το μαύρο πρόβατο των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια των πολέμων τους εναντίον του Αφγανιστάν και του Ιράκ.

Το 2002, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνήψαν στρατιωτική συμφωνία με το Κατάρ. Έστησαν το αρχηγείο της διοίκησης των στρατευμάτων τους στη Μέση Ανατολή, το CentCom, στη γιγάντια βάση του Al-Udeid. Η τελευταία στεγάζει 11.000 στρατιώτες και περίπου εκατό αεροπλάνα. Για αυτό απέσυραν τους άνδρες τους από τη Σαουδική Αραβία.

Το Πεντάγωνο υπενθύμισε στη συνέχεια στον εμίρη ότι δεν ήταν σε θέση να το αμφισβητήσει: ένα πρωί, τον ξύπνησαν οι Ειδικές Δυνάμεις στην κρεβατοκάμαρά του. Ένας Αμερικανός αξιωματικός τον διαβεβαιώνει ότι μόλις τον προστάτεψαν από ένα φανταστικό πραξικόπημα. Ο εμίρης κατανόησε το μήνυμα και συμμορφώθηκε από τότε και στο εξής με τις απαιτήσεις των προστατών του.

Το 2005, η μετοχή του Al-Jazeera κλονίστηκε από το μποϊκοτάζ των Σαουδαραβών διαφημιστών του. Οι αδελφοί Frydman αποσύρονται από το κανάλι. Το κανάλι αναδιαμορφώθηκε πλήρως από την εταιρεία συμβούλων JTrack, η οποία τοποθετεί τον Αδελφό Wadah Khanfar επικεφαλής του [1]. Σταδιακά, λογοκρίνει κάθε κριτική για τον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό» και φτάνει στο σημείο να αφαιρεί ορισμένες εικόνες που δείχνουν αμερικανικά εγκλήματα στο Ιράκ. Το Al-Jazeera, του οποίου μερικοί δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν από τις αμερικανικές δυνάμεις και του οποίου ένας συνεργάτης του αιχμαλωτίστηκε και βασανίστηκε στο Γκουαντάναμο, έγινε το φερέφωνο των αγγλοσαξονικών δυνάμεων και έδωσε φωνή στον σουνιτικό ισλαμισμό. Το 2009, ο Wadah Khanfar επισκέφτηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου έγινε δεκτός από όλους όσους μετράνε ως μεταξύ των κυβερνώντων ελίτ.

Το 2008, ο εμίρης ενθρόνισε έναν νέο πρόεδρο στον Λίβανο, κατά παράβαση του Συντάγματος, στη θέση του απερχόμενου προέδρου.

Το 2011, το αφεντικό του JTrack, ο Αδελφός Μαχμούντ Τζιμπρίλ, έγινε ξαφνικά ηγέτης της διαδήλωσης κατά του καθεστώτος, του οποίου ήταν ωστόσο υπουργός. Ο Παλαιστίνιος Αδελφός Wadah Khanfar αποχωρεί από το Al-Jazeera για να προεδρεύσει μιας τουρκικής δεξαμενής σκέψης, του Al-Sharq Forum. Το κανάλι αναλαμβάνει ο πρωθυπουργός, Σεΐχης Χαμάντ μπιν Τζάσεμ μπιν Τζαμπέρ Αλ Θάνι. Αμέσως, τέθηκε στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ, του οποίου γίνεται το κύριο εργαλείο προπαγάνδας στον αραβικό κόσμο. Δίνει μια μονόπλευρη άποψη των συγκρούσεων στη Λιβύη και τη Συρία για να μετατραπεί σε κανάλι της Αδελφότητας των Αδελφών Μουσουλμάνων. Ο Ιμάμης Γιούσεφ αλ-Καραντάουι γίνεται ο επίσημος κήρυκας του καναλιού. Εξηγεί στους ακροατές του ότι ο Μωάμεθ θα ήταν αναμφίβολα στο πλευρό του ΝΑΤΟ σήμερα.

Το Κατάρ γίνεται ο κύριος διαμεσολαβητής στη Μέση Ανατολή. Διαπραγματεύεται ειρηνευτικές συμφωνίες μεταξύ Αράβων, όπου και αν του το ζητήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, στη Δυτική Σαχάρα, στους ενδοπαλαιστινιακούς ανταγωνισμούς, στο Νταρφούρ, την Ερυθραία και την Υεμένη. Αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να ξανακινήσει πολέμους. Έτσι, το 2012, έδωσε 2 δισεκατομμύρια δολάρια στο Σουδάν, τού Αδελφού Omar al-Bashir, για να μπορέσει να ανακαλέσει τον ειδικό απεσταλμένο του, στρατηγό Mohammed Ahmed Mustafa al-Dabi [2]. Ο τελευταίος, ο οποίος μέχρι τότε εκτιμιούνταν από όλους ιδιαίτερα για τον ειρηνικό του ρόλο στο Νταρφούρ, είχε διοριστεί πρόεδρος της Διεθνούς Αποστολής του Αραβικού Συνδέσμου στη Συρία. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του είχαν πρόσβαση σε όλα όσα ήθελαν να δουν. Σε μια προκαταρκτική αναφορά, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα δυτικά ΜΜΕ έλεγαν ψέματα και ότι δεν υπήρξε επανάσταση στη Συρία.

Το 2013, ο εμίρης παραιτήθηκε υπέρ του γιου του, Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι.

Η «κρίση του Κόλπου»

Από τον Ιούνιο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2021, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα οδήγησαν έναν αποκλεισμό του Κατάρ, παραλύοντας το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου. Αυτός ο Ψυχρός Πόλεμος έχει παρερμηνευτεί. Σύμφωνα με τους Financial Times, συνδέονταν με μια σκοτεινή ιστορία πληρωμής λύτρων, σύμφωνα με άλλους, με μια δήλωση του Εμίρη, Σεΐχη Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ-Θάνι, ευνοϊκή για την πολιτική χρήση του Ισλάμ, όπως το κάνουν τόσο η Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων όσο και το Ιράν.

Στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου, Abdel Fattah al-Sissi, είχε καταφέρει να λάβει έγγραφα από τη μυστική εταιρεία που κυβερνούσε τη χώρα του για ένα χρόνο, δηλαδή από την Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων, τα οποία ως πρώην διευθυντής των στρατιωτικών πληροφοριών της χώρας του, τα μελέτησε. Μετά την ομιλία του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο Ριάντ κατά της τρομοκρατίας των Αδελφών Μουσουλμάνων (21 Μαΐου 2017), κατάλαβε τη χρήση που θα μπορούσε να κάνει από αυτά. Ως εκ τούτου, διαβίβασε τα στοιχεία που είχε στην κατοχή του στον βασιλιά, ελπίζοντας να λάβει την υποστήριξή του στον αγώνα του εναντίον των Αδελφών. Περιείχαν τις αποδείξεις για μια συνωμοσία της Αδελφότητας και του Κατάρ για την ανατροπή του βασιλιά της Σ. Αραβίας, Σαλμάν μπιν Αμπντουλαζίζ Αλ Σαούντ. Για τον βασιλιά και τον γιο του, ήταν ένα σοκ: όχι μόνο η Αδελφότητα, την οποία το βασίλειο είχε δεχτεί για χρόνια, παρέχοντάς της στρατιωτικό προϋπολογισμό μεγαλύτερο από αυτόν του δικού του στρατού, υποστήριζε το Ντάες, αλλά έπαιρνε θέση και κατά του μονάρχη.

Στις 5 Ιουνίου 2017, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος και το Μπαχρέιν, ακολουθούμενα από την κυβέρνηση της Υεμένης του Abdrabbo Mansour Hadi, η κυβέρνηση της Λιβύης του Tobruk, η Μαυριτανία, οι Μαλδίβες και οι Κομόρες διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Κατάρ. Αυτές οι χώρες έκλεισαν τα χερσαία, αεροπορικά και θαλάσσια σύνορά τους προς το εμιράτο, στραγγαλίζοντάς το ξαφνικά. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ πήρε θέση και κατηγόρησε το Κατάρ ότι χρηματοδοτεί τον «θρησκευτικό εξτρεμισμό». Το εμιράτο υποστηρίζεται από την Τουρκία, το Μαρόκο, την Χαμάς, το Ιράν και την Γερμανία όπου ο Εθνικός Οδηγός της Αδελφότητας, Ibrahim el-Zayat, είχε προσβάσεις στο Υπουργείο Εξωτερικών. Ο Νίγηρας και το Τσαντ υποστηρίζουν τη Σαουδική Αραβία.

Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος και το Μπαχρέιν υπέβαλαν τελεσίγραφο 13 σημείων στο Κατάρ [3]. Πρόκειται για ρήξη με το πολιτικό Ισλάμ και τους υποστηρικτές του, την Τουρκία και το Ιράν.

Η κρίση θα εξομαλυνθεί όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, επιχείρησε να συμφιλιώσει τις αραβικές χώρες μεταξύ τους και με το Ισραήλ. Η διαμάχη γύρω από το πολιτικό Ισλάμ αποσιωπάται.

Το Εμιράτο του Κατάρ και η Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων

Η Αδελφότητα ( Ikwan ) έχει στόχο αυτόν που της έθεσε ο ιδρυτής της, ο Αιγύπτιος Hassan El-Banna, στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου: να αποκαταστήσει το Χαλιφάτο [4]. Σε μια επιστολή προς τον Αιγύπτιο πρωθυπουργό εκείνης της εποχής, περιέγραψε τους τρεις στόχους του:
- μεταρρύθμιση της νομοθεσίας σύμφωνα με το νόμο της Σαρίας·
- καθιέρωση εντός του στρατού της εθελοντικής υπηρεσίας υπό τη σημαία της τζιχάντ·
– σύνδεση των μουσουλμανικών χωρών και προετοιμασία της αποκατάστασης του Χαλιφάτου, σε εφαρμογή της ενότητας που απαιτεί το Ισλάμ.

Το Ikwan είναι μια μυστική εταιρεία που οργανώθηκε κατά το πρότυπο της Ενωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Επομένως, γνωρίζουμε για τη δράση της μόνο από μαρτυρίες πρώην μελών της ή από έγγραφα που κατασχέθηκαν κατά τη διάρκεια των ήττων της.

Μόλις δημιουργήθηκε, η Αδελφότητα συνοδεύτηκε από πολιτοφυλακές υπεύθυνες για τη δολοφονία των αντιπάλων της. Αναπτύχθηκε πρώτα στην Αίγυπτο, μετά σε όλο τον αραβικό κόσμο και στο Πακιστάν. Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έσπευσαν να καταφύγουν στους πολιτικούς της (όπως ο Αδελφός Muhammad Zia-ul-Haq στο Πακιστάν ή ο Αδελφός Mahmoud Jibril στη Λιβύη) και στις πολιτοφυλακές της, όπως η Al-Qaeda, το Daesh ή η Ένωση για τη Προστασία της Τυνησιακής Επανάστασης. Με την άφιξή του στον Λευκό Οίκο, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα διόρισε ένα μέλος της Αδελφότητας, τον Mehdi K. Alhassani, στην καρδιά του Εθνικού Συμβούλιου Ασφαλείας του, προκειμένου να δημιουργήσει μόνιμο δεσμό μαζί της [5].

Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν το συριακό επεισόδιο του «Ατέρμονος Πολέμου», ζήτησαν από τη Χαμάς να μεταφέρει το γραφείο της από τη Δαμασκό στη Ντόχα. Όταν η Σαουδική Αραβία χώρισε οριστικά από την Αδελφότητα το 2014, το Κατάρ την αντικατέστησε αμέσως. Χωρίς να διαθέτει τα ίδια μέσα με τον ισχυρό γείτονά του, το εμιράτο έγινε ο μεγάλος χρηματοδότης με την έγκριση των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 2018, το Κατάρ είναι εκείνο που πληρώνει τους μισθούς των υπαλλήλων της Χαμάς στη Γάζα. Με τη συμφωνία του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο πρεσβευτής του πηγαίνει εκεί με βαλίτσες γεμάτες με 15 εκατομμύρια δολάρια σε χαρτονομίσματα μικρής αξίας . Η επιχείρηση αυτή ανανεώνεται κάθε μήνα.

Το 2022, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ανεβάζει το Κατάρ στην τάξη του Μεγάλου Συμμάχου εκτός ΝΑΤΟ, μια διάκριση που επιφυλάσσεται σε περίπου δέκα χώρες σε όλο τον κόσμο.

Η γκάφα της Λολουάχ Αλ-Κατέρ αποδεικνύει ότι το Κατάρ είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Ασκεί εξουσία στην πολιτική και στρατιωτική στρατηγική της Χαμάς.