Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου σε δοκιμασία

Η αντίδραση της Ουάσιγκτον, ακολουθούμενη από τους κύριους συμμάχους της, στη «Διάσκεψη για την Νίκη του Ισραήλ» και το χειροκρότημα που δόθηκε στον Ραβίνο Ούζι Σαρμπάφ παρουσία 12 εν ενεργεία υπουργών ανακάτωσε ξανά την τράπουλα στη Μέση Ανατολή.

Να θυμίσουμε ότι αυτός ο ραβίνος είχε καταδικαστεί στο Ισραήλ σε ισόβια κάθειρξη για τις δολοφονίες που διέπραξε εναντίον Αράβων. Είναι μέλος της «Συμμορίας Στερν» που δολοφόνησε το 1944 τον Βρετανό Υπουργό των Αποικιών και το 1948 τον ειδικό απεσταλμένο των Ηνωμένων Εθνών, κόμη Φολκ Μπερναντότ.

Η ομάδα του επέζησε σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, πραγματοποιώντας σφαγές και θηριωδίες στην Αφρική και στην Λατινική Αμερική με το πρόσχημα της καταπολέμησης του κομμουνισμού. Εκείνη την εποχή, οι Αγγλοσάξονες έβρισκαν αυτούς τους εγκληματίες χρήσιμους για τα σχέδιά τους [1]. Αυτό σήμερα δεν ισχύει πιά ούτε το Λονδίνο ούτε στην Ουάσιγκτον, που γνωρίζουν ότι είναι ικανοί να στραφούν ακόμα και εναντίον τους.

Αυτή η «Διάσκεψη για τη Νίκη του Ισραήλ» ήταν μια άμεση απειλή που απευθυνόταν στους Αγγλοσάξονες που προσπαθούν να «συμμορφώσουν» τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου [2]. Τις ώρες που ακολούθησαν, η Ουάσιγκτον έλαβε έκτακτα μέτρα κατά των Εβραίων υπερεξουσιαστών, όπως λ.χ. την απαγόρευση μεταφοράς κεφαλαίων μέσω δυτικών τραπεζών. Ακολούθησαν διαδοχικά το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι και τέλος οι κύριοι σύμμαχοί της.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν έκανε μια τελευταία προσπάθεια να συνομιλήσει με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου σχετικά με τη συμφωνία για μια εκεχειρία έξι εβδομάδων. Ο τελευταίος δεν άλλαξε με κανένα τρόπο τη θέση του, επιβεβαιώνοντας την πρόθεσή του να συνεχίσει τον πόλεμο και να επιτεθεί στη Ράφα. Στην καλύτερη περίπτωση συμφώνησε να στείλει μια αντιπροσωπεία στο Κάιρο για να ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις που είχαν διακοπεί στο Παρίσι. Στο τέλος, ο Τζο Μπάιντεν, έκπληκτος όταν τον άκουσε να ανακοινώνει μια νέα σφαγή αμάχων, αναφώνησε μπροστά σε πολυάριθμους μάρτυρες ότι ο Νετανιάχου δεν ήταν παρά μόνο μια «κωλοτρυπίδα» (sic).

Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ συνέχισε την εκστρατεία του κατά της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή (UNRWA). Αφού ζήτησε τη διάλυση του Οργανισμού επειδή 12 από τους υπαλλήλους του (δηλαδή το 0,09% των εργαζομένων του στη Γάζα) φέρεται να συμμετείχαν στην επιχείρηση Κατακλυσμός της Αλ-Άκσα, οι IDF ισχυρίστηκαν ότι η Χαμάς είχε στήσει το αρχηγείο της σε μια σήραγγα κάτω από την έδρα της UNRWA στη Γάζα . Και όταν ο διευθυντής του Οργανισμού, Φιλίπ Λαζαρίνι, φώναξε ότι αγνοούσε τα πάντα για όλες αυτές τις κατηγορίες, ο Ισραηλινός πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη, Χίλαντ Ερντάν, έγραφε στο Τουίτερ: «Δεν είναι ότι δεν ξέρατε, είναι ότι δεν θέλετε να τα ξέρετε. Δείξαμε σήραγγες τρομοκρατών κάτω από τα σχολεία της UNRWA και δώσαμε στοιχεία ότι η Χαμάς εκμεταλλεύεται την UNRWA. Σας παρακαλέσαμε να πραγματοποιήσετε μια ολοκληρωμένη έρευνα σε όλες τις εγκαταστάσεις της UNRWA στη Γάζα. Αλλά όχι μόνο αρνηθήκατε, αλλά επιλέξατε να χώσετε το κεφάλι σας στην άμμο. Αναλάβετε τις ευθύνες σας και παραιτηθείτε σήμερα. Κάθε μέρα βρίσκουμε περισσότερα στοιχεία ότι στη Γάζα, η Χαμάς=ο ΟΗΕ και το αντίστροφο. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε όλα όσα λένε τα Ηνωμένα Έθνη ή όσα λένε για τη Γάζα».

Στερούμενος τη χρηματοδότηση, ο Οργανισμός ετοιμαζόταν να κλείσει τις πόρτες του. Ενημέρωσε τις κυβερνήσεις του Λιβάνου και της Ιορδανίας ότι δεν θα μπορούσε πλέον να βοηθήσει όχι μόνο τους κατοίκους της Γάζας και τους κατοίκους της Δυτικής Όχθης, αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που φιλοξενούν.

Ξαφνικά, η μεταστροφή των Αγγλοσάξωνων μεταμόρφωσε την ατμόσφαιρα. Ορισμένα κράτη αποκατέστησαν τη χρηματοδότηση της UNRWA, ενώ το Ιράν κάλεσε για ηρεμία. Οι επιθέσεις σε στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ έγιναν πιο σπάνιες. Οι Αγγλοσάξονες και ο Άξονας της Αντίστασης, οι ασυμβίβαστοι εχθροί του περασμένου μήνα, μιλούσαν ξανά μεταξύ τους μέσω μεσαζόντων και ίσως και απευθείας. Παντού, οι διακοπείσες διαπραγματεύσεις επαναλήφθηκαν.

Αυτή η παροδική ηρεμία μάλλον θα είναι μόνο βραχύβια, αλλά, προς το παρόν, η Δύση έχει τα ίδια συμφέροντα με όλους τους λαούς της Μέσης Ανατολής: να διακόψει τη δολοφονική τρέλα των ρεβιζιονιστών Σιωνιστών. Η Ουάσιγκτον δεν αντιλαμβάνεται πλέον την ήττα του Ισραήλ ως δική της ήττα. Δεν αισθάνεται πλέον υποχρεωμένη να βοηθήσει, παρά τη θέλησή της, την σφαγή των κάτοικων της Λωρίδας της Γάζας. Αντίθετα, μια νίκη για το Ισραήλ θα ήταν ήττα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ανίκανες να διατηρήσουν την ειρήνη και συνένοχες σε μια σφαγή.

Αυτή η μεταστροφή αλλάζει τα πάντα.

Στο κόρφο του πολεμικού υπουργικού συμβουλίου στο Τελ Αβίβ, η βεβαιότητα της ατιμωρησίας σε όλες τις περιστάσεις εξαφανίζεται: χωρίς την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, η Χεζμπολάχ θα έτρωγε το Ισραήλ με μια μπουκιά.

Στον Λίβανο, δεν φαίνεται η τελευταία να είναι πλέον εξτρεμιστική οργάνωση όταν απαιτεί την εφαρμογή ολόκληρης της απόφασης 1701. Θα αποσύρει τις δυνάμεις της από τον Νότιο Λίβανο, εάν το Ισραήλ αποσύρει επίσης τις δυνάμεις του από τα σύνορα, όχι από την οριοθετική γραμμή, αλλά από τα σύνορα.

Ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε η Γαλλία δεν αναφέρονται πλέον στις ισραηλινολιβανικές ειρηνευτικές προτάσεις τους. Για την Ουάσιγκτον, τα πάντα για μια ξεχωριστή ειρήνη και μια διαίρεση του Άξονα της Αντίστασης. Για το Παρίσι, το ίδιο, αλλά με πιο σύνθετο νομικό πλαίσιο, με αναφορά στη συμφωνία της Νακούρα (1996) και στην απόφαση 1701 (2006). Αντίθετα, ελπίζουν ότι η Χεζμπολάχ θα διατηρήσει την πίεσή της στους IDF στα βόρεια σύνορα για να τους αποτρέψει να επιτεθούν στη Ράφα στη Λωρίδα της Γάζας.

Οι ισχυρές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, δηλαδή η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το Ιράν, αφήνοντας στην άκρη τις διαφωνίες τους, ενώνονται για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό όλων: τους ρεβιζιονιστές Σιωνιστές. Η Σαουδική Αραβία και το Ιράν έχουν πριν από ένα χρόνο ανανεώσει τους δεσμούς τους, χάρη στις καλές υπηρεσίες της Κίνας [3].

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ταξίδεψε στην Αίγυπτο για να συναντηθεί με τον ομόλογό του Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, με τον οποίο μέχρι τότε αρνείτο να μιλήσει. Πράγματι, το 2013, ο στρατηγός αλ-Σίσι είχε ανατρέψει τον πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι, με τη διαφορά ότι ο τελευταίος είχε νοθεύσει την εκλογή του [4] και ότι 40 εκατομμύρια Αιγύπτιοι είχαν διαδηλώσει εναντίον του, στη συνέχεια 33 εκατομμύρια πανηγύρισαν την ανατροπή του [5].

Η Αίγυπτος οργανώνει επειγόντως ένα τεράστιο στρατόπεδο ικανό να δεχθεί 1 εκατομμύριο κατοίκους της Γάζας στο Σινά. Η ομάδα αλ-Αρτζάνι πρέπει να ολοκληρώσει τις χωματουργικές εργασίες και την περίφραξη στις 23 Φεβρουαρίου [6]. Θα μπορούσε να επιτραπεί στους Παλαιστίνιους να διαφύγουν από τις ισραηλινές βόμβες και να καταφύγουν εκεί. Η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία θα έρχονταν σε βοήθειά τους.

Προφανώς, κανείς δεν σκοπεύει να επικυρώσει την απέλαση των Παλαιστινίων από την γη τους. Και έτσι, όλοι εργάζονται μαζί για την συνέχεια: πώς να ανατραπούν ο Μπενιαμίν Νετανιάχου και οι ρεβιζιονιστές Σιωνιστές που τον περιβάλλουν;

Πρέπει επομένως να αναμένουμε έναν πολιτικό κατακλυσμό στο Ισραήλ τις επόμενες εβδομάδες. Αν ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή, στην καυτή έδρα θα βρεθεί και ο Ουκρανός Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Το ερώτημα είναι αν, σε αυτή τη διαταραχή, κάθε πρωταγωνιστής θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του και θα ακολουθήσει το κοινό σχέδιο μέχρι την ολοκλήρωσή του, ή αν ορισμένοι παράγοντες θα εκμεταλλευτούν τη σύγχυση για να επιβάλουν τις λύσεις τους.