Το ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 23ης Απριλίου τηρεί ένα λεπτό σιγής στη μνήμη των μεταναστών που χάθηκαν στη Μεσόγειο.

Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωποι με απρόσμενες καταστάσεις. Από τη μια πλευρά, επιθέσεις ή απόπειρες επιθέσεων που διαπράττονται ή ετοιμάζονται από άτομα που δεν ανήκουν σε αναγνωρισμένες πολιτικές ομάδες, από την άλλη μια εισροή μεταναστών μέσω της Μεσογείου, από τους οποίους χιλιάδες πεθαίνουν στις πόρτες τους.

Απουσίας στρατηγικής ανάλυσης, αυτά τα δύο γεγονότα θεωρούνται a priori ως άσχετο το ένα από το άλλο και χειρίζονται από διαφορετικές διοικήσεις.
Τα πρώτα ανήκουν στις υπηρεσίες πληροφοριών και στην αστυνομία, τα δεύτερα στα τελωνεία και την Άμυνα. Ωστόσο, έχουν κοινή προέλευση: την πολιτική αστάθεια στο Λεβάντε και την Αφρική.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στερηθεί τα μέσα για να κατανοήσει το φαινόμενο

Αν οι στρατιωτικές ακαδημίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν κάνει τη δουλειά τους, θα είχαν μελετήσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια το δόγμα του Αμερικανού «μεγάλου αδελφού». Πράγματι, εδώ και πολλά χρόνια, το Πεντάγωνο δημοσιεύει πληθώρα εγγράφων για τη «θεωρία του χάους» που δανείστηκε από την φιλόσοφο Λέο Στράους.

Πριν από μερικούς μήνες, ένας δημόσιος υπάλληλος που θα έπρεπε να είχε συνταξιοδοτηθεί εδώ και 25 χρόνια, ο Andrew Marshall, είχε στη διάθεση του ένα ετήσιο προϋπολογισμό 10 εκατομμυρίων δολαρίων για τη διεξαγωγή έρευνας για το θέμα αυτό [1].

Αλλά καμία στρατιωτική ακαδημία της Ένωσης δεν μελέτησε σοβαρά αυτό το δόγμα και τις συνέπειές του. Ταυτόχρονα επειδή είναι μια μορφή βάρβαρου πολέμου και επειδή σχεδιάστηκε από μια κορυφαία σκεπτόμενη προσωπικότητα των αμερικανικο-εβραϊκών ελίτ. Και άλλωστε μας είναι πασίγνωστο, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες-μας-έσωσαν-από-το-ναζισμό είναι αδύνατο να υποστηρίξουν τέτοιες φρικαλεότητες [2].

Αν οι πολιτικοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν ταξιδέψει ελάχιστα, όχι μόνο στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, το Κέρας της Αφρικής, η Νιγηρία και το Μαλί, αλλά και στην Ουκρανία, θα είχαν παρατηρήσει με τα ίδια δικά τους μάτια την εφαρμογή αυτού του στρατηγικού δόγματος. Αλλά αρκέστηκαν να έρθουν και να μιλήσουν σε ένα κτίριο στην πράσινη ζώνη της Βαγδάτης, σε μια εξέδρα στην Τρίπολη ή στη πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου. Αγνοούν τις εμπειρίες των πληθυσμών και, κατόπιν αιτήματος του «μεγάλου αδελφού¨» τους, έκλεισαν συχνά τις πρεσβείες τους, έτσι ώστε να στερούνται ματιών και αυτιών επί τόπου. Ακόμη καλύτερα, συνυπέγραψαν ορισμένα εμπάργκο, πάντα κατόπιν αιτήματος του «μεγάλου αδελφού» τους, έτσι ώστε κανένας επιχειρηματίας να πάει εκεί για να δει επί τόπου τι συμβαίνει.

Το χάος δεν είναι ατύχημα, είναι ο στόχος

Σε αντίθεση με ό, τι δήλωσε ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, η μετανάστευση των Λίβυων δεν είναι το αποτέλεσμα μιας «έλλειψης παρακολούθησης» της επιχείρησης «Unified Protector», αλλά το αποτέλεσμα που επιδιώκει η συγκεκριμένη επιχείρηση στην οποία η χώρα του διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το χάος δεν έχει εγκατασταθεί, επειδή οι «Λίβυοι επαναστάτες» δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν μεταξύ τους μετά την «πτώση» του Μουαμάρ ελ-Καντάφι, ήταν ο στρατηγικός στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Και το πέτυχαν.
Δεν έχει υπάρξει ποτέ μια «δημοκρατική επανάσταση» στη Λιβύη, αλλά η απόσχιση της Κυρηναϊκής.

Δεν έχει υπάρξει ποτέ η εφαρμογή της εντολής του ΟΗΕ να «προστατευτεί ο πληθυσμός», αλλά η σφαγή 160.000 Λίβυων, από τους οποίους τα τρία τέταρτα ήταν άμαχοι, κατά τους βομβαρδισμούς της Συμμαχίας (στοιχεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού).

Θυμάμαι, πριν ενταχθώ στην κυβέρνηση της Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρίας, ότι κλήθηκα ως μάρτυρας σε μια συνάντηση στην Τρίπολη μεταξύ μιας αντιπροσωπείας των ΗΠΑ και των εκπρόσωπων της Λιβύης. Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς συζήτησης, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας των ΗΠΑ εξήγησε στους συνομιλητές του ότι το Πεντάγωνο ήταν έτοιμο να τους σώσει από βέβαιο θάνατο, αλλά απαιτούσε να του παραδοθεί ο Οδηγός. Πρόσθεσε ότι, όταν ο αλ-Καντάφι θα είναι νεκρός, η φυλετική κοινωνία δεν θα καταφέρει να επικυρώσει έναν νέο ηγέτη για τουλάχιστον μια γενιά, η χώρα θα βυθιστεί στο χάος που δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Ανέφερα αυτή τη συζήτηση σε πολλές περιπτώσεις και δεν σταμάτησα, μετά το λιντσάρισμα του Οδηγού, τον Οκτώβριο του 2011, για να προβλέψω τι συμβαίνει σήμερα.

Ο Λέο Στράους (1899-1973) ήταν ειδικός στη πολιτική φιλοσοφία. Δημιούργησε γύρω του μια μικρή ομάδα φοιτητών, οι περισσότεροι από τους οποίους εργάστηκαν αργότερα για το Υπουργείο Άμυνας. Αποτελούσαν ένα είδος σέκτας και ενέπνευσαν τη στρατηγική του Πενταγώνου.

Η «θεωρία του χάους»

Όταν το 2003, ο αμερικανικός τύπος άρχισε να συζητήσει την «θεωρία του χάους», ο Λευκός Οίκος απάντησε επικαλούμενος ένα «εποικοδομητικό χάος», υπονοώντας ότι θα καταστραφούν δομές καταπίεσης για να μπορεί να ρέει ελεύθερα η ζωή. Αλλά ποτέ μέχρι τότε δεν είχαν χρησιμοποιήσει αυτή την έκφραση ούτε ο Leo Strauss, ούτε το Πεντάγωνο. Αντιθέτως, σύμφωνα με αυτούς, το χάος έπρεπε να είναι τέτοιο ώστε τίποτα να μη μπορεί να οργανωθεί, εκτός από τη θέληση του Δημιουργού της Νέας Τάξης, ήτοι των Ηνωμένων Πολιτειών [3].

Η αρχή αυτού του στρατηγικού δόγματος μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: ο ευκολότερος τρόπος για να λεηλατηθούν οι φυσικοί πόροι μιας χώρας για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν είναι να τη καταλάβεις, αλλά να καταστρέψεις το Κράτος.

Χωρίς Κράτος δεν υπάρχει στρατός. Χωρίς στρατό του εχθρού, δεν υπάρχει κίνδυνος ήττας. Ως εκ τούτου, ο στρατηγικός στόχος του στρατού των ΗΠΑ και της συμμαχίας που οδηγούν, του ΝΑΤΟ, είναι αποκλειστικά να καταστρέψουν τα Κράτη. Το τι γίνονται οι ενδιαφερόμενοι πληθυσμοί, δεν είναι το πρόβλημα της Ουάσιγκτον.

Αυτό το σχέδιο είναι αδιανόητο για τους Ευρωπαίους οι οποίοι, από τον αγγλικό εμφύλιο πόλεμο, πείστηκαν από τον Λεβιάθαν του Thomas Hobbes, ότι είναι αναγκαίο-κακό να χάσεις κάποιες ελευθερίες, ή ακόμη και να δεχθείς ένα τυραννικό κράτος, παρά να βυθίσεις στο χάος.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνείται τη συνενοχή της στα εγκλήματα των ΗΠΑ

Οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ έχουν κοστίσει ήδη τη ζωή σε 4 εκατομμύρια άτομα [4]. Παρουσιάστηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας ως αναγκαίες απαντήσεις «αυτοάμυνας», αλλά είναι σήμερα κοινής παραδοχής ότι είχαν προγραμματιστεί πολύ πριν από τις 11 Σεπτεμβρίου στο πολύ ευρύτερο πλαίσιο της «αναδιαμόρφωσης της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής» και ότι οι λόγοι που προβλήθηκαν για την ενεργοποίηση τους ήταν μόνο κατασκευές προπαγάνδας .

Συνηθίζεται να αναγνωρίζονται οι γενοκτονίες που διαπράχθηκαν από την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, αλλά σπάνιοι είναι αυτοί σήμερα που θα παραδεχτούν αυτά τα 4 εκατομμύρια θανάτων, παρά τις επιστημονικές μελέτες που το πιστοποιούν. Είναι ότι οι γονείς μας ήταν «κακοί», αλλά εμείς είμαστε «καλοί» και δεν μπορεί να είμαστε συνένοχοι για αυτές τις φρικαλεότητες.

Συνηθίζεται να κοροϊδεύουμε αυτόν τον δυστυχή γερμανικό λαό που κράτησε μέχρι το τέλος την εμπιστοσύνη του στους ναζί ηγέτες του και συνειδητοποίησε μόνο μετά την ήττα του τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομά του.
Αλλά εμείς κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Εμείς διατηρούμε την εμπιστοσύνη μας στον «μεγάλο αδελφό» και δεν θέλουμε να δούμε τα εγκλήματα στα οποία μας εμπλέκει. Σίγουρα, τα παιδιά μας θα γελάσουν για τη συμπεριφορά μας...

Τα λάθη ερμηνείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

 Κανένας ηγέτης της Δυτικής Ευρώπης, απολύτως κανένας, δεν τόλμησε να θεωρήσει δημόσια ότι οι πρόσφυγες από το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, το Κέρας της Αφρικής, τη Νιγηρία και το Μαλί δεν δραπετεύουν από δικτατορίες, αλλά από το χάος στο οποίο οικειοθελώς, αλλά ασυνείδητα, έχομε βυθίσει τις χώρες τους.
 Κανένας ηγέτης της Δυτικής Ευρώπης, απολύτως κανένας, δεν τόλμησε να θεωρήσει δημόσια ότι οι «ισλαμιστικές» επιθέσεις που πλήττουν την Ευρώπη δεν είναι η επέκταση των πολέμων της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής», αλλά χρηματοδοτούνται από εκείνους που χρηματοδότησαν επίσης το χάος σε αυτή την περιοχή. Εμείς προτιμούμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι οι «ισλαμιστές» τα έχουν με τους Εβραίους και τους Χριστιανούς, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των θυμάτων τους δεν είναι ούτε Εβραίους ούτε Χριστιανούς, αλλά μουσουλμάνους. Με θράσος, τους κατηγορούμε ότι προωθούν τον «πόλεμο των πολιτισμών», ενώ η αυτή έννοια επινοήθηκε στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ και παραμένει ξένη προς τον πολιτισμό τους [5].
 Κανένας ηγέτης της Δυτικής Ευρώπης, απολύτως κανένας, δεν τόλμησε να θεωρήσει δημόσια ότι το επόμενο βήμα θα είναι ο «εξισλαμισμός» των δικτύων διανομής ναρκωτικών στο μοντέλο των Κόντρας της Νικαράγουας που πουλάγανε ναρκωτικά στη μαύρη κοινότητα της Καλιφόρνιας με τη βοήθεια και κάτω από τις διαταγές της CIA [6]. Αποφασίσαμε να αγνοήσουμε ότι η οικογένεια Καρζάι απέσυρε την διανομή της αφγανικής ηρωίνης από τη μαφία του Κοσοβού και την ανάθεσε στο Ισλαμικό Κράτος [7].

Η Υφυπουργός Victoria Nuland, και ο Αμερικανός Πρέσβης στο Κίεβο, Geoffrey R. Pyatt. Σε τηλεφωνική υποκλοπή που αποκαλύφθηκε από τους υποστηρικτές του νόμου, του λέει «γ@@@σε την Ευρωπαϊκή Ένωση" (sic).

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήθελαν ποτέ η Ουκρανία να ενταχθεί στην Ένωση

Οι στρατιωτικές ακαδημίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μελέτησαν τη «θεωρία του χάους» επειδή τις το απαγόρευσαν. Οι λίγοι καθηγητές και ερευνητές που αποτόλμησαν να αγγίξουν αυτό το έδαφος τιμωρήθηκαν αυστηρά, ενώ ο τύπος περιέγραψε ως «συνωμοσιολόγους» τους συγγραφείς που ενδιαφέρθηκαν με αυτό το θέμα.

Οι πολιτικοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πίστευαν ότι τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν ήταν αυθόρμητα και ότι οι διαδηλωτές ήθελαν να φύγουν από τη ρωσική αυταρχική τροχιά και να μπουν στον Παράδεισο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έμειναν άναυδοι με τη δημοσίευση της συνομιλίας της υφυπουργού Victoria Nuland, αναφερόμενη στο μυστικό έλεγχο της των γεγονότων και δηλώνοντας ότι ο στόχος της ήταν να «γ@@@@σει την ΕΕ» (sic) [8].

Από τότε και στο εξής, δεν κατάλαβαν πλέον τίποτα για το τι συνέβαινε.
Αν είχαν αφήσει ελεύθερη την έρευνα στις χώρες τους, θα είχαν συνειδητοποιήσει ότι παρεμβαίνοντας στην Ουκρανία και οργανώνοντας την «αλλαγή καθεστώτος», οι Ηνωμένες Πολιτείες εξασφάλιζαν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παρέμεινε στην υπηρεσία τους. Το μεγάλο άγχος της Ουάσιγκτον, μετά την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου το 2007 είναι να αντιλαμβάνεται η Γερμανία που βρίσκεται το συμφέρον της: όχι με την Ουάσιγκτον, αλλά με τη Μόσχα [9]. Καταστρέφοντας σταδιακά το ουκρανικό κράτος, οι Ηνωμένες Πολιτείες κόβουν το κύριο κανάλι επικοινωνίας μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας.
Μπορείτε να γυρίσετε και να αναποδογυρίσετε σε όλες τις κατευθύνσεις τη διαδοχή των γεγονότων, δεν θα μπορέσετε να βρείτε οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία. Η Ουάσιγκτον δεν θέλει την Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ, όπως αποδεικνύεται από τα λόγια της κας Nuland. Μοναδικός σκοπός της είναι να μετατρέψει αυτήν την περιοχή σε μια επικίνδυνη περιοχή περάσματος.

Στις 8 Μάη 2007 (επέτειο από την πτώση του καθεστώτος των Ναζί), στη Τερνόπολη (Ternopil, Δυτική Ουκρανία), ναζιστικές και ισλαμικές ομάδες δημιουργούν το λεγόμενο αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο για να πολεμήσουν εναντίον της Ρωσίας. Συμμετέχουν οργανώσεις από τη Λιθουανία, τη Πολωνία, την Ουκρανία και τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των ισλαμιστών αυτονομιστών της Κριμαίας, της Αντιγκέας, του Νταγκεστάν, της Ινγκουσετίας, της Καμπαρντίνο-Μπαλκαρίας, της Καρατσεϊβο-Τσερκεσίας, της Οσετίας, της Τσετσενίας. Μη μπορώντας να πάει εκεί λόγω των διεθνών κυρώσεων, ο Dokka Umarov, δηλώνει τη συμβολή του. Προεδρεύει το Μέτωπο ο Dmytro Yarosh, ο οποίος έγινε σύμβουλος στο Υπουργείο Άμυνας της Ουκρανίας.

Ο αμερικανικός στρατιωτικός σχεδιασμός

Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με δύο προβλήματα που αναπτύσσονται πολύ γρήγορα:
 Οι επιθέσεις «ισλαμιστών» που μόλις αρχίζουν.
 Η μετανάστευση που έχουν τριπλασιαστεί στη Μεσόγειο μέσα σε ένα χρόνο.

Αν η ανάλυσή μου είναι ορθή, θα δούμε κατά την επόμενη δεκαετία τις επιθέσεις των «ισλαμιστών» που σχετίζονται με την ευρύτερη Μέση Ανατολή και η Αφρική να γίνουν παράλληλα με τις επιθέσεις των «Ναζί» που σχετίζονται με την Ουκρανία.
Στη συνέχεια θα ανακαλύψουμε τότε ότι η Αλ Κάιντα και οι Ουκρανοί Ναζί συνδέονται μετά από το κοινό συνέδριο τους το 2007 στη Τερνόπολη (Ουκρανία).
Στην πραγματικότητα, οι παππούδες Των μεν και των δε γνωρίζονταν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ναζί είχαν στρατολογήσει τότε σοβιετικούς μουσουλμάνους για να πολεμήσουν εναντίον της Μόσχας (ήταν το πρόγραμμα του Gerhard von Mende στο Ostministerium). Στο τέλος του πολέμου, οι μεν και οι δε είχαν ανακτηθεί από τη CIA (ήταν το πρόγραμμα του Φρανκ Γουίσνερ με την Amcomlib) για να διενεργήσουν επιχειρήσεις δολιοφθοράς στην ΕΣΣΔ.

Η μετανάστευση στη Μεσόγειο, η οποία επί του παρόντος είναι μόνο ένα ανθρωπιστικό ζήτημα (200 000 άτομα το 2014), θα συνεχίσουν να αυξάνονται μέχρι να γίνουν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα.
Οι πρόσφατες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να πάει να βουλιάξει τα πλοία των διακινητών στη Λιβύη δεν θα περιορίσουν τη μετανάστευση, αλλά θα δικαιολογήσουν νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις για να διατηρηθεί το χάος στη Λιβύη (και όχι για να λυθεί).

Όλα αυτά θα προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται η οποία φαίνεται ένα καταφύγιο ειρήνης σήμερα. Δεν τίθεται θέμα για τη Ουάσιγκτον να καταστραφεί αυτή η αγορά που εξακολουθεί να της είναι απαραίτητο, αλλά να βεβαιωθεί ότι δεν θα είναι ποτέ ανταγωνιστής της, και να περιορίζει την ανάπτυξή του.

Το 1991, ο πρόεδρος Μπους ανέθεσε σε μαθητή του Λέο Στράους, τον Πολ Γούλφοβιτς (τότε άγνωστο στο ευρύ κοινό), να αναπτύξει μια στρατηγική για τη μετα-σοβιετική εποχή. Το «Δόγμα Γούλφοβιτς», εξηγούσε ότι η υπεροχή των ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο του κόσμου, απαιτεί, για να εξασφαλίζεται, να περιοριστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση [10]. Το 2008, κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πρόεδρος του Οικονομικού Συμβουλίου του Λευκού Οίκου, η ιστορικός Χριστίνα Rohmer, εξήγησε ότι ο μόνος τρόπος για τη διάσωση των τραπεζών ήταν να κλείσουν οι φορολογικοί παράδεισοι των τρίτων χωρών και ύστερα να προκαλέσουν διαταραχές στην Ευρώπη, έτσι ώστε τα κεφαλαία να γυρίσουν πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τελικά, η Ουάσιγκτον προτείνει σήμερα να συγχωνευτούν η NAFTA και η Ευρωπαϊκή Ένωση, το δολάριο και το ευρώ, και να μειώσει τα κράτη μελή της Ένωσης στο επίπεδο του Μεξικού [11].

Δυστυχώς για μας, ούτε οι λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε οι ηγέτες τους έχουν επίγνωση του τι τους ετοιμάζει ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[1« Après 42 ans, Andy Marshall quitte le Pentagone » (Μετά από 42 χρόνια, ο Andy Marshall αποχωρεί από το Πεντάγωνο), Réseau Voltaire, 7 Ιανουαρίου 2015.

[2Selective Intelligence”, Seymour Hersh, The New Yorker , 12 Μαΐου 2003.

[3Stumbling World Order and Its Impacts”, του Imad Fawzi Shueibi, Voltaire Network , 5 Απριλίου του 2015.

[4« 4 millions de morts en Afghanistan, au Pakistan et en Irak depuis 1990 » (4 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Ιράκ από το 1990), του Nafeez Mosaddeq Ahmed, μετάφραση Maxime Chaix, Middle East Eye (Ηνωμένο Βασίλειο), Réseau Voltaire, 11 Απριλίου 2015.

[5« La "Guerre des civilisations" » (Ο "πόλεμος των πολιτισμών"), από τον Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 4 Ιουνίου 2004.

[6Dark Alliance, The CIA, the Contras and the crack cocaine explosion, Gary Webb, foreword by Maxime Waters, Seven Stories Press, 1999.

[7« La famille Karzaï confie le trafic d’héroïne à l’Émirat islamique » (Η οικογένεια Καρζάι αναθέτει τη διακίνηση της ηρωίνης στο Ισλαμικό Εμιράτο), Réseau Voltaire, 29 Νοεμβρίου 2014.

[8« Conversation entre l’assistante du secrétaire d’État et l’ambassadeur US en Ukraine » (συνομιλία μεταξύ τηε υφυπουργου Εξωτερικών των ΗΠΑ και του Πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ουκρανία), Andrey Fomin, Oriental Review (Ρωσία), Réseau Voltaire, 7 Φεβρουαρίου, 2014.

[9« La gouvernance unipolaire est illégitime et immorale » (Η μονοπολική διακυβέρνηση είναι παράνομη και ανήθικη), από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, Réseau Voltaire, 11 Φεβρουαρίου 2007.

[10Το έγγραφο παραμένει διαβαθμισμένο, αλλά το περιεχόμενό του αποκαλύφτηκε στο « US Strategy Plan Calls For Insuring No Rivals Develop » από τον Patrick E. Tyler, New York Times, της 8ης Μαρτίου, 1992. Η εφημερίδα δημοσίευσε επίσης εκτενή αποσπάσματα στη σελίδα 14: « Excerpts from Pentagon’s Plan : "Prevent the Re-Emergence of a New Rival" ». Πρόσθετες πληροφορίες παρέχονται στο « Keeping the US First, Pentagon Would preclude a Rival Superpower » του Barton Gellman, The Washington Post, 11 Μαρτίου 1992.

[11« Attaque contre l’euro et démantèlement de l’Union européenne » (επίθεση κατά του ευρώ και διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης), από τον Jean-Claude Paye, Réseau Voltaire, 6 Ιουλίου 2010