تفکر جهادی و خیانت بزرگ

پرزیدنت دونالد ترامپ از متحدان اروپایی خود خواست تا شهروندان جهادی زندانی شده توسط نیروهای دموکرات سوریه را به کشورهای خود باز گردانند و آنها را در سرزمین خودشان محاکمه کنند . انگلستان با این موضوع مخالفت کرد ، و فرانسه حاضر شد تا مورد به مورد شهروندان خود را بازگرداند.

ایالات متحده با خروج از سوریه ، اذعان داشت نیروهای دموکراتیک سوریه یک ارتش متحد نمی باشند ، بلکه نیروهای تکمیلی در چارچوب فعالیت های ایالات متحده میباشند . همینطور سرزمین کردنشین ٬٬ روجاوا ٬٬ در سوریه افسانه ای است که توسط خبرنگران به وجود آمده . از این رو ٬٬ نیروی قضایی کردستان ٬٬ یک صحنه سازی است و کلیه ی تصمیمات گرفته شده در آن در طی چند هفته محو خواهند شد . زندانیان جهادی باید آزاد شوند ، و به جمهوری عرب سوریه تحویل داده شوند ، که تحت قوانین فرانسه محاکمه خواهند شد . اما کشور سوریه همچنان به اعدام زندانیان متوصل خواهد شد ، در حالی که کشورهای اروپایی مخالف این موضوع می باشند .

به لحاظ حقوقی ، شهروندان کشورهای اروپایی که برای جهاد به سوریه رفته بودند و با ٬٬ نیروهای دشمن همکاری داشتند ٬٬ ، به طور حتم مرتکب بالاترین خیانت شده اند . اما به لحاظ اعمال انجام شده توسط کشورهای غربی در سوریه ، هیچ عنصر جهادی غربی نمی تواند در کشور مبدا خود محاکمه شود.

با پایان گرفتن این جنگ ما با یک واقعیت مواجه می باشیم : در طول هشت سال جنگ ، کشورهای غربی با تعجب فراوان مدعی کشف انقلابی مردمی علیه دیکتاتوری علوی ها در سوریه بودند . اما می توان تمام این موارد مورد ادعای کشورهای غربی را به سادگی مورد قضاوت قرار داد . این موارد با روایتی که آنها از این جنگ ارائه داده اند مغایر است ، زیرا :از سال ۲۰۰۳ آنها در حال آماده سازی این جنگ بودند که در سال ۲۰۱۱ اتفاق افتاد ، و تا کنون نیز ادامه دارد [1] . این جنگ به قدری طولانی بود که تمام دروغ پراکنی ها در خصوص آن مشخص شد .

چنانچه عناصر جهادی اروپایی برای همکاری با دشمن مورد قضاوت قرار می گرفتند ، و متهم به بالاترین خیانت می شدند ، دادگاه تنها قادر به محکوم کردن دد منشی های آنها نسبت به سوری ها بود و به احتمال زیاد ، متهم به جنایت علیه همشهریان خود می شدند – چرا که اعتقادات توام با تعصب جرم به حساب نمی آید - . تنها این نتیجه بدست می آید که رهبران غربی را برای خیانات باید محاکمه کرد .

باید مشخص نمود که گروهای جهادی مانند القاعده و داعش بدون وابستگی به دولت های خاصی نمی توانند وجود داشته باشند . در واقع ، هیچ سازمانی که دارای چنین نیروی نظامی باشد نمی تواند بدون حمایت کشوری به وجود آید .

برای مثال من می توان نسخه ی دفاعیه ی این عناصر متعصب را در فرانسه به این صورت تنظیم کنم :

عناصر جهادی خائن نیستند ، آنها سربازند

یک- متهمین تنها به خواسته ی دولت فرانسه برای جنگ علیه جمهوری عرب سوریه و رئیس جمهور این کشور بشار اسد راهی سوریه ش

مقامات فرانسه پیوسته جمهوری عرب سوریه را به دیکتاتوری علوی محکوم کردند و قصد داشتند رئیس جمهور این کشور کشته شود .

به این ترتیب ، رئیس شورای قانون اساسی ، آقای لورن فابیوس ، وزیر امور خارجه ی وقت کشور فرانسه اعلام کرد :٬٬ پس از شنیدن شهادت های تکان دهنده ی افرادی در این دادگاه ...من به قدرت بیانات خود مطمئن شدم : آقای بشار اسد لیاقت زندگی کردن در کره ی زمین را ندارد . این موضع گیری تند ، در کشوری که قانون اعدام را لغو کرده است بسیار عجیب است .

برای اجتناب از هر گونه ابهام ، و برای درک این موضوع که دعوت به کشتن رئیس جمهور یک کشور خواسته ای نبوده که تنها متوجه مردمان سوریه باشد ، بلکه از تمام فرانسوی ها ، مردمان پاریس ، و به درخواست شهردار پایتخت فرانسه خانم آن هیدالگو صورت گرفته بود ، و برای این منظور در برج ایفل تجمعی برای هم دلی با مخالفین سوریه ترتیب داده بود . در همان روز دفتری برای عضو گیری در کنار برج ایفل ایجاد شد و رسانه ها خبر آن را پخش کردند .

بدیهی است که در ادامه ی راه ، این حمایت کمتر مشاهده شد ، بخصوص پس از سال ۲۰۱۶ ، که پنج سال بعد از آغاز بحران بود ، مقامات فرانسوی برای ایستادگی در برابر کسانی که به سوریه عازم می شدند ، اقدام کردند . اما هرگز این مقامات ادعاهای گذشته ی خود را تکذیب نکردند به صورتی که در ظاهر امر ، می شد تصور کرد که کشور فرانسه نسبت به مسئولیت های بین المللی خود انجام وظیفه می کند ، اما در ارتباط به قانونی جلوه دادن عملیات خود از موضع پیشین خود نگذشته است .

دو- تمام متهمان به طور غیر مستقیم از کمک های دولت فرانسه به هنگام جهاد بهره مند شدند .

کلیه ی گروهک های جهادی از سوی کشورهای خارجی ،مسلح و پول دریافت کردند . دعوت های پنتاگون در این رابطه نشان داد که جریانی به طور دائم در انتقال سلاح به سوریه فعالیت میکند [2] . تحقیقات رسانه های آزاد با استناد به مدارک توانست ثابت کند که هزاران تن اسلحه به طور غیر قانونی به هنگام عملیات ( تمبر سیکامور ) وارد سوریه شده است ، و سپس توسط سازمان سیا ، و بعدها از سوی سرمایه گذاران خصوصی ک ک ار [3] کنترل می شده . حد اقل ۱۷ کشور ، از جمله آلمان و انگلستان در انتقال اسلحه نقش داشته اند . هر چند هنوز مشخص نشده کشور فرانسه به طور مستقیم در این انتقالات شرکت داشته باشد ، با اینکه در پخش و تقسیم سلاح ها از سوی ( لند کوم سازمان ناتو ) ( نیروهای ارتش زمینی ) که فرانسه در آن فرماندهی می کرد ،حضور این کشور در منطقه آشکار شد . .

سه-متهمان مدعی شدند که به گروهک القاعده وابسته می باشند و از سوی دولت فرانسه به طور مستقیم کمک دریافت کرده اند .

این ادعا با نامه ای که بشار جعفری به شورای امنیت در تاریخ ۱۴ ماه ژوئیه ۲۰۱۴ تقدیم نمود ثابت شد . در ۱۷ ماه ژانویه ی همان سال و با امضای فرمانده ی ارتش سوریه ی آزاد ( آاس ال ) ، نامه ای منتشر شد که در آن طریقه ی تقسیم سلاح هایی که از سوی کشور فرانسه به عناصر جهادی ارسال شده بود نوشته شده بود ، و در این نامه آمده بود که یک سوم این سلاح ها از پاریس برای ارتش آزاد سوریه تهیه شده و دو سوم دیگر باید به عناصر القاعده ( که در سوریه با نام النصره شناخته شده ) فرستاده شود . آقای فابیوس نیز ادعا می کرد ( النصره به خوبی عمل می کند ) [4] .

متهمین با اطاعت از اوامر دولت فرانسه و با دریافت غیر مستقیم سلاح و به طور مستقیم مهمات از این کشور ، با اتهام همکاری با دشمن و خیانت محکوم خواهند شد.

رهبران کشورهای اروپایی به کشور های خود خیانت کرده اند

رهبران فرانسوی که به طور علنی مدعی رعایت حقوق بشر می باشند ، و به طور مخفیانه از عناصر جهادی حمایت کردند باید در برابر دادگاه جواب پس بدهند . و توضیح بدهند به چه علت جمهوری عرب سوریه که او را دشمن می نامند توانسته به منافع کشور فرانسه لطمه وارد سازد .

در ابتدای بحران ،به طور پیوسته یاد آوری می شد که در سال ۱۹۸۱ ، به هنگام جنگ داخلی لبنان ، کشور سوریه دستور قتل ، لوئئ دولامار ، سفیر کشور فرانسه را صادر کرده . با گذشت سی سال از این جریان ، و با آغاز جنگ علیه سوریه ، در عملی تلافی جویانه ، دفتر خدمات اداری ارتش در دمشق مورد حمله واقع شد که در این میان ۱۷۵ تن کشته شدند ؛ این حادثه از سوی آدمیرال پیر لاکوست مدیر دفتر ( دی جی اس ای ) تایید گردید .

همچنین گفته شد ، جمهوری عرب سوریه با کشتن نخست وزیر لبنان رفیق حریری به منافع فرانسه لطمه وارد کرده . فرانسه تا کنون از سازمان تلفیقی ٬٬ محکمه ی ویژه ی لبنان ٬٬ دفاع می کند تا در آن رهبران کشور لبنان و سوریه به ترتیب امیل لاحود و بشار اسد باید محاکمه شوند . این سازمان ( که گاهی نیز در نقش دادستان و قاضی عمل می کند ) ، اتهامات خود را پس از آنکه کلیه ی شواهد دروغین از آب در آمد ، پس گرفت . دیگر کسی این اتهامات دروغین را باور نمی کند ، به جز کارمندان این سازمان و عوامل آنها ، حتا فرزندان اشخاص کشته شده این روایت را نمی پذیرند . به این خاطر بها حریری پسر ارشد رفیق حریری ، دیدار دوستانه ای با پرزیدنت بشار اسد در ماه گذشته داشت .

برای به جریان انداختن جنگ علیه کشوری دوست ،مانند سوریه ، رهبران کشور فرانسه بدون درنگ از عناصر جهادی حمایت کردند . با این عمل آبرو و حیثیت کشور فرانسه را در جهان بردند ، همچنین به منافع این کشور لطمه وارد کردند : آنها باعث پایان گرفتن همکاری ضد تروریستی سودمندی بودند و خود را با این عمل در کنار تروریست ها قرار دادند . برخی از حمایت شدگان آنها به طور خود خواسته به کشور فرانسه بازگشتند و باعث حوادثی خونین شدند .

از این رو رهبران کشور فرانسه در برابر عدالت و قوه ی قضاییه ی فرانسه ، به علت ارتکاب جنایت علیه کشور فرانسه ، و همکاری با دشمن و خیانت های بزرگ باید تحت تعقیب قرار بگیرند .