Το διυλιστήριο του Μπαϊτζι (Baiji).

Για το δυτικό Τύπο, το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ) που εισέβαλε πρόσφατα στα βόρεια και δυτικά του Ιράκ είναι μια ομάδα Τζιχαντιστών που κινούνται από τη πίστη τους, με το Κοράνι στο ένα χέρι και ένα Καλάσνικοφ στο άλλο.
Για εκείνους που έχουν υποστεί τις βιαιότητες τους, μεταξύ άλλων η Συρία, είναι ένα ιδιωτικό στρατό μισθοφόρων, που έχουν έρθει από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου και που στελεχώνεται από Αμερικανούς, Γάλλους και Σαουδάραβες αξιωματικούς και που διαιρεί τη περιοχή με σκοπό τον καλύτερο έλεγχο από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις.

Εάν πιστεύουμε ότι τα μέλη του ΙΚΙΛ είναι ένοπλοι πιστοί, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι πίσω από τη επίθεση τους κρύβονται σκοτεινά υλικά συμφέροντα.
Αλλά αν δεχθούμε ότι πρόκειται για κακοποιούς που χειραγωγούν τη θρησκεία για να δώσουν την ψευδαίσθηση ότι ο Αλλάχ ευλογεί τα εγκλήματά τους, τότε πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί.

Ενώ ρίχνει κροκοδείλια δάκρια για τις χιλιάδες ιρακινά θύματα αυτής της επίθεσης, ο δυτικός Τύπος συγκινείται για τις συνέπειες αυτής της νέας σύγκρουσης στις τιμές του πετρελαίου. Μέσα σε λίγες μέρες, το βαρέλι ανήλθε σε 115 δολάρια, δηλαδή στο επίπεδο του Σεπτεμβρίου 2013. Οι αγορές ανησύχησαν για τις μάχες στο διυλιστήριο του Μπαϊτζι, κοντά στο Τικρίτ. Στην πραγματικότητα, αυτό το διυλιστήριο παράγει μόνο για τη κάλυψη της τοπικής κατανάλωσης, η οποία θα μπορούσε να μείνει γρήγορα από καύσιμα και ηλεκτρική ενέργεια. Η άνοδος των τιμών του πετρελαίου δεν οφείλεται στη διακοπή της ιρακινής παραγωγής, αλλά στη διατάραξη των παραδόσεων. Δεν θα διαρκέσει, οι αγορές είναι πλεονασματικές.

Σε χρώμα καφέ: Η ζώνη όπου εισέβαλε το ΙΚΙΛ (χάρτης As-Safir)

Η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει σημαντικά την παραγωγή της για να αντισταθμίσει τη μειωμένη προσφορά λόγω της απαγόρευσης εμπορίας από το ΙΚΙΛ. Αλλά οι εμπειρογνώμονες είναι επιφυλακτικοί και επισημάνουν ότι το βασίλειο δεν έχει παράγει ποτέ πολύ περισσότερα από 10 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα.
Ο δυτικός τύπος, ο οποίος αρνείται την χορηγία του ΝΑΤΟ, εξηγεί με σοφό τρόπο ότι το ΙΚΙΛ έγινε ξαφνικά πλούσιο από την κατάκτηση των πετρελαιοπηγών. Αυτό ήδη συνέβαινε στη Βόρεια Συρία, αλλά κανείς δεν το είχε παρατηρήσει. Είχε προσπαθήσει να χαρακτηρίσει τις μάχες μεταξύ του Μετώπου αλ-Nόσρα και του Ισλαμικού Εμιράτου ως αντιπαλότητα που επιδεινώνεται από το «καθεστώς», ενώ αυτοί προσπαθούσαν να αρπάξουν τις πετρελαιοπηγές.

Ωστόσο, ένα ερώτημα τίθεται στο οποίο δεν απαντά ακόμη ο δυτικός τύπος και του Κόλπου: πώς μπορούν οι τρομοκράτες να πωλούν το πετρέλαιο στη διεθνή αγορά, η οποία τόσο παρακολουθείται από την Ουάσιγκτον;
Τον Μάρτιο, οι Λίβυοι αυτονομιστές της Βεγγάζης είχαν αποτύχει να πουλήσουν το πετρέλαιο που είχαν κατασχέσει. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είχε αναχαιτίσει το δεξαμενόπλοιο Morning Glory και το είχε φέρει πίσω στη Λιβύη [1].
Εάν το Μέτωπο αλ-Nόσρα και το ΙΚΙΛ είναι σε θέση να πωλούν το πετρέλαιο στη διεθνή αγορά, αυτό σημαίνει ότι τους το επιτρέπει η Ουάσιγκτον και ότι συνδέονται με γνωστές εταιρείες πετρελαίου της αγοράς.

Κατά τύχη, το ετήσιο παγκόσμιο συνέδριο των πετρελαϊκών εταιρειών πραγματοποιήθηκε από τις 15 Ιουνίου έως τις 19 στη Μόσχα. Αναμενόταν να μιλάνε εκεί για την Ουκρανία, αλλά έγινε λόγος για το Ιράκ και τη Συρία.
Και έτσι μάθαμε ότι το πετρέλαιο που κλέβεται από το Μέτωπο Αλ-Νόσρα στη Συρία πωλείται από την Exxon-Mobil (η εταιρεία των Ροκφέλερ που βασιλεύει στο Κατάρ), ενώ εκείνο του ΙΚΙΛ εκμεταλλεύεται από την Aramco (ΗΠΑ / Σαουδική Αραβία).
Με την ευκαιρία, θυμίζουμε ότι κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης της Λιβύης, το ΝΑΤΟ είχε επιτρέψει στο Κατάρ (δηλαδή στην Exxon-Mobil) να πουλήσει το πετρέλαιο των «απελευθερωμένων περιοχών» από την Αλ-Κάιντα.

Ως εκ τούτου, μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις σημερινές μάχες - καθώς και όλες εκείνες του εικοστού αιώνα στη Μέση Ανατολή- ως έναν ακόμη πόλεμο μεταξύ των εταιρειών πετρελαίου [2].
Το γεγονός ότι το ΙΚΙΛ χρηματοδοτείται από την Aramco φτάνει για να εξηγήσει γιατί η Σαουδική Αραβία ισχυρίζεται ότι είναι σε θέση να αντισταθμίσει τη μείωση της παραγωγής πετρελαίου του Ιράκ: το βασίλειο θα βάλει μόνο τη σφραγίδα του στα κλεμμένα βαρέλια για να τα νομιμοποιήσει.

Η ανακατάληψη του ΙΚΙΛ του επιτρέπει να ελέγχει τους δύο κύριους αγωγούς: ο ένας πηγαίνει προς το Μπανιάς και τροφοδοτεί τη Συρία, ενώ ο άλλος μεταφέρει αργό πετρέλαιο στο τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν. Το Ισλαμικό Εμιράτο έχει διακόψει το πρώτο, προκαλώντας πρόσθετες διακοπές ρεύματος στη Συρία, αλλά περίεργα, αφήνει τον δεύτερο να λειτουργήσει.

Ο λόγος είναι ότι ο αγωγός αυτός χρησιμοποιείται από την τοπική προ-ισραηλινή κυβέρνηση του Κουρδιστάν για να εξάγει το πετρέλαιο που μόλις άρχισε να κλέβει στο Κιρκούκ.
Ωστόσο, όπως το εξηγούσα την περασμένη εβδομάδα [3], η επίθεση του ΙΚΙΛ είναι συντονισμένη με αυτή του Κουρδιστάν για να κοπεί το Ιράκ σε τρία μικρά κράτη, σύμφωνα με το χάρτη της αναμόρφωσης «της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής» που σχεδιάστηκε το 2001από το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ, τον οποίον ο στρατός των ΗΠΑ δεν κατάφερε να επιβάλλει το 2003, αλλά τον οποίον ο γερουσιαστής Τζο Μπάιντεν κατάφερε να εγκριθεί από το Κογκρέσο το 2007 [4].

Το Κουρδιστάν άρχισε την εξαγωγή πετρελαίου του Κιρκούκ μέσω του ελεγχόμενου από το ΙΚΙΛ αγωγού. Μέσα σε λίγες μέρες, ήταν σε θέση να φορτώσει δύο δεξαμενόπλοια στο λιμάνι του Τσεϊχάν, ναυλωμένα από τη Palmali Shipping & Agency JSC, την εταιρεία του Τουρκοαζέρι δισεκατομμυριούχου Mubariz Gurbanoğlu.
Ωστόσο, αφού η κυβέρνηση αλ Μαλίκι -η οποία δεν έχει ανατραπεί ακόμη από την Ουάσιγκτον- εξέδωσε νότα καταγγέλλοντας αυτή τη κλοπή, καμία από τις εταιρείες που συνήθως εργάζονται στο Κουρδιστάν (Chevron, Hess, Total) δεν τόλμησε να αγοράσει αυτό το πετρέλαιο .
Αδυνατώντας να βρει αγοραστή, το Κουρδιστάν δήλωσε έτοιμο να πουλήσει το φορτίο του στη μισή τιμή στα 57,5 δολάρια το βαρέλι, ενώ συνεχίζει την διακίνηση του.
Δύο άλλα δεξαμενόπλοια φορτώνονται τώρα, πάντοτε με την ευλογία του ΙΚΙΛ.
Το γεγονός ότι η διακίνηση συνεχίζεται με την απουσία αγοραστή δείχνει ότι το Κουρδιστάν και το ΙΚΙΛ πιστεύουν ότι θα πετύχουν να πωλήσουν, και επομένως ότι αυτή η διακίνηση στηρίζεται από τα ίδια κράτη: από το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία.

Η πιθανή διαίρεση του Ιράκ στα τρία θα προκαλέσει το ανακάτεμα της πετρελαϊκής τράπουλας.
Ενώπιον της επίθεσης του ΙΚΙΛ, όλες οι εταιρείες πετρελαίου έχουν μειώσει το προσωπικό τους. Κάποιες πολύ περισσότερο από τις άλλες: αυτή είναι η περίπτωση της BP, της Royal Deutsch Shell (οι οποίες απασχολούν τον Sheikh Moaz al-Khatib, τον γεωλόγο πρώην πρόεδρο του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού), της Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı (TPAO) και των κινεζικών εταιρειών (PetroChina, Sinopec και CNOOC).

Οι χαμένοι είναι οι Βρετανοί, Τούρκοι και ιδιαίτερα οι Κινέζοι, οι οποίοι ήταν μακράν οι μεγαλύτεροι πελάτες του Ιράκ.
Οι νικητές είναι οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία.
Τα διακυβεύματα λοιπόν, δεν έχουν καμία σχέση με έναν πόλεμο για το «Αληθινό Ισλάμ».

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[2«Ιράκ, οι σελίδες της ιστορίας που διαγράφονται» από τον Manlio DiNucci, Μετάφραση Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto, Voltaire Network 18 Ιουνίου 2014.

[3Η Ουάσιγκτον ανακινεί το σχέδιο κατάτμησης του Ιράκ”, του Τιερί Μεϊσάν, ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 16 Ιουνίου 2014.

[4«Η βαλκανοποίηση του Ιράκ» από τον Manlio DiNucci, Μετάφραση Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto, Voltaire Network 17 Ιουνίου 2014.