Serge Marchand : Δύο από τις περιπτώσεις που αναφέρατε στο βιβλίο σας Sous nos yeux. Du 11-Septembre à Donald Trump (Μπροστά από τα μάτια μας, Από τις 11 Σεπτεμβρίου στον Ντόναλντ Τραμπ) αποτελούν σήμερα αντικείμενο δικαστικών διώξεων στη Γαλλία. Μπορείτε να μας πείτε γι ’αυτό; Ας ξεκινήσουμε με την υποτιθέμενη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του προέδρου Σαρκοζί από την λιβυκή αραβική Τζαμαχιρία.

Thierry Meyssan : Κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη Λιβύη, κυρίαρχο Κράτος μέλος του ΟΗΕ, από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και τους σύμμαχους τους, σύστησα στην Τρίπολη μια κυβερνητική ομάδα εργασίας για την ανασυγκρότηση των περιπτώσεων που θα μπορούσαν να αναφερθούν για να επικαλεστεί το Παρίσι στη τάξη. Συγκεντρώσαμε αποδείξεις σε διάφορες υποθέσεις –λιβυκές, τυνησιακέ και αιγυπτιακές- μεταξύ των οποίων η χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του 2007. Η συγκεκριμένη ομάδα περιλάμβανεμε ταξύ των άλλων τον υπάλληλο ο οποίος έκανε τις πληρωμές στα ίδια τα χέρια των απεσταλμένων του Νικολά Σαρκοζί.

Ο Fabrice Arfi και ο Karl Laske έκαναν την ίδια έρευνα [1]. Καθώς δεν είχαν πρόσβαση στα αποδεικτικά στοιχεία αυτού του συμφώνου, ανακατασκευάσαν λεπτομερώς τα κυκλώματα μεταφοράς των χρημάτων.

Σε αντίθεση με ό, τι δημοσιεύτηκε στον Τύπο, δεν υπήρξαν ποτέ γραπτές αποδείξεις σχετικά με αυτή τη συμφωνία, αλλά υπάρχουν ακουστικά στοιχεία. Κρατούνται σήμερα από έναν συνεργάτη του Οδηγού Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος μπόρεσε έτσι να ξεφύγει από την εκδίκηση του ΝΑΤΟ και διέφυγε σε άλλο αφρικανικό Κράτος. Υπάρχουν όμως ορισμένα ίχνη για ορισμένες μεταφορές κεφαλαίων, τα οποία ο δικαστής θα μπορέσει εύκολα να ελέγξει βάσει των πληροφοριών του Fabrice Arfi και του Karl Laske.

Σε αυτή την υπόθεση, οι ποινική διώξεις κατά του Νικολά Σαρκοζί είναι νομιμοποιημένες, διότι χρηματοδότησε παράνομα τη προεκλογική του εκστρατεία παραβιάζοντας το ανώτατο όριο που προβλέπεται από το νόμο, χρηματοδοτώντας την με ξένα κεφάλαια και σε βάρος των ανταγωνιστών του. Αλλά είναι άδικες επειδή αφορούν μόνο τον ίδιον και όχι έναν άλλο υποψήφιο που έχει επίσης επωφεληθεί από τα ίδια χρήματα, αν και για μισό ποσό από το δικό του. Αν εφαρμοστεί ο νόμος, πρέπει να το εφαρμοστεί σε όλους, όταν υπάρχουν τα στοιχεία, ή να αφεθεί ο κ. Σαρκοζί ήσυχος.

Όπως το δήλωσα και έγραψα πολλές φορές, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ ήταν ένοχη για το ίδιο αδίκημα, με τη βοήθεια του πρώην προέδρου του Συνταγματικού Συμβουλίου Μετρ Roland Dumas ...

Serge Marchand : Στο βιβλίο σας, αναφέρετε την Σεγκολέν Ρουαγιάλ, αλλά όχι το όνομα του Roland Dumas [2] ...

Thierry Meyssan : Εντάξει, τώρα το έκανα. Με αμοιβαία συμφωνία, ο Γάλλος εκδότης και εγώ σκιάσαμε τα ονόματα ορισμένων Γάλλων προσωπικοτήτων για να αποφύγουμε διώξεις για δυσφήμηση. Αλλά αυτά τα ονόματα είναι ευανάγνωστα στις ξένες εκδόσεις. Θα τα δημοσιεύσω στον ιστότοπό μας, γεγονός το οποίο δεν θα δεσμεύσει τη νομική ευθύνη του εκδότη μου. Το σημαντικό είναι ότι τα γεγονότα στα οποία αναφέρθηκα δεν αμφισβητήθηκαν.

Επιπλέον, κάνω διάκριση μεταξύ του Roland Dumas, του αντι-ιμπεριαλιστικού ακτιβιστή για τον οποίο τρέφω βαθύ σεβασμό, και του ίδιου Roland Dumas, του τυχοδιώκτη, τον οποίο σέρνουμε σαν σφαίρα.

Επιστρέφω στο θέμα μου. Όχι μόνο δεν θεωρώ στην ουσία τις διώξεις κατά του Νικολά Σαρκοζί ως δίκαιες, αλλά γνωρίζοντας ότι σχεδόν όλοι οι άλλοι υποψήφιοι ζήτησαν επίσης χρήματα από άλλες ξένες κυβερνήσεις, και ότι η πρακτική αυτή εφαρμόζεται από πολύ καιρό, νομίζω ότι ήταν απλά πιο πονηρός από τους ανταγωνιστές του και πήρε περισσότερα από αυτούς. Δυστυχώς αυτό το σύστημα είναι η συνέπεια της λανθασμένης αντίληψής μας για τη Δημοκρατία. Μια άλλη πτυχή, για την οποία κανείς δεν μιλάει, με σοκάρει πολύ περισσότερο: σύμφωνα με όλους τους συνεργάτες του Οδηγού, ο πρόεδρος Σαρκοζί και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, και οι δύο, υποσχέθηκαν ότι όταν εκλεγούν, θα «ακύρωναν» την καταδίκη του Αμπντουλάχ Σουνούσι στην περίπτωση της πτήσης 772 της UTA.
Ο Αμπντουλάχ Σουνούσι είναι γαμπρός του Μουαμάρ Καντάφι και ήταν επικεφαλής της Μυστικής Υπηρεσίας του Εσωτερικού. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Τσαντ, το 1989, διέταξε αυτή την επίθεση, η οποία κόστιζε τη ζωή σε 170 άτομα. Η Τρίπολη θεωρούσε ότι επρόκειτο για πράξη πολέμου και επομένως δεν έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο ποινικής καταδίκης. Προσωπικά, πιστεύω όπως και οι Γάλλοι δικαστές, ότι, αν ήταν μια πράξη κατά τη διάρκεια του πολέμου δεν ήταν μια πράξη του πολέμου, επειδή στρεφόταν σκοπίμως εναντίον αμάχων. Εκτός αυτού, ο καθένας γνωρίζει ότι ο Σουνούσι και εγώ δεν τα πηγαίναμε καθόλου καλά.

Το να δεσμεύονται να «ακυρώσουν» αυτή τη καταδίκη δεν μπορούσε να σημαίνει τίποτα άλλο παρά να αμνηστευτεί ο καταδικασθείς -που μπορεί να γίνει συνταγματικά, αλλά όχι πολιτικά- ή, ακόμη χειρότερα, να χειραγωγηθεί η γαλλική δικαιοσύνη – πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τη συνταγματική ευθύνη του προέδρου της Δημοκρατία-. Πράττοντας με αυτόν τον τρόπο, ο Νικολά Σαρκοζί και ο Σεγολέν Ρουαγιάλ έδειξαν ότι και οι δύο ήταν ανάξιοι για αυτό το λειτούργημα.

Ο Serge Marchand : Η δεύτερη υπόθεση είναι αυτή της Lafarge [3]. Αυτή η εταιρεία κατηγορείται από πρώην εργαζόμενους για μη τακτική πληρωμή τους και για αγορά πετρελαίου από το Ντάες [4]. Ο Laurent Fabius, μπορεί να ακροαστεί στα πλαίσια της δικαστικής έρευνας.

Thierry Meyssan : Και πάλι, βρισκόμαστε μπροστά σε μια τεράστια υποκρισία. Δεν ξέρω αν ήταν η εισαγγελική αρχή που περιόρισε έτσι την έρευνα ή αν είναι οι εισαγγελείς οι ίδιοι αυτοί που έκοψαν τα φτερά τους, εκτός και αν όλα αυτά χειραγωγούνται από τα ενάγοντα μέρη. Το πρόβλημα είναι εντελώς διαφορετικό.

Το εργοστάσιο του Jalabiyeh (στα σύνορα Συρίας/Τουρκίας, βόρεια του Χαλεπίου) δεν λειτουργούσε με πετρέλαιο, αλλά με οπτάνθρακα. Για δύο χρόνια, η τουρκική μυστική υπηρεσία, MIT, ναύλωνε τρένα για να το τροφοδοτήσει με με άνθρακα.

Η ημερήσια εφημερίδα Le Monde αναγνώρισε ότι για δύο χρόνια, η μονάδα λειτουργούσε με πλήρη ισχύ. Ωστόσο, δεν ήταν δυνατή η μεταφορά αγαθών από την περιοχή αυτή σε εκείνη που ελέγχεται από τη Δαμασκό, όλα τα δημόσια έργα και έργα πολιτικού μηχανικού είχαν σταματήσει στη ζώνη των τζιχαντιστών και δεν υπήρξε εξαγωγή τσιμέντου προς τη Τουρκία. Τίθεται το ερώτημα, γιατί λοιπόν να παράγουν και τι έγινε αυτό το τσιμέντο;

Η απάντηση είναι απλή. Χρησιμοποιήθηκε από τους τζιχαντιστές για την οικοδόμηση οχυρώσεων [5]. Στη συνέχεια περάσαμε σε πόλεμο θέσης, όχι με χαρακώματα, αλλά με υπόγεια οχυρά. Αυτή η στρατηγική περιγράφηκε από τον Abu Musab "Ο Σύρος" στο βιβλίο του 2004, "Η διαχείριση της βαρβαρότητας" [6].

Η ποσότητα τσιμέντου που παράχθηκε από τη Lafarge στο Jalabiyeh και που παραδόθηκε στους τζιχαντιστές είναι ισοδύναμη με εκείνη που χρησιμοποίησε το γερμανικό Ράιχ για την κατασκευή της γραμμής Siegfried. Αυτά είναι τα bunkers που ήρθε η ρωσική αεροπορία να καταστρέψει με διεισδυτικές βόμβες.

Το 2013, η Daesh δεν υπήρχε ακόμα ως μη αναγνωρισμένο Κράτος. Οι τζιχαντιστές ήταν διαιρεμένοι σε πολλαπλές ομάδες, αλλά οι στρατιωτικές τους επιχειρήσεις συντονίζονταν εκ των πραγμάτων από το Κέντρο Διοίκησης Χερσαίων Δυνάμεων του ΝΑΤΟ (LandCom) στη Σμύρνη (Τουρκία). Έτσι μπορούσαν να επωφεληθούν από τις συμβουλές των μηχανικών του ΝΑΤΟ για την κατασκευή αυτών των εγκαταστάσεων.

Ο Laurent Fabius ήταν προφανώς ένας παράγων αυτής της επιχείρησης ...

Serge Marchand : Εμπλάκηκε και ο Νικολά Σαρκοζί;

Thierry Meyssan : Όχι, καθόλου. Η υπόθεση Lafarge ξεκίνησε υπό την προεδρία του François Hollande, πρώην συντρόφου της Ségolène Royal. Ο πρόεδρος Σαρκοζί είχε συνάψει ειρηνευτική συμφωνία με τη Συρία μετά την απελευθέρωση του Baba Amr, όπου οι τζιχαντιστές είχαν ήδη κηρύξει ένα ισλαμικό εμιράτο.

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, ο Laurent Fabius και ο στρατηγός Benoît Puga πίστευαν ότι η Γαλλία και οι σύμμαχοί της θα ανατρέψουν την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας και θα έθεταν στην εξουσία τον στρατηγό Manaf Tlass [7]. Ωστόσο, ο αδελφός του Manaf, ο Firas, ήταν διευθυντής του εργοστασίου του Jalabiyeh.

Serge Marchand : Και οι δύο είναι γιοι του πρώην Σύρου Υπουργού Άμυνας, στρατηγού Moustapha Tlass.

Thierry Meyssan : Απολύτως, αλλά ο Moustapha Tlass, ποτέ δεν σηκώθηκε ενάντια στη Συριακή Δημοκρατία και ποτέ δεν υποστήριξε τους τζιχαντιστές.
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι κατά το παρελθόν, η Χίλαρι Κλίντον ήταν δικηγόρος και μετά διευθύντρια της Lafarge και ότι κατά την εποχή του Σαντάμ Χουσεΐν, η εν λόγω εταιρεία είχε συνεργαστεί με τη CIA για την παράνομη μεταφορά όπλων στο Ιράκ και την προετοιμασία του πόλεμου.

Φυσικά, αν η δικαστική έρευνα ενδιαφερόταν για αυτά τα γεγονότα, θα έπεφτε αμέσως εναντίον του μυστικού της άμυνας, ο μόνος τρόπος για να προστατεύσει την κυβέρνηση Hollande, ώστε να μην είναι υπεύθυνος για τον πόλεμο που συνδιοργάνωσε στη Συρία και τις σχέσεις του με τους τζιχαντιστές.

Όλα αυτά και πολλά άλλα υπάρχουν στο βιβλίο μου. Εκπλήττομαι ότι κανένας δικαστής δεν είχε την περιέργεια να το διαβάσει.

Serge Marchand : Σας ευχαριστώ.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

Ακόμα κι αν πιστεύετε εκ των προτέρων ότι ο Thierry Meyssan δεν είναι δημοσιογράφος, αλλά ένας μυθιστοριογράφος και δεν το παίρνετε στα σοβαρά, το βιβλίο του εκθέτει τη ρωσο-αραβική άποψη για 15 χρόνια πολέμου την οποία ο δυτικός Τύπος πάντα αρνήθηκε να σας εξηγήσει. Και για καλό λόγο.
Sous nos yeux. Du 11-Septembre à Donald Trump. (Μπροστά από τα μάτια μας. Από τις 11 Σεπτεμβρίου έως τον Ντόναλντ Τραμπ).

Και αν σας αρέσει το ακούσιο χιούμορ:
Mediapart : le complotisme au petit pied (Mediapart: η συνομοσιολογία στο πόδι) , Étienne Gernelle, Le Point , 19 Οκτωβρίου 2017.
Για την ιστορία, ο Étienne Gernelle οφείλει όλη την καριέρα του στον Franz-Olivier Giesbert. Ο τελευταίος διαδέχτηκε τον Roland Dumas στο κρεβάτι της αδερφής των Manaf και Firas Tlass. Ο κόσμος είναι μικρός.

[1Avec les compliments du guide (Με τα συγχαρητήρια του οδηγού) , Fabrice Arfi και Karl Laske, Fayard, 2017.

[2Βλέπε Sous nos yeux , Thierry Meyssan, Half Moon, 2017, σ.26.

[3Ibid, σελ. 88-90 για τη γαλλική άποψη, σ. 95 για τη ρωσική άποψη, και σ. 250 για εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών.

[4Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Ντάες που περιέχονται στον φάκελο της δικαστικής έρευνας είχαν αρχικά δημοσιευθεί από την ιστοσελίδα Zaman Al Wasl και στη συνέχεια απομακρύνθηκαν πριν από τη δημοσίευση του άρθρου στη Le Monde . Είναι πάντα διαθέσιμα στην ιστοσελίδα του Δικτύου Βολταίρος: « Lafarge-Holcim e-mails »

[5« Révélations : le jihad de Lafarge-Holcim », (Αποκάλυψη: Η Τζιχάντ της Lafarge-Holcim), από τον Thierry Meyssan, Δίκτυο Voltaire , 24 Μαρτίου 2017.

[6Η διαχείριση της βαρβαρότητας υπογράφηκε με το ψευδώνυμο του Abu Bakr Naji. Οι ειδικοί δεν συμφωνούν για την πραγματική ταυτότητα του συγγραφέα. Για τους ειδικούς του δημόσιου τηλεοπτικού διαύλου της Σαουδικής Αραβίας, φέρεται να είναι ο επικεφαλής της προπαγάνδας της Αλ Κάιντα, Abu Jihad al-Masri. Αντίθετα, σύμφωνα με άλλους ειδικούς, συμπεριλαμβανομένου του Thierry Meyssan, αυτό το βιβλίο δεν προέρχεται από την προπαγάνδα, αλλά από τη στρατιωτική τέχνη. Μπορεί να αποδοθεί στον ίδιο συγγραφέα με την Έκκληση προς την παγκόσμια ισλαμική αντίσταση , Abu Musab "Ο Σύριος". Αυτός ο τζιχαντιστής είχε αποκτήσει πολιτικό άσυλο στη Γαλλία υπό την προεδρία του Mitterrand. Είναι γνωστός για τη προσαρμογή της «στρατηγικής της έντασης» στην τζιχάντ. Διεύθυνε το Islamic Conflict Studies Bureau στη Μαδρίτη και στο Λονδίνο, μια ίδια δομή με αυτή του που Aginter Press (επίθεση στη Piazza Fontana) τη δεκαετία του 70 Ibid , σελ.118.

[7Σήμερα ο Laurent Fabius είναι πρόεδρος του Συνταγματικού Συμβουλίου και ο στρατηγός Puga είναι μεγάλος καγκελάριος της Λεγεώνας της Τιμής. Βρίσκονται στην 8η και 17η θέση στην επίσημη σειρά του πρωτοκόλλου της γαλλικής Δημοκρατίας.