Στις 22 Μαΐου 2019, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών διέταξε το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας να εγκαταλείψει το παράνομα κατεχόμενο Αρχιπέλαγος Τσάγκος εντός έξι μηνών και να το επιστρέψει στο Μαυρίκιο.
Η Γενική Συνέλευση υπέβαλε στο Διεθνές Δικαστήριο στις 22 Ιουνίου 2017 τη διαμάχη μεταξύ του Μαυρίκιου και του Ηνωμένου Βασιλείου. Το Δ.Δ.Χ. είχε αποφανθεί ότι η ανεξαρτησία του Μαυρικίου είχε νοθευτεί από το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο είχε διαμελίσει παράνομα το έδαφός του.
Η Γενική Συνέλευση υποχρεώνει το Ηνωμένο Βασίλειο να εξασφαλίσει την επανεγκατάσταση των κατοίκων του Τσάγκος που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το έδαφός τους.
Με γενική έκπληξη, το ψήφισμα εγκρίθηκε με 116 ψήφους υπέρ, 6 κατά (Αυστραλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ουγγαρία, Ισραήλ, Μαλδίβες, Ηνωμένο Βασίλειο) και 56 αποχές (συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας και της Γαλλίας).
Αυτό το ζήτημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο: εάν το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να από-αποικιοποιήσει το Αρχιπέλαγος Τσάγκος, τη μίσθωση που χορήγησε στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το 2036 για να εγκαταστήσουν μια γιγαντιαία στρατιωτική βάση στο νησί Ντιέγκο Γκαρσία είναι άκυρη και μη γινόμενη. Το Πεντάγωνο δαπάνησε 3 δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή της βάσης "Στρατόπεδο της Δικαιοσύνης", η οποία φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, μυστική φυλακή της CIA. Η βάση, υπό πολύ αυστηρά μέτρα ασφαλείας, φιλοξενεί χίλια στρατιωτικούς και περίπου 2.500 υπεργολάβους. Συντηρείται από Φιλιππινέζους, που αμείβονται με 450 δολάρια το μήνα.
Στο βιβλίο τουε, Το Νησί της Ντροπής: Η Μυστική Ιστορία της στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ Ντιέγκο Γκαρσία (Island of Shame : The Secret History of the U.S. Military Base on Diego Garcia - Princeton University Press, 2011), έδειξε ότι ο David Shame απέδειξε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε στη πραγματικότητα υποκύψει στις πιέσεις των ΗΠΑ. Οι τελευταίες είχαν επιλέξει, το 1958, στο Δόγμα τους για τα Στρατηγικά Νησιά, διάφορα νησιά για τον έλεγχο των ωκεανών και την ανάσχεση της ΕΣΣΔ (containement). Το Πεντάγωνο διέταξε την απέλαση των πληθυσμών, όπως στη Pearl Harbor (1887), τη Γκουάμ (1889), τον Παναμά (1831), στη Νήσο Άτου (Αλάσκα, 1942), στις Βιέκες (1942), στη Κουλέμπρα (Πουέρο Ρίκο,1948), Okinawa (1948) Thule (1953) , και στις νησίδες Μάρσαλ (1960). Όταν το Λονδίνο αποδέχθηκε την εκμίσθωση της Ντιέγκο Γκαρσία, ο Βρετανός πρωθυπουργός ανησύχησε για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτού του εγκλήματος και της πιθανής αντίδρασης στον ΟΗΕ.
