Θέματα
Εκκλησίες και μυστικές οργανώσεις
1050 articles


Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες κινούνται αποφασιστικά προς τον εμφύλιο πόλεμο, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν βασίζεται σε αριστερούς πιστούς, από διαφορετικά δόγματα. Βλέπει τους ψηφοφόρους του Ντόναλντ Τραμπ ως ανθρώπους που καταχράστηκαν από τη πίστη τους και τους οποίους πρέπει να φέρει πίσω στον αληθινό δρόμο. Προσπαθώντας να χειραγωγήσει τις θρησκείες, το Δημοκρατικό Κόμμα διαιρεί τη χώρα, όχι μεταξύ διακριτών ομολογιών, αλλά για το τρόπο σύλληψης της πίστης. Ο πρόεδρος Μπάιντεν στοχεύει να ενώσει όλους τους συμπολίτες του υπό την εξουσία του για να συνεχίσει το μονοπάτι που σχεδίασε ο Μπαράκ Ομπάμα. Στην πραγματικότητα, αντί να καθησυχάσει, ριζοσπαστικοποίει απρόθυμα την πολιτική συζήτηση.

Η άφιξη νέων όπλων και νέων μαχητών στη Λιβύη προαναγγείλει έναν νέο πόλεμο εναντίον του πληθυσμού. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση δεν έχει ποτέ μετριάσει μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ σύμφωνα με τη στρατηγική Rumsfelf / Cebrowski για τον ατέλειωτο πόλεμο. Κάνοντας ένα βήμα περαιτέρω, οι πρωταγωνιστές δεν θα λύσουν τίποτα, αλλά θα επεκτείνουν τη ζώνη των συγκρούσεων.

Ο διεθνής Τύπος αφηγείται επιφυλακτικά τα γεγονότα στη Βολιβία. Περιγράφει την ανατροπή του προέδρου Έβο Μοράλες, επικαλείται ένα ακόμη πραξικόπημα, αλλά δεν καταφέρει να καταγράφει αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Δεν βλέπει την εμφάνιση μιας νέας πολιτικής δύναμης, μέχρι σήμερα άγνωστης στη Λατινική Αμερική. Για τον Τιερί Μεϊσάν, εάν οι θρησκευτικές αρχές της ηπείρου δεν αναλάβουν αμέσως τις ευθύνες τους, τίποτα δεν θα εμποδίσει την εξάπλωση του χάους.

Σύμφωνα με τον χάρτη που δημοσίευσε προηγουμένως το επίσημο τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu Agency , τα τουρκικά στρατεύματα περιορίστηκαν να καταλάβουν τη συριακή συνοριακή ζώνη μήκους 32 χιλιομέτρων, εκτός από την πόλη Καμισλό.
Ωστόσο, σήμερα είναι σαφές ότι η Τουρκία και το YPG ακολουθούν μια κοινή πολιτική εκδίωξης των χριστιανών από αυτή τη λωρίδα, συμπεριλαμβανομένου και του Καμισλό.
Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του εικοστού αιώνα οι Οθωμανοί και οι Κούρδοι βοηθητικοί τους σφαγιάζουν 1,4 εκατομμύρια Αρμένιους, 200.000 Ασσύριους και Χριστιανούς (...)

Πριν από τον πόλεμο, η συριακή κοινωνία οργανωνόταν με κοσμικό τρόπο για να επιτρέψει την ποικιλομορφία των πολλών θρησκευτικών κοινοτήτων που την συνθέτουν. Όλοι οι Σύροι έχουν υποστεί βιαιοπραγίες που διαπράχτηκαν από τους τζιχαντιστές (για τις οποίες οι ευρωπαίοι κατηγορούν σήμερα τη Συριακή Αραβική Δημοκρατία). Πολλοί μεταξύ των στράφηκαν τότε προς τον Θεό. Η άσκηση της θρησκευτικής λατρείας αυξήθηκε από το περίπου 20% στο 80%. Η χριστιανική κοινότητα πιστή στη Ρώμη έχει μεταναστεύσει σε μεγάλο βαθμό, ενώ οι Ορθόδοξοι παρέμειναν. Οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι πλειοψηφούν πλέον πολύ περισσότερο. Παραδόξως, μερικοί από τους ιμάμηδες τους, ξεχνώντας τη ρητορική του Ντάες και την αντίσταση της χώρας, χαρακτηρίζουν σήμερα τους κοσμικούς ως εχθρούς.

Ο Λευκός Οίκος επιβεβαίωσε ότι ο πρόεδρος Τραμπ σκέφτεται να κατατάσσει την Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων στη μαύρη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι μια πολιτική και όχι θρησκευτική οργάνωση, που ελέγχεται από της αναδημιουργίας της μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τη βρετανική MI6. Επωφελήθηκαν από την υποστήριξη της CIA μετά την ακρόασή τους στο Λευκό Οίκο από τον Πρόεδρο Eisenhower και του Πεντάγωνο μετά την αφγανική επιχείρηση του Zbigniew Brzeziński. Συμμετείχαν στο πλευρό του ΝΑΤΟ στους πόλεμους της Γιουγκοσλαβίας, της (...)

Εδώ και δέκα χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αιχμάλωτες των αντιφάσεων τους ενώπιον του Ισλάμ. Από τη μία πλευρά, πιστεύουν ότι είναι η χώρα της θρησκευτικής ελευθερίας, από την άλλη χρησιμοποιούν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους για να αποσταθεροποιήσουν την ευρύτερη Μέση Ανατολή, και από τρίτη αγωνίζονται κατά της εξαγωγής της ισλαμικής τρομοκρατίας έξω από αυτή τη περιοχή. Ωστόσο έχουν απαγορεύσει κάθε έρευνα που επιτρέπει να ξεχωρίζει το Ισλάμ ως θρησκεία από τη χειραγώγησή του για πολιτικούς σκοπούς. Μετά τη διακοπή από τη τρομοκρατία των Αδελφών Μουσουλμάνων, ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να ανοίξει εκ νέου αυτό το φάκελο, με κίνδυνο να προκαλέσει βία στην ίδια τη χώρα του, επειδή στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ελευθερία άσκησης του Ισλάμ δεν συνεπάγεται είσοδο στην πολιτική.

Μιλώντας με την ευκαιρία της Διάσκεψης για την ισλαμική πανεπιστημιακή παιδεία, στις 26 Ιουλίου 2017, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιβεβαίωσε την επικείμενη δημιουργία ενός ισλαμικού πανεπιστημίου στην Κωνσταντινούπολη.
Πρότεινε να διορίσει ως πρύτανη τον ιεροκήρυκα βεντέτα των Αδελφών Μουσουλμάνων, σεΐχη Γιουσούφ αλ-Καρανταουί (Youssef al-Qaradâwî), τον οποίον η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος μόλις τοποθέτησαν στο κατάλογο των τρομοκρατικών ηγετών.
Ο Γιουσούφ αλ-Καρανταουί αποποιήθηκε της ιθαγένειας του το 1967, από τον πρόεδρο της Αιγύπτου Γκαμάλ (...)

Είναι της μόδας στη Δύση να συζητηθεί «η συμβατότητα του ισλάμ με τη δημοκρατία» ή περί «Ισλάμ και κοσμικού Κράτους». Οι προβληματισμοί αυτοί αφήνουν να εννοηθεί ότι το ισλάμ είναι εγγενώς κληρικαλιστικό. Δεν είναι θρησκεία, αλλά ένα πολιτικό ρεύμα. Συνεπώς, οι πιο «ριζοσπαστικοί» Μουσουλμάνοι είναι τρομοκράτες και αντιστρόφως.
Ωστόσο, εδώ και ένας μήνας, η ευρύτερη Μέση Ανατολή, με πλειοψηφία του μουσουλμανικού πληθυσμού, είναι στο δρόμο για να διαχωρίσει τους πιστούς αυτής της θρησκείας και από τους υποστηρικτές μιας πολιτικής που τους χειραγωγεί.

Η ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ στο Ριάντ πυροδότησε ένα κύμα δηλώσεων κατά της τρομοκρατίας και κατά του πολιτικού ισλάμ. Ο αραβικός κόσμος εκφράζει τη δίψα του για την εκκοσμίκευση, την ίδια στιγμή που η τελευταία παραμορφώνεται στην Ευρώπη και χρησιμοποιείται εναντίον των θρησκειών. Ενώπιων αυτής της πνοής ελευθερίας, οι Βρετανοί οργανώνουν το στρατόπεδο του πολιτικού ισλάμ γύρω από το Κατάρ, του Ιράν, της Τουρκίας και των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Οι δυτικές κυβερνήσεις δεν κρύβουν πλέον ότι χρησιμοποιούν τζιχαντιστές. Με τους τελευταίους, το ΝΑΤΟ ανέτρεψε τον Μουαμάρ ελ-Καντάφι χρησιμοποιώντας την αλ-Κάιντα ως μοναδικό χερσαίο στράτευμα στο έδαφος. Μήπως το Ισραήλ έδιωξε τη Δύναμη του ΟΗΕ στο Γκολάν και την αντικατάστησε με την αλ-Νόσρα; Μήπως ο Διεθνής Συνασπισμός κατά του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) άφησε να πέσει τη Παλμύρα για να βλάψει τη Συρία; Αλλά αν ο καθείς μπορεί να καταλάβει τα δυτικά συμφέροντα, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς και γιατί οι τζιχαντιστές μπορούν και υπηρετήσουν τον θείο Σαμ στο όνομα του Κορανίου.

Σε συνέντευξή του στην εβδομαδιαία εκπομπή PBS του Charlie Rose, ο Ισραηλινός Υπουργός Άμυνας Moshe Ya’alon επέκρινε με σφοδρότητα τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίον περιέγραψε ως "εξέχον μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας".
Ο Πρόεδρος Ερντογάν ισχυρίζεται ότι αποχώρησε από την Αδελφότητα κατά την φυλάκισή του το 1998. Εντούτοις, από το 2011, φαίνεται να έχει γίνει ο πολιτικός τους μέντορας.
Ο Moshe Ya’alon κατήγγειλε την ύπαρξη ενός Άξονα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που διατρέχει το Λονδίνο, την Ισταμπούλ και την Ντόχα. Εξοργισμένος (...)

Η εξέλιξη της τουρκικής πολιτικής από τότε που ο Τούρκος πρωθυπουργός αποκάλυψε την ιδιότητα μέλους του στη Μουσουλμανική Αδελφότητα εξακολουθεί να είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Αιγύπτου: η αδιαμφισβήτητη υποστήριξη που διαθέτει δεν έχει αντίστοιχο παρά το μίσος που προκαλεί. Περισσότερο από ποτέ, η χώρα είναι διχασμένη, δεν υπάρχει δημοκρατική λύση στον ορίζοντα, και η συνέχεια –όποια και να είναι- θα είναι αναγκαστικά βίαιη.

Παρά το γεγονός ότι αιφνιδιάστηκε από την ταχύτητα των γεγονότων, ο Τιερί Μεϊσάν χαιρετίζει την αποκαθήλωση της κυβέρνησης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ενώ ο ατλαντικός τύπος υποστήριζε τον Μοχάμεντ Μόρσι και δυσφημούσε τον Μπασάρ αλ-Άσαντ, ο ίδιος κατείχε τον αντίθετο λόγο και κατήγγειλε την «Αραβική Άνοιξη», ως χειραγώγηση. Ο αιγυπτιακός λαός και ο στρατός αποφάσισαν.

Για τον Τιερί Μεϊσάν, οι Τούρκοι δεν διαμαρτύρονται ενάντια στο αυταρχικό στυλ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά εναντίον της πολιτικής του, δηλαδή, εναντίον των Αδελφών Μουσουλμάνων, των οποίων είναι ο μέντορας. Δεν πρόκειται για χρωματιστή επανάσταση κατά ενός οικοδομικού έργου στην πλατεία Ταξίμ, αλλά για εξέγερση σε όλη τη χώρα, εν ολίγοις, είναι μια πραγματική επανάσταση που αμφισβητεί την «Αραβική Άνοιξη».

Δημοφιλέστερα άρθρα