Το Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου αναζητά μισθωτή.

Η προεδρική εκστρατεία στις ΗΠΑ για το 2020 αντιθέτει δύο ριζικά διαφορετικά οράματα για τις Ηνωμένες Πολιτείες: αυτοκρατορία ή έθνος;

Από τη μία πλευρά, η αξίωση της Ουάσινγκτον να κυριαρχήσει στον κόσμο με ανάσχεση (« containment ») των δυνητικών ανταγωνιστών - μια στρατηγική που καθορίστηκε από τον Τζορτζ Κένναν το 1946 και ακολουθούσαν όλοι οι πρόεδροι έως το 2016—. από την άλλη, η απόρριψη του ιμπεριαλισμού και η επιθυμία να διευκολυνθούν οι περιουσίες των Αμερικανών γενικά - μια στρατηγική που εισηγήθηκε ο πρόεδρος Άντριου Τζάκσον (1829-37) και που υιοθετήθηκε μόνο από τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ (2017-2020) .

Το κάθε ένα από αυτά τα δύο στρατόπεδα χειρίζεται μια ρητορική που κρύβει την πραγματική του πρακτική. Οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι παρουσιάζονται ως αγγελιοφόροι του «ελεύθερου κόσμου» ενώπιον των «δικτατοριών», πολέμιοι των φυλετικών διακρίσεων, του φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού και ως πρωταθλητές του αγώνα κατά της «υπερθέρμανσης του πλανήτη». Οι Τζακσονιανοί (Jackonians), καταγγέλλουν με τη σειρά τους τη διαφθορά, τη διαστροφή και, τελικά, την υποκρισία των προηγούμενων, ενώ καλούν να πολεμήσουν για το έθνος τους και όχι για την αυτοκρατορία.

Τα δύο στρατόπεδα δεν έχουν από κοινού παρά μόνο την ίδια λατρεία της δύναμης, στην υπηρεσία είτε της αυτοκρατορίας (Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι) είτε του έθνους (Τζακσονιανοί). Το γεγονός ότι οι Τζακσονιανοί με απροσδόκητο τρόπο έγιναν ξαφνικά πλειοψηφία στη χώρα και ανέλαβαν τον έλεγχο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος προσθέτει σύγχυση, αλλά δεν πρέπει να φέρει την σύγχυση του Τραμπισμού με την ρεπουμπλικανική ιδεολογία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην ουσία, οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι είναι επί των πλείστων πιο εύποροι άνθρωποι ή επαγγελματίες στις νέες τεχνολογίες, ενώ οι Τζακσονιανοί - όπως τα "κίτρινα γιλέκα" στη Γαλλία - είναι περισσότερο φτωχοί και επαγγελματικά συνδεδεμένοι με τη γη από την οποία δεν μπορούν να διαφεύγουν.

Για την εκστρατεία του 2020, οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι είναι ενωμένοι πίσω από τον πρώην Αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Ο τελευταίος και οι υποστηρικτές του είναι εξαιρετικά φλύαροι για τις προθέσεις τους:
Είδατε:
 “The Power of America’s Example”, by Joseph R. Biden Jr., Voltaire Network, 11 July 2019.
 “Why America Must Lead Again. Rescuing U.S. Foreign Policy After Trump”, by Joseph R. Biden Jr., Foreign Affairs, March/April 2020.
Και ειδικά την δήλωση των ανώτερων Ρεπουμπλικανικών αξιωματούχων για την εθνική ασφάλεια υπέρ του Δημοκρατικού Μπάιντεν:
 “A Statement by Former Republican National Security Officials”, Voltaire Network, 20 August 2020.
Αντίθετα, ο Ντόναλντ Τραμπ το αποφεύγει, τουλάχιστον γραπτώς:
 “Donald Trump Second Term Agenda”, by Donald Trump, Voltaire Network, 24 August 2020 (η εξωτερική πολιτική είναι η μικρή παράγραφος στο τέλος του κειμένου).

Κατά τη γνώμη μου, οι κύριες διαφορές δεν αναφέρονται, αλλά υπονοούνται συνεχώς.

Τηλεοπτικός οικοδεσπότης, ο Ντόναλντ Τραμπ ονειρεύεται να επιστρέψει τη χώρα στο λαό όπως έκανε ο πρόεδρος Άντριου Τζάκσον.

Το πρόγραμμα των Τζακσονιανών

Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Ντόναλντ Τραμπ αμφισβήτησε τη στρατηγική Ράμσφελντ / Τσεμπρόσκι για την εξόντωση των κρατικών δομών όλων των χωρών της «διευρυμένης Μέσης Ανατολής» χωρίς εξαίρεση και εξέφρασε την επιθυμία του να φέρει πίσω τα διασπαρμένα στρατεύματα στον "ατελείωτο πόλεμο". Αυτός ο στόχος παραμένει στην κορυφή των προτεραιοτήτων του το 2020 ( Stop Endless Wars and Bring Our Troops Home )

Αμέσως μετά, απέκλεισε τον διευθυντή της CIA και τον πρόεδρο των αρχηγών Επιτελείου από τις τακτικές συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας. Με αυτόν τον τρόπο, στέρησε τους οπαδούς του ιμπεριαλισμού του βασικού τους εργαλείου κατάκτησης.

Είδατε:
 “Presidential Memorandum: Organization of the National Security Council and the Homeland Security Council”, by Donald Trump, Voltaire Network, 28 January 2017. « Ο Ντόναλντ Τραμπ διέλυσε την οργάνωση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού», του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 30 janvier 2017..

Ακολούθησε μια μάχη για την προεδρία αυτού του συμβουλίου με την ενοχοποίηση του στρατηγού Michael T. Flynn, και στη συνέχεια την αντικατάστασή του από τον στρατηγό HR McMaster, τον εξαίρετο John R. Bolton, και τέλος τον Robert C. O’Brien. .

Τον Μάιο του 2017, ο Ντόναλντ Τραμπ κάλεσε τους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών να σταματήσουν αμέσως την υποστήριξή τους στους τζιχαντιστές που ήταν επιφορτισμένοι με την εφαρμογή της στρατηγικής Rumsfeld / Cebrowski. Ήταν η ομιλία του Ριάντ προς τους Σουνίτες αρχηγούς κρατών, και μετά προς στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ. Ο πρόεδρος Τραμπ είχε δηλώσει ότι το ΝΑΤΟ είναι ξεπερασμένο πριν αλλάξει γνώμη. Ωστόσο, κατάφερε, όχι την εγκατάλειψη της πολιτικής ανάσχεσης ( containment ) της Ρωσίας, αλλά τη διαίρεση με δυο των πιστώσεων που χρησιμοποιούνταν για το σκοπό αυτό και την διάθεση αυτών των κεφαλαίων για τον αγώνα κατά του τζιχαντισμού. Με αυτόν τον τρόπο, έπαψε εν μέρει το ΝΑΤΟ να είναι εργαλείο του ιμπεριαλισμού για να το μετατρέψει σε αμυντική συμμαχία. Ζήτησε επομένως από τα μέλη να συμπληρώσουν τον προϋπολογισμό του. Ωστόσο, η υποστήριξη στον τζιχαντισμό συνεχίστηκε από τους υποστηρικτές του ιμπεριαλισμού με ιδιωτικά μέσα, ιδίως από το ταμείο KKR.

Είδατε:
 “Presidential Memorandum: Plan to Defeat the Islamic State of Iraq and Syria”, by Donald Trump, Voltaire Network, 28 January 2017.
 “Donald Trump’s Speech to the Arab Islamic American Summit”, by Donald Trump, Voltaire Network, 21 May 2017.
 “Remarks by Donald Trump at NATO Unveiling of the Article 5 and Berlin Wall Memorials”, by Donald Trump, Voltaire Network, 25 May 2017.

Ως εκ τούτου τα συνθήματα του: « Εξαλείψτε τους παγκόσμιους τρομοκράτες που απειλούν να βλάψουν τους Αμερικανούς » (Wipe Out Global Terrorists Who Threaten to Harm Americans) και «Ζητήστε από τους συμμάχους να πληρώσουν το δίκαιο μερίδιό τους» (Get Allies to Pay their Fair Share).

Πιστεύοντας όπως οι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι στη λατρεία της δύναμης, ο Τζακσονιανός Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να αποκαταστήσει τις ικανότητες των στρατών του ("Διατήρηση και ανάπτυξη της ασύγκριτης στρατιωτικής δύναμης των Ηνωμένων Πολιτειών" - Maintain and Expand America’s Unrivaled Military Strength). Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, δεν επιδίωξε να μεταμορφώσει την παραληρητική διαχείριση του Πενταγώνου ιδιωτικοποιώντας τις υπηρεσίες μία προς μία, αλλά εκπόνησε ένα σχέδιο για την πρόσληψη ερευνητών για να ανταγωνιστούν ξανά τεχνολογικά τους ρωσικούς και κινεζικούς στρατούς. .

Δείτε:
 “National Security Strategy of the United States of America”, December 2017. Και « Η στρατιωτική στρατηγική του Ντόναλντ Τραμπ », του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 26 Δεκεμβρίου 2017.

Μόνο η επιθυμία του Ντόναλντ Τραμπ να ανακτήσει την υπεροχή των πυραύλων υποστηρίζεται από τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους, αν και δεν συμφωνούν για το πώς να το επιτύχουν («Δημιουργία ενός εξαιρετικού αμυντικού συστήματος ασφάλειας στον κυβερνοχώρο και ενός αντιπυραυλικού αμυντικού συστήματος » - Build a Great Cybersecurity Defense System and Missile Defense System): ο μισθωτής του Λευκού Οίκου σκοπεύει οι Ηνωμένες Πολιτείες να εξοπλιστούν μόνες τους με αυτά τα όπλα που θα μπορούσε ενδεχομένως να αναπτύξει στο έδαφος των συμμάχων τους, ενώ ότι οι αντίπαλοί του θέλουν να εμπλέξουν τους συμμάχους έτσι ώστε να διατηρήσουν την επιρροή τους. Από την άποψη των Δημοκρατών και των Ρεπουμπλικανών, το πρόβλημα δεν είναι προφανώς να αποσυρθούν από τις συνθήκες αφοπλισμού του Ψυχρού Πολέμου για την οικοδόμηση ενός νέου οπλοστασίου, αλλά την απώλεια διπλωματικής πίεσης στη Ρωσία.

Ο επαγγελματίας πολιτικός Τζο Μπάιντεν ελπίζει να αποκαταστήσει το αυτοκρατορικό καθεστώς της πρώην παγκόσμιας δύναμης.

Το πρόγραμμα των Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων εκτός κόμματος

Ο Τζο Μπάιντεν προτείνει να επικεντρωθεί σε τρεις στόχους: (1) αναζωογόνηση της δημοκρατίας (2) εκπαίδευση της μεσαίας τάξης για να αντιμετωπίζει την παγκοσμιοποίηση (3) ανάκτηση της παγκόσμιας ηγεσίας.

 Αναζωογόνηση της δημοκρατίας: πρόκειται, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, να στηρίζει τη δημόσια πολιτική στη «φωτισμένη συναίνεση» ( informed consent) των Αμερικανών. Με αυτόν τον τρόπο, υιοθετεί την ορολογία του Walter Lipmann, το 1922, σύμφωνα με τον οποίο η δημοκρατία προϋποθέτει « κατασκευασμένη συναίνεση » (manufacturing consent). Αυτή η θεωρία συζητήθηκε εκτενώς από τους Edward Herman και Noam Chomsky το 1988. Προφανώς δεν έχει καμία σχέση με τον ορισμό που διατύπωσε ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν: «Η δημοκρατία είναι η κυβέρνηση του λαού, από τον λαό, για τον λαό».

Ο Τζο Μπάιντεν πιστεύει ότι θα επιτυγχάνει τον στόχο του αποκαθιστώντας την ηθική της δημόσιας δράσης μέσω της πρακτικής του «πολιτικά ορθού». Για παράδειγμα, καταδικάζει τη «φρικτή πρακτική του [προέδρου Τραμπ] να χωρίζει τις οικογένειες και να τοποθετεί τα παιδιά των μεταναστών σε ιδιωτικές φυλακές», χωρίς να λέει ότι ο πρόεδρος Τραμπ απλώς εφάρμοσε ένα νόμο των Δημοκρατικών για να δείξει την ανοησία του (νόμου) . Ή ακόμη, ανακοινώνει ότι θέλει να επανεπιβεβαιώσει την καταδίκη των βασανιστηρίων που δικαιολόγησε ο πρόεδρος Τραμπ, χωρίς να αναφέρει ότι ο τελευταίος, όπως και ο πρόεδρος Ομπάμα, έχει ήδη απαγορεύσει την πρακτική τους, διατηρώντας όμως την ισόβια κάθειρξη χωρίς δίκη στο Γκουαντάναμο.

Ανακοίνωσε ότι θέλει να συγκαλέσει Σύνοδο Κορυφής για τη Δημοκρατία προκειμένου να καταπολεμήσει τη διαφθορά, να υπερασπιστεί τον «ελεύθερο κόσμο» ενάντια στα αυταρχικά καθεστώτα και να προωθήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λαμβάνοντας υπόψη τον ορισμό του για τη δημοκρατία, πρόκειται για την ενοποίηση των συμμαχικών κρατών καταγγέλλοντας τους αποδιοπομπαίους τράγους για το τι είναι λάθος (τους «διεφθαρμένους») και προωθώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα υπό την αγγλοσαξονική έννοια και προπαντός όχι τη γαλλική. Δηλαδή να σταματήσει η αστυνομική βία και όχι να βοηθήσει τους πολίτες να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων. Αυτή η σύνοδος κορυφής θα καλέσει τον ιδιωτικό τομέα να διασφαλίσει ότι δεν θα μπορούν τα αυταρχικά κράτη να χρησιμοποιηθούν νέες τεχνολογίες για την παρακολούθηση των πολιτών τους (αλλά οι ΗΠΑ και η NSA τους μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν προς το συμφέρον του «Ελεύθερου Κόσμου»).

Τέλος, ο Τζο Μπάιντεν ολοκληρώνει αυτό το κεφάλαιο επισημαίνοντας τον ρόλο του στην Διατλαντική Επιτροπή για την Εκλογική Ακεραιότητα μαζί με τους φίλους του, τον πρώην Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Άντερς Φογκ Ρασμούσεν, ο οποίος ανέτρεψε την αραβολιβυκή Τζαμαχιρίγια και τον Μιχαήλ Τσέρτοφ, πρώην υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, ο οποίος έθεσε υπό παρακολούθηση όλους τους πολίτες των ΗΠΑ. Χωρίς να ξεχνάμε τον Τζον Νεγκροπόντε ο οποίος οργάνωσε τους Κόντρας στη Νικαράγουα και μετά το Ντάες στο Ιράκ.

 Να εκπαιδευτεί η μεσαία τάξη για να αντιμετωπίσει την παγκοσμιοποίηση. Σημειώνοντας ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ συνεπάγεται ταχεία εξαφάνιση των μεσαίων τάξεων, ο Τζο Μπάιντεν πιστεύει ότι εκπαιδεύοντας σε νέες τεχνολογίες ό, τι απομένει από τη μεσαία τάξη, θα αποτρέψει τη μετεγκατάσταση των θέσεών εργασίας τους.

 Ανανέωση της ηγεσίας των ΗΠΑ. Πρόκειται εδώ, στο όνομα της δημοκρατίας, να σταματήσει η πρόοδος των «λαϊκιστών, των εθνικιστών και των δημαγωγών». Αυτή η διατύπωση μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι η δημοκρατία σύμφωνα με τον Τζο Μπάιντεν δεν είναι μόνο η κατασκευή της συγκατάθεσης, αλλά και η εξάλειψη της λαϊκής βούλησης. Πράγματι, εάν οι δημαγωγοί διαστρέφουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, οι λαϊκιστές εξυπηρετούν τη λαϊκή βούληση και οι εθνικιστές τη κοινότητα.

Στη συνέχεια, ο Τζο Μπάιντεν διευκρινίζει ότι θα θέτει τέρμα στους πολέμους «για πάντα», μια διατύπωση που φαίνεται να υποστηρίζει τον ίδιο σκοπό με τους Τζακσονιανούς, αλλά που ωστόσο διαφέρει στην ορολογία. Πρόκειται στην πραγματικότητα να επικυρωθεί η τρέχουσα προσαρμογή του συστήματος στα όρια που επέβαλε ο πρόεδρος Τραμπ: γιατί να σκοτωθούν Αμερικανοί στρατιώτες στο εξωτερικό όταν μπορούμε να συνεχίσουμε τη στρατηγική Ράμσφελντ / Τσεμπρόσκι με τζιχαντιστές με χαμηλό κόστος ; Τόσο περισσότερο που, από τότε που ήταν μόνο γερουσιαστής της αντιπολίτευσης, ο Τζο Μπάιντεν έδωσε το όνομά του στο σχέδιο διχοτόμησης του Ιράκ που προσπάθησε να επιβάλει το Πεντάγωνο.

Ακολουθεί ένα στίχο για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ στους συμμάχους της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και του Ειρηνικού. Αντί να είναι ξεπερασμένη, η Συμμαχία θα ξαναγίνει η καρδιά του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ.

Τέλος, ο Τζο Μπάιντεν συνηγορεί υπέρ της ανανέωσης της συμφωνίας 5 + 1 με το Ιράν και των συνθηκών αφοπλισμού με τη Ρωσία. Η συμφωνία με τον πρόεδρο Χασάν Ρουχανί στοχεύει στο να χωρίσει κλασικά τις μουσουλμανικές χώρες σε Σουνίτες και Σιίτες, ενώ οι συνθήκες αφοπλισμού στοχεύουν να επιβεβαιώσουν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν θα σχεδίαζε μια πλανητική αντιπαράθεση, αλλά τη συνέχιση της ανάσχεσης ( containment ) του ανταγωνιστή του.

Το πρόγραμμα του υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος και των Ρεπουμπλικανών εκτός κόμματος τελειώνει με τη διαβεβαίωση ότι θα ενταχθεί στη συμφωνία των Παρισίων και ότι θα αναλάβει ηγετικό ρόλο στον αγώνα κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ο Τζο Μπάιντεν διευκρινίζει ότι δεν θα δώσει δώρα στην Κίνα η οποία μετεγκαθιστά τις πιο ρυπογόνες βιομηχανίες της κατά μήκος του δρόμου του μεταξιού. Παραλείπει όμως να πει ότι ο φίλος του, Μπαράκ Ομπάμα, πριν ασχοληθεί με την πολιτική, ήταν ο συντάκτης του Χρηματιστηρίου του Σικάγου για την εμπορία των δικαιωμάτων εκπομπής του άνθρακα. Ο αγώνας ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη δεν είναι τόσο οικολογικό ζήτημα όσο είναι μια τραπεζική μπίζνες.

Συμπέρασμα

Είναι σαφές ότι τα πάντα είναι αντίθετα σε μια αποσαφήνιση. Τέσσερα χρόνια ανατροπών από τον πρόεδρο Τραμπ πέτυχαν μόνο να αντικατασταθούν οι "ατελείωτοι πόλεμοι" με τον ιδιωτικό πόλεμο χαμηλής έντασης. Υπάρχουν σίγουρα πολύ λιγότεροι θάνατοι, αλλά εξακολουθεί να είναι πόλεμος.

Οι ελίτ που απολαμβάνουν τον ιμπεριαλισμό δεν είναι έτοιμες να εγκαταλείψουν τα προνόμιά τους.

Πρέπει επομένως να φοβόμαστε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναγκαστούν να περάσουν από μια εσωτερική σύγκρουση, έναν εμφύλιο πόλεμο και να διαλυθούν όπως η Σοβιετική Ένωση στο παρελθόν.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)