De economische wereldorde valt uiteen

The Economist, een monarchaal neoliberaal globalistisch tijdschrift waarin de Khazariaanse [1] Rothschild bankiers een belang van 26,7% hebben, is begonnen met de publicatie van een zevendelig speciaal rapport over het wereldwijde financiële systeem dat uiteen dreigt te vallen [2].

In het tweede hoofdstuk bespreekt The Economist - die zichzelf ongegeneerd als onafhankelijk (sic) definieert - de nieuwe economische orde, in samenhang met het afbrokkelen van de internationale liberale (sic) orde waarvan de "ineenstorting (megasic!) plotseling en onomkeerbaar zou kunnen zijn" [3].

Naast de epifenomenen die hij beschrijft - van de veerkracht van de wereldeconomie tot de opkomst van de Verenigde Staten ondanks de escalerende handelsoorlog met China, en de uitblijvende olieschok midden in de oorlog in het Midden-Oosten - "onthult een nadere beschouwing een onmiskenbare kwetsbaarheid". Volgens hem is "de orde (megasic!) die de wereldeconomie sinds de Tweede Wereldoorlog heeft beheerst, uitgehold (megasic!)" en staat ze nu "op instorten". Dit axioma wordt al lang verkondigd door critici van de gedereguleerde, nihilistische en misantropische globalisering, maar voor het tijdschrift dat woordvoerder is van het globalisme, dat nu in vrije val is, staat het gelijk aan capitulatie.

"Er doemen verontrustende triggers op, die leiden tot een afdaling naar anarchie" (megasic!), een situatie waarin "de grootmachten hun toevlucht nemen tot oorlog". The Economist vergeet dat de globalisering is opgelegd en heeft standgehouden dankzij de vele oorlogen die zijn gevoerd door het "militair-financiële complex" van de Angelsaksische wereld (Dennis Small dixit).

Hij citeert zichzelf in zijn artikel: "De economische wereldorde kraakt omdat critici te zeer verlangen naar de ondergang van de globalisering" [4]. Vandaag de dag is het uiteenvallen van de oude orde overal zichtbaar en, hoewel de dollar dominant blijft en opkomende economieën veerkrachtiger zijn, beginnen de mondiale kapitaalstromen te versnipperen, zoals ik 17 jaar geleden uiteenzette in mijn boek Hacia la desglobalización (Op weg naar deglobalisering) [5], en meer recentelijk in Nuevo orden geofinanciero multipolar: desdolarización y divisa BRICS (Nieuwe multipolaire geo-financiële orde: de-dollarisatie en BRICS-valuta) [6].

De globalistische krant is ongewoon welwillend tegenover het geo-financiële/geo-economische beheer van de Verenigde Staten, "terwijl het systeem dat na de Tweede Wereldoorlog werd opgezet erin was geslaagd om internationalistische principes (sic) te verenigen met de strategische belangen van de Verenigde Staten". Hij concludeert dat, "de wereldeconomie, gesteund door de sterke groei in de Verenigde Staten, in staat lijkt om alles wat op haar pad komt te overleven, maar dat dit niet het geval is" (mega-sic!).

De Angelsaksische propaganda liet het er niet bij zitten en in Londen zelf hallucineerde Ambrose Evans-Pritchard, woordvoerder van de afkalvende Britse monarchie, in drie artikelen in de Telegraph dat :

1. de enigmatische Khazariaanse Milei Argentinië zal veranderen in het Texas van Latijns-Amerika dankzij de ontluikende schaliegasreserves van Vaca Muerta [7];
2. Argentijns lithium Argentinië naar de stratosfeer zal stuwen [8];
3. door China uit te dagen creëert de disfunctionele Milei de basis voor een revolutie op de vrije markt [9].

De geo-financiële hallucinaties van de globalisten staan nu haaks op de geopolitieke realiteit. Misschien vanwege zijn economistische specialisatie ziet The Economist drie belangrijke data over het hoofd die de val, om niet te zeggen de ineenstorting, markeren van de nu achterhaalde globalistische financiële orde:

1. de aankondiging van de Russische president Poetin over de toekomst sinds 2007 op de Veiligheidsconferentie in München [10];
2. de ineenstorting van Lehman Brothers, waarvan de Angelsaksische wereld China de schuld probeerde te geven [11];
3. de vernederende nederlaag van de NAVO in Oekraïne.

Naar mijn mening zullen de verkiezingen op 5 november bepalen of Biden zijn steriele demografische oorlog tegen Rusland kan voortzetten of dat Trump kiest voor een selectief regionaal isolement en een holistische wederopbouw van de Verenigde Staten.